Topcompetitie?!

'Engeland, Spanje, Italië en Duitsland zijn de vier grote competities’. Dit hoor ik heel vaak in de media voorbij komen en ook hier op Voetbalzone. Wat is nou de reden dat er zoveel twijfel bestaat over het feit of de Franse competitie wel een echte topcompetitie is? Wordt dit beeld bepaald door meningen in de toonaangevende media? Komt het omdat er buiten Frankrijk maar weinig interesse is in de beelden van de competitie? Heeft het te maken met de prestaties in Europa? Of roept iedereen maar wat? Allemaal vragen waar ik mee zit en waarop ik dieper in wil gaan in deze blog. Ik vind de Ligue 1 namelijk een geweldig leuke competitie.

Als eerste wil ik de financiële mogelijkheden van de Franse competitie eens vergelijken met die van 'de vier grote competities'. In het hedendaagse topvoetbal draait het immers allemaal om geld. Een goede graadmeter hiervoor is de Deloitte Football Money League, dit rapport van Deloitte verschijnt ieder jaar en geeft een goede weergave van alle opbrengsten per competitie en per club. Wanneer er wordt gekeken naar de totale omzet per competitie is het inderdaad zo dat de Ligue 1 op de vijfde plek komt, met 1,04 biljoen euro, op redelijke afstand van de Primera Division, dat vierde staat met 1,35 biljoen euro. Het grote verschil zit hem echter in de nummer één en twee van de lijst. Het zal niemand verbazen dat de Premier League bovenaan staat met 2,43 biljoen euro omzet, gevolgd op ruime afstand door de Serie A met 1,43 biljoen euro. De Premier League staat wat dit betreft ver boven de rest verheven. In de top twintig van rijkste clubs staan slechts twee Franse clubs: veertiende staat Olympique Lyon met 146 miljoen euro omzet en vijftiende staat Olympique Marseille met 141 miljoen euro omzet. Ten opzichte van het vorige seizoen zijn ze beiden een plaats gedaald door de opkomst van het grote geld bij Manchester City. De top twintig rijkste clubs wordt veelal gedomineerd door de Premier League (zeven clubs) maar wat opvalt, is dat de twee allerrijkste clubs uit Spanje komen. Spanje wordt maar door drie clubs vertegenwoordigd in deze lijst terwijl Italië en Duitsland allebei vier clubs in de top twintig hebben staan. Dat neemt niet weg dat Olympique Marseille in het seizoen 2006/07 het nog moest stellen met honderd miljoen euro omzet, wat in vier jaar tijd met bijna vijftig procent is toegenomen. De tv-rechten leveren in Frankrijk heel veel geld op, alleen in Italië en Engeland wordt er meer geld binnengehaald met tv-rechten. Het verschil zit hem echter in de tv-rechten die aan het buitenland worden verkocht: daarin staat Frankrijk namelijk weer vijfde.

Ondanks dat Frankrijk vijfde staat in het financiële klassement zijn de verschillen niet onoverbrugbaar. Zeker als je kijkt naar de enorme nieuwbouw aan stadions en infrastructuur wat wordt aangelegd voor het Europees Kampioenschap van 2016. De nieuwe stadions zullen allemaal vol zitten, aangezien voetbal sport nummer één is in Frankrijk. Bovendien is het ieder jaar weer de vraag wie er kampioen gaat worden en wie er zal degraderen. Weinig mensen hadden kunnen voorspellen dat Lille dit jaar kampioen zou worden en AS Monaco zou degraderen, met de sfeer en de spanning zit het dus ook wel goed. Terwijl in een topcompetitie als Spanje het elk jaar weer gaat tussen Barcelona en Real Madrid.

De prestaties in Europa zijn bovendien de laatste jaren ook meer dan behoorlijk, Olympique Lyon reikt altijd tot de tweede ronde en vaak nog verder. De afgelopen jaren hebben ook Bordeaux en Olympique Marseille duidelijk van zich laten horen in de Champions League. De Franse competitie heeft echter geen grote historie op het gebied van Europese prijzen aangezien alleen Olympique Marseille in 1993 de Champions League heeft gewonnen en Paris Saint-Germain de UEFA Cup in 1996. Op de coëfficiëntenlijst voor prestaties in Europa staat Frankrijk ook als vijfde genoteerd.

Uiteindelijk denk ik dat er twee factoren zijn die bepalen dat er getwijfeld wordt of de Franse competitie wel een topcompetitie is. De eerste factor zijn de prestaties in Europa van de topclubs. De Champions League en in mindere maten de Europa League worden in de hele wereld op de voet gevolgd. Wanneer er hier goed gepresteerd wordt zijn er veel voetballiefhebbers die dat als graadmeter gebruiken voor de nationale competitie. Dat is logisch aangezien niemand vijf nationale competitie en de Eredivisie op de voet kan volgen. Ik ben van mening dat de verschillen tussen de Duitse, Franse en Italiaanse competitie maar heel gering zijn. Het verschil is alleen dat Duitsland Bayern München heeft dat altijd goed presteert in Europa en dat in Italië AC Milan en Internazionale die rol op zich nemen. De nummer tien van de Franse competitie is niet minder dan de nummer tien uit Engeland, Spanje, Duitsland of Italië. Tweede factor is de aandacht die een competitie krijgt in het buitenland. ‘De vier grote competities’ krijgen veel meer aandacht in het buitenland dan de Franse competitie. De Franse competitie wordt buiten Frankrijk alleen in Afrika en het Midden-Oosten goed gevolgd. Doordat er nauwelijks beelden worden getoond van de Ligue 1 in andere West-Europese landen is het moeilijk om de aandacht voor de competitie te vergroten. Zenders spelen vaak op safe door gewoon de Engelse, Duitse, Spaanse en Italiaanse wedstrijden uit te zenden omdat ze weten dat hier veel mensen naar kijken.

Het Franse voetbal zit nog altijd in de lift en heeft misschien wel de meeste potentie. Wanneer alle nieuwe stadions in gebruik zijn zal er een hogere omzet gedraaid worden, de prestaties in Europa zullen constant blijven en waarschijnlijk nog wel verbeteren. Bovendien valt er nog een enorme winst te boeken door de tv-rechten in het buitenland aan de man te krijgen. De is dan ook één van de speerpunten van de Franse voetbalbond en wanneer dit lukt, zal er financieel en sportief geen verschil meer zijn tussen ‘de vier grote competities’ en de Ligue 1. Tot het zover is blijf ik genieten van het Franse voetbal en zal ik blijven proberen om andere voetballiefhebbers warm te maken voor deze topcompetitie.