Van slechtste speler ooit tot voetballer van het jaar

De relevatie van het seizoen 2010/11 vind ik met stip Frank van der Struijk. Niet omdat hij de beste voetballer van de Eredivisie is of omdat ik hem de beste speler van Vitesse vind. Maar omdat hij uit het diepste dal ooit geklommen is en omdat hij weer van vaste waarde is bij de Arnhemse club.

Ik weet het nog goed. Van der Struijk kwam over van Willem II in het de zomer van 2008, dit was een van de moeilijkste fases in de geschiedenis, waarin Vitesse op dat moment verkeerde. Van der Struijk werd hier in Arnhem gezien als groot talent. De supporters van Vitesse hoopten daarom ook dat hij het niveau dat hij bij Willem II en Oranje-21 had meenam en dat de verdediging weer een stuk beter zou staan. Zo bleek het allemaal niet te lopen, Van der Struijk speelde in zijn eerste seizoen 26 wedstrijden waaruit hij één doelpunt maakte. Het maakt eigenlijk natuurlijk helemaal niks uit hoeveel doelpunten je maakt als verdediger, maar hoeveel je er zelf doorlaat. Al snel bleek Van der Struijk de zwakste schakel te zijn in het team van Vitesse. Onze eerste rechtsback was Paul Verhaegh. Van der Struijk speelde in het centrum naast Civar Sprockel. Dat liep helemaal mis. Hij verspeelde alle ballen en hij kon maar niet opbouwen. Na het een aantal wedstrijden te hebben aangekeken verschoof Theo Bos (toen nog trainer van Vitesse) de verdediger naar de rechterkant van de verdediging. Verhaegh schoof op naar de plek tussen het middenveld en de verdediging in. Ook dit werkte niet. Verhaegh kon zichzelf redelijk redden op die positie, maar Van der Struijk? Wat een drama! De volgende zomer bleef Van der Struijk nog een seizoen. Tot onvrede van vele supporters. Na een paar wedstrijden werd het zelfs zo erg dat hij werd uitgefloten door zijn eigen aanhang. Telkens als Van der Struijk de bal aanraakte klonk er een striemend fluitconcert door het stadion. Ik moet toegeven dat ik er zelf aan mee gedaan heb. De verdediger werd direct gewisseld om te voorkomen dat hij jankend het veld af zou lopen.

Na een korte verhuurperiode aan Willem II kwam van der Struijk weer terug naar Vitesse. Ik dacht dat we hem verkocht hadden en dat we hem nooit meer terug zouden zien. Maar toen bleek dat ik het verkeerd begrepen had. Mijn vader en ik zaten weer in het stadion wachtend op het begin van de wedstrijd. Ik haalde wat te drinken en toen ik terugkwam zij mijn vader: sinds wanneer speelt Van der Struijk hier weer? Ik dacht dat hij een grapje maakte maar toen eenmaal de spelers het veld opkwamen bleek hij gewoon weer rechtsachter te staan. Ik stond met verbazing te kijken hoe hij het veld op kwam lopen. De wedstrijd was alweer verloren, zo’n gevoel had ik. Maar ik kon mijn ogen niet geloven. Van der Struijk speelde voor het eerst in zijn leven een goede wedstrijd in dienst van Vitesse en de wedstrijden erna bleef hij goed presteren.

Nu, het seizoen 2010/11 heeft hij alweer ruim twintig wedstrijden op zijn naam staan. Ik had niet verwacht dat ik ooit nog zal zeggen dat hij een goede wedstrijd gespeeld heeft. De verkiezing voor Speler van het Jaar van Vitesse is weer begonnen. Ik heb op Van der Struijk gestemd. Niet omdat ik hem de beste speler vind, maar omdat ik het hem gun en ik ben hem nog wel iets verschuldigd ben na het fluitconcert waar ik ook mee aan heb gedaan. Als je uit zo’n dal komt en als je het dan nog zo ver schopt, dan heb je een ijzersterk karakter.