‘Ik las dat ik Ajax heb afgewezen, maar zo voelde het voor mij niet’

ZAANDAM - Oranje Onder-17 bereikte in mei voor het eerst sinds 2014 de finale van het EK. Waar de talenten dit keer na strafschoppen wonnen van Italië, daar verloren zij vier jaar geleden na een penaltyserie van Engeland. Een van de spelers die destijds meedeed bij het Nederlands elftal, was Dani van der Moot. Hij wist op het EK zelfs twee keer te scoren en gold als een groot talent, maar is nu clubloos. “Ik ben alleen maar gemotiveerder geworden”, zegt de spits tegen Voetbalzone.

Door Gijs Freriks

Van der Moot speelde voor Hellas Sport en FC Volendam, alvorens hij zich aansloot bij de D2 van AZ. De aanvaller ontwikkelde zich stormachtig en verdiende een transfer naar PSV, al had hij toen ook voor Ajax en Liverpool kunnen kiezen. “Liverpool is hier thuis altijd een beetje dé club geweest. Ik ben daar een dag geweest om rond te kijken, om te kijken hoe het aanvoelde en mijn gevoel voor Liverpool is die dag alleen maar heviger geworden. Ik heb een transfer naar Liverpool serieus overwogen”, vertelt de inmiddels 21-jarige Van der Moot.

“Liverpool is altijd mijn jongensdroom geweest. Voetballen op Anfield, voetballen in de Premier League”, gaat de Zaandammer verder. “Maar ik was vijftien jaar oud en vond dat ik ook bij AZ nog stappen kon maken. Ik heb enorm van de interesse van Liverpool genoten, maar samen met mijn ouders heb ik toen besloten om het niet te doen.” Vóór de interesse van Liverpool was Van der Moot al eens in gesprek gegaan met het eveneens geïnteresseerde Ajax. “Ik heb niet zozeer het gevoel dat ik ‘nee’ heb gezegd tegen Ajax.”

“Ik had simpelweg het gevoel dat ik nog niet toe was aan een andere club dan AZ. Ik las overal dat ik Ajax heb afgewezen, maar zo voelde het voor mij niet. Ik koos juist vóór AZ, want ik had het gevoel dat ik daar nog niet klaar was, dat er nog veel werk voor mij te doen was.” Van der Moot speelde in totaal vier jaar in Alkmaar, alvorens hij dus aan de slag ging bij PSV. De voorhoedespeler deed onder meer mee in de Keuken Kampioen Divisie en in de UEFA Youth League, maar tot een debuut in het eerste elftal kwam het niet.

“Het is duidelijk niet geworden wat ik gehoopt en gedacht had. Maar ik heb er geen spijt van dat ik naar PSV ben gegaan, want ik ben zowel als voetballer en als mens gegroeid. De situatie bij PSV is namelijk niet altijd makkelijk geweest en pas dan leer je jezelf echt kennen. Ik weet nu: hoe groot de obstakels ook zijn, hoe meer dat mij motiveert. Ik ben er harder van geworden. Wat de grootste obstakels waren? Ik speelde bij AZ alles en het ging vrij makkelijk. In mijn eerste jaren bij PSV ook, maar later kwam ik op de bank te zitten en dat was ik niet gewend. Ik werd ook een paar keer niet meer geselecteerd voor Oranje.”

Van der Moot maakte zijn doelpunten wel, maar kreeg van de technische leiding van PSV te horen dat zijn ‘spelaandeel’ te laag lag. “Daarom zetten ze mij op het middenveld. Ze wilden kijken of er meer in het vat zat, maar in die periode is het voor mij alleen maar duidelijker geworden dat ik een pure spits ben. Ik ben geen middenvelder die negentig minuten lang achter zijn tegenstander aanloopt. Ik ben een aanvaller en denk meer over aanvallen na dan over meeverdedigen. PSV vond dat ik te aanvallend dacht. De coach wilde dat ik meer verdedigde terwijl ik naar voren wilde. Toen zijn onze wensen wat uit elkaar gaan lopen.”

Heb je ooit het gevoel gehad dat je dicht tegen het eerste elftal aanzat?
“Ik speelde goed in de A1 en mocht twee weken meetrainen met Jong PSV. Vervolgens scheurde ik in op een late avondtraining mijn enkelbanden af. Dat gebeurde net op het moment dat ik een klotefase achter de rug had zitten en weer op de goede weg was. Een blessure komt natuurlijk nooit op een goed moment, maar ik had de schwung erin zitten en toen ging het dus mis. Ik miste een week of elf en simpel gezegd mis je dan elf wedstrijden. Toen ik terugkwam, moest ik aansluiten bij de A1. Ondertussen werkte de trainer met de groep naar automatismen en een vaste ploeg toe. Pas tegen het einde van het seizoen kon ik mij er pas weer tussen spelen.”

In juli vertelde je aan de Krommenieër dat je veel steun hebt gehad aan Caspar Dekker, jouw voormalige jeugdtrainer van AZ. Je noemde hem jouw ‘mental coach’ en ‘voetbalvader’.
“Als jonge voetballer denk je zelf altijd dat je de beste bent en als je trainer jou dat gevoel ook geeft, dan helpt en sterkt dat je. Hij gaf mij veel vertrouwen en zo is er ook op menselijk vlak een heel goede band ontstaan. We zijn elkaar goed leren kennen en begrijpen elkaar. We hebben altijd contact gehouden en Caspar kan goed inschatten hoe ik me voel. Op momenten waarop je denkt: ik zou nu wel een belletje van Caspar kunnen gebruiken, belt hij. Zo’n band kan tijdens je hele carrière waarschijnlijk maar met twee of drie trainers ontstaan.”

