‘Ik had vroeger een trainer die vaak schreeuwde, dat had veel impact op mij’
Na een spraakmakende voetbalcarrière langs verschillende clubs in binnen- en buitenland, voelen Edson Braafheid en Gianni Zuiverloon zich genoodzaakt iets terug te doen. Braafheid haalde de finale van het WK in 2010, Zuiverloon doorliep de complete jeugdopleiding van Feyenoord. Allebei hadden ze te kampen met mentale klachten. Eenzaamheid, faalangst, omgaan met blessures. Het leidde bij Braafheid zelfs tot een depressie. Door hun ervaringen te delen met anderen, hopen ze jongeren en jong volwassenen weerbaarder te maken.
Door Mart Oude Nijeweeme
Als we in de kantine van amateurvereniging FC Abcoude staan te wachten op Braafheid en Zuiverloon, gaat plots de telefoon. Het is Braafheid. Waar hij de auto kan parkeren. "Je moet het bruggetje over", vertelt Stefan, een jongen die hen begeleidt bij de foundation. Het is een flinke poos geleden dat de voormalig speler van FC Utrecht, FC Twente en Bayern München het sportcomplex van zijn jeugdclub heeft betreden. "Hier heb ik heel veel mooie wedstrijden mogen spelen", vertelt hij eenmaal aangekomen tegen voorzitter Winand Paulissen.
Niemand had kunnen bedenken dat de carrière van Braafheid zo'n vlucht zou nemen. Zijn drang om te slagen leidde hem naar de WK-finale in Zuid-Afrika in 2010, maar dat ging zeker niet zonder slag of stoot. "Iedereen krijgt te maken met mentale blokkades. Ik heb daar ook mee te maken gehad in mijn leven, in mijn carrière", vertelt Braafheid tegen Voetbalzone. Voor de verdediger begon dat al bij zijn amateurvereniging. "Ik kwam in een elftal met een trainer die graag schreeuwde. Voordat ik de bal kreeg, werd er al geschreeuwd wat ik moest doen. Ik had niet de mogelijkheid om mijn eigen inzicht de vrije loop te laten gaan. Dat heeft heel veel impact op mij gehad, waar ik heel onzeker van werd. Het spelletje waar ik heel veel van hield, was ineens niet leuk meer."
Braafheid besluit zijn persoonlijke ervaringen te delen met anderen. Na een telefoontje met zijn goede vriend Gianni Zuiverloon zet het tweetal hun eigen foundation op. "Ik had gewild dat er iemand was die dit allemaal had meegemaakt en mij daarin kon begeleiden", aldus Zuiverloon. "Ik ben heel blij dat wij nu degene kunnen zijn die als ervaringsdeskundige naar voren kunnen treden en advies kunnen geven. Dat doen wij niet alleen. Samen met mental coaches, psychologen en culturele antropologen geven we workshops die de mentale gezondheid en weerbaarheid versterken. Deze workshops hopen we op zoveel mogelijk scholen, sportverenigingen en bedrijven uit te rollen."
Ook Zuiverloon worstelde gedurende zijn carrière met mentale kwesties. Bij Feyenoord bijvoorbeeld, waar hij na een trainingskamp als zeventienjarige te horen kreeg dat hij rondjes moest rennen. "Erwin Koeman was onze trainer. We gingen op trainingskamp naar Engeland en ik speelde die wedstrijd niet. Ik moest een helft warmlopen, maar kwam er niet in. De volgende dag keerden we terug in Nederland. We moesten uitlopen. Degene die niet hadden gespeeld moesten extra lopen. Ik was ontzettend boos dat ik niet had gespeeld, wat logisch is. Je wilt altijd spelen. Maar ook ik moest lopen, en daar was ik het niet mee eens. Toen ging ik flink tekeer. Op dat moment had ik iemand nodig die mij kon begeleiden bij mijn acties en reacties, zodat ik betere keuzes zou maken."
Hetzelfde overkwam Zuiverloon in Engeland, waar hij als speler van West Bromwich Albion en Ipswich Town mentaal op de proef werd gesteld. Hij voelde zich eenzaam, wist niet hoe hij moest omgaan met de immense druk. "Er was iets voorgevallen in de privésfeer, maar ik kon aan niemand mijn verhaal kwijt. Ik verloor mijn basisplek en het ging bergafwaarts. Ondertussen werd ik door de media afgeschilderd als iemand die niet mentaal weerbaar zou zijn." Zuiverloon keerde uiteindelijk via een omweg terug in Nederland, waar hij vorig jaar zijn enkelband afscheurde. Een belletje van Braafheid, eind vorig jaar, zette hem aan het denken.
