Turks icoon draagt aanvoerderschap over aan 8391 dagen jonger talent
Er kwam zaterdagavond een einde aan het tijdperk van Emre Belözoglu. De 39-jarige Turkse middenvelder speelde op de laatste speeldag van het seizoen namens Fenerbahçe tegen Rizespor (3-1 overwinning) zijn laatste wedstrijd als profvoetballer en nam afscheid in stijl. Belözoglu bracht de grootmacht uit Istanbul in de eerste helft op voorsprong vanaf de strafschopstip en kreeg in de 65ste minuut een publiekswissel in een nagenoeg leeg Sükrü Saracoglu Stadion, vlak nadat Garry Rodrigues de 2-1 op het scorebord had gebracht. Het kind van aartsrivaal Galatasaray zorgde bij zijn wissel voor kippenvel met een symbolische ingeving.
Nadat scheidsrechter Halis Özkahya het spel had onderbroken vanwege een overtreding op Rizespor-verdediger Ivanildo Fernandes, ging het wisselbord van vierde man Direnc Tonusluoglu omhoog met het rugnummer vijf van Belözoglu. De aanvoerder van Fenerbahçe beende richting de zijlijn om plaats te maken voor invaller Miha Zajc, maar maakte plots in de middencirkel rechtsomkeert. Belözoglu liep op de 8391 dagen jongere Ömer Faruk Beyaz af en droeg het aanvoerderschap van Fenerbahçe over aan het zestienjarige toptalent, dat op de nummer tien-positie het vertrouwen had gekregen van trainer Tahir Karapinar en pas zijn zesde wedstrijd in de hoofdmacht van de Gele Kanaries speelde.
Faruk Beyaz verklaarde na afloop tegenover Sporx verrast te zijn door de geste van Belözoglu. "Emre is een grote speler, die overal grote successen heeft gevierd. Een geweldige speler voor Fenerbahçe. Het is een enorme eer om een voetbalveld met hem te delen. Ik was blij toen hij mij de aanvoerdersband gaf, maar ik had er niet op gerekend. Het was niet iets dat van tevoren was afgesproken: het gebeurde spontaan in de wedstrijd", aldus Faruk Beyaz, die samen met onder anderen Ferdi Kadioglu (20) en Allahyar Sayyadmanesh (19) deel uitmaakte van een piepjonge voorhoede van Fenerbahçe. De 3-1 zege op laagvlieger Rizespor betekende voor Fenerbahçe een enigszins hoopgevend einde van een verder teleurstellend seizoen, waarin een zevende plaats het hoogst haalbare bleek.
Türkiye’nin gelmis geçmis en iyi oyuncularindan biridir Emre Belözoglu. pic.twitter.com/iMwDf6UnlT
— Baris (@baris_oruc) July 25, 2020
De club van Kadiköy zal volgend jaar gebrand zijn op eerherstel, maar moet voor nu verder zonder zijn geestelijk leider. Belözoglu had vooraf al aangekondigd Fenerbahçe voor het laatst te dienen, maar was na afloop nog bijna van gedachten veranderd. "Nadat de wedstrijd was afgelopen liep ik eerst naar binnen om mijn moeder te bellen. Ik had haar zegen nodig", vertelt hij na afloop live op de Turkse televisie. "Ik dank God duizendmaal voor de dromen die ik als kind had en tijdens mijn carrière waarheid zijn geworden. Ik zal de komende dag, misschien twee dagen, de tijd nemen om na te denken over de volgende stap in mijn leven. Ik zal dan met een statement komen."
Met het afscheid van Belözoglu heeft nu ook het laatste lid van de legendarische selectie van Turkije die op het WK van 2002 een bronzen medaille won, zijn voetbalschoenen aan de wilgen gehangen. Belözoglu was 21 toen hij door toenmalig bondscoach Senol Günes als basisspeler werd meegenomen naar Zuid-Korea en Japan. De middenvelder moest het achtste finale-duel met Japan aan zich voorbij laten gaan vanwege een schorsing, maar kwam verder in iedere wedstrijd vanaf het begin in actie. Belözoglu was ondanks zijn jonge leeftijd toen al een grote meneer in Turkije. Hij debuteerde in het seizoen 1996/97 op zestienjarige leeftijd voor zijn jeugdliefde Galatasaray en won met Cim Bom viermaal de landstitel, twee keer het bekertoernooi, de Turkse Super Cup én de UEFA Cup, voordat hij in 2001 een droomtransfer naar Internazionale maakte.
