Het wondermiddel voor de topclub in verval

In mijn allereerste column 'Is er een dokter in de zaal?', die ik in oktober 2009 schreef voor deze site, had ik het over een zogenoemde hardnekkige 'ziekte' waarmee Paris Saint-Germain destijds kampte. De club presteerde namelijk al jaren bedroevend en de status 'topclub' die de Parijse club droeg, werd langzaam maar zeker omgezet in 'topclub in verval'. Al met al dus niet bepaald de basis voor een rooskleurige toekomst.

Hoe gaat het nu, een kleine anderhalf jaar later, met die 'topclub in verval'? Zijn de Parijzenaren inmiddels aan de betere hand of is het zogenoemde wondermiddel nog steeds niet gevonden? Om deze vragen te kunnen beantwoorden, blikken we allereerst even kort terug op het vorige seizoen. Paris Saint-Germain bereikte toen een teleurstellende dertiende plaats in de competitie. Een pleister op die wond was de bekerfinale die Le PSG wist te winnen van AS Monaco. Hierdoor haalden de Parijzenaren tóch het gestelde doel voor dat seizoen: het behalen van Europees voetbal. Het behalen van deze doelstelling ging echter zeer moeizaam en na het seizoen werd dan ook geëist dat het volgend seizoen beter moest.

De jaargang 2010/11 begon zeer veelbelovend. Tot de winterstop deed PSG vol mee voor de Franse titel, wonnen de mannen van Antoine Kombouaré knap 'de poule des doods' in de Europa League en bekerde men ook door in beide Franse bekers.

Rooskleuriger kan je toekomst er toch niet uitzien, zou je zeggen. Na de winterstop kwam de klad er echter stevig in bij de Parijzenaren. In januari was er nog geen vuiltje aan de lucht, maar februari was de voorbode van wat de ellendige maand maart zou gaan worden. Een oude vijand kwam PSG weer op het spoor. Deze oude vijand draagt de naam 'wisselvalligheid'. Al jaren kampt Paris Saint-Germain met enorme wisselvalligheid. Deze wisselvalligheid kan een club opbreken, zeker in een zenuwslopende titelstrijd die maar liefst vijf kandidaten kent. Nu, daags na de gevoelige nederlaag tegen aartsrivaal Olympique Marseille staat PSG op de vijfde plaats in de competitie en daarmee is de ploeg de hekkensluiter van de kampioensgroep. Het gat met de onverstoorbare koploper Lille OSC is liefst tien punten en dus is het eerste kampioenschap sinds 1994 ver weg voor de Parijzenaren. Ook in Europa is Paris uitgespeeld: Tegen Benfica wist PSG afgelopen donderdag niet verder te komen dan een gelijkspel wat na de nederlaag in de heenwedstrijd niet genoeg was voor een volgende ronde.

De oude vijand heeft dus weer als vanouds hard toegeslagen. Ik denk echter dat deze vijand niet per toeval PSG op het spoor kwam. Ik denk dat het aan luiheid van de eigen selectie ligt. Veel voorkomend is de vroege voorsprong die Paris Saint-Germain in wedstrijden opbouwt. Tegen Montpellier had de club bijvoorbeeld binnen een kwartier een marge van twee doelpunten opgebouwd. Deze vroege doelpunten helpen een club goed in het zadel, waardoor een goed resultaat binnen handbereik ligt. Een gevaarlijk punt hierbij is echter dat Paris Saint-Germain de voorsprong 'vergeet' uit te bouwen en in de tweede helft in de verdediging gaat. Dat dit fout kan gaan, heeft de wedstrijd thuis tegen Montpellier wel bewezen. Paris Saint-Germain stond dus met 2-0 voor, maar de uitspelende club maakte met tien man deze ruime marge in de tweede helft ongedaan. Een soortgelijke aanpak heeft Paris SG ook al in de heenwedstrijd tegen Benfica een doelpunt gekost, achteraf gezien het beslissende doelpunt met betrekking tot kwalificatie voor de kwartfinale.

Laatst keek ik een stukje van de wedstrijd Paris-Toulouse. Aangezien ik eerst voor mijn studie bezig moest, kon ik alleen de laatste tien minuten zien. PSG stond 2-1 voor, dus veronderstelde ik dat het slotstuk van de wedstrijd wel eens 'heel leuk' kon worden, met aanvallend voetbal van beide kanten. Ik kwam bedrogen uit. De handelswijze van de Parijzenaren was even lachwekkend als zorgwekkend. Ik zag elf man op eigen helft staan en elke bal die in het bezit van de thuisploeg kwam werd linea recta in de tweede ring gepompt. Tja, met zo'n instelling vraag je natuurlijk letterlijk om een doelpunt tegen.

Er is echter ook een oplossing voor bovengenoemd probleem: 'Het ervoor zorgen dat je de opgebouwde marge nog meer uitbreidt door nog meer te scoren'. Voor PSG voert deze oplossing echter een nieuw probleem aan. Paris Saint-Germain beschikt namelijk momenteel niet over een makkelijk scorende speler. In de huidige selectie bevinden zich nu eenmaal geen afmakers die meer dan één keer per wedstrijd het net kunnen vinden.

De oplossing voor dit probleem zat donderdag op de tribune tegen het Portugese Benfica. Sinds zijn vertrek is geen enkele Parijse speler meer topscorer van de Ligue 1 geworden. Ik heb het hier natuurlijk over Pedro Pauleta. Nog steeds vind ik het een misstap van het bestuur dat het Pauleta's contract in 2008 besloot niet te verlengen. Hoe kun je de clubtopscorer aller tijden nou als een baksteen laten vallen? In mijn artikel 'Kunnen we nu al een opvolger van Pauleta aanwijzen?' gaf ik aan dat PSG toen niet een waardige opvolger in huis had. Die mening heb ik, jammer genoeg, na anderhalf jaar nog niet hoeven bij te stellen.

De huidige wisselvalligheid van Paris Saint-Germain komt dus niet zomaar uit de lucht vallen. Elke oorzaak heeft z'n gevolg en vice versa. Hoe dan ook beginnen de hoofdstedelingen langzaam maar zeker weer in hun oude patroon te vallen. Overigens is PSG al wel een stap verder dan anderhalf jaar geleden. De club heeft dit jaar laten zien dat het wel degelijk de kracht heeft om voor een kampioenschap mee te strijden. Daarbij is het seizoen nog niet verloren. De club staat in de halve finale van de Coupe de France en kan zich tevens nog plaatsen voor Europees voetbal. Daarvoor moet de Parijse club echter een wondermiddel vinden om voor eens en voor altijd af te rekenen met de oude vijand, de hoofdoorzaak van het huidige virus van 'Le PSG'. Ik geloof er echter oprecht in dat de woorden 'in verval' achter het begrip 'topclub' op korte termijn weggegomd kunnen worden.