Waarom Internazionale ‘de beste middenvelder van de Serie A’ laat lopen

Internazionale haalde tweeëntwintig jaar geleden een negentienjarige middenvelder genaamd Andrea Pirlo van Brescia naar Milaan en hij zou uiteindelijk drie jaar onder contract staan in het Giuseppe Meazza. Pirlo werd in die periode tweemaal uitgeleend, aan Reggina en zijn oude club Brescia, voordat hij na veertig wedstrijden in het eerste gespeeld te hebben de overstap maakte naar stadsgenoot AC Milan. Het vertrek op jonge leeftijd van een speler die later in dienst van i Rossoneri en Juventus in totaal onder meer zes Italiaanse landstitels en tweemaal de Champions League zou winnen wordt nog altijd betreurd in het blauwzwarte deel van Milaan en gezien als een typerende gebeurtenis voor Inter, dat er niet altijd voor kiest om talenten het geduld te geven dat zij nodig hebben. Deze week staan de kranten in Italië vol van een deal die in de toekomst eenzelfde impact zou kunnen hebben, aangezien i Nerazzurri ervoor kiezen om de ‘nieuwe Pirlo’ Sandro Tonali te laten lopen. De twintigjarige middenvelder van Brescia leek lang op weg naar Inter, voordat de club besloot na een onderhoud met trainer Antonio Conte de stekker uit de deal te trekken. Net als twee decennia geleden is ook nu weer Milan de club die lachend profiteert.

Door Robin Bruggeman

De naam van Tonali als een van de grootste talenten op de Italiaanse velden gaat al rond sinds de jongeling vorig seizoen namens Brescia furore maakte in de Serie B. Vanwege zijn uiterlijk, kapsel, elegantie en creativiteit lag een vergelijking met de eveneens door le Rondinelle opgeleide Pirlo al snel voor de hand, hoewel Tonali zichzelf liever vergelijkt met een andere middenvelder van het iconische Milan waar hij al van jongs af aan fan van is: “Het stoort me niet dat ik word vergeleken met Pirlo, maar ik geloof dat we enorm anders zijn als speler omdat zijn techniek en kwaliteiten met geen woorden te beschrijven zijn. Ik beschouw mezelf meer als een speler die lijkt op Gennaro Gattuso, maar dan technischer. Hij is altijd mijn idool geweest”, vertelde Tonali in november van het afgelopen jaar aan RAI Sport nadat hij tegen Bosnië en Herzegovina voor het eerst in de basis was gestart bij de Italiaanse nationale ploeg. Het talent trok eind 2018, toen hij pas achttien jaar oud was en nog op het tweede niveau speelde, al de aandacht van bondscoach Roberto Mancini. Voor zijn officiële debuut tegen Liechtenstein moest hij echter nog wachten tot oktober van het vorige jaar en Tonali heeft inmiddels drie interlands achter zijn naam staan.

Met Brescia promoveerde hij afgelopen zomer naar de Serie A en Tonali vormde in een verder vrij kansloos seizoen van zijn ploeg een van de weinige lichtpuntjes. De club uit Lombardije wist in het door de coronacrisis verstoorde jaar slechts 6 van zijn 38 wedstrijden te winnen en eindigde met een puntentotaal van 25 uiteindelijk op 14 punten onder de rode streep. Tonali was met zijn flair, passes en uitstekende trap een van de meest opvallende spelers in het elftal van de inmiddels vertrokken trainer Diego López en dat verleidde Pirlo er begin dit jaar tegenover La Gazzetta dello Sport toe om mooie woorden te spreken over de speler die zo vaak met hem vergeleken wordt: “Nee, hij is niet mijn erfgenaam. Hij is enorm goed, maar op het veld is hij anders dan ik was. Hij heeft alles in zich om een kampioen te worden, maar hij is meer een middenvelder voor een tweemansmiddenveld. Hij zou nu al voor een grote club kunnen spelen: hij is de beste middenvelder van de Serie A.”

Conte verandert van gedachten
Die grote clubs cirkelden de afgelopen maanden dan ook nadrukkelijk boven het Stadio Mario Rigamonti, waar Brescia-voorzitter Massimo Cellino Tonali de belofte had gedaan om na afloop van het seizoen mee te werken aan een volgende stap. Hoewel namen van buitenlandse grootmachten als Manchester United, Liverpool en Chelsea in een eerder stadium werden genoemd als mogelijke gegadigden, was al snel duidelijk dat een binnenlandse overstap de voorkeur genoot bij de middenvelder zelf en met een ogenschijnlijk onvermijdbare overgang naar Inter leek zijn wens dan ook in vervulling te gaan. Tonali bereikte volgens berichten van doorgaans goed geïnformeerde Italiaanse journalisten enkele maanden geleden al een persoonlijk akkoord met de club uit Milaan en sprak in die tijd ook met Conte, die hem vertelde wat de beoogde aanwinst precies van het aankomende seizoen kon verwachten en welke rol de trainer voor hem in zijn elftal weggelegd zag. Een definitieve transfer naar Inter, dat voor een bedrag dat om en nabij de 35 miljoen euro lag ook al zo goed als rond was met Brescia, leek dan ook een kwestie van tijd voordat Conte alsnog roet in het eten gooide. De oefenmeester haalde in de afgelopen maanden een aantal keren hard uit naar de clubleiding van Inter met de claim dat hij zich niet voldoende gesteund voelde in zijn ambities. In deze periode leek het er zelfs sterk op dat Conte het na een seizoen alweer voor gezien zou houden en Massimiliano Allegri stond al klaar in de coulissen om het stokje over te nemen. Een onderhoud met de clubleiding haalde uiteindelijk echter de kou uit de lucht en Inter bracht vervolgens het bericht naar buiten dat het samen met Conte verder zou gaan op de ingeslagen weg.

