Wie geen geld heeft, moet slim zijn

Bah! Ik word zo moe van die onderdanige houding van de Nederlandse competitie. Afgelopen donderdag speelde Feyenoord tegen Sevilla. Voor de wedstrijd gaf trainer Fred Rutten aan dat een beetje ontzag voor de nummer vijf van Spanje in het vorige seizoen op zijn plaats was. De veertienvoudig winnaar van de eredivisie zou ontzag moeten tonen voor een club die aan het einde van de Tweede Wereldoorlog haar laatste titel pakte en af en toe de Europa League wint. De wereld op zijn kop.

Hoe Feyenoord tegen Sevilla speelde, was ongelooflijk. Ze waren van tevoren al doodsbang. Als een stel bange wezels liep de selectie van de Rotterdammers over het veld. Gewillig liet het team zich naar de slachtbank leiden. Alsof ze nooit een kans hadden gemaakt. Alsof Sevilla een team vol wereldsterren in zijn gelederen heeft, waartegen geen enkele Nederlandse club een kans maakt. Het resultaat viel nog mee. Sevilla vond het niet nodig om meer dan twee keer te scoren. Glimlachend ontspanden zij na zeventig minuten, want een ommekeer kwam er toch niet meer.

Deze houding is typerend voor het Nederlandse voetbal van nu. Dat komt overigens deels door de belachelijke houding van de Nederlandse media. Studio Voetbal en Voetbal International hebben het over de belachelijk slechte spelers en vergelijken ze met Messi, Ronaldo en Xavi (Brammetje van Polen, hi, h,i hi). Verslaggevers lopen tijdens hun commentaar altijd te geilen op elke buitenlandse topspeler. Kranten nemen ook een calimerohouding aan.

Buitenlandse teams zijn goed, dat is onontkoombaar, maar zóveel beter zijn ze echt niet. Dat ze met geld rondstrooien alsof het confetti is tijdens een Toppersconcert wil helemaal niks zeggen. Met geld haal je de beste spelers binnen, maar de beste spelers zorgen niet automatisch voor de beste prestaties. Nederlandse clubs moeten zich niet instellen op financiële concurrentie. Dan krijg je al snel een minderwaardigheidscomplex.

Nederland kan alleen concurreren door goede spelers op te leiden. Dat gebeurt nu al, maar de spelers kunnen op psychologisch vlak nog een hoop winnen. Dat Feyenoord al jaren een gebrek aan zelfvertrouwen heeft, zegt wat over de mentale begeleiding van de spelers. Ook bij PSV zie je vaak een latente houding in Europa, wat ervoor zorgt dat de club al jaren voortijdig strandt.

De enige positieve uitzondering bij de traditionele top drie is Ajax. Een aantal jaar geleden lieten zij zich nog intimideren door Real Madrid, maar er heeft een omslag plaatsgevonden. Ajax speelt tegenwoordig vanuit een gesloten organisatie met zelfvertrouwen tegen absolute topploegen. Manchester City, Barcelona en Manchester United hebben dat de afgelopen jaren ondervonden. Afgelopen week heeft ook PSG een helft geproefd van de Amsterdamse school. Het enige wat nog mist, is wat branie in aanvallend opzicht.

En dat is het verschil tussen de Nederlandse top en de buitenlandse top: zelfvertrouwen. Als een ploeg zelfvertrouwen heeft, speelt het tien keer beter dan zonder zelfvertrouwen. Een mooi bewijs daarvan is de eerste wedstrijd van Oranje op het wereldkampioenschap in Brazilië. Elf Spaanse sterren legden het af tegen twee Nederlandse sterren, wat subtoppers en een paar spelers uit de eredivisie. Kwalitatief leek het verschil overweldigend, maar Louis van Gaal en Arjen Robben wisten de selectie mentaal geweldig op te krikken.

Als Nederlandse clubs de knop kunnen omzetten van 'niet willen verliezen' naar 'wij gaan winnen', is er de komende jaren genoeg mogelijk in Europa. De kracht van psychologie moet hierbij niet onderschat worden. Als dat element in de jeugdopleidingen wordt versterkt, is de Nederlandse school nog beter. Dan kunnen we, in navolging van een club als FC Porto (dat zich gespecialiseerd heeft als scoutclub), een grotere rol spelen in Europa en zijn we eindelijk af van dat minderwaardigheidscomplex.