Chucky Lozano

Hirving Lozano zou op het punt staan een enorme stap te zetten. Hij kan ook de grootste Mexicaanse speler worden in de recente herinnering, misschien zelfs in de geschiedenis.

De brede glimlach van de 23-jarige is een bekend gezicht in zijn thuisland, waar fans hem toejuichen met het lied 'El Chucky Lozano' elke keer als hij 'el Tri' vertegenwoordigt.

Ze vragen zich af of een verhuizing naar de Premier League, LaLiga of Serie A nabij is, of hij meer prijzen kan winnen dan degenen die hem zijn voorgegaan zoals Hugo Sánchez, Javier 'Chicharito' Hernández en Rafa Márquez, of hij het nationale team kan leiden naar grotere successen dan zelfs die sterspelers.

Wat echter verloren gaat in zoveel gepraat over zijn toekomst, over een mogelijke transfer die het onderwerp van elk gesprek was zelfs toen Lozano scoorde op het grootste podium van het spel om Mexico aan een zege op Duitsland te helpen op het WK, is wat er gebeurt in het heden.

We besteden zoveel tijd aan het nadenken over wat Lozano zou kunnen zijn, dat we dreigen te vergeten wat hij is.

Het was geen garantie dat Lozano, die uit Mexico-Stad komt, maar Pachuca zijn thuis noemt sinds hij net een tiener was, zich goed zou kunnen aanpassen aan het leven in Eindhoven. Het was geen garantie dat hij het op het veld zou laten zien, laat staan domineren zoals hij heeft gedaan. 

En hoewel hij misschien binnenkort het shirt van een van Europa’s eliteclubs draagt, gebruikt hij zijn huidige werkgever PSV niet alleen als een leerschool om zich klaar te maken voor die dag, maar als een plek waar hij echt betrokken is bij het dagelijkse leven bij de club, in plaats van na te denken over de volgende.

“Sinds mijn komst hier heb ik veel geleerd en ik ben volwassener geworden op voetbalgebied. Ik denk dat ik nog steeds aan het leren ben tijdens elke trainingssessie, elke wedstrijd”, vertelt hij aan Goal en Voetbalzone. “Voor mij was het een goed iets om hier te komen.”

Hier is PSV, dat thuis geworden is in deze fase van zijn klim naar voetbalgrootheid.

Hoewel Lozano toegeeft dat hij Mexico mist, heeft Eindhoven hem en zijn jonge gezin met open armen ontvangen, waar de komst van landgenoot en goede vriend Erick Gutiérrez in augustus vorig jaar ervoor zorgde dat het leven in Nederland nog aangenamer werd.

“Bij de transfer van Erick speelde ik een kleine rol, omdat ze me vroegen over hem”, zegt Lozano. “Ik lette erop of ze hem vastlegden of niet, dus het enige wat ik kon doen was hen een beetje meer overtuigen om hem te kopen en hem goede dingen vertellen over het hier zijn. Ik denk dat hij daarom hier naartoe gekomen is.”

Eindhoven is de plaats geworden waar Lozano zijn twee kinderen kan opvoeden, waar zijn vrouw zich op haar gemak voelt en waar hij beter kan blijven worden, bij een club die veelal niet op de radar staat in vergelijking met sommige van Europa’s superclubs.

Dat wil niet zeggen dat PSV een soort van vergeten plek is in het voetbal – verre van dat. De club heeft een aantal van de grootste namen van de sport voorbij zien komen, spelers zoals Ronaldo, Romário en Ruud van Nistelrooij.

“Het is heel mooi om in dit shirt te spelen. Ik geniet er enorm van. Sinds ik hier ben is het geweldig geweest en heb ik honderd procent voor de club gegeven, in de wedstrijden, alles. Ik voel me heel goed.”

