‘Voor de tijd dacht ik dat een leugendetector alleen in films voorkwam'

Eigenlijk had Rodney Klooster zijn ambities om in het buitenland te voetballen afgelopen maand volledig aan de kant gezet. De 23-jarige vleugelverdediger was moegestreden door zijn meest recente dienstverband bij het Bulgaarse Botev Plovdiv, waar het in zijn eigen woorden ‘vijftig keer niks’ was. Nadat een terugkeer bij FC Eindhoven op het laatste moment afketste, liet Klooster zich toch verleiden tot een avontuur buiten de landsgrenzen bij het Finse Inter Turku. “Na een avontuur in Bulgarije was ik toe aan rust, dus daarom wilde ik eigenlijk naar Nederland. Maar hier heb ik hetzelfde gevoel. Als ik buiten loop, heb ik niet eens echt het gevoel dat ik het buitenland ben. Behalve dat het wat kouder is en de taal, daar ga ik niet aan beginnen”, geeft hij te kennen in gesprek met Voetbalzone.

Door Chris Meijer

Nog geen 24 uur nadat Klooster voet op Finse bodem had gezet, was zijn overgang naar Inter Turku al afgerond. “Het ging heel vlot ten opzichte van wat ik gewend was. Ik was direct medisch goedgekeurd en op de weg van het ziekenhuis naar de club was het waarschijnlijk al gefixt. Aan professionaliteit en snelheid ligt het niet hier”, glundert Klooster. Het was aanvankelijk de bedoeling dat hij eerder deze maand zou terugkeren bij FC Eindhoven, de club waar hij tussen januari 2018 en de zomer van 2019 al onder contract had gestaan. Doordat de huidige nummer dertien van de Keuken Kampioen Divisie Justin Ogenia op huurbasis overnam van Willem II, ging er op het laatste moment een streep door de rentree van Klooster. “Ik raakte een beetje emotioneel, ik dacht: hoe nu verder? Ik was twee keer in het buitenland geweest en wist hoe het eraan toe kan gaan. In Slowakije was het fifty-fifty: in het begin hartstikke goed, tot een trainerswissel. Maar in Bulgarije was het eigenlijk vijftig keer niks, heel erg zelfs. Dat deed me twijfelen, dat het misschien beter was om misschien nog een niveautje lager in Nederland te gaan spelen.”

De woorden van tweelingbroer Milton, die in het verleden voor Feyenoord, NEC, AS Trencín, Inter Bratislava en FC Lisse speelde en tegenwoordig het shirt draagt van tweededivisionist Excelsior Maassluis, haalden Klooster uiteindelijk over om zijn profloopbaan door te zetten. “‘Zolang je profvoetbal kan spelen, moet je dat doen. Ik zou super graag met jou willen ruilen. Eindhoven is niet de enige club, zaakwaarnemers benaderen mij iedere week en vragen naar jou’, zei hij. Toen dacht ik: je hebt gelijk, ik moet er gewoon voor gaan”, vertelt de geboren Vlaardinger. Klooster kreeg eerst de kans om stage te lopen bij Derry City, dat afkomstig is uit Noord-Ierland, maar in de Ierse competitie speelt. “Mijn doel is om uiteindelijk in Engeland te spelen, dus dan was Ierland een logische keuze geweest. Ik heb daar niet het gevoel bij gekregen dat ik daar wilde blijven en spelen. Dat heeft met een combinatie van factoren te maken. Daar ga ik niet te diep op in, want ik ben nog steeds blij dat ik daar een weekje in de keuken mocht komen kijken. Natuurlijk waren er negatieve dingen, maar ook positieve dingen.”

Het door Klooster omschreven ‘gevoel’ kreeg hij wel bij Inter Turku, een kans die tot stand kwam door een samenwerking tussen zaakwaarnemers Sunir Patel en Mark Coonen. “Ze gaven me het gevoel dat ze me heel graag wilden hebben, dat is altijd fijn. Bij welke club dan ook. Ik ben gelijk vanaf dag één in een appartement gezet en ik krijg snel een nog iets betere, ook al is het nu al prima. Bij de club ziet alles er heel netjes en verzorgd uit, de mensen zijn heel vriendelijk.” Dat er met Jose Riveiro een Spaanse trainer aanwezig is bij Inter Turku, heeft Klooster nog meer overtuigd van zijn keuze. “Hier willen ze een beetje de Hollandse school hanteren: balbezit houden en aanvallend voetbal spelen. Ik heb veel met Rick Ketting gesproken en hij vertelde dat het in het begin aanpoten was voor hem. Verder laat ik me ook verrassen, dus ik heb niet teveel opgezocht. Ik weet dat ze 3-5-2 spelen, dat spreekt me aan. Ik ben een aanvallende back en in dit systeem word ik een wingback.”

