Elftal met amateurs is nog twee megastunts verwijderd van WK in Qatar
Van de landen die nog in de race zijn voor een ticket voor het WK van 2022 in Qatar zijn de Salomonseilanden zonder twijfel de meest bijzondere overgebleven kandidaat. Het nationale team van de eilandengroep in het westelijk deel van de Stille Oceaan speelt woensdagavond om 19.00 uur in de finale van de WK-kwalificatiecyclus van Oceanië tegen de gedoodverfde favoriet Nieuw-Zeeland. Mocht er een grote stunt worden uitgehaald, wacht een play-off tegen de nummer vier van Noord- en Midden-Amerika: de Verenigde Staten, Mexico of Costa Rica.
Dat er nu gedroomd mag worden van een WK-deelname, is mede te danken aan Felipe Vega-Arango. Tot een jaar of vijf geleden was hij werkzaam binnen de jeugdopleiding van Sporting Gijón, de club waar zijn vader Manuel totaal twintig jaar voorzitter was en met gouden letters is bijgeschreven in de geschiedenisboeken. “Ik wilde Spanje verlaten, omdat mijn werk in het buitenland alleen gewaardeerd wordt voor de resultaten en niet omdat ik ‘de zoon van’ ben”, zei Vega-Arango in gesprek met Marca. “Ik stuurde mijn cv naar LaLiga, omdat zij samenwerkingen hebben met verschillende voetbalbonden over de hele wereld. Toen kwam de mogelijkheid voorbij om op de Salomonseilanden aan de slag te gaan en daar heb ik niet over getwijfeld.”
Met de zogenaamde Proyectos Deportivos helpt LaLiga in totaal 32 voetballanden om zich te ontwikkelen, door trainers te sturen en advies te leveren. Met 320 Spaanse trainers over de hele wereld - in bijvoorbeeld China, India, de Verenigde Staten en Abu Dhabi - zouden reeds 7000 trainers en 80.000 spelers geholpen zijn. “We wilden het voetbal structureren, vooral voor de jongste jeugd. Door een methode te ontwikkelen om trainers op te leiden en onze kennis en systemen die in LaLiga al bestaan hier te implementeren”, verklaarde Vera-Arango tegenover ABC. Daarvoor liet hij in 2017 Asturië achter zich, om na een reis van 24 uur met het vliegtuig en 30 uur met de auto 16.000 kilometer verderop als technisch directeur terecht te komen op een voormalig Britse kolonie ten noordoosten van Australië.
Voetbal was - in tegenstelling tot de omringende landen waar rugby het populairst is - weliswaar de grootste sport op de Salomonseilanden, maar je kunt gerust concluderen dat er niet al te veel aanknopingspunten voor Vega-Arango aanwezig waren. De Salomonseilanden bezetten op dat moment de 187ste plek op de wereldranglijst, waarmee slechts 23 landen op papier slechter waren. Maar het lastigste: Vera-Arango trof niet bepaald omstandigheden aan waarin het eenvoudig is om het voetbal te ontwikkelen. De Salomonseilanden bestaan uit bijna duizend verschillende eilanden, kennen een tropisch klimaat waardoor het vijf maanden per jaar regent, tellen slechts 600.000 inwoners (waarvan de helft kinderen) en hebben maar twee verstedelijkte buurten in hoofdstad Honiara. De meeste mensen zitten in het nationale stadion - het Lawson Tama Stadium - simpelweg op een helling rond het veld.
“Voor de eerste training riep ik 26 spelers op, op basis van een lijst van de bond. Er kwamen de eerste dag maar 12 spelers opdagen. De dag daarna 14, de derde dag 16 en de laatste dag weer 12. Toen heb ik besloten dat het beter zou zijn om het team zelf samen te stellen, want de commitment is essentieel”, zei Vera-Arango. Hij heeft het voetbal op de Salomonseilanden razendsnel weten te ontwikkelen, misschien wel omdat hij genoodzaakt was om zichzelf al na zes weken door te schuiven van technisch directeur naar bondscoach. Onder leiding van Vera-Arango reikten de Salomonseilanden in de Oceanische kwalificatiecyclus - waarin Australië niet meedoet, daar the Socceroos in 2006 overstapten naar de Aziatische voetbalbond - voor het vorige WK ook tot de finale tegen Nieuw-Zeeland. De heenwedstrijd werd kansloos met 6-1 verloren, maar de return eindigde in een verdienstelijk 2-2 gelijkspel.