“Het is bij PSV niet altijd makkelijk geweest en als hij dan belt en je moed inspreekt, dan is dat heel fijn. Hij geeft steeds aan dat de voetballerij erg veranderlijk is, dat de dingen zich heel snel kunnen omdraaien. In de transferperiode waren er clubs die aan mij twijfelden omdat ik een minder jaar heb gespeeld. Ze wisten niet goed wat ze konden verwachten. Dat gaf een knauw en juist dan is het prettig om iets positiefs van Caspar te horen. Ik heb er niets aan dat ik iedere dag hoor hoe goed ik ben, maar Caspar is goudeerlijk en dat waardeer ik.”

Van der Moot werd in het seizoen 2016/17 verhuurd aan FC Utrecht en voor het beloftenteam speelde hij 27 wedstrijden. Vorig jaar zomer keerde hij terug in Eindhoven en uiteindelijk besloot PSV om zijn aflopende contract niet te verlengen. Sinds juli jongstleden zit Van der Moot dus zonder club, al hield hij zijn conditie wel op peil bij achtereenvolgens RKC Waalwijk, TOP Oss en AZ. “AZ is echt de club van mijn thuis geworden, ik ben er toch als klein jongetje binnengekomen. Mijn gevoel daar is altijd warm en goed geweest. Toen ik er onlangs weer op het trainingsveld stond, had ik het gevoel nooit te zijn weggeweest.”

Zat er een contract voor je in? Heb je daarover nog gesproken met John van den Brom en Max Huiberts, de trainer en de directeur voetbalzaken?
“Mijn zaakwaarnemer heeft met Huiberts gesproken, maar verder heb ik niet met hem of Van den Brom gesproken. Ik heb tweeënhalve maand meegetraind, maar we stonden op een gegeven moment met 25 man op het trainingsveld en AZ wilde spelers van de A1 doorschuiven. Dat was voor hun de reden om te zeggen: we houden ermee op. Een contract is nooit aan de orde geweest. Ik kom bij AZ vandaan, had nu geen club en wilde gewoon een tijdje meetrainen om mijn lichaam in shape te houden. Ik zeg wel eerlijk: als er wat van was gekomen (een contract, GF.), dan had ik ervoor opengestaan. Maar dat is niet gebeurd.”

Hoe was het om mee te trainen bij RKC Waalwijk en TOP Oss?
“Toen ik zonder club kwam te zitten, heb ik Fred Grim gebeld. Ik kende hem nog van vroeger. Ik vroeg wat er mogelijk was en heb toen een week meegetraind en een wedstrijd gespeeld. Ze waren echter op zoek naar een spits die beter kon omgaan met hoge ballen, die een ander soort voetbal gewend was dan het voetbal dat ik het liefst speel. Ze verwachtten een type voetbal te gaan spelen waar ik geen goed gevoel bij had. En ook RKC dacht dat ik in hun systeem niet het beste tot mijn recht zou komen. Na een weekje of twee wachten heb ik een dikke week stagegelopen bij TOP Oss. Ze hebben het nooit zo uitgesproken, maar dat ze niet met mij verder zijn gegaan, was volgens mij voornamelijk een geldkwestie. Ze waren tevreden over mij, maar hadden weinig financiële ruimte om spelers aan te trekken.”

???? | Jong PSV nam gisteravond met een etentje afscheid van Joey Konings, Dani van der Moot, Bram van Vlerken en Philippe Rommens. Dank voor jullie inzet mannen! pic.twitter.com/d6si16TJrn

— PSV (@PSV) 19 mei 2018

Is er momenteel interesse?
“Ik weet dat er één of twee clubs over mij aan nadenken zijn, maar dat speelt zich allemaal in een beginstadium af. Het is daardoor moeilijk om te zeggen of er iets ophanden is. De tijd zal het leren. Of ik opensta voor het buitenland? Als ik ergens een goed gevoel bij heb, dan is dat absoluut een optie. Ik ben wel een gevoelsmens, dus als ik ergens binnenloop, moet ik mezelf daar kunnen zien spelen. Engeland, Spanje, Duitsland en Italië zijn natuurlijk mooie landen om als voetballer te spelen en als zoiets voorbijkomt, dan ik er sowieso naar kijken.”

Van der Moot had al eerder in het buitenland terecht kunnen komen als hij op vijftienjarige leeftijd voor Liverpool kunnen kiezen. “Toen ik mijn enkelblessure opliep, dacht ik wel: had ik het moeten doen? Had ik naar Liverpool moeten gaan? Het is niet makkelijk geweest bij PSV, maar ik ben er wel sterker uitgekomen. Voor het verdere verloop van mijn carrière is het dus niet slecht geweest. Daarom heb ik geen spijt van mijn keuze voor PSV.”

Dat hij nu zonder club zit, betekent bovendien niet dat de voormalig jeugdinternational zijn droom om bij Liverpool te voetballen, definitief heeft laten varen: “Het wil niet zeggen dat bepaalde dingen voor mij uitgesloten zijn, want ik ben altijd iemand geweest die hard werkt en blijft doorgaan. Ik ben alleen maar gemotiveerder geworden om de clubs die niet voor mij hebben gekozen, versteld te laten staan. Ik ben mij ervan bewust dat ik nu verder afsta van Liverpool dan jaren geleden, maar ik ben overtuigd van mezelf en weet dat ik het kan.”