Vervanger van Alphonso Davies mikt op Eredivisie: ‘Mijn favoriet was Sneijder'

Nederlandse profvoetballers zijn in alle uithoeken van de wereld te vinden, van de spotlights van de grote Europese competities tot de meer avontuurlijke dienstverbanden op andere continenten. In de rubriek Over de Grens spreekt Voetbalzone wekelijks met een speler die buiten de landsgrenzen actief is. Met deze keer aandacht voor de achttienjarige Simon Colyn, die momenteel door de Canadese topclub Vancouver Whitecaps wordt verhuurd aan het Italiaanse SPAL.

Door Thijs Verhaar

Het kost redelijk veel moeite om de naam Noordwijkerhout nog minder Nederlands uit te spreken dan de in Canada opgegroeide Colyn, maar hij vindt zichzelf toch deels een Hollander en koestert de band met het land dat hij associeert met zijn oma. “Mijn moeder is op haar achttiende vanuit Nederland naar Canada verhuisd en precies rond die tijd ging mijn vader de andere kant op voor zijn werk. Pas jaren later leerden ze elkaar in Canada kennen en toen kwam het natuurlijk goed van pas dat mijn vader zich in het Nederlands kon uiten”, legt Colyn zijn opvallende familiegeschiedenis uit. Ondanks dat geen enkele televisiezender de wedstrijden live uitzond, kreeg hij de liefde voor het Nederlandse voetbal toch met de paplepel ingegoten. "Ik volgde alle beschikbare livestreams en pak tijdens familiebezoekjes vaak ook een wedstrijdje mee. Ik ben bij zowel Ajax, Feyenoord als PSV in het stadion geweest.”

Bij laatstgenoemde club werkte hij ruim een jaar geleden zelfs een stage af, maar het leidde niet tot een contract. “Ik heb er een leuke week gehad en voor mijn gevoel ging het ook goed, maar de communicatie tussen Vancouver en PSV verliep stroef en door het uitbreken van de coronacrisis is het uiteindelijk helemaal verwaterd”, vertelt Colyn, die destijds niet direct kon tekenen omdat hij deze zomer pas zijn achttiende verjaardag vierde. “Ik vind het jammer dat het niet is gelukt, vooral omdat ik niet precies weet waarom het zo moeizaam ging. Het is een grote droom van mij om ooit in de Eredivisie te spelen, maar het heeft nog niet zo mogen zijn. Hopelijk lukt het in de toekomst alsnog. Ik beschik over een Nederlands paspoort, dus dat werkt wellicht in mijn voordeel.”

Colyn is een aanvallende middenvelder, die al op zestienjarige leeftijd zijn debuut maakte in de MLS. Hij mocht generatiegenoot Alphonso Davies vervangen en groeide uit tot een van Vancouver’s jongste debutanten ooit. Ook mag hij zich jeugdinternational van Canada noemen en was hij op het WK Onder-17 zelfs de aanvoerder van de nationale ploeg. “Dat was een enorme eer natuurlijk, maar het zou toch een heel lastige keuze worden als blijkt dat het Nederlands elftal ooit interesse in mij zou tonen. In mijn jeugd keek ik altijd naar Oranje en mijn favoriete spelers waren Wesley Sneijder en Robin van Persie”, bekent Colyn. “Ik begon als spits en ben nu een linie gezakt en let tegenwoordig vooral op Kevin De Bruyne, die in mijn optiek een van de meest creatieve middenvelders ter wereld is.”

Zelf moet de jongeling het vooral hebben van zijn vermogen om tussen de linies op te duiken en van zijn agressieve speelstijl, waarin hij altijd op zoek is naar de kortste weg naar het doel. “Ik heb een goed schot, werk keihard en heb altijd oog voor mijn medespelers. Het enige waar ik echt aan moet werken is mijn fysiek. Dat is natuurlijk normaal voor iemand van mijn leeftijd, maar ik moet nu wel stappen gaan maken”, beseft Colyn. Bij Vancouver wordt hij door zijn gebrek aan fysieke kracht door trainer Marc dos Santos niet klaar geacht voor een grote rol in het eerste elftal. “Omdat ik volgens de clubleiding in de jeugd niet veel meer kan leren, hebben we nu gekozen voor een verhuurperiode. Bij SPAL kan ik wel weer nieuwe stappen maken en ik wilde graag zien hoe het er in Europa aan toe gaat.”