Vera-Arango is er reeds in geslaagd om de Salomonseilanden voor het eerst aanwezig te laten zijn op een WK. De Onder 17 plaatste zich in 2019 onder zijn leiding voor het WK in Peru, waar overigens wel drie forse nederlagen werden geleden: 0-5 tegen Italië, 0-7 tegen Paraguay en 8-0 tegen Mexico. “Dat was een ongeëvenaard succes, want geen enkel voetbalteam had zich tot dan geplaatst voor het WK. Ze spreken me aan op straat, herkennen me en moedigen me aan. We hebben al iets groots en belangrijks bereikt, vooral voor zo’n arm land met een hoge werkloosheid”, aldus Vera-Arango in El País. “Je ziet overal kinderen, die op straat voetballen. Ze zijn arm, hebben geen mobiele telefoons en niet eens geld om naar school te gaan. Maar ze voetballen en dat is belangrijk in hun leven.”
Inmiddels heeft Vera-Arango duizenden trainers en spelers verder geholpen, maar kan nu het allerbelangrijkste voor elkaar krijgen: de Salomonseilanden naar het WK loodsen. Sinds de kwalificatiecyclus voor het vorige WK had de eilandengroep - inmiddels ook opgeklommen tot plek 142 op de FIFA-ranking en bekend onder de bijnaam 'Brazilië van de Pacific' - met Moses Toata, de Nederlander Wim Rijsbergen en Stanley Waita drie andere bondscoaches, maar in de zomer van 2021 keerde Vega-Arango terug op zijn post. Onder leiding van de Spanjaard begon afgelopen maand pas de weg naar het WK, aanvankelijk in een groep met Tahiti, Vanuatu en de Cookeilanden. De twee laatstgenoemde landen moesten echter opgeven wegens corona-uitbraken in de selectie, waardoor de Salomonseilanden en Tahiti zonder te spelen al zeker waren van een plek in de halve finale. Door een 3-1 zege in het onderlinge duel met Tahiti ontliepen de Salomonseilanden Nieuw-Zeeland nog bij de laatste vier en werd er daar met 3-2 afgerekend met Papoea Nieuw-Guinea, een land dat overigens ruim twaalf keer zoveel inwoners telt.
Nu wacht er net als vijf jaar geleden een ontmoeting met Nieuw-Zeeland in de finale, op papier een wedstrijd tussen David en Goliath. Alle internationals van de Salomonseilanden spelen in de eigen semiprofessionele competitie, terwijl het gros van de Nieuw-Zeelandse spelers in de Australische A-League of Europa actief is. “Nieuw-Zeeland heeft profspelers, maar het is negentig minuten elf tegen elf. We kunnen het Nieuw-Zeeland moeilijk maken, dus ik hoop dat de jongens er klaar voor zijn. Dit is een kans die niet zo vaak voorbij komt”, zo blikte Vera-Arango vooruit op het duel in Doha, waar het volledige Oceanische WK-kwalificatietoernooi wordt afgewerkt als gevolg van de coronapandemie. Voor de winnaar daarvan wacht nog een intercontinentale play-off tegen de nummer vier van de WK-kwalificatiecyclus van Noord- en Midden-Amerika, waar de Verenigde Staten, Mexico en Costa Rica nog kunnen eindigen. De Salomonseilanden moeten dus twee megastunts uithalen om voor het eerst naar het WK te kunnen gaan.
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Kraay ziet ‘achterlijke, debiele’ actie bij NAC Breda: ‘Hoe haal je dit in je ho
Hans Kraay junior heeft live in de uitzending nieuws over Hedwiges Maduro
Milan van Ewijk diep onder de indruk van landgenoot: ‘Hij is buitengewoon goed’
Roda JC lijdt door basisdebutant zeer duur puntenverlies in jacht op promotie
Ongekende flater: Ronald Koeman junior grote schlemiel van de avond
Rogier Meijer krijgt pikante vraag over Feyenoord in aanloop naar bekerfinale
Meer sportnieuws
Heel ver gezocht dit. Ze schakelen Nieuw-Zeeland niet uit en mocht dat wonder boven wonder wel gebeuren, dan komen ze nooit langs Mexico / Costa Rica / VS. Voor landen als de Salomonseilanden kun je natuurlijk alleen maar sympathie hebben, maar laten we hopen dat er niet te veel "dwergen" aan het WK meedoen. Wat mij betreft is 32 landen trouwens al meer dan genoeg.
Ikzelf droom ooit van een WK van 64 landen. Meer dan dat is niet mogelijk, maar 64 lijkt mij echt het ultieme feest van alle culturen uit de wereld.
