Federico Macheda: glamourboy op de juiste plaats

5 april 2009 was de wereld getuige van een jongensdroom die iedere voetballiefhebber wel eens in zijn leven gehad heeft. Federico Macheda, zeventien jaar destijds, debuteert bij Manchester United met een prachtige winnende goal diep in blessuretijd.
De volgende wedstrijd, tegen FC Porto in de Champions League, werd duidelijk hoe opportunistisch de voetbalwereld is. Met Ryan Giggs, Carlos Tévez en Nani naast hem op de bank kiest de regie bij een 1-1 stand een aantal maal voor een close up van de jonge Italiaan, de drie internationals negerend. The Theatre of Dreams heeft er een held bij.

Een week later toont hij aan dat zijn eerste goal geen toevalstreffer is, maar dat 'Kiko' te allen tijde weet waar de goal zich bevind. Tegen Sunderland, net in het veld gekomen, verandert hij een schot van Michael Carrick van richting om wederom de winnende goal te scoren, dit keer een kwartier voor het eind van de wedstrijd. Zoals de titel al aangeeft: hij stond op de juiste plaats. Dit demonstreerde hij al vaker in de jeugd en reserves van Man Utd.

De titel duidt echter naast zijn neus voor de goal ook op de keuze voor de club die hij maakte. Nu zullen weinigen twijfelen om bij Man Utd te mogen voetballen, maar jonge talenten die al vroeg in de spotlights komen zullen niet voor het eerst naast hun schoenen gaan lopen. Bij Man Utd is hier geen plaats voor.

De profielfoto die Macheda op Facebook had staan daags na zijn goal (waarop hij in een discotheek of bar met een gezelschap van niet de minst voluptueuze meiden stond) maakte het verhaal van Macheda alleen maar mooier. Maar hier schuilt ook gevaar in. Macheda is geen Paul Scholes of Gary Neville, wars van media aandacht en ongevoelig voor trends. Het is aan Sir Alex Ferguson en spelers als Neville en Giggs om deze jongen te begeleiden door de hetze die hij over zich heen zal krijgen bij een volgend hoofdstuk van zijn jongensdroom.

Ferguson heeft laten zien dat hij uitstekend met dergelijke spelers kan omgaan. David Beckham heeft, ondanks het incident met Ferguson, nooit naast zijn schoenen gelopen. Giggs heeft in zijn jongere jaren willen proeven van het glamourleven, maar wordt nu niet alleen door zijn clubtrouw in een adem met Paolo Maldini genoemd. En zelfs Cristiano Ronaldo, iedere dag in de belangstelling en een zeer flamboyant persoon, is op transferperikelen na niet negatief in het nieuws gekomen.

Bij Man Utd word je snel terug in je schoenen geschopt wanneer je er even naast loopt. Het heeft ertoe geleid dat dergelijke talenten alles uit hun carriere halen, in plaats van balletjes met de buitenkant voet blijven voorzetten en de top net niet halen, terwijl de potentie er duidelijk is. Macheda heeft goed gekozen. Met zijn winnende goal verzekerde hij zijn niet al te goed bedeelde familie niet alleen van een welvarend bestaan, door de keuze voor Man Utd zorgde hij ervoor dat hij alles uit zijn talent kan halen.

Hij zal nog tegenslagen krijgen en het is de vraag hoe hij hiermee zal omgaan. Hij heeft in ieder geval lef. Op zestienjarige leeftijd trok hij naar een vreemd land met een andere cultuur en voor het doel durft hij voor eigen kansen te gaan, waar andere debutanten sneller een bal zullen breed leggen. Verder heeft hij een aantal geweldige leermeesters naast zich lopen. Zijn trainer bij de reserves, Ole Gunnar Solskjaer, stond bekend als dodelijke afmaker. Dit jaar is daar Michael Owen bijgekomen. Ook Wayne Rooney en Dimitar Berbatov kunnen deze jongen genoeg leren. Naast deze spitsen heb je rolmodellen als Giggs, Edwin van der Sar en Scholes. Jongens die alles hebben meegemaakt en meer dan bereid zijn om dit talent te helpen. De komende jaren moet hij geduld hebben en veel leren van de mensen om hem heen.

Met zijn dodelijke oog voor de goal en de 'babyfaced assasin' als zijn trainer denk ik dat er aan het eind van zijn carriere een mooie biografie staat te wachten.