‘Een club in Nederland? Dat zou zeer interessant zijn’

MJØNDALEN - “Of ik mij al Noors voel? Ik heb wat gewoonten overgenomen en spreek vloeiend Noors, maar nee. Ik vind het altijd lekker om terug in Nederland te zijn.” Quint Jansen emigreerde in 2014 voor de liefde naar Noorwegen en had nooit kunnen bevroeden dat hij vier jaar later voetballer zou zijn in de Eliteserien. Met Mjøndalen IF strijdt hij dit seizoen tegen degradatie uit de Noorse eredivisie.

Door Gijs Freriks

Jansen voetbalde eerder als aanvallende middenvelder of spits voor Hellas Sport Combinatie. Hij werd er getraind door onder anderen Jan Jongbloed en Luc Nijholt en speelde samen met spelers als Darryl Lachman, Toine van Huizen, Kees Heemskerk, Gianluca Nijholt, Oguzhan Özyakup en Mikhail Rosheuvel. “Dat was een geweldige tijd. We hadden een supergoed team en werden in de B’tjes, C’tjes en D’tjes kampioen. Veel van die spelers zijn ook naar profclubs gegaan. Of het een vriendengroep was? We waren vanaf de E’tjes met een man of vijf, zes altijd bij elkaar, dus we waren best close met elkaar.”

De Zaandammer behaalde in de tussentijd een bachelorgraad in de bedrijfskunde en kreeg diverse baantjes in de marketing. In 2012 besloot hij te gaan backpacken in Azië en in Thailand leerde hij zijn vriendin uit Noorwegen kennen. “Toen ik terug was in Nederland, hebben we contact gehouden en zijn we een paar keer bij elkaar langs geweest. Toen is de vonk overgeslagen en kregen we een relatie. We hebben negen maanden een afstandsrelatie gehad en in 2014 ben ik naar Noorwegen verhuisd.” Jansen en zijn vriendin gingen later uit elkaar, maar hij bleef voor het voetballen in Noorwegen.

Jansen verhuisde naar Bodø in het noorden van het land en meldde zich aan bij IK Junkeren, dat uitkwam op het vierde niveau, het hoogste amateurlevel. Na negen wedstrijden al maakte hij een transfer. Jansen kreeg de kans een proefwedstrijd te spelen bij Finnsnes Il, een club die nóg noordelijker lag, want van Bodø naar Finnsnes is het zeven uur rijden. “Op een gegeven moment trainde er iemand mee bij Junkeren. Hij zat in de staf van Finnsnes en zo zijn we aan de praat geraakt. Hij zei dat ze nog wel wat spelers konden gebruiken. Ik zag op internet dat ze weinig verdedigers hadden en toen heb ik een mail gestuurd naar de trainer en technisch manager. ‘Ik heb wel zin om bij jullie te komen spelen’, schreef ik.”

“Ik ben naar Tromsø Airport gevlogen en heb in Tromsø ook getraind en gespeeld, want enkel op wedstrijddagen gingen we door naar Finnsnes. Ik speelde een proefwedstrijd en al na twee minuten scoorde ik. Een vrije trap werd voor de pot geslingerd en bij de tweede paal schoot ik de bal erin. Een lekkere start. Vanaf het begin heb ik volgehouden dat ik een centrale verdediger was, terwijl ik altijd op het middenveld of voorin had gestaan. Later hebben we het daar natuurlijk wel over gehad, maar toen had ik mijn plekje al verdiend en konden ze er natuurlijk niet meer boos om worden. Ze konden er zelfs heel hard om lachen, haha.”

Jansen speelde met het semiprofessionele Finnsnes op het derde niveau. “Dat kan je qua niveau vergelijken met de Derde Divisie in Nederland. Maar er waren wel verschillen. We trainden vijf keer in de week, al is dat toch normaler wanneer je ervoor betaald krijgt. Iedereen vond het ook lekker en leuk om te trainen en ging volle bak. Met Hellas speelde ik in de tweede klasse, trainden we twee keer in de week en mocht je blij zijn als iedereen kwam en er zin in had. Zo heb ik dat tenminste ervaren. Door de trainingen bij Finnsnes ging mijn fysieke gesteldheid met sprongen vooruit.” Jansen speelde in twee jaar tijd bijna zestig wedstrijden voor Finnsnes.

