‘Hij had bij Manchester United de beste speler ter wereld kunnen worden’
Rafael Da Silva doet in zijn nog te verschijnen autobiografie een boekje open over landgenoot Anderson, met wie hij enkele jaren samenspeelde bij Manchester United. Volgens de vleugelverdediger, tegenwoordig in dienst van Istanbul Basaksehir, had de middenvelder de potentie om uit te groeien tot de beste speler ter wereld. Anderson echter had niet de instelling en mentaliteit om de absolute top te bereiken, zo klinkt het.
Anderson werd in 2007 overgenomen van FC Porto en de verwachtingen waren gelijk hooggespannen. Desondanks kwam hij in 8 seizoenen op Old Trafford tot slechts 118 optredens. In de optiek van Da Silva was de Braziliaan nog helemaal topfit in zijn jaren bij the Red Devils. "Soms zaten we in de spelersbus en als we dan over de snelweg reden dan sprong Anderson soms heel impulsief op om te roepen: ''McDonalds, McDonalds!", zo valt te lezen in een voorpublicatie van de Daily Mirror. "Hij was soms gek, maar ik hield wel van hem."
"Geef hem een voetbal en hij speelt met zoveel vrijheid. Soms, als hij bezig was aan een sterke serie wedstrijden, dan kon hij zich met iedereen in de Premier League meten", vervolgt Da Silva zin terugblik op de samenwerking met Anderson. "Als hij in topvorm was, dan speelden we met Manchester United echt briljant voetbal." Anderson wist het hoge niveau echter nooit voor langere tijd vast te houden. "Hij had regelmatig te maken met zware blessures en door zijn eetproblemen werden de problemen alleen maar groter. Het is geen toeval dat zijn beste periode kwam toen hij heel veel duels op rij speelde. Toen was er voor hem namelijk weinig gelegenheid om veel te eten."
"Ik zal je wat zeggen over Anderson. Als hij zich als een echte professional had gedragen bij Manchester United, dan had hij de beste speler ter wereld kunnen worden", verzucht Da Silva, zelf tussen 2008 en 2015 actief voor de Engelse grootmacht. "Dat zeg ik in alle ernst. Ik weet niet of Anderson ooit iets serieus heeft genomen, want het was een echte levensgenieter. Op een of andere manier was dat ook weer een kwaliteit van hem, hij was hierdoor ook ontzettend populair bij zijn medespelers en binnen de club. Maar eten kon hij als de beste, wat je hem ook maar voorschotelde." Anderson speelde na zijn vertrek bij Manchester United enkele jaren in de Braziliaanse competitie. Vorig jaar sloot hij zijn loopbaan af bij het Turkse Adana Demirspor.
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Marciano Vink slikt direct alle woorden in na gesprek met Peter Bosz
‘Wij moesten, voordat we lekker konden zuipen, eerst nog even voetballen’
Aftrap sc Heerenveen - PSV uitgesteld vanwege ‘uitzonderlijke situatie’
Het Parool: Michael van Praag gaat spoedig vertrekken bij Ajax
Hirving Lozano zit op de bank bij PSV; Maúro Júnior vervangt Dest
Bondsarts Goedhart laat Nederland opgelucht ademhalen: De Jong haalt het EK
Meer sportnieuws
Anderson was inderdaad echt een speler met gigantisch veel potentie en kwam toen tegelijkertijd met Nani (die toen overkwam van Sporting Portugal) binnen bij Manchester United, dacht toen echt dat Manchester United echt 2 absolute toppers binnenhaalde.
Nani heeft uiteindelijk nog een paar goede seizoenen gehad bij United, maar Anderson viel wel tegen. Zoals Rafael al aangaf leefde Anderson niet echt als een topsporter, maar wat denk ik ook niet meehielp was dat Anderson bij Gremio en FC Porto altijd als nummer 10 speelde en bij Manchester United als een controlerende/verdedigende middenvelder werd gebruikt wat natuurlijk ook ten koste ging van zijn spel en ontwikkeling.
Weet ook nog wel dat Anderson vanwege zijn haardracht, positie, afkomst, speelstijl en natuurlijk ook omdat hij van Gremio kwam, vergeleken werd met Ronaldinho (die ook bij Gremio begon). Helaas heeft hij nooit enigszins in de buurt van dat niveau gezeten en ik denk persoonlijk eerlijk gezegd ook niet dat Anderson het niveau van Ronaldinho zou halen, want die was op zijn hoogtepunt echt een zware genot om naar te kijken en zelfs toen hij minder had had Ronaldinho nog geregeld acties waar je als voetballiefhebber bij stond te watertanden.
Maar Anderson kon net een niveau lager halen dan wat Ronaldinho haalde, denk ik. En ook dat is gewoon een zeer goed en hoog niveau.
Het wordt wel tijd dat mensen in gaan zien dat mentaliteit en toewijding ook een talent is. Om de beste ter wereld te zijn moet je het hele pakket hebben. Als Ronaldo niet zo hard zou werken was hij ook niet de beste geworden. Alleen goed met een voetbal overweg kunnen is niet alles.