Belözoglu speelde in vier seizoenen tijd uiteindelijk 115 wedstrijden voor de Italiaanse grootmacht en was daarin goed voor 5 doelpunten en 8 assists. Zijn hoogtepunt bij Inter beleefde hij in het seizoen 2002/03: Belözoglu bereikte onder meer de halve finales van de Champions League met i Nerazzurri en werd zelfs uitgeroepen tot Speler van het Jaar. Hij koestert zelf warme herinneringen aan zijn periode in Milaan, maar vertrok na een teleurstellend laatste jaar, waarin hij regelmatig werd teruggeworpen door blessures, uiteindelijk via de achterdeur naar Newcastle United. Bij the Magpies beleefde Belözoglu drie frustrerende seizoenen. Hoewel zijn talent niet ter discussie stond, had hij moeite om te aarden in het noordoosten van Engeland en raakte hij in opspraak vanwege vermeend racisme in een wedstrijd tegen Everton. Joseph Yobo, Tim Howard, Joleon Lescott betichtten Belözoglu van racisme, al werd de 101-voudig international van Turkije nooit schuldig bevonden.
Aan het einde van het seizoen 2007/08 zorgde Belözoglu voor nog meer controverse, door Newcastle United te verlaten voor een avontuur bij nota bene Fenerbahçe. Hij zette met die transfer kwaad bloed bij de supporters van Galatasaray, maar verklaarde zelf altijd supporter van Fenerbahçe te zijn geweest. Belözoglu beleefde een moeizaam debuutjaar in Kadiköy, maar gooide erna alle schroom van zich af en gidste Fener in 2011 en 2014 uiteindelijk naar het kampioenschap. Belözoglu hervond zijn topvorm bij Fenerbahçe, maar zijn temperament zat hem tegelijkertijd meer dan eens dwars. Zo liet hij zich eens in de stadsderby tegen Galatasaray opzichtig provoceren door Felipe Melo, terwijl Belözoglu door Trabzonspor-middenvelder Didier Zokora opzettelijk in het kruis werd getrapt, nadat hij de Ivoriaan in een eerdere wedstrijd een 'fucking nigger' had genoemd.
In het seizoen 2012/13 speelde Belözoglu overigens slechts twaalf wedstrijden voor Fenerbahçe: in de eerste seizoenshelft had hij met de ziel onder zijn arm rondgelopen bij Atlético Madrid, dat hem medio 2012 juist had opgepikt bij Fenerbahçe. Hij stond uiteindelijk tot de zomer van 2015 onder contract in het Sükrü Saracoglu Stadion en stapte daarna over naar Istanbul Basaksehir. Na vier seizoenen die club gediend te hebben, kondigde Belözoglu aan het einde van het seizoen 2018/19 zijn voetbalpensioen af. Fenerbahçe wist het icoon er echter toch van te overtuigen om voor een derde maal terug te keren op het oude nest. Belözoglu slaagde er dit seizoen nog incidenteel in om een glimp van zijn klasse tentoon te spreiden en volbracht zaterdagavond tegen Rizespor zijn laatste kunstje.
Hij benadrukt dat Fenerbahçe altijd zijn club is geweest, ondanks zijn doorbraak in het shirt van Galatasaray en uitstapjes bij andere clubs. "Ik heb de gelukkigste dagen uit mijn leven bij deze club gekend. Ik ben een mens en heb fouten gemaakt in mijn carrière, grote fouten. Maar God kent mijn hart als geen ander en weet dat ik nooit iemand moedwillig kwaad heb gedaan. Ik heb fouten gemaakt, maar het is het leven dat ik geleid heb. Ik geef iedereen mijn zegen en ik hoop dat de mensen mij hun zegen willen geven", aldus Belözoglu, die in zijn 24-jarige profbestaan uiteindelijk 716 officiële wedstrijden speelde en 17 hoofdprijzen won.
AH SU VEDALAR YOK MU BIZI BITIRDI BU VIDEO KAPTAN #emrebelezoglu ?????? pic.twitter.com/qhBvPKAF3M
— ???????? ????????????¨?? (@musacicigun) July 25, 2020
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee!
