‘Er wonen hier zoveel miljonairs, in het voetbal is niet zoveel te verdienen’

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor Barry Maguire, die Europa tweeënhalf jaar geleden achter zich liet voor Geylang International. De 31-jarige middenvelder geniet nog altijd met volle teugen van het leven in stadstaat Singapore.

Door Chris Meijer

Barry Maguire is net een uurtje thuis als hij de telefoon opneemt. Een paar uur eerder heeft hij met Geylang International een 1-3 overwinning geboekt op Tanjong Pagar. Hij zit om elf uur ‘s avonds lokale tijd nog even op het balkon van zijn appartement, met uitzicht op de hoogbouw van het centrum van Singapore. “Ik zal even voor je kijken”, mompelt Maguire, terwijl hij even een stilte laat vallen. “Ja, het is nog 29 graden. Met gevoelstemperatuur 33 graden. Een paar uur geleden was het nog 32 graden met gevoelstemperatuur 37 of 38 graden. En dan speel je nog op kunstgras, dus maak er maar gevoelstemperatuur 42 graden van. Inmiddels ben ik dat wel gewend. De eerste helft is het écht warm, maar na rust gaat de zon onder, speel je in de schaduw en is het wat lekkerder voetballen. Ik speel liever met die temperaturen dan dat je met min vijf de velden op moet in Nederland.”

Nee, Maguire benadrukt dat het niet heel verwonderlijk is dat het tempo in Azië over het algemeen wat lager ligt dan in de Europese competities. “Maar als je Nederlandse teams met 40 of 45 graden laat voetballen, komt dat het tempo ook niet ten goede. In Nederland worden er bij 28 graden al drinkpauzes gehouden, toch? De eerste twee seizoenen speelden we hier gewoon twee keer 45 minuten zonder drinkpauzes, terwijl het boven de 40 graden was. Het is bijna niet te doen om al het vocht dat je verliest bij te drinken, dus er komen andere dingen bij kijken. Dan gaat het niveau ook omlaag, want het zijn geen ideale omstandigheden om een topsportprestatie te leveren.” Maguire haalt de schouders op. “Ik heb me snel kunnen aanpassen aan het niveau. Misschien biedt het voetballend niet altijd evenveel uitdaging, maar het leven buiten het veld is gewoon super en dat heeft me misschien wel over de streep getrokken om hier te blijven.”

‘Ik denk dat die jongens makkelijk in de Eredivisie zouden meekunnen’

Voetbalzone sprak in december 2018 met Barry Maguire over zijn heftige blessure en zijn tijd bij het Ierse Limerick.Lees artikel

Het is inmiddels tweeënhalf jaar geleden dat Maguire neerstreek in Singapore. Hij had net een jaar bij het Ierse Limerick achter de rug. Voor de half-Ierse Maguire een ‘fantastisch jaar’, in meerdere opzichten. Om een jaar in het geboorteland van zijn vader te wonen en te voetballen, maar misschien wel vooral om weer op het veld te staan. Maguire kreeg in dienst van het Noorse Sarpsborg te maken met een dubbele hernia, waardoor het bijna gedaan was met zijn voetbalcarrière. Sterker nog, het was de vraag of de kracht in zijn linkerbeen überhaupt zou terugkomen. “Na mijn blessure en de onzekerheden die daarbij kwamen, waren de mooie competities in Europa wel uit beeld. Het was geen blessure waarover veel bekend was en ze wisten niet hoe ik zou revalideren, of ik mijn oude niveau weer zou halen. Ik heb een jaar in Ierland gespeeld, dat was echt fantastisch. Daarna leek het me leuk om naar Azië te gaan. Het was de bedoeling om een jaartje in Singapore te spelen en daarna verder te kijken, maar ik zit er nog steeds.”

Heb je makkelijk je plek kunnen vinden in Singapore?
“De voertaal is Engels, dus dat maakte het allemaal heel eenvoudig. Er zijn ook wat jongens die binnen het team Maleisisch spreken, omdat ze roots in Maleisië hebben. Maar iedereen spreekt Engels en daardoor is het makkelijk om contact te leggen. Het is een fantastisch land om te wonen. Het is eigenlijk gewoon een westers land, qua omstandigheden lijkt het op Europa. Je kunt het niet vergelijken met landen als Indonesië, Thailand, Vietnam en Maleisië. Zodra je buiten Singapore komt, ben je echt in Azië. De temperatuur is uitstekend, het hele jaar door is het weer hetzelfde. Alles is super goed geregeld, ook met corona.”

Ondanks dat Engels de voertaal is, zag ik dat je daar als voetballer eerder bekend bent als Barry dan als Maguire.
“Ze zetten de voornamen op het shirt. Ik speelde als enige met mijn achternaam op mijn rug. Ze vroegen: ‘Welke naam wil je op je shirt?’ Ja, welke naam? In Europa speel je gewoon met je achternaam op je shirt. Maar toen ik mijn shirt kreeg, vroeg iedereen waarom ik mijn achternaam op mijn shirt had staan.”

