‘Het is lastig te zeggen of Frank de Boer mij niet voldoende zag staan’

SYDNEY - Met Wout Brama, Tom Hiariej, Leroy George, Bart Schenkeveld, Jordy Buijs en Roly Bonevacia kent de Australische A-League dit seizoen de nodige Nederlandse invloeden. Bonevacia speelt sinds dit seizoen voor Western Sydney Wanderers en kwam over van het Nieuw-Zeelandse Wellington Phoenix. Met Voetbalzone sprak de middenvelder over zijn ervaringen in Oceanië. "De aardbeving heeft een heel grote impact gehad."

Door Dominic Mostert

De 26-jarige Bonevacia is afkomstig uit de jeugdopleiding van Ajax. Op 14 augustus 2010 maakte hij onder Martin Jol zijn competitiedebuut, maar opvolger Frank de Boer deed nooit een beroep op hem in de Eredivisie. Het bleef dan ook bij één competitieduel in het shirt van Ajax; Bonevacia werd nog verhuurd aan NAC Breda en Roda JC Kerkrade, alvorens in 2013 definitief te tekenen in Kerkrade. Na een seizoen maakte hij de overstap naar Wellington Phoenix. Drie seizoenen waren genoeg om competitiegenoot Western Sydney Wanderers te overtuigen: in mei 2017 verhuisde Bonevacia naar de grootste stad van Australië. In het huidige seizoen kwam de geboren Lelystatter tot acht duels en één doelpunt.

Hoe bevallen de eerste maanden bij je nieuwe club?
"Heel goed. Het ging meteen erg goed onder de trainer die me naar deze club haalde (Tony Popovic, red.). Alles is professioneel goed geregeld en ik heb het naar mijn zin. Maar een week voordat de competitie begon, vertrok Popovic vervelend genoeg naar Karabükspor in Turkije. Dat was minder, maar ik voel me goed en ik ben superfit. Het is wel een beetje anders met de nieuwe trainer (Josep Gombau). De oude trainer zag mij als nummer 10 die doelpunten kon meepikken. De nieuwe trainer ziet me meer als de schakel tussen de nummer 10 en de nummer 6, als een speler die het spel maakt en aan de bal is."

Je speelt dus liever als nummer 10?
"Ja, absoluut. Het zit me niet zo lekker, maar het hoort erbij. De trainer vindt mij vanwege mijn voetballende kwaliteiten de juiste persoon voor die rol. Je kunt het wat dat betreft zien als een compliment, want ik voel me wel een stukje belangrijker. Zelf had ik als doelstelling om dit seizoen tien keer te scoren. That's it. Dat wordt nu wel veel lastiger omdat ik van positie ben gewisseld. Maar dat komt uiteindelijk wel goed, zeker weten. Met de club willen we kampioen worden."

Wat maak je in Australië mee wat je niet in Nederland meemaakt?
"Oh, zoveel. Ze maken hier gebruik van de VAR (videoscheidsrechter, red.). Dat is verschrikkelijk, werkelijk waar verschrikkelijk. Ze doen er vier minuten over om een keuze te maken op het veld. Dat heb ik in Europa nooit meegemaakt. Net als een wedstrijd die wordt gecanceld vanwege een concert: dat zou je in Nederland nooit zien. In Europa wordt ook gebruikgemaakt van de VAR, maar hier in Australië zijn de scheidsrechters lang niet zo goed. Dat zie je aan alles. Elke beslissing wordt constant opnieuw gecheckt. Het is best wel schandalig, moet ik toegeven."

Awesome day with the family at @featherdalewildlifepark yesterday. Thanks for having us we'll be back soon!

Een bericht gedeeld door Roly Bonevacia (@rolybonevacia) op 5 Aug 2017 om 6:35 PDT

Maar ben je wel voor het idee van een videoscheidsrechter, mits goed uitgevoerd?
"Nee, ik ben volledig tegen de videoscheidsrechter. Die kleine foutjes maken het spel juist mooi. Nu heb je zes scheidsrechters op het veld plus de camera's. Het moet toch niet gekker worden? Als ze het doen om een buitenspeldoelpunt, dan denk ik: oké. Maar doe het niet voor iedere kleine beslissing. Vorig weekend kregen twee spelers rood voor spugen in een van de competitiewedstrijden. Dat kan je toch zien zonder camerabeelden? Nou, het duurde vijf minuten voordat ze eruit waren. De scheidsrechter praatte via zijn oortje, ging naar het beeldscherm toe, praatte weer even en keek weer naar het beeldscherm. Het duurde vijf minuten voor hij twee spelers rood gaf voor spugen. Waar gaat het over?"

