'Beste kopper van de Premier League' was 'te klein': 'Hij was woest'

Tim Cahill maakte eind maart wereldkundig dat hij stopte als profvoetballer. De 39-jarige aanvallende middenvelder annex aanvaller maakte van 1997 tot 2012 furore bij Millwall en Everton en werd een uithangbord van het Australische voetbal. Dat de 108-voudig international zou uitgroeien tot icoon met een opmerkelijk hoog aantal kopgoals hadden weinig mensen kunnen bevroeden, daar hij eerder moest strijden tegen de opvatting dat hij als kleine, iele jongen het niet kon waarmaken in het profvoetbal. Door pure wilskracht en de steun van zijn familie wist Cahill, tegen alle verwachtingen in, tóch geschiedenis te schrijven.

Door Tim Siekman

Timothy Filiga Cahill (6 december 1979, Sydney), zoon van een Engelse vader met Ierse roots en een moeder van Samoa, groeide op in een buurt en in een land waar sporten als rugby en cricket de boventoon voerden. Waar leeftijdsgenoten zich focusten op de traditionele sporten, was Cahill helemaal verknocht aan voetbal. Ook broer Sean hield van het spelletje. “Als we op school geen voetbal hadden, trapten ik en Tim wel tegen een colablikje aan. Of een tennisbal. Dat was Tim, 'the footballkid'. We liepen dan met onze vader door het park, ik was vijf en Tim vier. We waren allebei rechts, maar mijn vader zei altijd: 'Een goede voetballer moet altijd tweebenig zijn.'”

Vader Tim Cahill, fan van West Ham United, deelde zijn liefde voor het voetbal met zijn kroost. Tim junior keek samen met zijn vader in de nachtelijke uren graag naar wedstrijden uit de Premier League om te zien hoe zijn voorbeelden het er deze week vanaf zouden brengen. De jonge voetballer was gedecideerd om ooit hetzelfde podium te betreden, maar Cahill kampte met een probleem: zijn lengte. De aanvaller, tegenwoordig 1 meter en 80 centimeter, kreeg in zijn jeugdjaren te maken met personen die het niet in hem zagen zitten vanwege zijn postuur.

Dit bericht bekijken op Instagram

Want to wish my Mum a very Happy Birthday and say thank you for helping me to follow my Dreams along with my father. I saved this video for today as i couldnt of achieved what i have without her belief and support. She always said to me to never forget where i came from, to be humble, to appreciate everything thats given to me and most of all to fight for what i believe in. Yesterday i retired and its perfect timing to say THANK YOU TO THE REAL MVP. @mammacahill4 faafetai lava

Een bericht gedeeld door TIM CAHILL 417 (@tim_cahill) op 30 Mrt 2019 om 4:45 (PDT)

“Ik probeerde hem onder te brengen bij de jeugdopleiding van Sydney Olympic”, aldus Cahill senior over de stage van zijn zoon. “De trainer draaide zich op een gegeven moment om en zei: 'Tim is te klein en niet snel genoeg. Hij zal nooit op een hoog niveau kunnen voetballen.' De grond zakte onder zijn voeten vandaan. Hij huilde en ik moest hem troosten. Het maakte Tim woest, maar ook vastberaden. Hij heeft nooit meer achterom gekeken.” Moeder Sisifo vulde aan: “Diep in zijn hoofd speelde toen de gedachte: ik ga deze persoon het tegendeel bewijzen.”

Avontuur in Engeland
In 1997 besloot hij zijn droom na te jagen door naar Engeland te verkassen, in de hoop dat in het ultieme voetballand zijn talent wel werd erkend. “Hij kwam thuis van school en zei: 'Mam en pap, ik wil naar Engeland'”, memoreerde Sisifo. “Ik zei toen tegen Tim: 'Ik ga naar de bank en een lening van tienduizend dollar afsluiten.' Want ik wilde dat hij kon doen wat hij enorm graag wilde doen.” Vader Tim zette zijn contacten in om voet aan de grond te krijgen in Engeland en had beet bij Millwall, waar zoonlief stage kon lopen. "Hij was daar vijf minuten toen de telefoon ging: We gaan hem een contract aanbieden", aldus senior.

De zeventienjarige Cahill moest het zien waar te maken in het Engelse profvoetbal, terwijl moeder tienduizenden kilometers verderop zat te piekeren over haar zoon. “Het was een nachtmerrie. Dag en nacht maakte ik me zorgen om hem. Met wie gaat hij om? Zorgt hij goed voor zichzelf? Op een gegeven moment huilde hij aan de telefoon en zei: 'Ik wil terug naar huis.' Hij kreeg blaren, trainde in de sneeuw... Ik zei tegen hem: 'Nee! Ik en pap geloven in je, het gaat je lukken. Zet je eroverheen. Cahill bleef, vocht en overwon. In totaal speelde Cahill zeven jaar bij Millwall alvorens hij in 2004 de stap naar Everton maakte.