Hij speelde zich in de kijker bij clubs als Tromsø IL en Viking FK. Hij mocht daar ook op stage komen. “Mijn Finnsnes-trainer had goede contacten bij Tromsø en beval mij aan. Ik liep twee weken stage en dat ging hartstikke goed. Die geluiden kreeg ik ook van jongens uit de groep. Maar toen werd de trainer ontslagen en werd alles stilgezet.” Vervolgens kreeg Jansen de kans om zich te bewijzen bij Viking, maar in de derde training ging hij door zijn enkel en kon hij naar een contract fluiten. Mjøndalen IF hapte toe en legde Jansen vast. Over het niveau van de club uit Buskerud is de 28-jarige Jansen te spreken.

“Het is altijd mijn doel geweest om zo hoog mogelijk te voetballen. Vlak voor ik verhuisde, bevond ik mij nog op een kruispunt. Ik dacht: ga ik nog de stap maken naar een club in de Topklasse? Of de Hoofdklasse zoals dat destijds heette. Toen ik verhuisde, konden die plannen de prullenbak in. Maar spijt van mijn overstap heb ik nooit gehad, helemaal niet zelfs. Ik denk dat Mjøndalen te vergelijken valt met een club in de Keuken Kampioen Divisie. Misschien dat topteams als FC Twente en Go Ahead Eagles beter zijn, maar ik denk niet dat wij onderdoen voor middenmoters in de Keuken Kampioen Divisie.”

Mjøndalen eindigde vorig seizoen op de tweede plaats in de OBOS-ligaen en promoveerde daarmee naar het hoogste niveau. Jansen had een groot aandeel in het succes, want hij miste slechts twee competitieduels en wist vier keer te scoren. In december werd Jansen beloond met een contract tot december 2020 en over die aanbieding hoefde hij niet lang na te denken: “Ik heb een goede positie binnen de spelersgroep, ben reserveaanvoerder en ga nu eredivisie spelen. Het is een mooi podium om veel speelminuten te maken.” De doelstelling voor Mjøndalen is helder: handhaven. “We zijn veruit de kleinste club van de competitie. We zijn een echte dorpsclub. Hier wonen negenduizend mensen. En ons budget is heel klein.”

Dit bericht bekijken op Instagram

Top Bin

Een bericht gedeeld door Quint Jansen (@quint.jansen) op 31 Okt 2018 om 12:28 (PDT)

Wat is Mjøndalen verder voor een club?
“Het is een heel warme club met fijne mensen. Ze staan altijd voor je klaar en daar zie je dat dorpse in terug. Iedere wedstrijddag zijn er ook vijftig vrijwilligers aanwezig. Door die saamhorigheid is de club ook groot geworden. Mjøndalen zit echt in de lift: de club is financieel gezond, het stadion wordt uitgebreid en er komen allerlei nieuwe faciliteiten aan. Mjøndalen wil uitgroeien tot een volwaardige eredivisieclub.”

Je bent profvoetballer, maar werkt ook bij een webshop. Hoe is dat te combineren?
“Ik werk voor een webshop waar mensen tv-standaarden en tv-beugels kunnen kopen. In Zaandam werkte ik bij een webshop en een vriend van mij was daar de interim-manager. Toen hij besloot te stoppen, liep mijn contract af en vroeg hij of ik met hem een webshop wilde opzetten. Zo is het gegaan. Ik werk twintig uur per week en doe dat dus vier uur per dag. Dan heb ik voor of na het trainen wat te doen. Met mijn nieuwe contract heb ik het niet meer echt nodig, maar vorig jaar was het wel lekker als extraatje.”

Wat wil je nog als voetballer? Ambieer je een stap omhoog in Noorwegen?
“Ik wil eerst een goed jaar draaien in de Noorse eredivisie en dan zien we wel welke deuren er voor mij opengaan, binnen Noorwegen of elders. Dat maakt mij niet heel veel uit. Ik ben flexibel en vind het leuk om het avontuur aan te gaan. Ik hoef niet per se in Noorwegen te blijven. Een club in Nederland? Dat zou zeer interessant zijn. Al mijn vrienden en familie wonen natuurlijk nog in Nederland. Dus als een Nederlandse club vraagt of ik voor ze opensta, dan zal ik daar zeker goed over nadenken.”