Het is te zien op het veld, waar Lozano in de eerste helft van het seizoen in totaal 11 doelpunten maakte in 17 Eredivisiewedstrijden. Dat brengt hem op het spoor om het totaal van vorig seizoen van 17 doelpunten in 29 competitiewedstrijden te overtreffen.  

Dit jaar maakte hij ook vier doelpunten in acht Champions League-wedstrijden, gemaakt in de kwalificatieronde en de groepsfase.

“Het was geweldig, iets heel moois”, zegt hij over het spelen in de elitecompetitie van het Europese clubvoetbal.

 “Ik denk dat het na het WK het beste toernooi is en om dat te ervaren door tegen geweldige teams te spelen, tegen geweldige spelers, is heel mooi en iets waar ik veel van geleerd heb en maximaal van genoten heb.”

Is dat niet iets waard? Een speler die zoveel mogelijk van zichzelf geniet. Iemand die de momenten op prijs stelt van het horen van het spelen van de Champions League-anthem. Die misschien niet speelt in een van de teams die deel zou uitmaken van de voorgestelde Europese Super League, maar fans laat genieten met zijn snelheid en de manier waarop hij zonder angst verdedigers opzoekt.

Er zijn zoveel beelden die door de gedachten heen schieten als we ons Lozano herinneren als de beste speler uit de Concacaf-regio in 2018.

Zijn doelpunt tegen Duitsland en zijn prestaties op het WK in het algemeen.

Zijn fantastische eerste seizoen in Nederland, door PSV te helpen aan de landstitel voordat het weer zelfs goed was opgewarmd.

De doelpunten tegen BATE Borisov, zijn eerste Europese wedstrijden, daarna één tegen Tottenham Hotspur en één tegen Internazionale die nog indrukwekkender en misschien nog memorabeler waren dan die in Wit-Rusland.

Ondanks die mijlpalen blijft Lozano benadrukken dat hij nog lang niet is uitgeleerd. Hij heeft nog steeds ruimte om zich te verbeteren en waardeert de lessen die hij heeft geleerd van coaches als Phillip Cocu en Mark van Bommel bij PSV en Juan Carlos Osorio bij het nationale team van Mexico.

“Ik denk dat er altijd dingen zijn om te verbeteren. Voetbal leert je veel dingen, wedstrijd na wedstrijd. Je blijft je ontwikkelen”, zegt hij.

“Voetbal geeft je nieuwe inzichten, het draait om momenten. Op welk moment doe je iets en op welk moment niet. Ik denk dat je dit allemaal leert door het spelen van wedstrijden.”

“Een specifiek iets wat ik kan verbeteren? Eerlijk gezegd kom ik een beetje tekort met de linkervoet. Ik denk dat ik daar wat meer aan moet werken.”

Het is onvermijdelijk dat zijn ontwikkeling opgemerkt zal worden in de grote voetballanden. De lijst met bewonderaars blijft groeien. Er zijn clubs in Spanje, Engeland en Italië die naar verluidt naar zijn diensten lonken.

Luis Suárez, die tegenover Lozano stond in de Champions League en in een internationale vriendschappelijke wedstrijd, had lovende woorden voor de Mexicaan. Dit soort opmerkingen van andere spelers strelen Lozano.

“Eerlijk gezegd is het fantastisch dat zo’n geweldige speler zoals hij over je praat. Het is een prachtig iets dat je vervult van vreugde. Het is een heerlijk gevoel”, zegt hij.

“Ik bedank Suárez voor deze woorden – en voor mij is hij een geweldige speler. Als ze zo over je praten is dat heel leuk.”

Het is echter niet Suárez die Lozano hoopt te evenaren. Op die Barcelona-poster in zijn slaapkamer als kind stond niet het gezicht van de Uruguayaan. Het is, natuurlijk, Lionel Messi waar Lozano van droomt om naast te spelen.

“Voor mij is hij de beste van de wereld”, zegt hij met een glimlach voordat hij zijn teleurstelling bespreekt dat zijn rolmodel de Ballon d’Or niet won. “Het is een schande dat hij niet won, omdat ik denk dat hij er echt bovenuit stak.”

