Verhoeven: vallen, terugknokken, omschakelen en opstaan

Door QASIM HAKIM BUSSUM – Alsof men een tenniskanon op de rand van het zestienmetergebied had geposteerd. De ballen vlogen hem letterlijk om de oren. De eerste weken in de Eredivisie waren niet bepaald een pretje voor Jeroen Verhoeven (28). De Volendam-keeper maakte overuren waarin hij zich dikwijls kon onderscheiden, maar er waren ook genoeg momenten dat de sluitpost dacht: 'Shit, die had ik toch echt moeten hebben!' Met SC Heerenveen, Feyenoord, PSV, FC Twente en NAC Breda als tegenstanders viel er echter weinig eer te behalen en mocht Verhoeven na vijf speelronden het leer liefst zestien keer uit het net vissen. De Noord-Hollanders werden meteen dood verklaard door de kenners.



Inmiddels staat de teller op 33. De omgekeerde wereld voor de Bussummer die vorig seizoen zeeën van tijd had, rustig achterover leunde en toekeek hoe zijn ploeg met fluweel aanvalsspel een nieuw avontuur inluidde. Iets waar de 1 meter 97 lange goalie naar snakte: spelen op het hoogste podium. Ook de komende voetbaljaargang als het Verhoeven aan ligt. "Lijfsbehoud is een haalbare missie", meent Verhoeven. Hij is ongetwijfeld de meeste besproken speler van FC Volendam. Nadat Mathieu Boots zijn aanvoerdersband op tafel legde werd Verhoeven door trainer Frans Adelaar verkozen tot de nieuwe leider van zijn ploeg.

De coach van Vollendam is een fervent aanhanger van de doelwachter en kon dit na afloop van de bekerwedstrijd tussen VVV-Venlo en zijn ploeg niet genoeg benadrukken. "Natuurlijk is Jeroen een uitstekende keeper. Dat is voor mij geen nieuws", stak de coach de loftrompet over zijn nummer één. Ook de plaatselijke journalisten roemden de keeperskwaliteiten van het exponent uit de Ajax-opleiding. Zij het met enige verbazing. Als het gespreksonderwerp Verhoeven de revue passeert dan gaat het in negen van de tien gevallen over zijn schijnbare overgewicht. Hoe kijkt hij hier zelf tegenaan? "Ze kunnen beter over me praten dan van me eten. Ik vind het vervelender voor mijn ouders en mijn vrouw wanneer er berichten in de media verschijnen over mijn fysieke gesteldheid. Het is altijd wel een issue geweest voor bepaalde personen. Zelf stoor ik me er niet aan. Laat ze toch lekker ouwehoeren. Dan houd ik me wel gewoon met het voetballen bezig.''

Tijdens de derde ronde van de KNVB-Beker onderstreept Verhoeven tegen zijn oude liefde de woorden van zijn coach en toont hij ook aan dat de kritiek van met name Johan Derksen, dat duel een aandachtig toeschouwer, hem totaal niks doet. Verhoeven maakt de aanvalsdriften van vooral Luis Suárez onschadelijk, kroont zich tot man of the match en daardoor is Volendam nog altijd in de race om de kortste weg naar Europees voetbal af te leggen. Maar in Volendam is de euforie kortstondig en roept de plicht al snel: Lijfsbehoud. Dat is de orde van de dag en het enige wat telt.

Het is de middag voorafgaand aan de vrijdagavondwedstrijd tegen Roda JC. Verhoeven staat er koeltjes bij, kookt een pastagerecht, maar kan het niet laten om even naar het toilet te lopen. "Kom eens kijken", gebiedt de goalie. Op de wc hangt een foto van Jong Ajax waar de aanwezigheid van Andy van der Meyde en Tim de Cler in het oog springen. Aan de buitenkant staat een trotse Verhoeven, uiteraard getooid in een keepersoutfit. Een normale zaak voor iemand met deze achternaam. Het keepen zit in de genen. "Mijn vader, oom en neef hebben ook altijd gekeept bij BFC.'' Pa Ron schopte het zelfs tot het eerste elftal van de Bussummers waar Jeroentje zich als kleine jochie logischerwijs ook aanmeldde. In eerste instantie toch echt om te gaan voetballen. "Ik was een schietgrage rechtsbuiten. Vanuit elke positie probeerde ik te scoren", grijnst Verhoeven. "Toen ik in de D3 speelde kwam mijn trainer naar me toe met de mededeling dat ik zou overgaan naar de C1. Hij zei er wel meteen bij dat ik dan wel moest gaan keepen."