Conte bedong in dit onderhoud de steun van het bestuur op de transfermarkt en de kwestie-Tonali is volgens berichten in de Italiaanse media een van de eerste voorbeelden waarbij hij zijn invloed hard laat gelden. Inter besloot volgens de berichtgeving vorige week na een gesprek met Conte om Tonali, diens zaakwaarnemer Giuseppe Bozzo en Brescia te informeren dat het de gesprekken voor de komende vijftien à twintig dagen stil wilde zetten om de kans te krijgen eerst een aantal spelers te verkopen en zich te richten op andere prioriteiten. Conte eindigde met zijn elftal afgelopen seizoen op een punt van kampioen Juventus, dat een paar duels voor het einde echter al wel kampioen was en daardoor een aantal matige resultaten noteerde in de laatste paar wedstrijden, en heeft voor de aankomende voetbaljaargang maar één doel voor ogen. De 51-jarige trainer staat bekend als een prijzenpakker en voor Conte telt zodoende enkel de eerste Scudetto voor Inter sinds het seizoen 2009/10, het legendarische seizoen waarin onder leiding van José Mourinho ook de Champions League en de Coppa Italia werden gewonnen. Om een serieuze aanval te doen op een op het eerste gezicht kwetsbaar Juventus, dat net de onervaren Pirlo heeft aangesteld als trainer en zelf ook voor een stevige renovatie van de selectie staat, wil Conte aankomend seizoen niet te hoeven leunen op een twintigjarig talent dat nog alles te bewijzen heeft in de top.

De coach hoopt daarom op een hereniging met de ervaren Arturo Vidal, die hij nog kent van hun gezamenlijke tijd bij Juventus en die hard op weg is naar de uitgang bij Barcelona. Naast de komst van de 33-jarige Chileen droomt Conte eveneens van een hernieuwde samenwerking met N’Golo Kanté. Chelsea lijkt open te staan voor een vertrek van de wereldkampioen, wiens transfersom echter wel richting de tachtig à negentig miljoen lijkt te moeten gaan. Met Vidal en Kanté krijgt Conte zijn droommiddenveld van spelers die met hun jarenlange ervaring in de top hebben bewezen om de prijzen te kunnen spelen en de broodnodige stabiliteit toevoegen aan het elftal. Als alternatieven zouden Tanguy Ndombélé van Tottenham Hotspur en Thomas Partey van Atlético Madrid in beeld zijn voor Conte, die met de van Real Madrid overgenomen Achraf Hakimi al een perfect in zijn systeem passende grote aankoop heeft mogen verwelkomen. Technisch directeur Piero Ausilio heeft zodoende flink wat werk te verzetten en spelers als Roberto Gagliardini, Matías Vecino en zelfs de in januari aangetrokken Christian Eriksen zouden alweer mogen vertrekken om ruimte te maken voor de beoogde nieuwe middenvelders. Dat hierbij echt geen plek is voor een talent als Tonali bleek uit de woorden die Ausilio dinsdagavond sprak tegen Sky Italia: “Er zijn dingen gezegd die niet kloppen. Je kan niet zeggen dat wij de speler al binnen hadden zonder dat we zelfs maar met zijn club hebben onderhandeld. We hebben Tonali altijd bewonderd, maar Inter is op dit moment niet in staat om een dergelijke investering te doen.”

