Pascal Jansen: ‘Hij grinnikte, draaide de krant naar ons en liet de foto zien’

Voor Pascal Jansen in Nederland als hoofdtrainer in het betaald voetbal aan de slag ging, koos hij voor een bijzonder avontuur in de Verenigde Arabische Emiraten. De huidige trainer van AZ streek in 1998 neer bij Al-Jazeera uit Abu Dhabi, al had zijn overstap van HFC Haarlem nogal wat voeten in de aarde. Jansen was als jeugdtrainer werkzaam in Noord-Holland. “Haarlem wilde toen niet meewerken, terwijl ik fulltime als coach in het buitenland aan het werk kon. Dat kostte mij nog een arbitragezaak. De Arabieren bleven op mij wachten en ik won die zaak”, aldus Jansen.

Terwijl hij op vakantie was in Thailand, kreeg Jansen van Jan Reker te horen dat een club uit Abu Dhabi hem als assistent-trainer van Rinus Israël wilde hebben. “Toen waren de computers nog in opkomst, dus ben ik de atlas gaan kijken waar de Emiraten lagen”, zegt Jansen in een groot interview op de clubwebsite van AZ. “Vervolgens heb ik geen seconde nagedacht, want ik wilde deze kans pakken. De kans om samen te werken met de eerste Nederlandse aanvoerder ooit die de Europacup I omhoog hield: Israël. Daar kon ik alleen maar van leren.”

“Ik kende Rinus en de spelers van Al-Jazeera niet”, vervolgt Jansen. “En zij mij ook niet. En daarnaast: Haarlem wilde toen niet meewerken aan de overstap, terwijl ik fulltime als coach in het buitenland aan het werk kon. Dat kostte mij nog een arbitragezaak. De Arabieren bleven op mij wachten en ik won die zaak. Zo ben ik in de Emiraten beland. Toen begon het avontuur en dat had ik voor geen goud willen missen.” Zijn tijd bij Al-Jazeera was voor Jansen een hele beleving. “We waren in dat seizoen de enige coaches in de competitie die het seizoen afmaakten. Alle andere clubs hadden één of meerdere coaches ontslagen.”

Na het eerste seizoen vertrok de Nederlandse oefenmeester met Israël naar Al-Shabab uit Dubai. Dit dienstverband duurde slechts een half jaar, waarna het duo de kans kreeg om terug te keren naar Abu Dhabi. “In december kwam de sjeik van Al-Wahda uit Abu Dhabi op de radar. Hij was de zoon van de president van het land. Als hij belt dat hij een trainer wil, dan gaat het gewoon gebeuren. Dus hij belde naar Al-Shabab en zei dat hij Captain Rinus, zoals ze hem daar noemden, wilde hebben als coach van Al-Wahda. Hij ging zijn eigen coach namelijk ontslaan.”

Jansen en Israël kregen vervolgens op bijzondere wijze te horen dat ze bij Al-Wahda aan de slag konden. “Wij gingen daarop met de auto van Dubai naar Abu Dhabi voor een gesprek met de zoon van de president. We kwamen aan bij het paleis en werden binnengelaten met veel bombarie. We gingen tegenover de sjeik zitten en hij keek een keer naar ons, pakte een krant en verdween erachter. Het duurde en duurde maar. Rinus zei op een gegeven moment: ‘Ik geef ‘m nog vijf minuten en dan zijn we weg.’ Vervolgens hoorden we vanachter de krant wat gegrinnik. Hij draaide de krant naar ons toe, liet de foto zien van zijn coach en zei dat hij ontslagen was. Daarop vroeg hij of wij de baan wilden. We stemden in en toen was het geregeld. ‘Now we eat’, zei hij. Uiteindelijk wonnen we de beker, notabene in het stadion van Al-Jazeera. Een bijzonder avontuur.”