Meer nieuws
Ajax en Nordsjaelland spoedig in gesprek over transfer van 21-jarige spits
Manchester United meldt zich voor verdediger; deal is afhankelijk van Huijsen
Nagelsmann hakt knoop over sportieve toekomst door na hardnekkige speculaties
‘Werkelijk gehele Engelse top jaagt op dezelfde middenvelder van 70 miljoen’
Wouter Goes koos na kritiek van Ajax zelf voor vertrek naar AZ: ‘Kwam hard aan’
Arsenal wil competitiegenoot beroven van topspits; prijskaartje van 116 miljoen
Meer sportnieuws
Het gaat je goed Emre, grootste successen behaald met Galatasaray, lekker in het buitenland gespeeld en weer af gaan bouwen in Turkije, een echte voetbal liefhebber is het.
Zeker veel successen behaald met Galatasaray. Daarnaast ook een goeie en sterke speler..
Het is jammer dat zijn status gekelderd id voor mij rn dit puur omdat hij toendertijd Zokora had uitgescholden vanwege zijn kleur, terwijl hij zelf Turks/Moslim is.
Hij had er zeker spijt van, als Emre boos word kan hij zich niet beheersen, dan roept hij maar wat zonder bij na te denken.
Dat had hij zeker nooit moeten doen het was een schandalige aktie. Het is ook niet goed te praten. Emre is een fener fan in hart en nieren. En als hij boos wordt krijgt hij kortsluiting lijkt het wel. Alleen geloof ik er niks van dat Emre racist is. Zoveel verschillende clubs gespeeld met zoveel verschillende mensen. Dan was dat veel eerder aan het licht gekomen. Gezien zijn carriere en behaalde resultaten en opgebouwde credits ( bij Fener, en in het buitenland )de beste turkse middenvelder aller tijden.
Gedragsproblemen zijn toch ook wel bij Inter en Newcastle aan het licht gekomen?
Wat heeft huidskleur te maken met geloof? Als Emre Joods of Christelijk was dan was het toch ook nog een hele vreemde actie?
Behaalde resultaten en Opgebouwde credits bij Fener en in her buitenland en je vergeet even voor het gemak Gala te noemen waar hij is gedebuteerd en grootste successen heeft behaald? En dat terwijl hij juist weinig successen heeft behaald met Fener 
...
ArnavutTuurlijk vergeet ik Galatasaray niet. Dat was misschien wel de belangrijkste club voor hem. Jij vergeet voor het gemak even hoe hij uit tegen gala is behandeld. Je kan een speler haten, maar om met een volle stadion te scanderen dat hij zijn moeder voor geld moet verkopen..? Gaat een beetje ver. Daarom liet ik dat weg.Ik ben ervan bewust dat dit niks aan het feit veranderd dat hij historische successen heeft geboekt bij Gala. Maar ik heb ook geen enkele Gala supporter gezien die trots is op Emre. Ondanks zijn overstap naar Fener. Al moet ik zeggen dat Fener fans dit ook gedaan hebben bij Gokhan. Ook dit keur ik af.
@Adrian11 Omdat gelijkheid en goed fatsoen onderwerpen zijn die veel naar voren komt in de Islam. Zo'n actie gaat tegen beiden in. That's all.
Dat is een sentiment die we vaker gebeurd. Kijk maar naar Gokhan Gonul. Waar supporters van Fener met Dollars gooiden op hem. Een club die hem groot heeft gebracht en toch best wat successen heeft behaald. En nog gaat hij naar Fener, waar jullie hopelijk nog een jaartje van kunnen genieten .
Gokhan gonul heb ik al benoemd. Het was ook geen mooie actie van de fener supporters. Alleen zit er een groot verschil tussen Emre en Gokhan.Emre kwam niet rechtstreeks vanuit Gala. Terwijl Gokhan dat wel deed. En de supporters van Gala willen totaal niet meer geassocieerd worden met Emre en de meeste haten hem. Terwijl dat bij Gokhan en fener supporters veel minder is. Persoonlijk sta ik open voor een terugkeer van Gokhan. Wel voor 1 jaar met de optie voor fener om 1 jaar te kunnen verlengen. Gokhan is een speler die je aardig opweg kan helpen voor europees voetbal. Blijkt het flut te zijn kan je hem 1 jaar geven of uitzwaaien. Jij noemt toevallig een voorbeeld van Fener en Gokhan. Maar Besiktas supporters kunnen er ook wat van.
