Meet The Players

Door de opkomst van apps als Twitter en Instagram hebben profvoetballers de mogelijkheid gekregen zichzelf te promoten, waar door veel voetballers intensief gebruik van wordt gemaakt. Ik neem Memphis Depay als voorbeeld; interessant was het om zijn gebruik van social media te volgen gedurende zijn overstap naar Manchester United. Door zichzelf constant te promoten en goodwill te kweken bij de United-fans via social media heeft Depay meegewerkt aan de enorme hype die hem op dit moment fataal aan het worden is. Er is een verband tussen de opkomst van deze gekte, en recente uitspraken van Wesley Sneijder en Arjen Robben. Zij hebben zich openlijk zorgen gemaakt over de mentaliteit van de jonge spelers in het Nederlands Elftal. Mijns inziens is de mentaliteitsverandering van jonge spelers voor een groot deel te wijten aan de opkomst van social media.

Normaal gesproken werkt het zo dat als je in teamverband significant ander gedrag vertoont dan de rest van het team, je daarop wordt aangesproken door de vaak wat oudere spelers. Zo is dat ook altijd gegaan in het Nederlands Elftal. Jonge talenten hielden zich op de vlakte, probeerden hun best te doen op de training, om op die manier op te vallen. Over tien jaar komen talenten echter niet in een team met ervaren spelers als Sneijder, Robben, Philip Cocu en Frank de Boer. Nee, in tegenstelling. Deze spelers komen in een team met spelers als Quincy Promes en Depay. Spelers die op jonge leeftijd al helemaal gek zijn gemaakt door de media, zijn overspoeld met loftuitingen en overdreven veel in de spotlights hebben gestaan.

Vroeger ontwikkelden talenten zich wat meer in de luwte. De aandacht die Sneijder als toptalent kreeg, is niet te vergelijken met de aandacht die Depay nu krijgt. Er is door technologische ontwikkelingen meer media-aandacht voor voetbal dan ooit tevoren. Op internet worden meningen bovendien als een lopend vuurtje verspreidt. Waar anderen de hype voor deze jonge voetballers opvoeren, kunnen zij er zelf ook nog aan bijdragen door actief te zijn op apps als Twitter en Instagram. Vrijwel iedere (jeugd)speler heeft een Instagram-account, waar geregeld foto’s van zichzelf op worden gezet. Door de honderden positieve reacties die onder zo’n foto komen, is er een soort zelfverheerlijking ontstaan die tien jaar geleden überhaupt niet bestond. Spelers die één goede wedstrijd hebben gespeeld zetten foto’s en quotes op Instagram die de indruk wekken dat zij drie keer de Ballon d’Or hebben gewonnen. Het is een schijnwereld waar spelers het oog op de realiteit verliezen. Een wereld waarin het lastig is nuchter te blijven.

Klinkt dit overdreven? Dan is het misschien wel grappig te vermelden dat bepaalde voetballers professionele hulp krijgen bij hun social mediagebruik. Eljero Elia, Colin Kazim-Richards en Jeffrey Bruma bijvoorbeeld spelers die zich bij een bedrijf hebben aangesloten dat zich hierop focust. Dit bedrijf, ‘Meet The Players’ genaamd, stuurt spelers tíjdens de wedstrijd al mailtjes met daarin foto’s met een hoge resolutie, die de voetballers daarna op Instagram kunnen plaatsen. Wel handig dat dit al tijdens de wedstrijd gebeurt. Misschien dat we in de toekomst het spel even stil kunnen leggen na een actie van Elia, zodat hij meteen even een mooie foto van zijn actie op Instagram kan plaatsen. Meet The Players geeft ook adviezen over de tekst die voetballers bij de foto kunnen zetten. Elia zei het volgende: ‘‘Meet The Players zit er bij mij ook bovenop. Ze voorkomen bijvoorbeeld dat spelers spelfouten maken.’’ Dit zou een bericht van de Speld moeten zijn, maar het is de trieste realiteit die op dit moment plaatsvindt. Het bedrijf moet een paar Engelse zinnen voorkauwen, omdat spelers blijkbaar bang zijn een spelfoutje te maken. Het imago op social media lijkt belangrijker te zijn geworden dan wat er daadwerkelijk gebeurd op het veld.

Wat ook aan bijdraagt aan deze cultuuromslag in het Nederlandse voetbal, is de financiële situatie waarin veel clubs zich bevinden. De middelen zijn niet meer toereikend om goede spelers te kopen, waardoor veel clubs in Nederland het steeds meer op de jeugdopleiding gooien. Hierdoor breken jonge talenten sneller door dan voorheen. De eerder genoemde zelfverheerlijking door Instagram, in combinatie met de toegenomen aandacht die voetballers krijgen door social media, heeft als logisch gevolg dat jonge voetballers zich steeds belangrijker gaan voelen. Dat dan weer in combinatie met torenhoge salarissen, heeft als onvermijdelijk resultaat dat het voor jonge spelers moeilijker dan ooit tevoren is om nuchter te blijven en met de beide benen op de grond te blijven staan. Meer dan ooit tevoren wordt een talent de hemel in geprezen, wat nu dus op steeds jongere leeftijd gebeurt door de financiële tekortkomingen van clubs. Veel spelers kunnen de gekte niet aan, het wordt ze haast onmogelijk gemaakt om op een normale manier door te breken. Het is ze amper kwalijk te nemen. Ik zoek het probleem dan ook in de oorzaak, social media, in plaats van de actoren van het gevolg.

We zijn aan het vervallen van een land waar talenten zich met hard knokken naar de top werken, naar een land waar de achttienjarige talenten met elkaar overleggen of ze bij Meet The Players zullen aansluiten of niet. Robben fietste op zestienjarige leeftijd elke dag kilometers lang op het fietsje naar Groningen, om daar in de luwte aan zichzelf te werken als voetballer. Zijn talent gecombineerd met enorme werklust hebben hem gebracht tot waar hij nu is, een van de beste voetballers van de wereld. Toch is hij met de beide benen op de grond blijven staan. Over een paar jaar zal Robben niet meer te bewonderen zijn in het Nederlands elftal. Wie zal na Robben onze nieuwe rechtsvoor worden? Anwar El Ghazi? Bilal Ould-Chikh? Promes? Zeg het maar. Tot die tijd zal El Ghazi zijn calma-calma gebaren blijven doen na een goal tegen Excelsior, en zal Promes straight money blijven blowen.

En ik? Ik zal blijven hopen. Hopen op dat nuchtere Hollandse talent dat zich in de luwte, zonder social media, naar de top werkt.