Zijn er ook positieve verschillen met Nederland?
"Absoluut. Het is hier veel relaxter. Voetbal is hier niet de main sport. Daarom staat er niet zoveel druk op. Het niveau hier is vrij goed en er vallen veel doelpunten in de competitie, want het spel gaat op en neer. Het niveau van mijn ploeg zou je kunnen vergelijken met een club als AZ. Ons voetbal lijkt ook wel op dat van Heracles Almelo, dat ik momenteel goed vind voetballen. In de Eredivisie zouden we meedraaien in de subtop, geen twijfel mogelijk. De Australische competitie als geheel zou ik vergelijken met de Championship. Het is gewoon hard werken, veel rennen, veel duels en constant schakelen."

Een ander groot verschil is het gevaar voor extreme situaties, zoals de aardbeving in en rond Wellington in 2016… Hoeveel impact heeft die op je gehad?
"Dat heeft een heel grote impact gehad. Vlak na de aardbeving vertrok mijn vrouw naar Australië vanwege de veiligheid van de kinderen. Mijn vrouw en ik leefden toen zes maanden apart. Dat was voor mij en voor haar heel vervelend. Het was stil en eenzaam. Zij gingen naar Sydney, waar ze twee maanden woonden, en van daaruit gingen ze naar Perth. Ze maakten een soort rondreis om mij te zien op de momenten dat ik een uitwedstrijd in Australië speelde. Dan bleef ze weer drie dagen daar, en daar, en dan weer daar. Het was een vervelende periode."

Heeft het ook meegespeeld in je beslissing om Nieuw-Zeeland te verlaten?
"Ik kon vanwege mijn club in eerste instantie natuurlijk niet weg uit Nieuw-Zeeland. Het heeft uiteindelijk niet zozeer meegespeeld in mijn keuze om naar Australië te gaan. Zelf kon ik afgelopen zomer ook naar Nederland en naar Europa gaan, maar ik wilde nog een jaar in deze omgeving blijven. Mijn plan was om vier jaar hier in Oceanië te blijven en vervolgens een stap te maken naar Europa of Azië. Die vier jaar zitten er bijna op en die ambitie leeft nog steeds. Ik ben nog niet klaar."

Hoe kijk je terug op je periode bij Ajax?
"Ik heb er heel veel geleerd. Het was een goede leerschool. Ik wilde graag uitgroeien tot basiskracht daar, maar dat is me niet gelukt. Voor de rest was het een fijne tijd. Ik heb nu nog steeds veel aan de opleiding, zoals de keuzes die je maakt in balbezit. Tactisch ben je veel slimmer. Persoonlijk wist ik vrij zeker dat ik het niveau bij Ajax wel aankon. Maar om het vertrouwen van de club te krijgen, moet je eerst regelmatig spelen. Ik heb mijn debuut in de competitie gemaakt, ik heb in de beker gespeeld en ik heb een aantal oefenwedstrijden meegedaan. Maar ik kreeg voor de rest niet echt de kans om echt te voetballen."

Heeft Frank de Boer je te weinig zien staan?
"Dat is een moeilijke vraag. Ik moet wel toegeven dat er een heel goed team stond. Denk aan Vurnon Anita, Toby Alderweireld, Jan Vertonghen, etcetera. Als jeugdspeler is het heel moeilijk om daartussen te komen. Natuurlijk hoopte ik onder Frank de Boer op een kans, maar die kwam er niet. Dan houdt het op."

Zie je jezelf ooit terugkeren naar Nederland of zit je wel goed in Australië?
"Ik zie mezelf niet snel terugkeren naar Nederland, tenzij er een mooie club voorbijkomt. Maar het liefst blijf ik in het buitenland en daar ga ik ook voor. Ajax is natuurlijk een mooie club, maar gezien hun visie denk ik niet dat die stap nog realistisch is. Zij zetten voornamelijk in op de jeugd en ik ben dus al snel te oud. Een club als AZ, sc Heerenveen en FC Groningen vind ik ook mooi. Maar er is geen twijfel over dat ik in het buitenland wil blijven. Het gaat ook om mijn gezin. We hebben het hier naar ons zin en we voelen ons gewaardeerd. Het vertrouwen dat ik hier voel, trekt me aan. Maar ook het land zelf. Australië is gewoon top."