SPAL degradeerde afgelopen seizoen uit de Serie A, maar het hoogste jeugdteam speelt nog wel op het hoogste niveau. “Ik mag me dus straks meten met de beste jeugdspelers van Juventus, AC Milan, Internazionale en dat soort clubs. Daar kijk ik enorm naar uit”, verzekert Colyn, die meteen is begonnen met een intensieve cursus Italiaans. “Ik was eigenlijk bezig om mijn Nederlands te verbeteren, maar nu is het belangrijker om me goed te kunnen uiten in het Italiaans. Ik heb al wat voetbalwoordjes opgepikt en in het dagelijks leven red ik me voorlopig dankzij Google Translate”, grinnikt de middenvelder. “Mijn teamgenoten hebben me de stad al laten zien en ook vanuit de club word ik uitstekend begeleid. We lunchen en dineren samen, dus ik moet alleen zelf zorgen voor het ontbijt en het huishouden. Dat houdt me bezig en het zorgt ervoor dat ik volwassen word, dus het is goed voor me.”

Het grootste verschil tussen de MLS en het Italiaanse voetbal noemt hij de intensiteit. “In Canada was ik ook wel gewend aan een hoog tempo, maar hier gaat het balletje nog sneller rond en één moment van onachtzaamheid wordt direct afgestraft, ook in de jeugd.” Colyn wordt in principe tot aan het einde van het seizoen gehuurd van Vancouver en daarna gaan de clubs andermaal in gesprek. “In de overeenstemming is opgenomen dat de club me nog een jaar kan huren of me zelfs kan kopen. Het is mijn doel om hier het eerste elftal te halen. Die kans acht ik goed haalbaar, want de trainer is niet bang om jonge spelers de kans te geven. Voorlopig leer ik hier elke dag, dus ik ben heel tevreden.”

Colyn stipt aan dat de laatste jaren diverse jonge Canadese voetballers de oversteek naar Europa hebben gemaakt en noemt voormalig PSV’er Atiba Hutchinson daarin een pionier. “Hij is echt een rolmodel voor ons, want hij heeft bij tal van mooie Europese clubs gespeeld en is op zijn 37e nog altijd actief op een hoog niveau. Hij is ook lange tijd de aanvoerder van de nationale ploeg geweest en daarmee een inspiratiebron voor veel jonge voetballers.” Zonder zijn succes hadden talenten als Jonathan David, Alphonso Davies en hijzelf misschien wel nooit voor de sport gekozen, peinst Colyn hardop. “Mede dankzij zijn succes heeft het voetbal hier echt aan populariteit gewonnen en wordt het niveau van de nationale competitie en het Canadese elftal ook steeds hoger.”

Afgelopen zomer werd Davies met Bayern München zelfs de eerste Canadees die de Champions League won en Colyn is niet verbaasd dat zijn voormalig ploeggenoot op negentienjarige leeftijd al zo’n grote naam is geworden in de voetballerij. “Hij is heel snel aan de top gekomen en is nu een van de beste spelers van de wereld. Dat verdient hij enorm, want hij werkte er bij Vancouver al keihard voor.” Colyn mocht de linksback, die toen nog linksbuiten stond in 2018 vervangen in de MLS en koestert die herinnering. “Het was heel bijzonder om zo jong al te mogen debuteren als prof en Alphonso en ik gingen destijds goed met elkaar om. Uiteraard is dat wel minder geworden sinds hij naar Bayern is gegaan, maar we spreken elkaar nog steeds zo nu en dan. Ik heb hem direct een berichtje gestuurd toen hij kampioen werd en de Champions League won en hij heeft mij ook gefeliciteerd met mijn transfer.”

Colyn hoopt zelf ook ooit aan te treden in het miljardenbal, maar beseft zich maar al te goed dat hij nog een lange weg te gaan heeft. “Ik leef in het moment en probeer niet te ver vooruit te kijken. Ik moet eerst maar eens mijn debuut voor SPAL maken, want alle wedstrijden vanwege corona afgelast sinds mijn papierwerk in orde is. Zodra ik mijn stempel heb weten te drukken bij de jeugd, hoop ik aan te sluiten bij het eerste en wie weet wat er daarna mogelijk is. Een dag is voor mij pas geslaagd als ik ergens vooruitgang heb geboekt. Ik hoop op een dag een nationaal team te vertegenwoordigen en ik wil sowieso ooit in Nederland gevoetbald hebben”, herhaalt Colyn. “Ik zie bijna alle samenvattingen van de Eredivisie en zie soms ook highlights van de Keuken Kampioen Divisie. Ik geniet van de Nederlandse voetbalopvatting, maar heb geen favoriete ploeg. Als ik ooit een aanbieding krijg, is dat vanaf dat moment mijn lievelingsclub, haha.”