"Ik wist dat hij zijn enkelbanden had afgescheurd", blikt Braafheid terug op het bewuste telefoontje. "Hij ging door een moeilijke periode. Ik vroeg hem hoe het ging. 'Goed', zei hij. Maar dat was natuurlijk niet zo. Een zware blessure komt mentaal hard aan. Helemaal als je iets voor ogen hebt en het graag wilt doen. Een gesprek dat tien à vijftien minuten moest duren, duurde uiteindelijk drie uur." Braafheid en Zuiverloon speelden tegen elkaar én met elkaar, bij Jong Oranje. Gedurende hun carrière hielden ze contact.
"In de voetbalwereld ken je het wel. Met sommige jongens houd je een goede vriendschap over, anderen niet", vervolgt Braafheid. "Ik zag dat hij zich bezighield met het mentale en dat wist hij ook van mij. Het is een gevoelig onderwerp. Men heeft het er niet snel over, omdat we in een wereld leven waarin het tegen je gebruikt kan worden als je je kwetsbaar opstelt. Daar is men bang voor. Je geeft jezelf bloot. Daar komt bij dat de voetbalwereld een machowereld is. Niet klagen, gewoon doorgaan. Daar willen wij verandering in brengen."
Volgens Braafheid speelt sociale media tegenwoordig een belangrijke rol. "Ik denk dat jonge spelers daar op voorbereid moeten worden. In het begin is het leuk en spannend, maar dat slaat al snel om in constant moeten presteren. Altijd voldoen aan de verwachtingen van het publiek, je teamgenoten en de trainer. Het wordt heel erg onderschat. Gelukkig heb ik altijd de steun gehad van mijn familie. De steun om het te blijven doen. Mijn vader vroeg altijd hoe ik het vond gaan. Of ik het nog wel leuk vond en er nog wel plezier in had. Dat is belangrijk op die leeftijd."
Zuiverloon roept mensen vooral op om het onderwerp bespreekbaar te maken. "We zijn nog maar een maand live, maar we krijgen al zoveel aanvragen. Van jongens die een uitlaatklep nodig hebben en ons vragen hoe wij dat hebben gedaan. Dat is al een eerste stap richting je kwetsbaar opstellen en mentaal gezond worden. Erover praten met iemand, dat is zo belangrijk. Wanneer het geslaagd is? Het is al geslaagd als wij één persoon mentaal sterker hebben kunnen maken."
Wie meer wil weten over de Play Mental Foundation, kan terecht op de website
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Hoe gaat het nu met? 10 voormalig transfertargets van Feyenoord
Hans Kraay ziet Robin van Persie liever bij een andere club dan Heerenveen
Goed nieuws voor Arsenal en Nederland: Arteta kondigt rentreedatum Timber aan
Valentijn concludeert: ‘De kans op een terugkeer van Kroes is groter geworden’
Hoe gaat het nu met? 10 voormalig transfertargets van Ajax
‘Nacho hakt knoop door en gaat Real Madrid na 22 jaar verlaten’
Meer sportnieuws
Prachtig initiatief, heeft me altijd verbaasd dat clubs hier zo weinig mee doen.
Het begint natuurlijk heel vaak met de ouders die hun kind ophemelen.
Ach nee Ties, dat is onzin. De een is de ander niet. Je kan tegen speler A 10x roepen en desnoods schelden en hij heeft er geen last van en bij speler B roep je 1x iets en hij zit in zak en as.
Elke persoon is verschillend en voor iedereen is een grens ander of tolerantie anders. Daar kan je niet de ouders de schuld van geven.
Sowieso is een mentaal iets niet zo klaar als een klontje en moet je zorgvuldig mee omgaan. Vooral niet doen alsof er niks is en ook niet geloven dat het 'gewoon even de schouders eronder zetten' is.
Zoals gezegd, kan je je schouders eronder zetten maar kom je er alsnog niet uit. Hoe hard je ook je best doet.
@isco: Zal je opmerking niet bestrijden dat de éã©n een scheldpartij makkelijker van zich af laat glijden dan de ander. Gebleken is in ieder geval wel dat het effect van die scheldpartij nihil is en in ieder geval zelden positief of het effect heeft wat het zou moeten hebben.