Maar 32 landen vind ik ook prima. Dat nieuwe toernooi met 48 landen vanaf 2026 zie ik niet zo zitten.
Nee bedankt.
Seizoen is al heel lang voor veel voetballers en je merkt ook dat vanwege uitputting/overbelasting blessures komen.
Het is vervelend voor landen die nooit het WK halen, maar ik zit persoonlijk niet te wachten om met Nederland te spelen tegen Sri Lanka, Tsjaad, Guyana of Groenland.
Als ze per se iets zoals dit willen doen, laat ze dan een extra toernooi organiseren voor de landen die het (net) niet hebben gehaald.
Het zou maar 1 wedstrijd meer betekenen voor de finalisten. En mij gaat het ook meer om het feest eromheen. Het WK is een gigantisch verzamelingsfeest van allerlei culturen en landen. Ik vind het zelf prachtig zo veel mogelijk typen landen daarin mee te zien doen.
Vind het argument "ik zit niet te wacthen op ..." meestal ook wel relatief zwak, om twee redenen.
1. Anderen uit andere landen zitten nagenoeg ook nooit te wachten op landen als Nederland. Iedereen wil vooral natuurlijk hun eigen land gewoon zien schitteren.
2. De landen die in zulke voorbeelden genoemd worden zijn altijd de zieligste opties, zoals Sri Lanka (nog niet eens 200e op de fifa rankings) en Groenland (niet eens een FIFA land). Dit haalt de kracht van die zin erg weg, want als je enorm moet overdrijven in de kwaliteiten van de overige landen verzwakt het je idee dat de rest van de landen zo dramatisch zijn. Landen die net afvallen nu zijn landen als (mijn) Irak, Nigeria, Zweden en Colombia. Tuurlijk zitten daar ook een paar landen tussen die gewoon niet zo goed zijn. (irak is al jaren chaos en je ziet me nergens zeggen dat we enigsinds in de buurt komen van het niveau van pak-m-beet Nederland), maar er zitten ook een stel leuke landen bij die nu gemist worden. Nigeria was er de afgelopen 5 edities allemaal bij, Zweden had vorig WK nog een run waarin ze zorgden voor verdriet bij Nederland, Frankrijk(winst), Duitsland, Mexico(winst), Zwitserland en verlengen tegen Engeland.
Colombia was in 2014 nog een van de outsiders om de titel door verassend goed spel. Het is echt niet allemaal maar jut en jul
Ik vind het oprecht een top idee. 64 landen, 5 'knock out wedstrijden en een finale. Een WK kijk je bijna nooit vanwege het fantastisch spel. Het is meer het sentiment dat eromheen speelt wat het zo fantastisch maakt.
Ik kan me het WK '98 herinneren. Afrikaanse landen waar ik nooit van had gehoord, hun kleuren & supporters, eerste WK voor Kroatie dat meteen derde werd, Servie dat nog Joegoslavie heette, Iran die 2-1 van Amerika won.
Ah joh Timmio, waarom dan niet meteen voor 128 landen gaan? Gegarandeerd dolle pret met 32 groepen en na de groepsfase nog 6 wedstrijden winnen om kampioen te worden. Lekker toch?
Ja zo kijk ik er ook naar! Zou ook echt niet kunnen wachten op het voetbalfeest wat zou ontstaan alleen al in familie en volk om me heen.
En zelfs al brengt het 1 of 2 voetbaldwergjes met zich mee (hoogstwaarschijnlijk uit oceanie of noord-amerika) dan geven dat soort teams toch ook weer hun eigen variant van een enorme gunfactor. Zo kon ik afgelopen WK ook best genieten van Panama achteraf, of 2010 met Noord Korea (die verwacht je echt helemaal niet in de buurt van zo'n WK joh!)
@timmio
Ik weet zeker dat voetballers en fans van Guyana, Tsjaad en al die andere landen het vet vinden om tegen Nederland te spelen. Dat ze niet zitten te wachten om ons te zien voetballen is een ander verhaal, maar daar heb ik het niet over.
Daarnaast gaat het niet alleen om wedstrijden voetballen, met 64 landen duurt een WK ook veel langer natuurlijk. Spelers hebben minder lang vakantie, een regulier seizoen moet korten om een langer wk te kunnen realiseren en daarnaast moeten spelers direct door naar de selectie, terwijl niet-internationals een veel langere vakantie krijgen.
Om nog even terug te komen op beleving; een WK moet je verdienen. Nederland was er in 2018 niet bij en daarom heb ik nu meer zin in het WK, om Nederland eindelijk (na acht jaar) weer te zien voetballen op het mondiale eindtoernooi, alleen in het plaatsen zit al een heel stuk prestige.
