De speech van Luis Suárez

Je zou denken dat spelers weinig moeite hoeven te doen om zich op te laden voor de finale van de Champions League. Toch probeerde Josep Guardiola, de coach van Barcelona, vlak voor de wedstrijd tegen Manchester United in 2009 op een unieke manier zijn spelers dat laatste beetje inspiratie te geven. Hij liet speciaal een adrenaline pompend filmpje maken gebaseerd op de film Gladiator en speelde dat af in de kleedkamer. Of het geholpen heeft, wie zal het zeggen, Barcelona won de finale met 2 tegen 0.

In de geschiedenis zijn er veel voorbeelden van mensen, leiders, die hun onderdanen of spelers en teamgenoten (laten we het bij voetbal houden) konden inspireren met hun woorden. Zo is Rinus Michels bijvoorbeeld bekend van de beroemde of beruchte quote ‘Voetbal is oorlog’ en bleek Barry Hughes zo bedreven in het speechen dat hij na zijn voetbalcarriere succesvol verder is gegaan als motivatiespreker voor bedrijven. Bij Ajax heeft men nu ook weer een echte inspirator gevonden, Luis Suárez. Naast de nuchtere, rustige, stoïcijnse Martin Jol lijkt hij de perfecte aanvulling. In het veld was Suárez met zijn passie, temperament en winnaarsmentaliteit natuurlijk al een groot inspiratiebron voor zijn teamgenoten, deze rol heeft hij nu ook in de kleedkamer op zich genomen. Urby Emanuelson vertelt in een interview dat iedereen aan zijn lippen hangt, hij is de grote leider. Er mogen geen punten verspild worden, “het is winnen of sterven!”

In de TV-show van Ivo Niehe was laatst een mooi portret te zien van Suárez. Ze gingen op bezoek bij zijn familie in Uruguay. Beelden van Montevideo, de stad waar hij opgroeide, gelukkige mensen, maar arm. Hij woonde met zijn moeder en vijf broers en zussen in een piepklein huisje, waar zijn moeder geld binnenhaalde door te werken als schoonmaakster en oppas. Het wordt al gauw duidelijk waar zijn onverzettelijkheid, passie, temperament en het knokken voor elke bal vandaan komt. Hij is niet anders gewend, heeft altijd moeten knokken. Het staat synoniem voor zijn jeugd in het arme Uruguay. In het interview met Niehe geeft Suárez aan dat hij zich verbaasd heeft over de mentaliteit van sommige jonge spelers in Nederland. Hij begreep echter wel waar dit vandaan komt. In Uruguay heeft men het over het algemeen krap. Jonge voetbaltalenten in Uruguay verdienen nog niet veel, moeten reizen met het openbaar vervoer naar de training. Bij Ajax krijgen talenten al op jonge leeftijd een goed betaald contract, buiten op straat voetballen wordt vaak vervangen door voetbal op de playstation en wanneer ze achttien zijn scheuren ze met hun nieuwe Mercedes naar de ArenA.

Toch lijkt Suárez zijn mentaliteit de laatste weken langzaam maar zeker over te brengen op zijn teamgenoten. Aan voetbaltechnische kwaliteiten is bij Ajax nooit gebrek geweest, maar mentale weerbaarheid en passie ontbraken nog wel eens, waardoor belangrijke punten verloren gingen. Tegen Feyenoord in Rotterdam speelde Ajax gedurfd en met passie, ondanks een afgeladen stadion vol haat. FC Twente werd afgetroefd, de altijd lastige uitwedstrijd tegen Heerenveen werd gewonnen en tegen Juventus speelde Ajax ondanks het ongelukkige resultaat weer met ouderwets bravoure. Dit enthousiasme werkt ook door op de trouwe fans van Ajax, die de afgelopen jaren niet verwend zijn. Een beetje Zuid-Amerikaans temperament is neergedaald in Amsterdam. De hele wedstrijd wordt er gezongen, zelfs na afloop van de verliespartij tegen Juventus werd Ajax nog luid toegezongen en kreeg men applaus.

Ik zie het al helemaal voor me, Suarez , verkleed als Griekse god, een speech als William Wallace in Braveheart, “Dapper strijders, fier en koen! Wij mogen poenten vandaag niet verliezen! Wij winnen of wij sterven!”. Al ben ik het volkomen eens dat Ajax niet in gaat op het aanbod van Eredivisie Live om camera’s in de kleedkamer toe te laten, het zou in dit geval toch gouden televisie opleveren.