Is dat het enige cultuurverschilletje dat je hebt gemerkt?
“Ze hebben een beetje een mentaliteit van: komt het vandaag niet, dan komt het morgen wel. Als je met mensen afspreekt, komen ze rustig een uurtje later. Moet er iets geregeld worden, kan dat volgende week ook. Er heerst een hele relaxte sfeer, misschien heeft dat met het weer te maken. Dat is in het team ook, iedereen komt heel relaxed binnen.”

Maar dat zit dan niet in de randvoorwaarden, want je vertelde eerder dat alles perfect geregeld is.
“Dat is zakelijk. Je hebt hier natuurlijk een grote Chinese kern. Mensen werken echt lange dagen, moeten allemaal op tijd komen en zich aan alle regels houden. Het land is ook super schoon, niemand gooit vuil op straat. Dat mag ook niet. In Nederland ook niet, maar daar gebeurt het wel. Hier echt niet. Als mijn teamgenoten iets op straat zien liggen, pakken ze het op en gooien ze het weg. Ik stond er wel van te kijken dat het ook schoon blijft.”

Daar staan ook vrij strenge straffen op, toch? Op kauwgom op straat gooien, bijvoorbeeld?
“Kauwgom is hier verboden, dat verkopen ze ook niet. Ik heb voor ik hierheen kwam gelezen dat ze heel streng waren met straffen. Maar ik heb nog nooit gehoord dat iemand voor minieme redenen opgepakt is. Aan de andere kant: je moet hier niet gepakt worden voor matchfixing ofzoiets. Dan ben je echt klaar en ga je voor een paar jaar de gevangenis in. En ze hebben hier niet de meest vriendelijke gevangenissen. Stokslagen bestaan ook nog steeds. Niemand gaat in beroep tegen straffen. Want in hoger beroep kunnen ze ook nog gewoon twintig stokslagen aan de straf toevoegen. Kijk, ik woon hier en zolang je een normaal leven leidt, valt je niks op. Je kunt het er niet mee eens zijn dat de doodstraf en stokslagen hier nog bestaan. Daar ben ik het ook niet mee eens. Maar ja, er is daardoor wel minder criminaliteit.”

Heb jij al eens aan de leugendetector moeten zitten? Dat doen ze in Singapore om matchfixing uit te sluiten, toch?
“Nee, nog niet. Ik denk dat ze de leugendetector alleen bij lokale spelers doen, want ik heb nog niet gehoord dat een buitenlander daar aan moest. Vorig seizoen moest een van mijn ploeggenoten aan de leugendetector, dat is allemaal goed gegaan. Het is wel grappig, ja. Dan stellen ze vragen of er iets is gebeurd met gokken en dat soort dingen. Ik heb nog niks meegemaakt of gehoord dat spelers verdacht werden.”

Hoe groot is de invloed van het gokken op de competitie?
“De voetbalbond komt voorafgaand aan het seizoen naar de clubs om uit te leggen wat er allemaal gebeurt. Dan wordt er uitgelegd waarom de wedstrijden om half zes zijn, dat heeft te maken met het feit dat er in Europa dan geen wedstrijden zijn. Ze laten zien wat voor grote bedragen er omgaan op de officiële bettingsite van de competitie. Dat zijn bizarre bedragen, waar halen ze het vandaan? Er komt geen kip kijken in de stadions en Singapore is ook nog eens een enorm klein land.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door Barry Maguire (@bfhmaguire)

In dat opzicht vormt Singapore nogal een contrast met de andere landen in de regio?
“Singapore is geen heel groot voetballand, ten opzichte van Indonesië, Thailand en Maleisië waar de stadions altijd vol zitten. Het heeft natuurlijk voordelen dat het daar zo leeft, bijvoorbeeld voor je social media. Je kunt in een keer een superster worden en het heeft echt zijn charmes daar te voetballen, maar je moet wel bij de juiste club en de juiste mensen terechtkomen. Doe je het in die landen niet goed, kun je bij wijze van spreken geen salaris meer krijgen en wegwezen. Dat is hier helemaal niet het geval, tijdens de coronacrisis zijn we gewoon netjes op tijd doorbetaald.”

Ik zag op Instagram dat jij ook een sponsordeal met Asics in de wacht hebt gesleept.
“Haha, dat klopt ja. In Europa is dat net wat normaler, maar gelukkig komen er hier steeds meer sponsoren. Van Asics krijg ik mijn schoenen en wat spullen ernaast. Moet ik wel wat op Instagram posten, maar als dat het is. Nee, daar doe ik niet moeilijk over. Misschien ben ik ook een van de bekende spelers in de competitie. Al is Lion City Sailors is overgenomen door een miljardair en die is er aardig geld in aan het pompen. Die hebben een Braziliaan (Diego Lopes, red.) voor drie miljoen euro en de trainer (Do-Hoon Kim, red.) die vorig jaar de Aziatische Champions League won (met Ulsan Hyundai, red.) gehaald. Ik denk dat daar de grote sterren zitten. Al zal de competitie in Singapore nooit echt groot worden.”

