Feyenoord is bezig met een elfjarentocht

De gifbeker is nog lang niet leeg. Een uitspraak die we in de Kuip al jaren horen, maar vandaag de dag nog steeds op waarheid berust. Het is niet makkelijk om Feyenoord-supporter te zijn. Er heerst nu een soort schijntevredenheid. Vergelijk het maar met een dun laagje ijs. Het is maar de vraag of het de druk van een zwaargewicht kan houden.

Het kwam als een grote schok: tegen de veertig miljoen aan schuld. Dat is geen kattenpis. Nou ben ik vooral supporter voor het voetbal en niet zo geïnteresseerd in de financiële huishouding van de club, maar je hoeft geen genie te zijn om door te hebben dat het nu vijf voor twaalf is. Het moment waarop doet mijn bloed echter koken.

Ik denk niet dat dit Feyenoord kampioen kan worden, laat ik dat voorop stellen. Er wordt redelijk voetbal gespeeld, punten worden gepakt, maar het is nog niet Feyenoord-waardig. Het is eigenlijk ook belachelijk dat we tevreden zijn met de vierde plek. Maar het gaat beter, er zit ontwikkeling in de ploeg, en bovenal hebben we potentiële toppers.

Juist daar wordt het verhaaltje erg vervelend. Ron Vlaar, Leroy Fer en Georginio Wijnaldum mogen zich de grootste talenten van de Stadionclub noemen. Vlaar vind ik persoonlijk zelfs de beste Nederlandse verdediger die er is. IJzersterk, solide, sober. Met Andre Bahia vormt hij een uitstekend verdedigend hart (en eigenlijk ook het hart van het elftal). Wijnaldum is een wispelturig talent. Je kan zien dat hij ontzettend goed kan voetballen, maar het komt er niet altijd uit. Na zijn eerste seizoen uitgeblonken te hebben, loopt hij nu een beetje tegen de lamp. Gelukkig lijkt hij langzaam maar zeker weer uit zijn dal te klimmen. Fer is een van mijn persoonlijke favorieten. Die jongen heeft enorme stelten, maar kan daar wel heel goed mee voetballen. Ik geloof dat hij het grootste talent van dit Feyenoord één is.

Helaas heeft Mario Been mijn angst bevestigd in de laatste aflevering van Voetbal International. Hij deelde me dat er waarschijnlijk één of twee van die spelers verkocht moeten worden om de financiële huishouding binnen Feyenoord te verbeteren. Er vallen positieve woorden over de opkomende talenten en er wordt vertrouwen in de toekomst uitgesproken.

Wanneer deze spelers komende zomer de deur uitgaan, zijn we weer terug bij af. De kwaliteit van de selectie, die sowieso al een deuk gaat oplopen door de leegloop van de grootverdieners, keldert dan flink. Om het financiële plaatje weer kloppend te maken zullen er in Rotterdam-Zuid de komende jaren veel talenten moeten worden verkocht. Wanneer dat gebeurd is kunnen we pas weer een elftal gaan opbouwen, mits zich er verder geen onverwachte problemen voordoen.

Dat elftal, en we spreken hier denk ik over het seizoen 2013/14 zal ook nog geen potten gaan breken. Dat elftal moet worden opgebouwd, bestaande uit talenten en met een beetje geluk Dirk Kuyt. Hopelijk onder de bezielende leiding van Leo Beenhakker en Mario Been. Als ik dan terugkijk wanneer het allemaal begonnen is, laten we zeggen 2003/04(in 2002 betekenden we voor het laatst wat) en wanneer het weer wat kan worden(2014/15) kom ik tot de volgende conclusie: Feyenoord doet niet aan een elfstedentocht, maar een elfjarentocht. En dat op zwak ijs...