‘Ik weet zeker dat ik in Nederland gewoon weer tien, vijftien keer kan scoren’

Nu alle clubs hun selectie voor het komende seizoen in orde maken, is voor Denis Mahmudov een spannende tijd aangebroken. De 31-jarige goaltjesdief moest in maart vertrekken bij het Italiaanse Siena en wil na twee tamelijk bizarre avonturen in het buitenland graag terugkeren op de Nederlandse velden. “Ik weet zeker dat ik voor elke ploeg in de Keuken Kampioen Divisie gewoon weer tien, vijftien keer kan scoren.”

Door Thijs Verhaar

Aan zelfvertrouwen ontbreekt het de ervaren aanvaller niet en aan zelfspot evenmin. Hij schatert het dan ook uit als zijn lange lijst van dertien clubs wordt voorgelezen. “Ik ben inderdaad vaak op zoek naar een nieuw avontuur. Zo ben ik nu eenmaal en ik vind het ook mooi om wat van de wereld te zien, maar de waarheid is dat ik zeker de laatste jaren helemaal niet de intentie had om snel te vertrekken”, stelt Mahmudov. “In het voetbal moet je alleen ook een beetje geluk hebben en het geluk heeft de laatste jaren niet aan mijn kant gestaan. Ik heb de afgelopen twee jaar veel vreemde dingen meegemaakt”, aldus de ex-speler van AGOVV, WHC Wezep, Excelsior ’31, PEC Zwolle, Sparta Rotterdam, Levski Sofia, Banants, Telstar, FC Dordrecht, Excelsior, Pyunik Erewan, KSV Roeselare en het meest recent Siena.

Op de vraag wat dan het raarste is wat hij sinds 27 juli 2019 heeft meegemaakt, weet hij niet goed wat hij moet kiezen. Hij begint dus maar gewoon te vertellen. Mahmudov had net een matig jaar met Excelsior in de Eredivisie achter de rug waarin hij niet veel speeltijd kreeg en dus weinig kon doen om degradatie af te wenden. “Toch wilde FC Emmen mij heel graag hebben en ik wilde zelf ook bewijzen dat ik het hoogste niveau wel aankon, maar de clubs kwamen er niet uit. Excelsior verlangde een transfersom die Emmen niet wilde betalen, dus zat er voor mij niets anders op dan naar het buitenland te gaan. Met Pyunik uit Armenië kon ik voorronde Europa League spelen en stond ik opeens op het veld tegen Wolverhampton Wanderers. Kansloos verloren natuurlijk, maar ik speelde wel mooi in Engeland tegen een club uit de Premier League.”

Dat is een bijzondere stap na Eredivisie-degradatie, maar nog geen heel raar verhaal toch?
“Het was lang niet gek inderdaad. Dat kwam daarna pas. Armenië is goed te doen. Er spelen daar best veel Nederlandse jongens omdat het allemaal goed geregeld is. Je kunt er leuk wat verdienen, dus ik zat goed. Snap je? Ik scoorde ook regelmatig en ze hadden het al over een verlenging. Alleen toen kwam corona ineens om de hoek kijken. De competitie werd afgebroken, alles werd onzeker en ik wilde niet in mijn eentje in een vreemd land achterblijven.”

Dus koos je met Roeselare voor Belgische zekerheid en rust?
“Dat dacht ik wel, ja. Ik wist natuurlijk wel dat de club al eens eerder failliet was verklaard, maar de eigenaren lieten mij op alle mogelijke manieren zien dat er nu bij de doorstart wel een goed plan en genoeg geld achter zat. Het was gewoon een mooi verhaal en het punt is ook dat je in België geen gekke spookverhalen en dingen als nepcontracten verwacht. Echt hoor. Ik heb in verre Oostblok-landen nooit ergens problemen gehad en dan gaat het in België zo gruwelijk mis.”

Nepcontracten… Wat moet ik me daarbij voorstellen?
“Nou, de mijne was gelukkig wel echt en ondertekend door de voorzitter, maar veel andere jongens uit het buitenland kregen een mooi contract voorgeschoteld en rekenden zich rijk, maar later bleek dat de man die namens de club tekende helemaal niet officieel bij de directie hoorde. Zijn krabbel was dus niets waard en zij hadden geen poot om op te staan toen de bubbel barstte.”

Roeselare werd uiteindelijk binnen twee maanden na jouw komst definitief failliet verklaard. Vanaf wanneer voelde jij nattigheid?
“Toen de hotelmanager naar me toe kwam en me vertelde dat er een rekening van duizenden euro’s open stond. Alle buitenlandse jongens sliepen in hotelkamers die betaald zou worden door de club, maar dat bleek dus niet zo te zijn. Toen dacht ik wel: Wat gebeurt hier? Elke keer kreeg ik door de directie een nieuwe uitleg en beloofden ze beterschap, maar op een gegeven moment geloof je het niet meer. Dennis de Nooijer was destijds de assistent-trainer en hij heeft ook nooit ergens zoveel chaos meegemaakt. Zoiets wens ik niemand toe.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door D-Mahmudov (@den.mahmudov)