Nou ja, wat is schelden. Ik zei overigens 'desnoods schelden' en dan heb ik het over dingen als "schele!". Die heb ik zelf weleens te horen gekregen van de trainer. Ik heb er 0 last van gehad, maar ik vind wel dat zulke dingen als schelden gezien kunnen worden als je het hebt over kinderen.
Dit gebeurde bij mij in de D1, waar we toen landelijk speelden. Misschien voor de context 
En toch heb je het wel onthouden. Misschien heeft het meer indruk gemaakt dan je denkt?
Ik heb ook onthouden dat ik na de wedstrijd een broodje frikandel en een AA nam. Of dat we na de wedstrijd op de berg zand gingen spelen die naast de velden lag. En zo zijn er tig dingen die je onthoudt als je een kind bent maar verder geen indruk maakt.
Dat "landelijke spelen" in de D, is dat van toegevoegde waarde voor je verhaal of is het slechts een stukje zelfverheerlijking?
Dat zal er mee te maken hebben dat het heel specialistisch is. Een blessure behandel je meestal op dezelfde manier, met psychische klachten moet je dit toch per persoon anders aankijken.
Niet alleen in de voetbalwereld, maar ook in ‘het echte leven’ verbaast het mij hoe weinig aandacht er is voor jongeren. Ik weet uit eerste hand dat jongeren helemaal niet snel aan de bel durven te trekken wanneer zij problemen ondervinden, er mag van mij best wat aan gedaan worden om die drempel te verlagen.
Mooi dat hier aandacht voor is. Eigenlijk is het heel normaal dat je als voetballer gebruik maakt van een mental coach want mentale gezondheid en fysieke gezondheid gaan toch vaak met elkaar samen.
Deels eens, maar er moet wel een hele goede balans zijn tussen mentale gezondheid en mentale weerbaarheid. Ik denk dat veel problemen in het profvoetbal ook voortkomen uit het feit dat er nauwelijks een parallel is met het normale bedrijfsleven. Daar waar Jan Modaal wekelijks met dergelijke tegenslagen te maken heeft, is dat bij een profvoetballer toch anders. Ook de beloning is qua verhouding nogal scheef. Het is dus wel zaak dat men geen onrealistisch beeld gaat schetsen omdat ze enkel de voetbalwereld gewend zijn. Ik denk dat het echte leven vies tegenvalt, als deze heren een maand mee zouden moeten lopen in bij wijze van spreken een fabriek of iets dergelijks. Ik vraag me af wat er dan nog overblijft van hun verhaal over mentale gezondheid.
Wat een w****ers man effe serieus. "mn jeugdtrainer schreeuwde tegen me" poeh poeh wat een trauma. Soms vraag ik me echt af wat een slap land we geworden zijn. Deze jongens die al vanaf jongs af aan goed verdienen, nu miljonair. En dan zo klagen. Topsport is keihard, is niet relaxt en niemand is aardig. Wil je dat, en kun je dat, dan kun je veel verdienen en mooie dingen meemaken. Anders hadden ze bij Delta Lloyd op de admin afdeling moeten gaan werken voor 2100 bruto.
Je snapt het niet helemaal, denk ik. Een trainer hoort nooit tegen jeugdspelers te schreeuwen. Of het moet zijn in de trant van 'mooie bal, Pietje!'. Er is veel te weinig aandacht voor wat zoiets met een speler kan doen. Een enkeling zal er beter van worden, de meesten niet. Door daar een juiste nuance in aan te brengen kun je clubs en trainers helpen hun spelers beter te begrijpen.
Mee eens, er zou vooral veel meer maatwerk moeten zijn, niet iedereen gaat hetzelfde om met kritiek, maar ook niet iedereen gaat goed om met positieve adviezen.
Heb de laatste jaren veel na zitten denken hoe het vroeger toch ging vooral na mijn 17/18de.
Heb van mijn 12de tot 18de bij een bvo gezeten in het zuiden. Maar met tegenslag omgaan is later zo moeilijk omdat alles je toch redelijk komt aanwaaien en het een enorm stuk van je identiteit is. Je voelt als extreem kleine jongen al dat andere jongetjes toch een beetje tegen je op kijken omdat je redelijk kan voetballen, en wat zich later ook gaat vertalen naar meisjes toe, dus je bent enorm populair. Toen ik geen contract kreeg toen ik 18 was kwam ik in zo’n enorm zwart gat terecht. En dan heb ik nog redelijk geluk gehad dat ik uit een stabiel nest kom en zelf en mijn ouders hoger zijn opgeleid, dit is zeker niet het geval bij de meesten.