En juist daarom benoem ik ook Gokhan Gonul. Tuurlijk kan Besiktas supporters daar ook iets van. Kijk maar naar Tumer. En zo zullen er meer voorbeelden zijn. Echter ging de discussie om dat jij GAla gewoon niet benoemd in je reactie, terwijl hij daar groot is geworden en de meeste successen heeft behaald. Ik ken overigens genoeg Gala supporters die Emre nog steeds kunnen waarderen. Emre was een van de grondleggers van de beste periode uit de historie van Gala. Als er supporters zijn, die dat ontkennen, dan zijn ze eerder dom/blind dan echt supporter zijn. Maar ach. Wij zijn een volk, waar emotie altijd ver boven ratio uit stijgt.
Een echte legend voor Turkije. In mijn ogen ook top 5 beste middenvelders van Turkije ooit. Speelt echt heel slim, fantastische passing en neemt altijd zijn ploeg op sleeptouw, zelfs op deze leeftijd. Ben soms boos geweest op hem, domme kaarten pakken en nutteloze akkefietjes, maar ik ben ook wel trots om hem captain te noemen. Misschien ben ik te optimistisch, maar de kapiteinsband doorgeven aan Omer Beyaz was meer een signaal naar iedereen toe dat er een nieuwe tijd aankomt met focus op jeugdtalenten, althans dat hoop ik. En ja, ik weet dat we dit al jaren roepen over Turkse ploegen, maar ik denk dat we de aankomende jaren meer en meer jonge turkse talenten in de selecties/basiselftallen zullen zien. Hopelijk zullen de bestuurders ook beginnen zien dat miljoenen spenderen aan ‘sterren’ die over the hill zijn geen gameplan is. Investeer in jonge en bij voorkeur Turkse talenten opleiden en als je dan misschien is een buitenkansje hebt om een speler van naam te kopen (zoals bijvoorbeeld Sneijder bij GS) die nog iets kan bijdragen, moet je er voor gaan. Maar ik wil echt geen uitgebluste sterren meer zien poseren op een vliegveld met een Fener-sjaal en duizenden supporters achter hem, om dan helemaal niets te doen en miljoenen op te strijken, daar zijn we, met alle supporters van alle clubs, wel klaar mee hoop ik.
Voor mij hoort hij bij de top 3, Tugay Kerimoğlu, Emre Belözoğlu en Sergen Yalçın. De beste middenvelders van Turkse bodem die ik zelf daadwerkelijk heb meegrmaakt, imo.
Ik werd even sentimenteel. Niet alleen omdat ik een Fener-supporter ben. Als kind steunden wij namelijk als Fenerli familie Galatasaray tijdens de fenomenale Europese campagne in 2000. Dat waren andere tijden, toen was dat doodgewoon. En daar had je Emre, jong toptalentje onder de vleugels van de grootse Hagi. En ik was direct fan van die kleine etterbak. WK 2002 stond hij als jongste daar in de basis, een WK die geen enkele Turk hier zal vergeten. Pure nostalgie. Zijn strepen verdiend in Europa, en toen hij terugkeerde naar Turkije ging hij verrassend genoeg niet naar Gala, maar naar Fener, zijn jeugdliefde. Direct een belangrijke schakel, en speelde met hart en ziel, altijd. En nu geeft hij symbolisch de aanvoerdersband aan een nieuw prachtig toptalentje, Ömer Faruk Beyaz. Populistisch, een beetje nep maar toch roerde het me. Emre is een speler die bij velen geliefd is maar door velen ook gehaat wordt, maar niemand kan ontkennen dat hij een klasbak is met een ijzersterke mentaliteit en ondanks zijn vele blessure’s een prachtige carrière heeft gehad. Einde van een tijdperk en een jeugdsentiment. Nu op naar een nieuwe hoofdstuk en hij kan gelijk aan de bak, namelijk de selectie samenstellen voor volgend seizoen.
Een mooi gebaar, maar ik denk wel dat dit serieus druk legt op een speler van 16. En ik weet niet of dat het beste idee is, zeker niet in de Turkse competitie, waar jonge spelers het niet makkelijk hebben.
Speelde eind jaren '90 in een geweldig team met Sukur, Popescu, Hagi, Tafereel en Buruk. Mooie herinneringen aan.