‘Als ik in Nederland was gebleven, had ik dat waarschijnlijk nooit gehaald’

Voetbalzone sprak afgelopen week ook uitgebreid met Rick Ketting, ploeggenoot van Klooster bij Inter Turku.Lees artikel

“De trainer ziet het in mij zitten, vooral doordat ik opgeleid ben door Feyenoord en Excelsior als rechtsbuiten. Sinds het moment dat ik prof ben geworden, speel ik rechtsback. Die overgang naar wingback gaat niet heel moeilijk zijn. Ik kan aan de manier waarop hij over me praat zien dat er heel veel vertrouwen is en het is aan mij om dat terug te betalen”, vervolgt Klooster. Na een desastreus verlopen halfjaar in Bulgarije was vertrouwen het voornaamste waar hij naar zocht. Klooster verkoos een overstap naar Botev Plovdiv afgelopen zomer boven een contractverlenging bij FC Eindhoven. Met Zeljko Petrovic had de Bulgaarse club een Nederlands sprekende trainer, terwijl de ambities tevens indruk maakten op Klooster. Botev Plovdiv wilde Europees voetbal halen en de aanwezige faciliteiten wekten de indruk dat alle voorwaarden aanwezig waren om dit te kunnen bewerkstelligen.

“Het verhaal was hartstikke mooi. Ten eerste was het een stapje omhoog, van de Keuken Kampioen Divisie naar het hoogste niveau in Bulgarije. Ik had met Petrovic een soort zekerheid dat ik genoeg minuten kon maken voor een volgende stap. Er was een jacuzzi, een ijsbad, een zwembad, een sauna: dat heb je bij FC Eindhoven niet. Ik kwam in een warme periode, we speelden alles op gras, ze stonden te springen om je te masseren: dat was allemaal perfect. Alles klopte in het begin. Het trainingskamp was geweldig, we wonnen de wedstrijden in het begin overtuigend en de start van de competitie was goed. Als het goed gaat, gaat het daar ook super goed.” Met vier punten uit de eerste twee wedstrijden kende Botev Plovdiv nog een aardige start van het seizoen, maar na de eerste nederlaag van het seizoen tegen Levski Sofia (3-1) merkte Klooster direct hoe snel de situatie in Bulgarije volledig kan omdraaien.

De gehele selectie van Botev Plovdiv werd aan de leugendetector gelegd, omdat er mede naar aanleiding van de verloren bekerfinale van vorig seizoen tegen Lokomotiv Plovdiv (0-1) vermoedens van matchfixing bestonden. “Als je verliest van Levski, is dat geen schande. Maar ja, blijkbaar werd het niet zo gezien. Van de resultaten hebben we uiteindelijk nooit meer wat gehoord. Ik weet ook niet in hoeverre je zoiets kan zien met een leugendetector. Voordat ik aan de leugendetector moest, dacht ik dat het iets was dat alleen in films voorkwam. Ik moet er zelfs soms nog een beetje om lachen”, zegt Klooster met een voorzichtige lach. Dat Botev Plovdiv sinds de nederlaag tegen Levski Sofia tot de interlandperiode van begin oktober nog maar één keer wist te winnen in negen wedstrijden, maakte de situatie er niet bepaald prettiger op in het zuiden van Bulgarije. De 3-0 nederlaag tegen POFK Botev Vratsa vormde voor de harde kern de druppel.