Helemaal mee eens. In de jeugd moet je vooral plezier kunnen maken. Een kind moet ook kind kunnen zijn. En positief benaderen. Daar wordt je ook beter van. Ik heb ooit een trainer gehad die in het leger zat en keeper was in het 1e. Met een afwerkoefening met hem op de goal, kwam hij met 2 benen gestrekt in op mijn enkels. Het is een wonder dat ik daarbij niks had gebroken. Ik kan je vertellen, dat dat destijds op mij als 13-jarige veel indruk heeft gemaakt. Ben na die bewuste training ook gestopt met voetballen. Op die manier had ik er geen plezier in.
@nijogeth: volgens mij snap jij het niet. Topsport is keihard en gaat niet over mooie bal pietje. Als je denkt dat je daar topsporters mee kweekt, dan wordt je aan elke kant voorbij gerend door landen waar ze wel voor de winnaars gaan.
@tris: plezier maken is totaal niet waar het omgaat in een BVO. En dat gaat ook nooit anders worden. Als topsporter moet je gewoon heel gefocused met je sport bezig zijn en de ontwikkeling is dat dit eerder en eerder zo is. Als je plezier wil maken moet je gewoon bij de plaatselijke VV bal op het dank voetballen en naar een normale school gaan. Dat mag. Maar ga niet vergelijken met profsport.
Er is een boek geschreven over het belang van plezier bij talentontwikkeling en topprestaties. De Talentformule. Tip, ga het lezen, dan zie je hoe belangrijk plezier juist ook in de topsport is. Hoe denk je dat topsporters geen plezier nodig hebben? Juist voor hen die elke dag met hun sport bezig zijn is plezier cruciaal.
en uiteindelijk is dit ook maar een theorie uit een boek. Plezier maken is altijd belangrijk, maar je moet ook tegen een stootje kunnen. Vraag dat maar aan sporters die de top hebben gehaald in elke sport vd wereld.
Clarkkent, volgens mij snap je niet dat ze dit willen verspreiden over zoveel mogelijk sportclubs, niet alleen het profvoetbal.
En daarbij is al vaker gebleken dat plezier in het spel de prestaties kan verbeteren. Kijk maar eens wat voor een andere speler Alvarez werd toen zijn vrouw en kind eindelijk in Nederland waren. Het mentale aspect is heel belangrijk en bestaat allerminst alleen uit weerbaarheid. Maar ga mij maar eens vertellen welke speler er beter van werd op het moment dat hij iedere dag na het werk jankend thuiskwam omdat ie zijn werk zo klote vindt. Ik denk dat je er geen enkele kan opnoemen.
Doe normaal man met je slappe hap. Als je niet kan accepteren dat mensen anders zijn en er dus mensen die niet goed tegen kunnen als mensen agressief overkomen ga denk lekker naar een land waar ze met ijzere hand regeren. Niks mis mee om " soft" te zijn. Altijd dat haantjes gedrag, vroeger kreeg ik klappen en nu mag je ze niet eens meer boos aankijken. Vroeger mocht ik vrouwen nog tegen hun zin onder hun rokje knijpen, nu mag ik ze al niet meer aankijken, nou zo veel beter dan vroeger.
Robert Enke oud keeper van het Duitse elftal had zo'n faalangst dat hij zijn auto voor de trein heeft gezet. Ben je dan slap of is er dan toch iets anders aan de hand?
@lothar: Dan is er wel wat anders aan de hand, lijkt me duidelijk. Maar voordat hij tot die actie over ging hadden er ook andere beslissingen genomen kunnen worden natuurlijk.
Faalangst komt niet op als poepen en pas op het moment wanneer je in het Duitse elftal staat lijkt me.
Waarom dan niet in een eerder stadium iets gaan doen waar je die faalangst niet bij voelt? Zoek een niet-voetbal gerelateerde baan en ga alleen nog voetballen voor de hobby.
On topic:. Als iemand mentale hulp zoekt en dit aangeeft is dit naar mijn mening alleen een teken van sterkte i.p.v. zwakte. Goed dat deze ex-voetballers hierin wat te kunnen betekenen.
