Kantelberg niet direct richting Caanen en Cruijff

Ton Caanen en Jordi Cruijff zullen het voorlopig moeten stellen met Geert den Ouden als enige Nederlander bij hun FC Valletta. De hoofd- en assistent-trainer van de Maltezers waren van plan een peloton aan Nederlanders toe te voegen aan de selectie. Er is echter niet genoeg geld om landgenoten richting het eiland te halen.Caanen en Cruijff hadden onder andere Leon Kantelberg en Sidney Bito op stage. De eerstgenoemde maakte veel indruk tijdens een oefenwedstrijd tegen Birkirkara (2-0 winst). De speler van VVV-Venlo wist beide doelpunten voor zijn rekening te nemen.

Ondanks zijn goede prestaties op de trainingen en tijdens de oefenwedstrijd is FC Valletta vooralsnog echter niet klaar voor Kantelberg. De aanvallende middenvelder is nog te duur voor de club. Caanen en Cruijff moeten eerst een selectiespeler kwijt zien te raken om het financiële plaatje voor Kantelberg rond te krijgen.

Geen geld is opgewassen tegen De Gazelle

Column door Qasim Hakim

Cristiano Ronaldo eist onredelijke bedragen voor het trappen tegen een bal. Ik vermoed dat hij met argusogen naar het bod van Manchester City op Samuel Eto'o heeft gekeken. Ik zie de bruingebakte glamourboy zonder enige vorm van schaamte terugvliegen naar Engeland wanneer de op hol geslagen sjeiks hem voor een miljard euro wegkapen uit Spanje, en ook nog eens een vorstelijk salaris met ontelbaar veel nullen uitkeren in het hol van de leeuw. Als zijn ego maar gestreeld wordt.



Eto'o houdt onvoorwaardelijk van Barcelona. Dat lijkt niet bepaald wederzijds. Ik vraag me af wat De Gazelle nog moet doen om de harten te stelen van de hoge heren in Camp Nou. Om beurten twijfelen ze over het huwelijk met de Afrikaan. Er werd vanuit Catalonië al openlijk geflirt met Zlatan Ibrahimovic, David Villa en in mindere mate Diego Forlan. Waarom? Ik leerde hem kennen via het spel FIFA'99. Als speler van het grote Real Madrid. Opstellen? Geen sprake van. Geen aansprekende skills. In het Santiago Bernabéu dachten ze er ook zo over. Een jaar later verdween hij richting een feesteiland.

Eto'o had ook iets weg van een toerist. Real Mallorca werd al zijn vierde bestemming als tiener. Van de regen in de drup, met de Segunda División als eindbestemming. Was mijn gedachte. Toen ik in juni 2004 voor de honderdste keer die dag teletekstpagina 801 intoetste dacht ik: 'Hé, daar heb je hem weer!' Zal wel voor de breedte zijn, schoot als eerste door mijn brein. In het blauw-rode tricot zag ik een iel mannetje met een vreemd eendenloopje. Maar op het moment dat hij zijn voeten in de katachtige wondersloffen stak was de uitwerking betoverend. Hij deed de naam van zijn persoonlijke sponsor overal eer aan. Samen met zijn 'blanke broeder' Albert Luque wist hij ook de eilandbewoners vier jaar lang van de banken te krijgen. Die Luque, die voorspelde ik een grote toekomst. Wie niet destijds? Maar Eto’o?

Ronaldinho, Deco en Eto’o. Al snel zag ik een gouden trio over de Spaanse velden razen. Ik ben geen Barça-fan, maar zeker niet blind. Een wervelwind die de bewoners van Stamford Bridge, Santiago Bernabéu en San Siro wegvaagde. Vroeg of laat moesten ze er allemaal aan geloven. In 2005 de landstitel, een jaar later ook nog de Champions League erbij. Alsof het niks was. Maar de trukendoos raakte leeg. De betovering was ten einde. Josep Guardiola zou zonder twijfel tot helderziende worden verklaard als hij één conclusie minder had getrokken. Ronaldinho verpietert bij AC Milan. Goed gezien. Deco heeft inmiddels meer eelt op zijn achterste dan onder zijn voeten. Goed gezien. En Eto’o? Steelt in 'Dream Team 3' opnieuw de show. Hij hield voet bij stuk toen Pep tot hem sprak: 'Samuel, het is over.' De innige omhelzing een jaar later was zijn tegenbewijs. Twee gewonnen Champions-League finales, twee keer een cruciaal doelpunt. De Zwarte Panter uit Douala heeft Catalaanse historie geschreven. Ik hoor nu om me heen geluiden die te makkelijk geproduceerd worden: 'Met zulke spelers om je heen kan iedereen doelpunten maken.' Maar juist die spelers rondom Samuel Eto’o moesten vervangen worden.

Veertig miljoen uit Oezbekistan of zo’n vijftien miljoen euro met een olierandje op jaarbasis. Het laat hem koud, het epicentrum van zijn lichaam warmt enkel op bij één gedachte: Spelen voor Barcelona. Eeuwige liefde noemen ze dat. Zulke voetballers moet je koesteren. In tweehonderd wedstrijden 130 doelpunten scoren! Real Madrids algemeen directeur Jorge Valdano verkondigde vorige week dat men niet schroomt om spelers uit Barcelona weg te halen. Hoe meer geld er echter voor Eto’o op tafel zou worden gelegd hoe meer het ongelijk van de technische heren in Madrid bloot komt te liggen. Pijnlijk geld. Ook voor Madrileense begrippen. Ze weten dat dit het proberen niet eens waard is. Zo’n beetje voor niks weggelopen uit de hoofdstad en nu de show stelen bij de aartsrivaal. Voor een prikkie weggehaald bij een middenmoter. Xavi verkondigde deze week nog dat Barca niets heeft aan de duurste speler op aarde. "Onevenwichtig, teveel met randzaken bezig", sprak hij. Terwijl Eto’o zich maar op één ding focust. Opnieuw de treble veroveren, mét Barcelona. Daar is geen geld tegen opgewassen. Ik hoop dat ze dit in het hart van Catalonië eens gaan beseffen.