Het gesprek gaat vervolgens verder over de mogelijkheid dat Lozano op een dag in de race zou kunnen zijn voor de prestigieuze prijs en zijn glimlach is verdwenen. De kinderlijke vreugde op zijn gezicht als hij over Messi praat keert terug naar de all-business-modus waar hij zich 99 procent van de tijd in bevindt.

“Er zijn veel goede spelers op de wereld, maar hopelijk kan ik op een dag – en als God het toestaat – op zijn minst strijden voor de Ballon d’Or”, stelt Lozano.

“Ik denk dat het belangrijkste is dat het werk dat je erin stopt je dat geeft, van dag tot dag, altijd beter worden, altijd leren en hopelijk zal dat moment komen.”

Hij hoeft echter niet de beste speler ter wereld te zijn om de beste actieve Mexicaanse speler te zijn. Dat is een aspect waar fans niet op hoeven te wachten.

Terwijl 'Chicharito' zijn vorm opnieuw vindt met West Ham United en Héctor Herrera de aanvoerdersband blijft dragen voor FC Porto, dat in de achtste finales staat van de Champions League, wees de aanwezigheid van Lozano na het WK op een transitie.

Dit is nu zijn nationale team om te leiden. Veel spelers van de oudere generatie onder leiding van Hernández, Herrera, centrale verdediger Héctor Moreno en middenvelder Andrés Guardado zullen het WK 2022 niet halen. Als dat wel lukt, is de rol misschien beperkt.

Dat is waarom Lozano, zijn PSV-teamgenoot Gutiérrez en Wolverhampton Wanderers-aanvaller Raúl Jiménez onderdeel zijn geweest van alle selecties van Mexico sinds de uitschakeling van het team in de achtste finales in Rusland.

“Ik weet niet of ik de juiste persoon ben om het team te leiden, maar ik denk dat het belangrijkste is om altijd aanwezig te zijn bij het nationale team, om alles te geven en honderd procent te zijn”, zegt hij.

“Ik denk dat ik altijd naar het nationale team ga en ik vind het geweldig om daar te zijn. Ik doe altijd mijn best.”

Na de aankondiging van Tata Martino eerder deze maand als bondscoach zou Lozano gevraagd kunnen worden om aanvallend iets anders te doen. Natuurlijk werkte Martino, naast het coachen van Atlanta United en Paraguay tijdens zijn carrière, ook met Lozano’s idool Messi bij Barcelona en Argentinië. Kan hij 'Chucky' op dezelfde manier gebruiken als Messi tijdens die periodes?

“Eerlijk gezegd, ik weet het niet. Ik weet niet welke plannen hij heeft of wie de nieuwe trainer zal worden, maar hopelijk geeft hij me de kans om te spelen en hopelijk zal het goed zijn”, zegt Lozano over hoe hij zal worden gevraagd om te spelen onder de 56-jarige trainer.

Toen hem werd gevraagd of Martino’s ervaring Mexico ten goede zou komen, was Lozano er snel bij om de Argentijn te steunen.

“Ik denk dat hij de kennis heeft om de leiding te hebben over het nationale team”, zegt hij. “Hopelijk is hij de beste keuze voor het nationale team en hij stapt in op de best mogelijke positie om zijn steentje bij te dragen aan het nationale team.”

Na een verbluffend anderhalf seizoen met PSV en het aangaan van een leidende rol bij el Tri, zal het niet lang meer duren. Lozano zal op de grootste podia stappen. Zijn naam zal in de race zijn voor de belangrijkste onderscheidingen. Hij vindt zichzelf aan de vooravond van iets groots.

Maar voor nu zouden we moeten genieten van de sleur van een speler die elke dag een beetje beter wordt. De toekomst van Lozano is glanzend, maar hij straalt ook in het heden veel glans uit.