Zo triest, mensen als jij, die denken dat omdat iemand geld heeft hij mentaal maar alles moet accepteren. Alleen maar goed dat deze jongens dit ondernemen. En dat noemt zich Clark Kent, eerder Lex Luther.
Wat een slechte reactie, die echt op heel veel manieren mank gaat. Ja de top is smal en het is een wereld waarin een speler stevig in de schoenen moet staan. Bij de opleiding en opvoeding van kinderen komen echter vã£â©ã£â©l meer factoren kijken dan ze alleen maar voorbereiden voor die harde wereld. Een kind is op veel verschillende manier kwetsbaar (per individu verschillend, zoals Salerno ook aangeeft), waardoor je de psyche van een kind echt kan breken. Het kan niet zo zijn dat we dat accepteren omwille van dat de voetbalwereld nu eenmaal een harde wereld is. Dat is de wereld op zijn kop.
Daar komt ook nog eens een kostenbatenratio bij. Allerhande onderzoeken tonen aan dat juist investeren in een goed pedagogisch leerklimaat bijdraagt aan de ontwikkeling van talenten en dus op termijn ook meer rendement van een jeugdopleiding. Dat wil niet zeggen dat je ze met satijnen handschoentjes moet aanpakken, maar het vraagt wel om begeleiding van jeugd op een pedagogische verantwoorde manier. Daarbij staat de ontwikkeling van het talent bovenaan maar is ook mentale weerbaarheid een belangrijke factor, dus ook het voorbereiden op die harde wereld waar de top maar smal is. Dat is echter absoluut niet hetzelfde als schreeuwen naar kinderen en geen oog hebben voor hun mentale welbevinden.
Gelukkig zien we dat veel bvo's hiermee bezig zijn. In de jeugdopleiding van De Graafschap werden in een bepaalde periode (weet niet hoe het nu is) regel dat een jeugdtrainer naast trainerspapieren en de inschatting van zijn trainerskwaliteiten, ook een pedagogische achtergrond heeft. Denk daarbij aan Academie voor Lichamelijke Opvoeding, Cios/mbo Sport en Bewegen, Pabo, Onderwijsassistent et cetera. Een zeer goede ontwikkeling, die ik ook denk te herkennen bij clubs als FC Twente en NEC (huidige jeugdopleiding beklede destijds die functie bij De Graafschap). Ook bij AZ zie je dat ze heel goed nadenken over dit soort aspecten. Van AZ heb ik de ervaring dat ze daarbij de ondergrens echter niet uit het oog verliezen en daar spelers ook (stevig) op wijzen. Daar wordt echter wel bewust over nagedacht. Terwijl heel veel trainers daar totaal niet bij stilstaan waarom ze bepaalde manier van communiceren en vooral gaan schreeuwen vanuit de autoriteit. Dat werkt echt averechts.
Om te beginnen is Delta Lloyd een tijdje geleden overgenomen door NN. Je bericht is ook in die tijdsgeest geschreven denk ik of nog veel eerder.
Het is prima om tegen een jeugdspeler te schreeuwen, als het doel functioneel is om de speler in kwestie iets te leren. Maar zodra het je eigen gedrag is en geen enkel doel dient om iemand te helpen groeien dan ben je als begeleider altijd fout.
Topsport is keihard en daar hoort heel scherp gedrag bij, maar dat betekent niet dat je over de grens moet gaan en het betekent niet dat je geen respect hoeft te hebben voor elkaar. Ze verdienen top en daar worden ze ook op afgerekend en dat mag best zakelijk hard zijn, maar je hoeft een persoon niet te kwetsen of te traumatiseren. Trauma's ontstaan niet door de handeling van het geschreeuw maar door hoe er daarna met de speler wordt omgegaan, als de coach na afloop naar de speler gaat en hem uitlegt dat die hem onder druk wilt testen of weerbaar wilt maken dan voel je het respect en ontstaat het trauma niet. Als je elke keer naar een jeugdspeler gaat lopen schreeuwen omdat het enige dat centraal staat het resultaat (lees je eigen resultaat als trainer) is, tja dan gaat het natuurlijk mis.
Dus nee ik vind je bericht erg kortzichtig en ongenuanceerd.