Altijd gemengde gevoelens gehad bij Emre. Een van de betere Turkse voetballers ever. Was altijd een genot om naar hem te kijken wat voetbal betreft. Echter heb ik wel vaak genoeg gescholden op zijn gedrag. Dat continue benadeelde gevoel en overal commentaar op leveren en zijn agressieve gedrag maakte hem op het gegeven moment minder geliefd bij mij. Maar ik wil hem vooral herinneren als een echte voetballiefhebber... alsnog... het gaat je goed.
Heeft inderdaad binnen de lijnen zeker de grenzen soms overschreden, maar buiten de lijnen wordt hij wel juist gezien als iemand die heel calm and collected is. Ik denk dat zijn voetballiefde iets te veel van zijn slechte kant naar buiten brengt. Dat rascistische opmerking bij Zokora (?) kan bijvoorbeeld echt niet, maar ik denk dat hij geen rascist is en nooit zo een opmerking zou doen buiten de lijnen (hoop ik toch). Veel spelers over de hele wereld hebben hier last van, domme dingen doen/roepen tijdens een competitieve situatie. Cristiano of Suarez zijn hier goede voorbeelden van.
Wat een voetballeven zeg. Debuteren in het jaar dat Ajax de Champions League finale speelde, de val van het Italiaanse voetbal meegemaakt, het Gouden Barcelona, de Griekse wonderploeg, stuntploeg Kaiserslautern en nog vele andere hoogte en dieptepunten die het voetbal heeft gekend in de afgelopen 23 jaar. Een voetballeven is kort en gaat snel, maar zolang als hij al voetbalt op niveau zie je zelden. Een iconische voetballer met controverse, maar wel een die tot zijn laatste snik fanatiek is.
De voetbalkwaliteiten van Emre staan buiten kijf, maar zijn karakter heeft ervoor gezorgd dat ik hem nooit gemogen heb. Ben ook van mening dat hij veel meer uit zijn carrière had kunnen halen als hij geen kort lontje zou hebben en bepaalde rare fratsen in het veld achterwege liet blijven. Desalniettemin blijft hij een van de beste Turkse voetballers ooit (overigens een van de twee Turkse voetballers, samen met Hakan Şükür, die in lijst van Pele zijn opgenomen). En als ik het over het afgeven van de aanvoerdersband mag hebben: ondanks dat hij vrijwel 100% werkzaam zal zijn bij de aartsrivaal, hoop ik dat hij bij Fenerbahçe het belang van jeugdspelers zal inzien en ervoor kan zorgen dat het tij wordt gekeerd door ander beleid te voeren dat meer gericht is op de jeugd. Hij kan mooi zichzelf als voorbeeld nemen, aangezien hij op zeer jonge leeftijd al mooie dingen bij Galatasaray liet zien en enorme successen boekte, waarna hij zeer verdiend een transfer naar Inter meemaakte.
Heb je hem echt nooit gemogen of sinds dat hij bij Fener speelt? (Oprechte vraag). Want bij Gala vond ik hem nooit zo agressief, dat had waarschijnlijk ook te maken met het feit dat hij toen nog jong was en een team zat met meerdere zwaar gewichten.
Goede vraag, 'nooit gemogen' is inderdaad een onjuiste omschrijving. In de tijd waarin Emre B zijn eerste seizoenen als profvoetballer speelde was ik zelf nog maar 11/12 jaar oud, dus lette niet echt op mogelijk provocerend gedrag. Was meer met met de vedettes als Hagi en Hakan Şükür bezig. Ik denk dat het gedrag van Emre vooral in zijn tweede periode in Turkije veranderde (dus bij Fenerbahçe), toen was hij reeds uitgegroeid tot een vedette die al meerdere prijzen en sucessen had gewonnen en behaald.
Kon VZ het niet in minuten zetten?
12.113.400 minuten of 726.804.000 seconden voor de liefhebber. Groot fan van Emre in zijn jonge jaren. Kleine Gattuso. Verwachtte dat hij echt een internationale topper zou zijn voor vele jaren. Jammer dat het niet helemaal zo gelopen is.dat Turkije 2002 team was ook mooi. Alhoewel mijn cultheld daar niet Emre maar Ãœmit Davala met die zieke das op zijn hoofd was.
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.