Tot slot vind ik het absurd dat je Colombia een outsider voor de titel vind, als zij hadden gewonnen was een gigantische stunt geweest, net als Griekenland in 2004.
Een uitbreiding van het WK vind ik ook een goed idee. Normaal duurt het WK net een maand en dan zie je tegen het eind ook minder wedstrijden (wat logisch is). Geef mij maar meer landen en verschillende wedstrijden door de weken heen. Die kwalificatiewedstrijden worden denk ik ook niet zo goed bekeken. Zo sla ik zelf er ook een aantal over, maar bij een WK volg ik vaak dan wel bijna alle wedstrijden, ongeacht het wie tegen elkaar spelen.
@yamiown
Ik ben het eens met de notie dat het allemaal in elkaar zetten en regelen moeilijk zal zijn. Het zal inderdaad wat langer duren, meer venues nodig hebben, rust en training faciliteiten voor deelnemende landen nodig hebben etcetera. Op de absolute toplanden na zou waarschijnlijk een WK bid ook altijd een multi-landen bid moeten worden om het allemaal mogelijk te maken.
Toch. Toch lijkt het me echt ontzettend leuk om het in elkaar te zetten. Wishful thinking? Allicht, maar het is wel wishful thinking dat op relatief korte termij (lees rond de 20 jaar) mogelijk of bespreekbaar moet kunnen zijn.
Moet je een WK verdienen? Nouja, ja. natuurlijk moet je dat. Ik vind dan ook niet dat je het ineens niet meer zo erg verdient als je er bij 64 landen bijkomt en bij 32 net niet.
En dat laatste. Ik denk dat je overdrijft. Voor 2004 had Griekenland nog nooit een wedstrijd op het eindtoernooi gewonnen en na de eerste groepswedstrijd spraken ze daar al van een wonder. Colombia had een goede selectie en team en lieten al gauw zien dat je ze in de gaten moest houden. Het was een stunt geweest, maar wmb van het klasse 'outsider' en niet het klasse Griekenland 2004 of Denemarken 1992(niet eens geplaats destijds)
@galapago
Haha ja. Normaliter kijk ik alleen de belangrijkste kwalificaties (zie bv deze week afrika) of mijn eigen land. Op een WK is het een maand lang alles meekrijgen, hoe levenloos je verder ook wordt. Enorm genoten van de meest willekeurige duels
@timmio:
Ben het wel met je eens dat die verscheidenheid aan culturen geweldig is om te zien. Alleen daarom al vind ik een WK veel leuker dan een EK. Echter vind ik dat je met 32 landen al heel wat diversiteit hebt, mits de WK-tickets netjes verdeeld worden over de continenten. Daarnaast vind ik dat een WK een bepaalde exclusiviteit moet hebben; ook voor de toplanden (en voor het gemak reken ik Nederland daar even bij) moet er een kans zijn het toernooi niet te halen. Dat maakt de emotie eromheen, vreugde of teleurstelling, groter. Bovendien heb je dan niet zoveel wedstrijden waarbij het niveau echt dramatisch is... want die ga je natuurlijk wel krijgen met 64 deelnemende landen.
@vv
Ik heb altijd het gevoel dat 32 prima is, maar tegelijkertijd nét niet genoeg.
In Afrika bijvoorbeeld zie je dat het lastig wordt om zowel Arabië als midden Afrika (laat staan de rest) echt te sturen. Dit jaar is het 3 om 2, maar soms ook 4 om 1.
In Azië is het de laatste edities constant dezelfde 5 in afwisseling. Arabische landen krijgen hier eigenlijk weer nooit echt representatie (alleen Saudië krijgt zo nu en dan een kans. Ik vind dat echt zonde, want er leeft heel veel voetbal in de hele regio. Ik was ook echt verdrietig van dat Syrië de playoffs net niet overleefden in 2018)
Ik snap echter je punt met de toplanden (die met uitbreiding bijna niet meer kunnen missen)! Vind dat ook wel een goed punt voor de huidige opzet. En ja... met 64 landen gaan er ongetwijfeld ook een paar outlayers zitten die niet zo veel niveau toe te voegen hebben, maar persoonlijk vind ik de magie zwaarder wegen dan dat beetje niveau.