@Klarkkent: jaren geleden heb ik mijn zoon van turnen afgehaald juist omdat daar een trainer was die dacht dat ie die jonge apen naar de Olympische spelen kon schreeuwen. Als vader ben ik ontzettend geschrokken dat iemand zo tekeer kon gaan om een spelletje. Zolang het voor die ventjes maar gewoon een leuke hobby is hoort dat soort 'stimulans' beslist achterwege te blijven. Ik denk ook niet dat jij beter gaat presteren als jouw baas tegen je loopt te brullen, maar misschien vergis ik me.
@ Clarkkent2
Het was een kind, een kind bij een amateurclub. Dat heeft (nog) niets met topsport te maken. Jij bent slappe hap, triest figuur.....
Als jij als klein kind, zoiets meemaakt en daar dan heel veel moeite mee hebt, kan dat inderdaad traumatisch zijn en waar je op latere leeftijd last van kan gaan hebben.
Het kan ook gebeuren bij Delta Lloyd op de admin afdeling, dat er vollop tegen je aan geschreeuwd wordt. Dus dat maakt geen verschil met voetbaltrainer.
Het probleem is, op jonge leeftijd zulke dingen meemaken, kan zonder dat je t door hebt doorwerken op latere leeftijd. Dat merk je pas later....
OMG wat een huilebalken hier allemaal. Mij een lesje pedagogisch opvoeden geven op Vz... Als je als Braafheid nog een trauma hebt van een jeugdtrainer die je 20 jaar geleden heeft uitgescholden dan ben je echt niet goed hoor. Overigens speelde Braafheid bij FC Abcoude in n topamateur elftal, waar het ook gewoon hard aan toegaat. Kun je beginnen over allemaal BVOs die met nieuwe trainingstechnieken beginnen, maar uiteindelijk is topsport gewoon hard. Dat zul je nooit weghalen. Ook in niet in de competitie met andere clubs en landen. We hebben het hier niet over lichamelijke en geestelijke mishandeling zoals bij de turnmeiden.
En dan die zielige reacties over dat Delta Lloyd niet meer bestaat. You get the picture toch? Dat geeft de kinderachtigheid van deze reacties wel aan. En dan mij een beetje neerzetten als een dinosaurus van 78 die alles in het verleden beter vind. Ik zal je eens wat zeggen, deze hele woke ,trauma uit mn jeugd want iemand heeft tegen me geschreeuwd- cultuur, we gaan zien wat dat ons gaat brengen. Het aantal burnouts voor hun 30e bij millennials is niet meer te tellen. Uiteindelijk is sport een competitieve wereld waarin allang is aangetoond dat je met zachte hand niks bereikt.
Clark, kan me ergens in vinden in wat jij zegt, niet alles maar wel in bepaalde dingen. Ik werd vroeger door mijn trainer ook harder aangepakt, balverlies of slechte training partijtje en hij maar schreeuwen en bij x zei die niks tot nauwelijks wat. Ik had op dat moment toen door; hij ziet veel talent in mij en hierdoor werd ik beter dan de rest omdat ik zijn signaal begreep. Later heeft hij mij dit ook verbaal uitgelegd. Tja we verschillen gewoon van elkaar, bij mij werkte het wel en bij x niet dus misschien dat trainers darin wel voorzichtig moeten zijn bij wie zij dit doen. Verder ben ik geen expert en snap ik een harde wereldje wel. Dit heeft mij ook soort van gebouwd om in een harde werkcultuur gewoon mijn ding te kunnen blijven doen.
Christus Clark wat heb jij een dramatisch inlevingsvermogen zeg. Mensen die hier allemaal benoemen dat mentale begeleiding en op een fatsoenlijke manier met elkaar omgaan als "huilebalken" omschrijven toont meer aan dat jij geen fatsoenlijke realiteitszin hebt dan dat anderen zich aanstellen.
"Mij een lesje pedagogisch opvoeden geven op VZ..." "Huilebalken", klagen over "kinderachtigheid" in de reacties.. Pot verwijt de ketel? En er zelf zo primitief in staan dat als ze veel willen verdienen ze maar niet mogen klagen. Alsof topsport gelijk staat aan trainen met de harde hand? Je moet er zelf keihard voor werken inderdaad en als topsporter moet je die motivatie elke dag zelf kunnen opbrengen. En je club en je trainers moeten/kunnen het voor je faciliteren om elke dag beter te worden. Moet dat met een harde hand? Veel geschreeuw? Nee. Wat wel een harde wereld maakt, is dat je net zo goed zomaar kan afvallen, omdat een zeer klein percentage de top maar haalt.