Heeft dat er voornamelijk mee te maken dat je maar vier buitenlanders in de selectie mag hebben en de vijver met lokale spelers verder misschien te klein is in een land met bijna zes miljoen inwoners?
“Ik denk vooral omdat alles hier op de studie gericht is. Er wonen zoveel miljonairs, dus geld is heel erg belangrijk. In het voetbal is niet zoveel geld te verdienen. Ze hebben ook nog een dienstplicht, dus alle jongens moeten twee jaar het leger in. De hele week werken, dan is er geen tijd om te trainen. Dat stopt de ontwikkeling tussen hun achttiende en twintigste, want ze kunnen niet blijven voetballen. Op een leeftijd waarop je in Nederland normaal gesproken doorbreekt en in het eerste elftal je minuten moet gaan maken. Als ze terugkomen, missen ze twee jaar voetbal. Dat kun je je in Nederland niet voorstellen. Niemand krijgt er vrijstelling voor, iedereen moet het doen.”

Heb je al jongens zien terugkomen van die dienstplicht?
“Ik heb een jongen gezien die is teruggekomen. Na een paar maanden pakken ze het wel weer op, maar ik denk dat ze veel verder waren geweest als ze in de tussentijd hadden blijven voetballen. Je hebt trouwens ook een regel waardoor je drie spelers jonger dan 23 in je basiself moet hebben voor minimaal 45 minuten. Dat komt de kwaliteit van de wedstrijden ook niet ten goede, als je je beste spelers op de bank moet zetten. Rijke teams klagen daar wel over, omdat zij het hele nationale team in hun selectie hebben. Dan zitten er vier of vijf internationals op de bank.”

Merk je dat de druk op buitenlandse spelers ook hoger is?
“Dat is natuurlijk wel zo. Er wordt verwacht dat die er wel bovenuit steken ten opzichte van de lokale spelers, want anders hoeven ze daar ook niet extra salaris voor te betalen. Dat is overal in Azië zo. Als het goed gaat, krijg je alle complimenten. Maar als het slecht gaat, kijken ze naar de buitenlandse spelers. Het biedt ook wel een extra uitdaging.”

En het leven in Singapore bevalt je dus ook uitstekend?
“Ja, dat is super. Het is gewoon een wereldstad, ik heb een appartement met een enorm groot zwembad en een gym. Af en toe heb ik het gevoel dat ik het hele jaar op vakantie ben. Puur omdat je vanuit Nederland op vakantie gaat voor het lekkere weer. Nou, het is hier het hele jaar lekker weer. Als je wil uitgaan in het centrum waar de expats zitten, betaal je gewoon Nederlandse prijzen. Maar je hebt heel veel lokale eettentjes waar je voor twee euro een hele maaltijd krijgt. Dan moet je wel net de goede tentjes vinden, maar dat is me dankzij de jongens uit het team wel gelukt. Ze eten hier ‘s middags en ‘s avonds warm, dus dan weet je wel waar ik eet. Mijn keuken is vrij weinig gebruikt, zeg maar. Het enige waarmee je moet uitkijken, is hoe spicy je denkt te kunnen eten. Dat is hier wel iets pittiger dan in Nederland. In het begin vroeg ik weleens hoe pittig het was. ‘Nee, valt mee’, kreeg ik dan te horen. Nou… Maar ja, voor die mensen is dat helemaal niet pittig. Misschien dat ik straks ook wel een beetje extra sambal door mijn eten gooi als ik weer in Nederland ben.”

In Nederland is Maguire al een tijdje niet meer geweest, door de coronapandemie. Ooit hoopt hij nog als voetballer te kunnen terugkeren in Nederland, bij de club waar hij zijn loopbaan begon: FC Den Bosch. “Dat zou fantastisch zijn. Maar als je naar de salarissen in Nederland en al helemaal in de Keuken Kampioen Divisie kijkt, is dat geen vetpot. Dat was het al niet toen ik nog in Nederland speelde. Ik sluit het zeker niet uit om terug te keren en wie weet komt er iets interessants voorbij”, bekent Maguire. Zijn contract in Singapore loopt nog door tot het einde van dit kalenderjaar en de competitie eindigt in oktober, een periode waarin de meeste Europese clubs hun selectie normaal gezien al rond hebben. “Niet de makkelijkste periode, nee. Er kunnen altijd openingen zijn, natuurlijk.”

Tegelijkertijd kan hij ook verlengen bij Geylang International. “Dat is een goede mogelijkheid, ik ga komende maand even kijken wat de opties zijn. Ik denk dat er binnen Azië niet zoveel andere mogelijkheden liggen. Ik heb in de afgelopen jaren wel met clubs uit Indonesië, Maleisië en Thailand gesproken, maar die kunnen nu weinig zekerheid bieden. Maleisië heeft wel de competitie hervat, alleen zitten daar geen mensen in de stadions en financieel is dat daardoor niet zo aantrekkelijk. Ik heb nog wat dingetjes in Griekenland en Cyprus lopen, het is even kijken of dat concreet wordt. Wil ik lang wachten of kies ik voor zekerheid door hier bij te tekenen? Dat is nu nog even de vraag.”