Het gemis van die defensieve zekerheid bij Man Utd

Vorig jaar werd Manchester United alom geroemd om haar verdediging. Velen spraken van de beste verdediging ter wereld en een Brits record aantal clean sheets versterkte dat beeld van defensieve ongenaakbaarheid enkel maar. Dit seizoen lijkt echter niks meer overgebleven te zijn van die onoverkomelijke muur die Nemanja Vidic & co vertegenwoordigden. De ene verdedigende fout na de andere maakt dat er dit seizoen al elf tegendoelpunten vielen in evenveel wedstrijden, zowat de helft van het aantal goals die tijdens het hele vorige seizoen werd geslikt. Geen te beste cijfers dus, zeker rekening houdend met het feit dat United slechts weinig meer is gaan scoren vergeleken met vorig seizoen.

Over de oorzaken van deze achteruitgang is het voor mij een beetje gissen. Is het grote aantal blessures verantwoordelijk? Komt het misschien door de afwezigheid van Edwin van der Sar? Is het een zaak van de hele ploeg die niet draait of is het eerder een individueel vormprobleem bij een aantal spelers?

Rio Ferdinand is al het hele seizoen vaker geblesseerd dan fit geweest vanwege die chronische rugblessure waar hij ook vorig seizoen zo vaak last van had, en nu ook nog door een bijkomende kuitblessure. Ook zijn Servische compagnon centraal achterin is dit seizoen zeker niet gespaard gebleven van blessureleed. Gelukkig blijkt Johny Evans een meer dan degelijke back-up te zijn voor die positie. Vooral naast Vidic speelt de Noord-Ier gewoonlijk heel solide wedstrijden. Ook vorig seizoen trouwens, toen hij een belangrijke schakel was in de verdediging die verantwoordelijk was voor die recordreeks. Zolang er slechts één van het vaste centrale duo is geblesseerd zie ik geen probleem maar als ze beiden geblesseerd zijn, dan kunnen we toch spreken van een serieuze verzwakking.

Naast de blessureproblemen zit je ook nog met duidelijke vormproblemen, al dan niet gerelateerd aan die blessures die maar blijven opduiken. Als hij speelt, lijkt Ferdinand slechts een schim van zijn betere zelf en ook Vidic heeft sinds de derby op Anfield vorig seizoen, waar Fernando Torres hem belachelijk maakte, niet meer het niveau gehaald van de maanden daarvoor. Het lijkt wel of die wedstrijd zijn vertrouwen compleet onderuit heeft gehaald en hem angst heeft aangejaagd, voornamelijk tegenover snelle, wendbare spitsen.

Naast het centrale compartiment is ook de rechtsachter een beetje een zorgenkind. Die positie blijft maar op een duiventil lijken, waar nu eens Rafael, dan weer John O’Shea en indien nodig ook Gary Neville, Wes Brown of zelfs Fabio starten. Nu zijn spelers wel degelijk goed genoeg voor het basiselftal (ook Neville kan het niveau nog aan, dat heeft hij tegen CSKA wel aangetoond), het continu roteren verhindert toch het opbouwen van wat vertrouwen en routine. Dit wordt natuurlijk ook bemoeilijkt door het feit dat er niet één speler is die echt opstaat als de onbetwiste nummer één. Brown was tijdens het seizoen 2007/08 heel erg sterk, maar kreeg vervolgens te kampen met langdurig blessureleed en is nog steeds niet op dat niveau terug. Dan heb je Rafael, overduidelijk erg getalenteerd, maar hij moet toch nog heel wat leren op defensief vlak en wat betreft positionering. Dan is er nog Neville die geen optie voor de toekomst is en joker O’Shea die maar speelt waar Ferguson hem nodig heeft, of dat nu centraal, links of rechts, of zelfs op het middenveld is. Die veelzijdigheid is een zegen voor een team, maar is tegelijkertijd ook een hindernis voor hemzelf, aangezien hij zo moeilijk wat routine opbouwt op een bepaalde positie.

Wat is de rol van de keeper in dit alles? Gedurende de eerste maanden van het seizoen verving Ben Foster de geblesseerde Van der Sar. Velen wezen hem dan ook met de vinger voor heel wat van de defensieve problemen. Misschien wel logisch, gezien hij zich af en toe toch vrij onzeker toonde, wat dan weer zou doorstralen naar zijn verdediging. Maar anderzijds heb ik hem toch ook een aantal heel sterke wedstrijden zien keepen, waar hij wel degelijk punten gepakt heeft. En nu Van der Sar terug is, blijkt dat de problemen verre van verdwenen zijn. Integendeel misschien zelfs. Ondanks het feit dat Van der Sar door velen bij de beste doelmannen ter wereld wordt gerekend, is hij zeker verre van onfeilbaar. Ook de laatste paar jaar stond hij af en toe ter discussie. Begin vorig seizoen, eind vorig seizoen en ook twee seizoenen geleden toonde hij zich regelmatig onzeker, voornamelijk op hoge ballen en bij het uitkomen in één tegen één situaties. Die succesvolle reeks zonder tegendoelpunten heb ik persoonlijk dan ook altijd gezien als een verdienste van het hele team, eerder dan een persoonlijk record dat vooral Van der Sar toekwam.

Treft het middenveld misschien ook schuld? Of bij uitbreiding het hele team? Uiteindelijk wordt toch altijd gezegd dat je met de hele ploeg verdedigt. Het hele team draait eigenlijk nog niet echt, er wordt veel te makkelijk balverlies geleden op het middenveld en het spel is niet dominerend genoeg waardoor de verdediging veel te vaak onder druk komt te staan. Waar heel wat teams vorig seizoen nog afwachtend speelden tegen United, of zelfs helemaal de bus voor eigen doel parkeerden, is dat nu niet meer zo. Liverpool heeft in april aangetoond dat United te pakken was en de Reds namen zo dat gevoel van onoverwinnelijkheid brutaal weg. Zowel bij de Mancunians zelf als bij de tegenstanders. Dezelfde spelers die gedurende de periode januari-maart geen goal moesten slikken, kregen nu het ene tegendoelpunt na het andere om de oren. Het was slechts met wat geluk, een weergaloze Wayne Rooney en Cristiano Ronaldo in de wedstrijd tegen Tottenham en tot tweemaal toe redder in nood Federico ‘Kiko’ Macheda dat de titel alsnog veilig werd gesteld.

Zal het beter gaan eens Ferdinand en Vidic allebei zonder zorgen terug zijn? Of wanneer het team ook aanvallend meer begint te draaien? Of ligt de oplossing in het aantrekken van een nieuwe doelman? De toekomst zal het moeten uitwijzen. Te beginnen met de wedstrijd tegen Chelsea waar Vidic opnieuw van de partij is.