Sneue reactie van iemand die maar wat roept zonder er ervaring mee te hebben gehad. Ik heb toevallig het geluk gehad om een jaar of 4 bij een BVO gespeeld te hebben van m’n 11e tot m’n 15e en ben meermaals tot op m’n enkels afgezaagd als ik iets verkeerd deed. Ik kon dat helemaal niet handelen en ben vrijwel iedere zaterdag met angst op een uitbrander in de rust het veld op gestapt. Buiten het feit dat ik kwalitatief uiteindelijk niet goed genoeg was om profvoetballer te worden, ook als ik mentaal wel weerbaarder was geweest, ben ik ervan overtuigd dat schreeuwen tegen een kind altijd averechts werkt. Maar goed, jij weet het blijkbaar beter.
ik kan ook zeggen sneue reactie van iemand die het niet gehaald heeft... lag het dan aan het schreeuwen of aan je talent? En misschien is mentale weerbaarheid ook wel een talent? En wat ik maar probeer te betogen is dat je dat nodig hebt om het te redden in topsport. Kunnen we niet leuk vinden met zn allen, maar zo is het nu eenmaal. En wat weet jij over mijn achtergrond en ervaring precies?
Clarkkent2, welke topsport ervaring heb jij precies, dat jij een expert bent op dit gebied?
Het CV van Braafheid en Zuiverloon is openbaar, wil het graag vergelijken met die van jou.
Ik snap wat je wil zeggen, maar ik vind wel dat je een beetje chargeert. De mensen die op jou reageren doen dat dan ook weer, maar de andere kant op.
Hoe je het ook wend of keert, in de topsport moet je om kunnen gaan met immense druk van buitenaf. Ook als we de schreeuwende jeugdtrainers weg zouden halen blijft dat een feit, met de druk van supporters en zeker nu er sociale media bestaat. Dus die cultuur weghalen, aanpassen of wat dan ook gaat hem nooit worden. Dus daar moet je tegen bestand zijn of het wordt hem niet, daar geef ik je gelijk in.
Tegelijkertijd is het denk ik wel heel goed dat er voormalige topsporters zijn zoals deze twee jongens die het onderwerp bespreekbaar maken. Die aan jonge topsporters die hiermee te maken krijgen kunnen uitleggen hoe je er mee om kunt gaan of gewoonweg dat meer sporters dit ervaren. Een beetje mentale begeleiding kan helpen voor mensen die er nu misschien niet goed mee om kunnen gaan. Niet om watjes te maken van topsporters, maar juist om mentale weerbaarheid te kweken bij mensen die daar een stukje in missen.
Wel een goed initiatief verder, maar dan moet je de andere kant van de medaille naar mijn mening ook belichten. Sowieso bij profclubs zul je nou eenmaal dingen moeten doen die niet leuk zijn en die mentale weerbaarheid vereisen. Daar krijg je royaal voor betaald. Dit initiatief kan helpen en daarom vind ik het mooi, maar het laat ook wel weer zien dat die jongens duidelijk niet weten hoe het dagelijkse leven in elkaar steekt, als je daadwerkelijk moet werken voor de centen en geen tonnen tot miljoenen per jaar verdient. Dan krijg je heel wat hardere klappen en tegenslagen te verwerken dan een trainer die tegen je schreeuwt. Het is wel zaak dat je als mens karakter en mentale weerbaarheid kweekt. Ik weet niet of je dat krijgt door mensen te pamperen die al bevoorrecht zijn en al zoveel gepamperd worden.
Kom aan, topsport is breder dan voetbal en lang niet allemaal worden ze royaal betaald. Sterker nog.
Mijn betoog gaat me dan ook voornamelijk over de sporters die wel royaal betaald worden. Bovendien speelt men in de KKD bijvoorbeeld lang niet zoveel wedstrijden en trainen ze ook minder. Dan vind ik een salaris van 3000-5000 euro in de maand nog steeds fors ten opzichte van iemand die 2000 euro in de maand verdient en daar 40 uur of meer voor moet werken.
Hahaha moest bij de titel denken aan een jeugdtrainer bij mij, die kon ook echt gigantisch veel schreeuwen en zeiken. Jezus man. In ieder geval heeft Edson toch genoeg uit zijn carriere denk ik geperst, met als klap op de vuurpijl die transfer naar Bayern. Sloeg achteraf natuurlijk nergens op maar toch leuk voor hem. En dan ook nog een WK-finale....
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.