Held Abe achterna

Vrijwel elke week weer ben ik op bezoek bij een goede maat van mij, die tot mijn grote vreugde geabonneerd is op het kanaal van Eredivisie Live. Trouw aanschouwen wij week in, week uit de prestaties van Ajax. Tijdens het rustmoment in een wedstrijd zitten wij steevast voor de buis gekluisterd om te horen wat de analytici te zeggen hebben. Dit valt ons steevast tegen en dat begint gewenning te worden. In het kwartier van de rust is er nog een ander moment van herkenning aanwezig.

Dat is het moment waarop wij het begin van het liedje As stars come and go horen. Het liedje, waarvan de tekst zelf mij nooit zo heeft geboeid, is onderdeel van een reclame van het verzekeringsbedrijf Univé en zal door de trouwe kijker ongetwijfeld onmiddellijk enige herkenning oproepen. De hoofdrol in het filmpje is weggelegd voor Abe Lenstra, een mysterieuze voetballer die in de ogen van vele voetbalkenners en Friezen nog steeds een held is.

Pas in de laatste maanden begin ik het belang van het filmpje in te zien. Voor degenen die het filmpje niet kennen, het belangrijkste deel van de tekst luidt als volgt: ‘Hij had rijk kunnen worden bij Inter Milaan. Hij had een blanco cheque kunnen tekenen bij Fiorentina. Maar hij was al rijk zonder al dat geld. Hij speelde op zeker.’ Het moraal van het verhaal gaat over de afweging tussen monetaire genoegdoening en het gelukkig zijn van een voetballer. De keuze tussen geld en gevoel, die in het profvoetbal meerdere malen voor veel ophef heeft gezorgd.

In het hedendaagse voetbal kan je de vergelijking maken tussen de situatie van Abe en de situatie van een willekeurige voetballer die naar Anzhi Makhachkala verkast. In tegenstelling tot de voetballers die louter voor het geld kiezen, koos Abe ervoor om te doen waar hij plezier in had. Iets gecompliceerder wordt het als er ook nog eens sportieve motieven komen kijken bij de keuze. Kan je pas een legende worden als je prijzen wint? Is die drang naar prijzen overheersend?

Tijdens het schrijven van deze clubexpert, zou ik eigenlijk moeten leren voor mijn naderende laatste zes eindexamens. Maar wat ik veel interessanter vind, is dat op het moment van schrijven Robin van Persie naar het huis van zijn manager Arsène Wenger vertrekt om daar een gesprek te voeren over zijn toekomst bij Arsenal. Voor het naderend Europees kampioenschap wil de werkgever van de Rotterdammer duidelijkheid hebben over de toekomstplannen van de desbetreffende aanvaller.

De beste speler van de sterkste competitie van de wereld, verkeerd op dit moment in een uitstekende handelssituatie. Tijdens het afgelopen seizoen heeft hij Arsenal als aanvoerder eigenhandig naar de derde plaats in de Premier League geloodst, waarmee hij zich in zijn eerste volledige blessurevrije jaar heeft bewezen als een absolute wereldtopper. Het vertrek van twee van zijn sterspelers leek het einde te betekenen voor de ambities van Arsenal, maar Van Persie redde de club door het missen van de Champions League te voorkomen.

De vraag rest echter nu, of Van Persie de Londense topclub trouw blijft. Dit seizoen leek het erop alsof hij het niveau van de rest van het team ontgroeid was. Lange tijd moest een van de beste spitsen van de wereld samenspelen met spelers als Aaron Ramsey en Gervinho. De spelers die de spits van aanvoer moesten voorzien, waren op Mikel Arteta na stuk voor stuk van middelmaat. Dit leidde, hoezeer Robin dat ook probeerde te camoufleren, tot grote ergernis bij de spits. Hij kon en kan veel beter.

Niemand weet op dit moment wat er in het hoofd van Robin rond speelt. Kan hij het niet meer aanzien met wat voor jongens speelt? Wil hij per se die ene keer met die beker in zijn handen staan, desnoods niet bij Arsenal? De keuze van Robin zal afhankelijk zijn van zijn eigen geloof in het beleid van Arsenal, in zijn honger naar prijzen en naar zijn persoonlijke situatie buiten het voetbal.

Voor Arsenal als club zal de keuze van Robin van groot belang zijn. Sterker nog, ik denk dat Robin Arsenal het laatste zetje kan zetten in de weg naar prijzen. Zowel op voetballend gebied, als in de bestuurskamer. Ik heb er goede hoop op dat Robin nieuwe versterkingen als voorwaarde voor een langer verblijf eist, zodat het bestuur de noodzakelijke aankopen gaat doen. Met Lukas Podolski is er al een goede stap gezet, waarbij het team gecomplementeerd moet worden met Yann M’Vila en een spelmaker als Younès Belhanda. Met de terugkeer van Jack Wilshere zullen alle spelers rondom Robin dan vervangen worden.

Robin zal zijn keuze ook deels op gevoel maken. Het gevoel dat hij heeft met de club, met de manager die hem groot gemaakt heeft en tevens het gevoel van zijn familie. Hij heeft meerdere malen aangegeven een voorstander te zijn van het voetbal waar Arsenal zo beroemd mee is geworden, terwijl de band van hem met Wenger en met de club zelf onomstreden lijkt. Tevens gaf zijn vrouw aan gelukkig te zijn met haar gezin in London, wat logischerwijs ook van invloed zou zijn op de keuze van de spits.

Ik heb goede hoop op een verlenging van het contract van Robin. Toch moet je realistisch de situatie bekijken en dan kan ik niet anders dan tot de conclusie komen dat de kans aanwezig is dat Robin ervoor kiest om, dit jaar of volgend jaar, tegen betere voorwaarden ergens anders om de prijzen te gaan spelen. De situatie is in zekere zin vergelijkbaar met die van Abe Lenstra, waarbij ik hoop dat Van Persie de Friese held achterna gaat. Hij kan zich onsterfelijk maken in Londen door trouw te zweren aan Arsenal. In dat geval kan de tekst ook mooi toegepast worden op Van Persie:

‘Hij had rijk kunnen worden bij Manchester City. Hij had een blanco cheque kunnen tekenen bij een Spaanse topclub. Maar hij was al rijk zonder al dat geld. Hij speelde op zeker.’