Maldini slaat zijn slag
Aangezien Juventus, dat met de komst van Arthur en Weston McKennie zelf al goed weg is met de verjonging van zijn middenveld, een maand geleden al besloot geen werk te maken van een transfer voor Tonali, heeft Inter met deze keuze Milan een uitgelezen kans geboden. Ondanks het eerder vermeende akkoord dat Tonali had met de stadsgenoot, onderhield technisch directeur Paolo Maldini in de afgelopen weken achter de schermen voortdurend contact met de middenvelder die opgroeide als Milan-supporter. De persoonlijke aanpak van de clubicoon, waarmee hij vorig jaar ook al Theo Hernández binnen wist te hengelen, miste zijn uitwerking uiteindelijk niet, aangezien Tonali snel de knoop doorhakte nadat duidelijk werd dat Milan aan de eisen van Brescia kon voldoen. De verwachting is dat de middenvelder, die vanwege zijn aanstaande transfer geen deel uitmaakt van de Nations League-selectie van Italië voor de interlands tegen Polen en Oranje, in de aankomende dagen medisch gekeurd zal worden, waarna de deal definitief afgerond wordt. Milan betaalt Brescia tien miljoen om hem in eerste instantie een seizoen te huren, met een optie om hem voor vijftien miljoen definitief over te nemen. Deze som kan door middel van een aantal makkelijk te behalen bonussen bovendien nog met 10 miljoen oplopen, waardoor Brescia, dat ook nog eens een doorverkooppercentage van tien procent heeft weten te bedingen, uiteindelijk om en nabij de 35 miljoen over zal houden aan de international. Brescia wilde volgens de berichten in eerste instantie een verplichting tot koop op laten nemen in de deal, maar de verwachting is dat de definitieve overgang van Tonali door de initiële investering van tien miljoen die Milan doet slechts een formaliteit is.

Voor Tonali ligt na zijn definitieve overgang een vijfjarig contract klaar in het San Siro en zijn nieuwe jaarsalaris van twee miljoen zal in de komende seizoenen gestaag oplopen. Het aantrekken van de jonge middenvelder past in het nieuwe beleid van Milan, dat al bijna net zo lang als Inter geen kampioen is geworden, maar in de afgelopen seizoenen wel een veel dieper dal kende. Met doelman Gianluigi Donnarumma, Alessio Romagnoli, Theo Hernández, Ismaël Bennacer, Franck Kessié, Rafael Leão en nu ook Tonali staat er nu echter een jonge, talentvolle kern waar i Rossoneri nog jarenlang op door kunnen bouwen. De club werkt in deze transferperiode bovendien nog aan de komst van Brahim Díaz, die waarschijnlijk met optie tot koop gehuurd gaat worden van Real Madrid, de terugkeer van de eerder al van Chelsea gehuurde Tiemoué Bakayoko en een mogelijke overstap van Fiorentina-smaakmaker Federico Chiesa. Onder leiding van de eerder deze week voor een volgend seizoen vastgelegde Zlatan Ibrahimovic moet er daarmee een team komen te staan dat zevenvoudig Champions League-winnaar Milan voor het eerst sinds het seizoen 2013/14 weer een plekje in het miljardenbal moet bezorgen. Voor Tonali is er in dit elftal een belangrijke rol weggelegd, al is nog niet iedereen ervan overtuigd dat hij dit ook aan zal kunnen. Massimo Donati, voormalig middenvelder van onder meer Milan, Torino, Atalanta en Celtic, probeerde de verwachtingen onlangs enigszins te temperen in gesprek met TuttoMercatoWeb: “Hij is sterk, hij zou het overal goed kunnen doen. Het enige probleem met goede jonge spelers kan ontstaan als ze naar een grote club komen. Het is één ding om groot te zijn bij een kleine of middelgrote club, maar het is totaal iets anders om groot te zijn bij een grote club. Als hij zich hier mentaal goed aan kan aanpassen, kunnen we veel plezier aan hem beleven. Zijn kwaliteiten staan buiten kijf.”

De kwestie-Tonali laat bovenal zien dat Inter en Milan zich momenteel in een andere fase van hun wederopbouw bevinden. Inter roerde zich de afgelopen jaren stevig op de transfermarkt en heeft met spelers als Stefan de Vrij, Hakimi, Nicolò Barella, Stefano Sensi, Alexis Sánchez, Romelu Lukaku en Lautaro Martínez al zo’n sterke selectie staan dat Conte slechts op zoek is naar power en ervaring op het middenveld om de laatste sprong richting de landstitel te kunnen wagen. Milan heeft nog een flinke weg te gaan voordat er weer aan hoofdprijzen gedacht mag worden, maar lijkt met een jonge, talentvolle ploeg in ieder geval de meest troosteloze jaren achter de rug te hebben. Dat i Rossoneri nu door zowel de eigen supporters, als die van de stadsrivaal worden beschouwd als de morele winnaar zal volgend jaar alweer snel vergeten zijn als Conte er daadwerkelijk in slaagt om de landstitel terug te halen naar Milaan. Een dergelijke gok kan echter ook verkeerd uitpakken als de prijzen uitblijven en de oefenmeester op zoek naar nieuwe successen binnen een of twee jaar de deur achter zich dichttrekt. De ‘nieuwe Pirlo’ wordt in dat geval voor Inter mogelijk net zo’n pijnlijk geval als de echte Pirlo, die uitgroeide tot een van de bepalende spelers van zijn generatie en zijn oude werkgever meerdere malen pijn deed met zijn geslepen acties en briljante ingevingen.