“Toen we terugkwamen, werden we opgewacht door vier ME-busjes, die ons naar het stadion moesten escorteren. Daar stonden echt driehonderd mensen te wachten: schreeuwen, bonken op de bus, ze wilden het hoofd van de sportief directeur. Ja, dat is een beetje primitief. Op het moment dat je door supporters wordt bedreigd om je shirt af te staan omdat je het niet waard zou zijn, is de fun er wel een beetje vanaf.” Tijdens de interlandperiode van begin oktober kreeg Petrovic zijn congé bij Botev Plovdiv. “Ik moet zeggen dat Petrovic het nog heel lang voor ons heeft opgenomen. Er werd van bovenaf al eerder gewezen dat de Nederlandse spelers het verschil moesten maken, bla, bla. Maar tegen iedereen die negatieve woorden had vanwege de negatieve resultaten, sprak Petrovic positief over ons. Hij was echt een gevoelsmens, zorgde ervoor dat je je goed voelde en dat je gevoel goed zat om te kunnen presteren. Ik zou het in de toekomst fijn vinden om weer met Petrovic te kunnen werken. Hij heeft zich echt vol voor de groep gegeven, maar je zag aan hem dat hij er doorheen zat. Het is niet alleen maar pijn wat ik voor hem voelde, maar ik was ook blij. Het was voor hem ook verschrikkelijk, het was een soort opluchting dat hij uit zijn lijden werd verlost.”

Met het gedwongen vertrek van Petrovic was ook de rol van Klooster en diens landgenoot Philippe van Arnhem direct uitgespeeld. “Toen we terugkwamen na de interlandperiode, kreeg ik een briefje voor mijn neus. Of ik dat alsjeblieft wilde tekenen. Er stond in dat ik kantooruren moest maken op de club, dus dat betekent dat je van negen tot vijf aanwezig moet zijn. In tegenstelling tot de jongens die om negen uur binnen komen lopen en ’s middags om een uur weggaan. Het boeide ze niet eens wat ik deed, het was gewoon om mij weg te pesten. Geen enkele voetballer wil kantooruren maken. Verder stond in mijn contract dat ik alleen met het eerste zou meetrainen en daar wilden ze vanaf. Ik heb het uiteindelijk niet getekend. Twee Brazilianen waren iets minder slim en hebben wel getekend, die hebben het geweten ook. Het was voor de club meer om een voordeel te hebben in het ontbindingsproces. Op het moment dat zij het hadden getekend, was er een week later al een akkoord over de ontbinding van hun contract. Bij mij duurde dat wat langer, omdat ik niet de hele dag op de club hoefde te zijn.”

“Het was vooral bizar hoe er met mij en die andere jongen werd omgegaan. Er stond een auto in mijn contract, maar die moest op gegeven moment ineens naar de keuring voor twee maanden. Maar ik moet er ook niet te diep op ingaan, want ik heb nog contact met de club over de financiële afhandeling en negatieve woorden gaan niet echt in mijn voordeel werken. Laten we zeggen dat het redelijk bizar is geworden. Op het moment dat Petrovic verdween, verdween ook de bal aan mijn voeten. Ik moest rondjes lopen en in de gym trainen, verder niks. Vervelend, maar daarvoor was ik niet bereid om heel veel geld te verliezen”, gaat Klooster verder. Na nog vier wedstrijden buiten de selectie te zijn gebleven, werd zijn contract in november ontbonden. Mede daardoor kon hij eerder deze maand zijn handtekening zetten onder een eenjarig contract bij Inter Turku, waar hij in zijn eerste dagen al kort om de tafel zat met voorzitter Stefan Håkans.

“Er is in Bulgarije geen denken aan dat je dat zou kunnen doen. Aardige man, houdt van de club en is heel erg betrokken. Je hoort aan de manier van praten dat hij een hart heeft voor de club en kijkt ernaar uit om mij weer in real-life tegen te komen. Van zulk contact kun je in Bulgarije alleen maar dromen. De president kwam niet alleen de kleedkamer in, maar ook met tien beveiligers. Die reed in een geblindeerde auto, inclusief kogelvrije ramen”, lacht Klooster. Achteraf is hij stiekem blij dat een terugkeer bij FC Eindhoven is misgelopen. “In de Keuken Kampioen Divisie kan je niet dromen over de kwalificatie voor de Europa League. Dat sprak me hier aan, bij Trencín (waar hij tussen januari 2017 en januari 2018 speelde, red.) vond ik het een geweldige ervaring om te mogen reizen. Door Bulgarije ben ik weer met beide benen op de grond gezet. Je moet niet te ver in de toekomst kijken, al moet je wel plannen hebben. Voornamelijk voor de periode na je loopbaan. Een droom heb ik nu niet echt, ik ben met het hier en nu bezig. Ik wil hier slagen, supergoed presteren en dan komt er iets nieuws, waarvoor je weer kan kiezen. Daarna zien we wel, wat dat betreft ben ik open-minded.”