Inderdaad. Vaak krijg ik verwijten op verjaardagen uit een bepaalde hoek dat Feyenoord spelers te wenig technische bagage hebben en daarom nooit bij Ajax spelen. Er wordt dan vaak ook denigrerend over gesproken. Maar ik denk dat als een Ajax, en andere om technisch voetbal bekend staande clubs, een speler met passie en veel inzet en wat minder techniek in het team zou hebben dat ze dan net dat beetje extra hebben om wel de tweede ronde CL te halen of van een Getafe te winnen. Laten we eerlijk zijn, het grote Ajax van begin jaren 70 had gewoon een Neesken en Blankenburg in het team om de grote sterren te laten renderen ( en ja, ik heb ze live zien voetballen toen)
Dat is wel makkelijk gezegd, maar de pot tegen getafe stonden alvarez cv en martinez cvm. Op de posities dus van neeskens en blankenburg. De twee voetballers die juist in het elftal staan voor dit soort dingen. In de tweede wedstrijd stond eiting er en toen wonnen ze. Ajax haalde ook met schone en de jong op midden en blind achterin de halve finale cl. Het is maar waar je de nadruk op legt. Stel je ze wel op, dan “ontbreekt het aan voetbal”. stel je ze niet op, dan mis je brekers. Het is in beide gevallen wel eens goed en wel eens fout gegaan natuurlijk.
Ik ben het hier niet per se mee eens. Als een speler echt exceptionele kwaliteiten heeft, dan kan hij zeker in zijn jonge jaren (laten we zeggen 23-26 jaar) echt wel bij de absolute top spelen. Kijk maar naar Ronaldinho of Sneijder. Beide spelers hebben nooit echt als een prof geleefd, maar hebben toch wel echt de wereldtop gehaald. Hun manier van leven zorgt wel ervoor dat ze dat niveau niet lang kunnen vasthouden, wat dan wel weer een verschil is met wereldtoppers als Cr7, Messi, Robben,... Maar van enfants terrible als Balotteli, Robinho, Cassano en ook wss deze Anderson denk ik oprecht dat ze helemaal niet zo goed waren als we in eerste instantie dachten. We kennen Balotteli bijvoorbeeld enkel vanwege die wedstrijd op het EK tegen Duitsland. Maar voor de rest heeft hij nooit meer dan 20 competitiegoals in een seizoen gemaakt. Zelfs 15 competitiegoals in een seizoen is al zeldzaam bij hem.
Balotelli heeft ook nauwelijks volle seizoenen gespeeld. Meeste wedstrijden was 30 bij Milan, daar maakte hij er 14. Bij City in 23 wedstrijden zelfs een keer 13 doelpunten. Bij Milan in een half seizoen 13 wedstrijden en 12 goals. Bij Nice 15 uit 23 en 18 uit 28. Die jongen had gewoon heel veel potentie, maar zijn mentaliteit is niet te beschrijven hoe slecht.
@ajax/barca
Ik weet nog een oud interview met Sneijder, waarin hij vertelde dat een trainer ooit naar hem toe kwam, toen hij jeugdspeler was. Die trainer zei: je gaat sowieso profvoetballer worden. Het hangt van je instelling af of het NEC of Real Madrid wordt. Ik denk dat Sneijder dus wel degelijk een tijd lang echt als prof geleefd heeft. Ook een periode dat dat minder was, en toen presteerde hij ook minder. De prestaties waren er echt alleen als hij er helemaal voor ging.
Het is een zeldzaam talent dat iemand dit zijn hele profleven 100% weet vol te houden. Zoals Ronaldo. Dat is gewoon de overtreffende trap. Maar ik denk dat ook spelers als Ronaldinho en Sneijder gewoon echt een tijd er vol voor geleefd hebben.
@ajax12321
Bij Balotelli vraag ik het me weleens af. Ik denk dat het ook mogelijk is dat iemand gewoon korte tijd piekt, en daarna gewoon minder goed is. Die indruk had ik in elk geval bij Balotelli. Bij Rafael van der Vaart hebben we ook zoiets gezien, ook al is dat misschien een impopulair standpunt. VdV kon als tiener gewoon toveren, pure magie. Een paar jaar later was dat magische weg en was hij nog wel een topper, maar dat speciale was er niet meer.
@vernon, het zou zeker kunnen, maar ik meen ooit gelezen te hebben dat Sneijder enorm van het nachtleven in Madrid genoot. Toch wist hij in zijn eerste jaar bij Real toch wel echt mooie statistieken neer te leggen. Ook Ronaldinho had allemaal privileges gekregen zodat hij van zijn nachtleven kon recupereren, en dat leek ook voor een korte tijd te werken. Daarna werden zijn prestaties natuurlijk een stuk minder. Misschien dat je verhaal klopt voor jonge talenten van 18-21 jaar, maar ik doel toch wel meer op de wat meer ervaren spelers die nog net als jong kunnen worden bestempeld.
Helemaal mee eens Afca, ik wilde dit ook al schrijven. Er wordt vaak net gedaan alsof het een keuze is om wel of niet volledig als uberprof te leven. Terwijl je dat ook gewoon moet kunnen. Als de geest niet wil, dan gaat het niet gebeuren.
Je ziet het ook in andere sporten gebeuren, daar zijn ook mensen die afleiding nodig hebben. In het wielrennen, Tom Dumoulin. Die werd ongelukkig van het leven als ronderenner. Dan gaat het op een gegeven moment niet meer.
In de nog te verschijnen autobiografie van Rafael da Silva... Heb ik gemist waarom zijn boek interessant zou moeten zijn? In 7 seizoenen United aan minuten net 20 potjes per seizoen gespeeld. In zijn prime bij lyon ook veredeld bankzitten dacht ik en nu in turkije. Of is het gewoon hip om een autobiografie te laten schrijven?
"anderson echter had niet de instelling en mentaliteit om de absolute top te bereiken, zo klinkt het."
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.