Ik kan in ieder geval leven met elk format van 32 en 64. Als we per se willen uitbreiden (nu naar 48 voor 2026) dan wil ik graag door naar 64. Mocht het in de toekomst toch weer terug naar 32 vind ik dat echter ook prima
Je hebt helemaal gelijk wat betreft het gelul over Sri Lanka en nepal etc die dan ineens meedoen. Dat is inderdaad zo’n kul, die kwalificeren zich in Azië niet eens voor cups en voor de volgende ronde laat staan de finale ronde voor wk kwalificaties.
Je krijgt er dan inderdaad landen bij die net misgrijpen. Tuurlijk neemt de kwaliteit dan iets af maar zo slecht zijn die landen helemaal niet. Zweden/italie/noorwegen/turkije/colombia/chili/paraguay/algerije/nigeria/mali en nog vele andere prima voetballanden zijn er aankomend toernooi niet bij. Dat is best jammer. Heeft zijn charmes dat het wk uit 32 bestaat, maar zou best eens een wk met 64 landen willen zien. Vooral om te proeven of dat ook dezelfde charmes zou kunnen dragen.
Groenland heeft geen NT
Gaat inderdaad nooit gebeuren als ze nog tegen de Verenigde Staten, Mexico of Costa Rica moeten. Maar ja, we zijn er weer ingestonken en hebben het weer aangeklikt....
Precies, het is ook echt non-nieuws. Bij elke cyclus eindigt een land met amateurs in de regionale finale. De WK-kwalificatie cyclus van Oceanië bestaat voor een overgroot deel uit landen met amateurs. Zelfs de grotere landen als Paoea-Nieuw-Guinea. Nieuw-Zeeland is het enige land met alleen profs.
het is eigenlijk gewoon onmogelijk voor een dergelijk land zich te plaatsen voor een WK, dat is ook niet erg aangezien de infrastructuur etc van het land.
ze hebben overigens wel een aardige speler in raphael le'ai , is nog jong en speelt in nieuw-zeeland.
is natuurlijk geen super niveau, maar kijkend naar het niveau daar en de omgeving is dat wel 1 van de betere spelers en misschien ooit nog eens avontuur richting europa.
Ik vind soort verhalen altijd mooi. Als vele andere heb ik ook altijd een zwak voor de underdog. Ik hoop dat ze weten te stunten en na WK mogen. Als Nederland niet wint hoop ik dat z'n land het word.
Heel leuk om te zien dat ze zo ver zijn gekomen, maar die gaan natuurlijk niet naar het WK. De Kiwi's maken gehakt van die ploeg, en zou dat onverhoopt toch niet gebeuren dan winnen ze nooit van de VS, Mexico of Costa Rica.
Hoe kan er vrijdag geloot worden als alle deelnemers nog niet bekend zijn?
De drie laatste deelnemers (playoff Uefa, Afc/comebol en Ofc/concacaf) komen alledrie in pot 4. De intercontinentale playoffs kunnen niet loten tegen landen uit beiden confederaties en zitten in de loting met gedeelde balletjes, net zoals eerder dit jaar in de UEFA Conference League Vitesse en Tottenham Hotspur tijdelijk hetzelfde balletje deelden voor de tussenronde
Ik heb nog nooit zo'n lang verhaal gezien over zo'n onzinnig onderwerp. Stel dat ze met alle geluk van de wereld van Nieuw-Zeeland zouden winnen, dan verliezen ze als nog dik van de nr 4 van Noord-Amerika.
Er doen steeds meer landen mee aan het wk, helaas komt dat het nivo niet ten goede
Artikel is natuurlijk een tikkeltje overdreven en met een errug positieve instelling geschreven, maar wat een zuurpruimen die hopen dat 'dit soort landen' niet meedoen.
Als je zoveel van kwaliteit houdt kan je wat mij betreft vanaf de kwartfinales meekijken, daar zul je toch voor 90% dezelfde landen tegenkomen.
Maar voor mij gaat een groot eindtoernooi en in het bijzonder een WK veel verder dan kwaliteit. Het gaat om de spanning eromheen, de verschillende culturen en vreugd van de deelnemers. En waar is de vreugd meer dan een superklein land dat voor het eerst meedoet? Geweldig om te zien toch.
Voor mij zijn de onvergetelijke momenten de opmars van Ijsland en hun publiek. Trinidad&tobago die in het openingsduel verrassend gelijkspeelde en het zo lang volhield tegen Engeland. Zuid-Korea die in eigen land zo ver kwam en toplanden eruit kickte.
Dat soort momenten zijn mij bijgebleven, de zoveelste duel tussen Duitsland/frankrijk/italie/portugal/brazilie ben ik allang vergeten.
5-0 voor Nieuw Zeeland. En ik moet nog maar zien of die voorbij Costa Rica komen in Juni.
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.