Van vechtersbaasje naar 'Franckie'

Van Franck Ribéry kan je veel zeggen, maar een kleurloze speler is hij zeker niet. Van akkefietjes met tegenstanders tot ruzies met ploeggenoten, van een aanklacht wegens seksuele handelingen met een minderjarige prostituee tot weergaloze bewegingen op het voetbalveld in het shirt van Bayern München en het tricot van de nationale selectie. Hoe is de inmiddels 29-jarige Ribéry geworden tot de speler die hij vandaag de dag is?

Ik neem u mee naar april 1983. Kort na het overlijden van Jimmy Bloomfield, voormalig speler van onder andere Arsenal, kwam in de achterbuurten van Boulogne-sur-Mer Ribéry ter wereld. Hij groeide op in armoede en stond al in zijn vroege jaren als klein vechtersbaasje bekend. Mooi vind ik het, om te zien hoe zulke eigenschappen aan iemand blijven kleven, want als er een opstootje op het veld is, is Ribéry er als de kippen bij om mee te vechten.

De gevolgen van een auto-ongeluk dat Ribéry op zeer jonge leeftijd opliep zijn nog altijd te zien aan de littekens van de Fransman. Dit heeft hem de bijnaam 'Scarface' opgeleverd. Hij zou dan ook niet hebben misstaan in de gelijknamige film als handlanger van Tony Montana. Ribéry is een bijtertje, iemand die voor zichzelf opkomt. Al zijn eigenschappen zijn terug te vinden in zijn veldspel. De vleugelflitser is een speler die nooit opgeeft en blijft gaan. Een harde werker en een raspaardje tegelijk. Niet voor niets publiekslieveling van de supporters van Bayern.

Zelf vind ik het een fantastisch verhaal. Spelers groeien op in armoede, maar voetbal is dan toch die ene uitweg, om weg te vluchten van de armoede. Dat doet me denken aan mijn favoriete film: Goal!, waarin Santiago Muñez opgroeit van jonge Mexicaanse arbeider naar topspeler bij Newcastle United en later ook bij Real Madrid. Tussen de film en het leven van Ribéry zijn veel overeenkomsten. Uiteindelijk gaat het om het hebben van talent en dat hij talent had, werd bij de jonge jongen al snel duidelijk. In 2001 begon de opmars van Ribéry naar de top, toen hij zijn debuut maakte bij US Boulogne.

In de jaren daarna verdedigde de balvirtuoos elk seizoen de clubkleuren van een andere vereniging, te weten Olympique Alès, Stade Brest, FC Metz en Galatasaray. In 2005 kwam de veelbewogen transfer naar Olympique Marseille. Het avontuur van Ribéry bij de Turkse topclub was niet wat beide partijen gehoopt hadden en de vleugelaanvaller vertrok zacht gezegd niet zonder rumoer. Naar eigen zeggen was hij bedreigd met een honkbalknuppel door een bestuurslid van Galatasaray. Tsja, waar Ribéry is, is nou eenmaal oproer.

Bij Marseille ontwikkelde hij zich in een rap tempo en niet voor niets werd Ribéry gelinkt aan een overstap naar Europese topclubs. In 2007 werd de snelle buitenspeler door France Football verkozen tot Frans voetballer van het jaar. Hiermee bleef hij onder anderen hij Arsenal-legende Thierry Henry voor. Het is de tijd dat ook twee andere wereldsterren opkwamen. Cristiano Ronaldo bij Manchester United en Lionel Messi bij FC Barcelona. Ook Ribéry zou binnen afzienbare tijd een contract tekenen bij een Europese topclub, dat werd wel duidelijk door de geruchten.

Bayern München bleek de club die Ribéry vast wist te leggen. Hiermee bleven de Zuid-Duitsers onder anderen Real Madrid, Manchester United en Arsenal naar verluidt voor. Het bleek een succeshuwelijk te worden. Bayern betaalde in totaal dertig miljoen euro voor de techniscus, maar wat boeit Ribéry die transfersom nou? Druk? Dat woord lijkt niet voor te komen in zijn woordenboek. Het is een rasvoetballer. Mama Ribéry moest waarschijnlijk al vroeg toekijken hoe graag hij speelde met ballen. Een speler bij wie in de wieg misschien al een bal lag.

Inmiddels is hij in Zuid-Duitsland uitgegroeid tot held. Alles wat de dribbelaar doet op het veld, lijkt één groot succes te zijn. Bij de nationale selectie is Ribéry echter minder befaamd. Het WK 2010 in Zuid-Afrika kan als dieptepunt in zijn voetballoopbaan beschouwd worden. Hij werd na afloop van het toernooi voor drie duels geschorst. Ploeggenoot Nicolas Anelka had bondscoach Raymond Domenech uitgemaakt voor 'hoerenzoon' en sommige selectieleden hadden geen vertrouwen meer in de manager. Eén daarvan was Ribéry, die datzelfde toernooi nog samen met andere spelers een training zou boycotten. Een belachelijke actie, zo moet ik, als groot Ribéry-aanhanger, ook toegeven.

"Ik wil mijn excuses aanbieden aan het hele land", zei Ribéry nog tijdens het toernooi. Achteraf gezien kan hij er dan ook (terecht en logischerwijs) niet om lachen. "Ik ben een idioot geweest", liet de snelheidsduivel na het Wereldkampioenschap optekenen in de Franse media. Het was privé een ongelukkige periode voor de inmiddels getrouwede Ribéry (twee kinderen), aangezien zijn affaire met een minderjarige prostituee aan het licht kwam. Sportief gezien kwamen de hoogtijdagen van hem nog.

Eerder werd er al gerefereerd aan Ronaldo en Messi. Eerstgenoemde wereldster had intussen al de overstap gemaakt naar Real Madrid voor maar liefst 94 milioen euro en inmiddels staat het zo goed als vast. Het zijn de twee beste spelers ter wereld. Dat zal je mij dan ook niet horen ontkennen, ook voor mij staat dit net zo vast. Echter, ik ben van mening dat Ribéry door velen erg ondergewaardeerd wordt. Hij doet wat mij betreft niet onder voor Andrés Iniesta. Tóch zal ik ook niet zeggen dat ik het ermee oneens ben dat de strijd om de Ballon D'Or gaat tussen die drie sterren uit de Primera División.

Dat Ronaldo en Messi meedoen aan de strijd, is niet meer dan logisch. Iniesta, nogmaals, kan ik inkomen. Maar kijkt de jury soms alleen maar naar de Spaanse competitie? En waarom worden de kwaliteiten van Ribéry toch haast alleen maar erkend door Bundesliga-volgers? Ik ben echt fan geworden van Franckie. Franckie? Ja, Franckie. Misschien de uitstraling van een hongerige bulldog, maar een hele sympathieke gast. Ondanks alles rondom zijn persoontje. Franckie.