‘Ik weet nog dat iedereen na de wedstrijd aan het bier en de patat zat’

Marouane Afaker had het pad terug naar het betaald voetbal zorgvuldig uitgestippeld. De twintigjarige aanvaller liet Excelsior bijna twee jaar geleden achter zich, verdiende bij Excelsior Maassluis een overstap naar Katwijk en trok dit seizoen als een van de smaakmakers van de Tweede Divisie de nodige aandacht van profclubs. De coronacrisis en alle gevolgen daarvan brengen de oorspronkelijke planning van Afaker nu in gevaar, al is de geboren Rotterdammer ervan overtuigd dat hij vroeg of laat weer zal terugkeren in het profvoetbal.

Door Chris Meijer

Er klinkt een kleine zucht bij Afaker als de huidige situatie ter sprake komt. Hij was in dienst van Katwijk bezig aan een uitstekend seizoen. Met 10 doelpunten en 2 assists had de vleugelaanvaller in de huidige jaargang een belangrijke rol bij de koploper van de Tweede Divisie. “Ik was bezig aan een goed seizoen, vooral de laatste weken voelde ik me erg goed. Veel dingen lukten op het veld en er was interesse, maar door de coronacrisis is alles een beetje onzeker. Die interesse bestaat nog altijd, alleen moeten we even kijken hoe dat gaat lopen. Het ligt ook aan het budgetten, dat soort dingen. Ik had voor mezelf het doel gesteld om na dit seizoen terug te keren naar het profvoetbal. Daar is wat mij betreft nog geen streep doorheen gegaan. Alleen was het makkelijker geweest als de situatie normaal was geweest”, zo klinkt het direct vastberaden.

Afaker verdween twee jaar geleden, wat hem betreft tijdelijk, uit het profvoetbal. Hij speelde twaalf jaar voor Excelsior, doorliep in Kralingen de jeugdopleiding en maakte in april 2018 in de thuiswedstrijd tegen Heracles Almelo (2-2) zijn debuut in de hoofdmacht. Een duidelijk plan met Afaker ontbrak echter bij Excelsior, waardoor hij op één optreden in de Eredivisie bleef steken. “Mitchell van der Gaag had vertrouwen, hij sprak veel met me en vond me een goede speler. Ik ben Excelsior en Van der Gaag dankbaar voor mijn debuut, ik heb dat jaar heel veel geleerd. Als jonge speler heb je alleen wel de minuten nodig om jezelf verder te ontwikkelen.”

Er bestond destijds al belangstelling van verschillende profclubs voor Afaker. “Alleen waren de voorwaarden niet altijd even goed. Ik voelde meer zekerheid in de Tweede Divisie”, verklaart hij. Daardoor viel zijn keuze op tweededivionist Excelsior Maassluis, al moest hij daar wel even zijn weg vinden. “Ik had heel lang bij Excelsior gespeeld en stapte de amateurwereld in, dat is als achttienjarige best wel zwaar. Het was niet bepaald waarvan ik droomde. Ik ging van elke dag trainen, of zelfs meerdere keren per dag, naar drie keer per week trainen. Qua levensstijl was dat een hele switch, ik moest nu ’s avonds trainen en daardoor mijn dagen heel anders inplannen. Ik voelde dat ik het niet goed zat qua voeding, ik was gewend dat er op me werd gelet. Ik weet nog dat iedereen na de wedstrijd aan het bier en de patat zat. Dat was ik niet gewend, ik dacht: hè? Na de wedstrijden aten we bij Excelsior juist veel koolhydraten, dus pasta’s. Nu heb ik een eigen voedingsschema, dat gaat allemaal vrij goed.”

De speelminuten wierpen zijn vruchten af, want Afaker ontpopte zich met de uiteindelijk naar ADO Den Haag vertrokken Milan van Ewijk tot de blikvanger bij Excelsior Maassluis. Hij verdiende daarmee een overstap naar Katwijk, een grootmacht in het amateurvoetbal. “Er waren vorig jaar al opties om terug te keren naar het profvoetbal, maar nog niet zo veel en zo concreet als nu. Ik zag dat als motivatie, ik wilde dit seizoen alles geven om alle twijfels weg te nemen. Als jonge speler wil je zo snel mogelijk richting het profvoetbal, dat was bij mij ook het geval. Je leert ook dat geduld een schone zaak is. Als ik nu terugkijk, ben ik blij dat ik nog een jaar in de Tweede Divisie ben gebleven. Ik zag Katwijk als een stap vooruit. Op papier is Katwijk een amateurclub, maar het voelt gewoon als een profclub. Dit is echt een grote club, kijk alleen al naar de entourage bij thuiswedstrijden. De club doet altijd mee om de prijzen en ik zag dit als een springplank. In het begin van het seizoen heb ik hier mijn ambities duidelijk gemaakt en dat respecteren ze.”

Ondanks dat Afaker de afgelopen twee jaar in het amateurvoetbal actief was, focuste hij zich volledig op het voetbal. “In de afgelopen twee jaar heb ik geïnvesteerd in mijn zwakkere punten. Qua trainingsschema was ik eigenlijk wel profvoetballer. Ik had mijn studie al gehaald, dat was ook belangrijk voor mijn ouders. In de toekomst kan ik altijd nog terugvallen op dat diploma”, geeft Afaker te kennen. “Ik weet gewoon wat ik kan en wat mijn kwaliteiten zijn, dat is ook gebleken uit gesprekken met mensen die dichtbij me staan. Natuurlijk was het even lastig om een stap achteruit te maken. Maar dat doe je om uiteindelijk weer vooruit te komen.”

Waar zijn plafond uiteindelijk ligt, durft Afaker niet te zeggen. “Ik voel dat ik klaar ben voor de stap. Als speler heb ik me in allerlei opzichten ontwikkeld en ik wil terugkeren naar het profvoetbal. Ik hoop uiteindelijk zo hoog mogelijk te spelen. Dat betekent dat ik eerst een aantal jaar knal op de Nederlandse velden en daarna een mooi buitenlands avontuur kan aangaan. Ik heb geleerd dat je nooit nooit moet zeggen, maar ik heb sterk het vermoeden dat ik mezelf eerst op de Nederlandse velden wil laten zien”, zo klinkt het tactvol. Zal hij dan op korte termijn in de voetsporen treden van Reda Kharchouch, die vanuit de amateurs dit seizoen met 22 treffers topschutter van Telstar werd? Met een glimlach: “Ik vind het heel knap hoe Kharchouch het heeft gedaan, dat hij zich op deze manier heeft gemanifesteerd. Ik weet dat ik als ik die stap ga maken, ik ook ga slagen.”