Achteraf een briljant idee van zijn plaatselijke oefenmeester. Nog geen twee jaar later werd Verhoeven weggeplukt door de scouts van Ajax. "Een fantastische periode waarin ik ontzettend veel heb geleerd. Op De Toekomst ben ik gevormd als keeper. Je leert er hoe te leven als prof. Natuurlijk is het doel om het eerste elftal te halen, maar je moet ook reëel blijven. Ajax had destijds zoveel goede keepers rondlopen."

Op achttienjarige leeftijd kreeg Verhoeven dan ook de mededeling dat hij moest vertrekken bij de Amsterdammers. "Tja, dat was niet leuk, maar aan de andere kant had ik er wel rekening mee gehouden. Ik zat zonder club en de makkelijkste weg was om terug te keren naar de amateurs. Maar dat was ook meteen het laatste wat ik wilde. Bij Ajax hebben ze me ook geleerd hoe ik moest omgaan met tegenslagen. Kosten wat kost wilde ik slagen in het betaalde voetbal. Ik had niet zes jaar lang voor Jan met de korte achternaam ervoor geknokt om profvoetballer te worden. Ik heb toen gelukkig al snel een zaakwaarnemer gevonden in de persoon van Kees Goudkuil."

De spelersmakelaar vond tweehonderd kilometer verderop onderdak voor Verhoeven bij het nietige TOP Oss. "Ik speelde mee in een oefenwedstrijd tegen het eerste elftal. Iedere bal was voor mij. Na de wedstrijd lag ik op de massagetafel mijn tape eraf te halen toen de leiding van de club mij kwam vertellen dat ik absoluut een aanwinst was. Het enige obstakel was dat ze me niet konden betalen. Ik dacht: 'Wat doe ik hier dan?' En dat terwijl we nog niet eens over het financiële plaatje hadden gesproken. Het was gewoon lachwekkend. Gelukkig kon ik een dag later meetrainen bij RKC Waalwijk. Ik moest na de training meteen in het spelershome blijven wachten op technisch directeur Marcel Brands en trainer Martin Jol. Ze boden me een contract aan en ik werd derde keeper achter Rob van Dijk en Khalid Sinouh."

Een aardverschuiving voor een keeper die gewend was ver voor zijn doel te staan, kijkend naar zijn ploeggenoten die zeventig meter verderop de ene na de andere bal tegen de touwen werkten. "Bij Ajax leerde ik als keeper negentig minuten lang geconcentreerd te blijven omdat je vaak op één moment werd afgerekend. We waren altijd in balbezit, maar kwam die ene counter dan moest je er wel voor zorgen dat je 'm had. Nu was het zaak om zelf eerst goed positie te kiezen op de doellijn en je verdediging neer te zetten. Het voorkomen van tegendoelpunten was ineens van levensbelang. Daar heb ik ontzettend aan moeten wennen het eerste half jaar. En als we balbezit hadden en onder druk stonden was het zaak om 'm zo ver mogelijk weg te rossen in plaats van een voetballende oplossing te zoeken. Bij Ajax leerde ik om mee te voetballen. Als ik de bal de tribunes in joeg werd ik vervolgens zonder pardon gewisseld. Dit was de andere kant van de medaille", beschrijft hij de cultuuromslag.

Verhoeven keepte zijn wedstrijden hoofdzakelijk in het tweede, maar zou deze periode voor geen goud hebben willen missen. "RKC is een goede leerschool voor me geweest. Ik had de mogelijkheid om geleidelijk aan te groeien als doelman. In het tweede jaar zijn we met de reserves kampioen van de eerste divisie geworden. Khalid Boulahrouz maakte toen ook onderdeel uit van ons team." Samen met de tegenwoordig Oranje-international werd Verhoeven door Martin Jol een jaar later naar het eerst elftal overgeheveld. "Rob van Dijk raakte geblesseerd waadoor ik tweede keeper werd achter Khalid Sinouh." Na drie jaar Waalwijk koos Verhoeven echter voor FC Volendam. "RKC wilde me graag behouden, maar ik vond dat het tij werd om te gaan keepen in een eerste elftal. Bij Volendam achtte ik die kans groter."



Maar ook in het palingdorp werd Verhoeven veroordeeld tot de reservebank. Wel mocht hij zich na het eerste jaar metee