Omdat Mahmudov wel een rechtsgeldig contract had, krijgt hij een bedrag uit een Belgisch solidariteitsfonds om de geleden financiële schade deels te vergoeden. “Dat krijg ik als het goed is aan het einde van het jaar uitgekeerd. Ik hoef me daar dus niet druk om te maken, maar ik heb wel te doen met de jongens die geen goed contract hadden”, klinkt het zacht. “Zij krijgen niets. Ik hoop maar dat ze inmiddels allemaal een nieuwe club gevonden hebben die wel goed voor hen zorgt”, aldus de spits, die zelf niet lang hoefde te wachten op een nieuwe werkgever. Hij toonde zich na die bizarre ervaring niet angstig om zich op een nieuw buitenlands avontuur te storten en besloot in te gaan op een aanbieding van Siena, dat de afgelopen jaren vanuit de Serie A naar de Serie D terugzakte en daar broedt op een wederopstanding.

Hoewel de aanwezigheid van de Italiaanse wereldkampioen en Champions League-winnaar Alberto Gilardino als trainer hem direct aansprak, besloot hij wel eerst onderzoek te laten doen naar de achtergrond van de ambitieuze eigenaren. Dat bleek in dit geval in orde en omdat de club in het seizoen ervoor al enkele spelers uit hogere divisies had aangetrokken, tekende Mahmudov met plezier een meerjarig contract. “De trainer liet weten me graag te willen hebben en de spelersgroep was er ook naar om te promoveren naar de Serie C. Daarna wilde het bestuur binnen twee jaar doorstoten naar de Serie B, dus ik zag al helemaal voor me hoe ik de nadagen van mijn carrière kon slijten in een prachtig land en in een goede competitie.”

Toch liep het weer anders…
“Ja, ongelooflijk. Alles ging goed en we stonden eerste, maar toen had de eigenaar er ineens genoeg van. Dat zag ik niet aankomen en dacht meteen: oh, daar gaan we weer. Gilardino werd ontslagen, er kwam een of andere trainer uit Letland en onder zijn leiding verloren we alles. De voorzitter stapte op en zijn opvolger besloot meteen om de buitenlandse spelers weg te sturen, dus kon ik ook vertrekken.”

Dat was weer een flinke tegenvaller, maar wel gaaf dat je met Gilardino kon werken.
“Weet je wat nog het mooiste is? Ze hebben hem nu weer teruggehaald als trainer. Ik vind het een topper en hoop dat hij alsnog gaat promoveren, maar het wordt lastig nu ze veel van hun betere spelers hebben weggedaan. Ik heb in die paar maanden in ieder geval veel van hem geleerd en zag van dichtbij hoe veel kwaliteit hij nog steeds heeft. Als hij afwerkoefeningen meedeed, ging alles raak. Altijd.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Een bericht gedeeld door D-Mahmudov (@den.mahmudov)

Zelf was je met een goal in acht wedstrijden minder op schot.
“Klopt. Het was ook gewoon niet mijn type voetbal. In de Serie C en B is het prima te doen, maar op het vierde niveau is het alleen maar vechten joh. Altijd gedoe, niets voor mij. Maar ik had het totale plaatje in mijn hoofd en rekende op die promoties. Dan had het echt mooi kunnen worden. Maar nogmaals: als voetballer moet je ook een beetje geluk hebben.”

Dat heb jij nu een aantal keer op rij niet gehad. Waar baal je het meest van?
“Dat ik nu weer op nul moet beginnen. Ik heb al een aantal keer bewezen dat ik mijn doelpuntjes kan maken en van waarde kan zijn voor een club, maar te vaak was daarna de vervolgstap niet goed. Deels door pech en zeker ook door mijn eigen keuzes. Het zou mooi zijn als het kwartje de komende jaren weer de andere kant op valt.”

Mahmudov hoopt dan ook met heel zijn hart dat hij in de voorbereiding op het nieuwe seizoen aan mag sluiten bij een club uit de Keuken Kampioen Divisie. Geen gedoe meer, gewoon lekker voetballen. “Ik heb sinds maart elke dag netjes voor mezelf getraind en wil heel graag mijn laatste jaren als prof in Nederland doorbrengen.” De zowel als spits als rechts- of linksbuiten inzetbare Rotterdammer vreest alleen ‘een beetje van de radar te zijn verdwenen’ door zijn avonturen in het buitenland. Ook spreken zijn matige statistieken bij Siena natuurlijk niet in zijn voordeel. Toch is hij het scoren allerminst verleerd, verzekert hij. “Toen ik na Levski Sofia en Banants terugkeerde in Nederland, heb ik bij Telstar en FC Dordrecht genoeg goals gemaakt en ik ben ook bij Sparta al eens clubtopscorer geweest. Het Nederlandse voetbal ligt mij en ik weet zeker dat ik bij een elke ploeg gewoon weer minimaal tien, vijftien keer kan scoren. Schrijf maar op dat ik die belofte doe aan elke club uit de Keuken Kampioen Divisie die mij de kans biedt.”