Een ode aan Carel

Het is chaos in Amsterdam. Dat Ajax niet in goeden doen is, is een understatement. De Godenzonen hebben tegenwoordig de nodige moeite met middenmoters en degradatiekandidaten, iets wat men in Amsterdam niet gewend is. Er is van alles mis, niet alleen op het sportieve vlak, maar ook binnen de technische staf lijkt er een gespannen sfeer te zijn ontstaan. De tweede plaats werd twee weken geleden verzekerd, maar het spel was dit seizoen niet om over naar huis te schrijven.

De supporters hebben altijd nog iets om op terug te vallen, iets wat men doet terugdenken aan de mooie tijden met schitterend voetbal: de jeugd. Op sportpark De Toekomst worden de grootste talenten gekweekt en ook dit seizoen hebben diverse spelers zich weer fantastisch gepresenteerd. In deze clubexpert besteed ik aandacht aan de, in mijn ogen, grootste revelatie uit het seizoen 2014/2015.

Maak kennis met Carel Eiting. Een nuchtere jongen die in het jaar 1998 het levenslicht zag. Eiting begon zijn carrière bij de Amsterdamse amateurclub AFC. Het was echter een kwestie van tijd voordat hij werd opgepikt door de grootste club van Nederland. Bij Ajax begon hij in de E'tjes. Eiting ging elk jaar 'over', maar was nooit een opvallende speler. De technisch begaafde controleur, die ook in de verdediging uit de voeten kan, viel pas echt op in 2014, toen de Aegon Future Cup plaatsvond. Ondanks dat hij één van de jongste spelers uit de selectie was, kon je constateren dat hij moeiteloos meekon met het hoge niveau dat zijn teamgenoten haalden.

Voorafgaand aan dit seizoen leek het wel duidelijk wat voor rol Eiting in de A1 zou krijgen, namelijk die van reserve. Het middenveld stond immers uitstekend. Donny van de Beek, Abdelhak Nouri en Ashraf El Mahdioui werden en worden nog steeds gezien als exceptionele talenten. Toch kwam er een ommekeer. Eiting mocht debuteren in de thuiswedstrijd tegen Sparta Rotterdam. Het werd een galavoorstelling met de jongeling als één van de uitblinkers. Hij bekroonde zijn debuut met een acrobatische treffer. Twee weken later stond hij in de basis tegen de grootste talenten van Barcelona, een wedstrijd die gespeeld werd in de groepsfase van de Youth League. Dit mag worden gezien als zijn grote doorbraak in de A1. Eiting knapte het vuile werk op voor Nouri, die zijn directe tegenstanders helemaal tureluurs draaide. Niet alleen was hij verdedigend van grote waarde, ook las hij het spelletje voortreffelijk en was hij voetballend de baas over Lionel Enguene, de speler die hij telkens tegenkwam op het veld.

Sindsdien kan je Eiting bestempelen als bepalend voor de ploeg die, opvallend genoeg, meerdere coaches kent. Zo heeft Wim Jonk al eens een beroep op hem gedaan, maar ook Frank Peereboom en Said Ouaali gebruiken de stofzuiger regelmatig. Een sterk punt van Eiting is zijn multifunctionaliteit. De linkspoot zijn beste positie is die van controlerende middenvelder, maar dit seizoen is hij ook gebruikt als spelverdeler en linkercentraleverdediger. Waar je hem ook neerzet, Eiting raakt nooit in paniek. Wat goed is komt snel, want niemand had raar opgekeken als hij nu nog in de B1 had gespeeld. Wat ook te prijzen valt is Eiting zijn mentaliteit. In de belangrijke wedstrijd tegen AS Roma in de knock-out fase van de Youth League, waarin hij tegen jongens speelde die soms wel drie jaar ouder waren, miste hij de beslissende strafschop na de reguliere speeltijd. Toch bleef hij nuchter en verklaarde hij ‘dat je wel eens kunt missen’. Daar is geen speld tussen te krijgen.

Het is een druk seizoen voor Eiting. Zo speelde hij een maand geleden zijn tweede editie van de Aegon Future Cup. Ditmaal niet als groentje, maar als routinier van het elftal. Ondanks dat Ajax de finale na strafschoppen verloor van Anderlecht kon Eiting terugkijken op een fantastisch toernooi. Eiting zal het kampioenschap van de A1, dat hoogstwaarschijnlijk komende zaterdag zal plaatsvinden, niet meemaken. Hij zal samen met Matthijs De Ligt het EK onder zeventien spelen, in Bulgarije.

De toekomst voor Eiting is veelbelovend. Ik zie in hem een nieuwe Jordy Clasie. Iemand die fel op zijn tegenstander zit en ragfijne passes kan versturen. Iemand die altijd rustig blijft en zijn team op sleeptouw neemt. Daar waar Nouri, El Mahdioui en Van de Beek komend seizoen vast bij Jong Ajax zullen spelen, zal Carel de belangrijkste speler zijn van de A1. Ik sluit niet uit dat hij de aanvoerdersband zal dragen. Hij is immers een rustige, maar geboren leider.