In acht jaar tijd kwam Cahill tot 68 doelpunten en 29 assists in 276 wedstrijden voor the Toffees. Onder manager David Moyes groeide de Australiër uit tot een bekend gezicht van de Premier League. “Je denkt er steeds aan hoe moeilijk het wel niet is om op dit podium te komen en dan sta je daar opeens in die tunnel”, liet Cahill weten bij ABC. “Je staat naast spelers als Ruud van Nistelrooy, Thierry Henry, Wayne Rooney en Roy Keane en dan denk je bij jezelf: wow, ik heb het geflikt! Maar er is bij mij dan ook geen spoortje twijfel of ik het veld ga verlaten met een van hun shirts”, knipoogde Cahill.

Cahill maakte bij Everton indruk met zijn kopgoals. De aanvaller wist 31 keer met het hoofd te scoren in de Premier League, waardoor hij vaak wordt omschreven als 'de beste kopper' die de Premier League ooit gekend heeft. “Van 2004 tot zijn vertrek in 2012 heeft Cahill meer kopdoelpunten gemaakt dan welke speler dan ook in de Premier League, Peter Crouch, die 23 centimeter groter is, daargelaten”, vertelde journalist Roger Bennett bij 60 minutes. “Het is een mysterie, zoals Stonehenge. Hoe krijgt Tim Cahill zijn hoofd zo vaak tegen de bal?”

“Ik kan een bal koppen op eenzelfde wijze als anderen de bal kunnen trappen. Ik ben nergens bang voor, ook niet voor eventuele trappen tegen het hoofd. Dan komt mijn Samoa-kant bovendrijven”, aldus Cahill, die naast zijn kopgoals ook bekend staat als de speler die steevast juicht door bij de cornervlag te gaan boksen. “Dat komt van mijn oud-teamgenoot Archie Thompson. Hij vierde een doelpunt tijdens een wedstrijd tegen Jamaica met kungfu. Ik vond het geweldig. Hij zei dat ik het naar de Premier League moest brengen, dus dat heb ik maar gedaan. Nu is het mijn handelsmerk. Archie wil het zich weer toe-eigenen, maar dat laat ik niet gebeuren”, lachte Cahill.

'Als Tim Cahill het kan'
Cahill geldt in eigen land als een sporticoon. De 108-voudig international, twee duels minder dan recordinternational Mark Schwarzer, is de enige Australiër die op vier WK's actief was. Onder leiding van onder anderen Guus Hiddink, Pim Verbeek en Bert van Marwijk kwam hij in totaal tot vijftig doelpunten voor zijn land. De topscorer van Australië, die in 2015 met the Socceroos de Azië Cup won door in de finale met 1-2 af te rekenen met Zuid-Korea, nam afgelopen november in tranen afscheid van de nationale ploeg bij het gewonnen oefenduel met Libanon (3-0).

Tim Cahill: *Announces retirement* Corner flags: *Collective sigh of relief* All the best, @Tim_Cahill! ?? pic.twitter.com/k966T7vm5R

— Major League Soccer (@MLS) 29 maart 2019

Na Sydney United, Millwall, Everton, New York Red Bulls, Shanghai Shenhua, Zhejiang Greentown, Melbourne City, nogmaals Millwall en Jamshedpur FC heeft Cahill besloten het jongensboek dicht te slaan en zich te gaan focussen op nieuwe projecten. “Ik ben nu een oude man in het voetbal”, aldus de legende tegenover Optus Sport. “Ik had graag door willen voetballen, maar ik ben 39 jaar. Ik ga me richten op televisiewerk, een trainersdiploma halen en genieten van de quality time met mijn gezin. Ik heb een geweldige loopbaan gehad en daar ben ik dankbaar voor.”

Tegenover The Guardian liet Cahill weten dat hij graag zijn kennis wil delen met de voetbaljeugd van Australië. “Met de juiste training kunnen we meer supersterren ontwikkelen, waardoor Australië een nog sterker voetbalnatie wordt.” Cahill ziet in zichzelf een goed voorbeeld voor de kinderen die in hun leven al veel tegenslagen hebben gekend. “Mijn verhaal heeft enkele duidelijke hoogte- en dieptepunten gekend, maar uiteindelijk kan ik er met trots op terugkijken. De grootste les die ik uit mijn verhaal kan trekken, is: Als zelfs Tim Cahill het kan flikken, dan heeft iedereen een kans.”