Alleen Cruijff kan Ajax redden

Een nare, kille man. Narcistisch, extreem overtuigd van zijn eigen gelijk en continue de botte bijl hanterend. Niet in staat om samen te werken, lui, kinderachtig, onbegrijpelijk en behoorlijk dom. Zomaar wat typeringen die onlosmakelijk aan Johan Cruijff verbonden zijn.

Sinds het puntertje van Patrick Kluivert tegen AC Milan ben ik hartstochtelijk Ajax-fan. Als journalist is sport een relevant onderdeel van mijn werk, als man is voetbal de belangrijkste bijzaak van het leven en als supporter zijn de wedstrijden van Ajax het hoogtepunt van mijn week, kortom: ik geniet van mijn leven als Ajacied. Ik hou oprecht van de club en doe dat al jaren. Toch voel me ik me de laatste tijd een vreemde eend in de bijt. Soms lijkt het namelijk wel alsof ik de enige Ajax-supporter ben die het een beetje gehad heeft met Cruijff.

Een ontzettend groot deel van de (fanatieke) Ajax-fans, zowel hier op Voetbalzone als in het echte leven, staat nu hoogstwaarschijnlijk al te steigeren. De standaardreactie is ongeveer als volgt: "Hoe durf je zo over deze man te praten, nepsupporter! Hij is de beste voetballer die we ooit hebben gehad, een icoon voor onze club! Wat heb jij dan voor Ajax betekend? Hij heeft zoveel connecties en kan Ajax weer terugbrengen naar de Europese top! Door mensen zoals jij gaat ‘ie straks nog weg! Cruijff is zo slecht behandeld door Steven ten Have! De RvC heeft hem het leven zuur gemaakt en moet wegwezen! Beter nog, al die zakenmannen moeten oprotten! Ajax moet weer een voetbalclub worden, hersenen en voetbal gaan niet samen, dat is wel gebleken!"

Vaak gaat deze (door woorden van Johan zelf geïnspireerde) tirade dan nog even zo door.

Natuurlijk is deze reactie deels terecht. De typeringen die ik jullie hierboven voorschotel kunnen namelijk wel de nodige nuance gebruiken. Cruijff is voor de mensen die aan zijn kant staan een warme vent, die goed voor de zijnen zorgt. Hij vindt zichzelf misschien fantastisch, maar de beste man is dan ook een levende legende qua voetbalkwaliteiten en –inzicht. Cruijff gelooft in en staat achter zijn eigen mening en is een doorzetter, eentje waar tegenstanders nachtmerries over hebben. Hij is een solist die waarde hecht aan het individu, wil (heel begrijpelijk) invloed uitoefenen zonder op zijn leeftijd nog een voltijds baan aan te nemen en is vooral een eigenzinnig man. Zijn gebrabbel zou je ook kunnen zien als dat van het wijze Orakel van Delphi: als je zijn raad begrijpt, kun je er ontzettend veel aan hebben.

Cruijff is een uitstekend voorbeeld van iemand die gezien wordt als een held en een dwaas tegelijkertijd. Zij die hem aanbidden, zien alleen zijn goede kanten. Anderen, zoals ik, benadrukken eerder zijn megalomane, wereldvreemde kant. De waarheid ligt er waarschijnlijk ergens tussenin.

Een van mijn beste vrienden is fervent El Salvador-aanbidder. De laatste tijd hebben we het nooit meer over voetbal. We praten wel over Ajax, maar dan vooral over aan welke kant we wel of niet staan. Eigenlijk gaat het al meer dan een jaar zo. De gemiddelde voetballiefhebber weet niet meer wat de natuurlijke positie van Nicolás Lodeiro is, maar met welke tandenborstel Uri Coronel het toilet van Tscheu la Ling al weken niet heeft schoongemaakt kan iedereen je vertellen. (Cruijff in zijn column: ‘Het was een schande voor zijn achterwerk!’)

Het interesseert me niet meer wie er gelijk heeft. Het kan me niet meer schelen wie waarmee is begonnen. Allemaal kleuters zijn het! En niet alleen de tegenstanders van Cruijff, iedereen rond onze club is alleen maar bezig met een soort hoger gelijk dat niet bestaat. Het is werkelijk waar diep triest voor Ajax, een kansloos verhaal is het geworden, niets meer en niets minder. Ik vind het soms echt moeilijk om nog een trotse Ajacied te zijn. Het moet gewoon over zijn met die conflicten, die ruzies en die haat. En of jullie Cruijff-adepten dat nou leuk vinden of niet, er is maar één iemand die daarvoor kan zorgen en dat is Hij.

Hoe je het namelijk ook wendt of keert, met zijn revolutie geïnspireerd door de Russische maffia zette Cruijff Ajax op zijn kop. Je hoort mij niet zeggen dat het voor die tijd nou zo geweldig ging, maar wat zijn we dan eigenlijk opgeschoten? We zijn namelijk al een flinke poos verder en nog steeds is de club vooral tot op het bot verdeeld. Als het nou op voetbalgebied fantastisch ging, alas. Maar dat kun je ook niet bepaald stellen. Dan zijn er vast veel mensen die wijzen op het feit dat Cruijff de tijd moet krijgen. Nu al resultaten eisen is natuurlijk niet eerlijk, maar waarvoor krijgt Cruijff dan precies de tijd? Ervoor zorgen dat de club straks uit woede en frustratie in tweeën splitst?

Ik constateer dat er in bijna alle conflicten van de laatste paar jaar één gemene deler is: de Verlosser zelf. Mensen worden kapot gemaakt, even los van het feit of zij dat verdiend (kunnen) hebben. Veel anderen hebben schuld aan de ontstane situatie, maar Cruijff heeft als enige de sleutel in handen. Hij kan zijn houding aanpassen, al is het maar een beetje, zodat we de wereld weer als één club tegemoet kunnen treden. Onze club heeft een Cruijff nodig die boven zaken staat en verschillende zienswijzen bij elkaar kan brengen, niet ééntje die clubmensen tegen elkaar opzet en uit elkaar drijft!

Alsjeblieft, Johan! Geef het goede voorbeeld aan al die mensen die je in de afgelopen jaren van vals spel hebt beticht! Kap met die verrekte column. Beter nog, stop met alle mediaoptredens! Hou op met dat gehaat op mensen die anders zijn dan jij (ook al betekent dat misschien dat je ook respect moet tonen voor mensen die niet in de top gevoetbald hebben). Wees eindelijk de vader die onze club nodig heeft! Gedraag je als de nestor waarvan ik weet dat ‘ie in je zit! Dan zal ook ik onvoorwaardelijk en tot het einde der tijden achter je staan.