Een ode aan de pijl

Real Madrid is in vorm, daarmee wil ik zeggen: Cristiano Ronaldo is in vorm. Met drieëntwintig competitiegoals uit achttien wedstrijden houdt hij de Koninklijke in de race. De bloedvorm waarin de Portugees verkeerd, herinnert aan een voormalig aanvaller van Real Madrid, Alfredo Di Stefano. Ook Di Stefano scoorde overal en altijd, had een uitstekende techniek, was een multifunctionele aanvaller en was bovenal ook pijlsnel. Zijn bijnaam luidde dan ook de blonde pijl. Onder leiding van Di Stefano heeft Real Madrid zijn grootste successen behaald, acht kampioenschappen en vijf Europa Cups I. Deze dertien hoofdprijzen werden behaald in een tijdspanne van slechts twaalf seizoenen. Di Stefano mag zich dan ook met recht erepresident van Real Madrid noemen.

Inmiddels is de blonde pijl grijs geworden, met zijn vierentachtig jaar is het een oude man geworden. De meeste van ons hebben Di Stefano waarschijnlijk nooit zien voetballen. Wij moeten het doen met oude verhalen en enkele zwart-wit beelden te zien op Youtube, toch is dit voor mij al genoeg om in vervoering te worden gebracht. De filmpjes hebben me laten zien wat voor voetballer hij was, maar door de verhalen die ik heb mogen aanhoren kwam ik erachter wat een weergaloze voetballer hij moet zijn geweest. De verhalen over Di Stefano waren interessanter dan de andere, bij een verhaal over Di Stefano werd de stem van de verteller ineens zacht en er was een soort trots te herkennen. De trots dat zij over hem mogen vertellen, over zo’n grote voetballer.

De inhoud van de verhalen was vaak niet eens zo goed en ik heb ook vaak hetzelfde gehoord. Kort samengevat kwam het gros van de verhalen op neer dat Di Stefano overal op het veld kon spelen. Hij was de verdediging, het middenveld en de aanval van Real Madrid. Het maagdelijk wit stond hem prachtig, en hij was sneller dan wie dan ook. Maar hoe vaker ik ze hoorde, des te meer ik over hem te weten wilde komen. De beste speler die Real Madrid ooit had.

Maar hoe anders had het kunnen zijn? Barcelona leek lange tijd de strijd om zijn felbegeerde handtekening te gaan winnen. Sterker nog, hij had zelfs al getekend voor de Catalanen, maar (gelukkig) werd deze overeenkomst niet goedgekeurd door de Spaanse bond. Na wat papierwerk mocht Barcelona het opnieuw proberen, ditmaal kwam Di Stefano zelfs over vanuit Colombia naar Spanje. Maar nu ging Santiago Bernabéu zich er mee bemoeien. Hij wist Di Stefano er zelfs van te overtuigen om bij Real Madrid te tekenen. Dit leverde protesten op vanuit Catalonië, nu was de Spaanse bond het zat. Er werd besloten dat Di Stefano vier jaar in Spanje mocht blijven, twee ervan zou hij voor Real Madrid spelen en de andere twee jaren had Barcelona de beschikking tot zijn capaciteiten. Barcelona kon hier echter niet mee leven en verkocht zijn rechten aan Real Madrid. Later kreeg hij een Spaans paspoort, en mocht hij dus langer blijven dan die vier seizoenen.

Dit was slechts het begin van al het moois dat Di Stefano en Real Madrid zou overkomen. In zijn eerste twee seizoenen maakte hij Real Madrid al twee keer kampioen. Maar het werd allemaal nog zo veel mooier. In de vijf seizoenen daaropvolgend werden er dus vijf Europa Cups I gewonnen. Illustrerend voor de importantie die Di Stefano voor Real Madrid had, is het feit dat hij in elke finale minstens één keer scoorde. In zowel de finale van 1956 tegen Stade Reims die met 4-3 gewonnen werd als de finale van 1957 die met 2-0 werd gewonnen van Fiorentina opende hij de score. De finale van 1958 werd gespeeld tegen de Italiaanse sterspelers van AC Milan. Die wedstrijd werd gewonnen met 3-2, Di Stefano bracht Real Madrid terug in de wedstrijd door de 1-1 te maken. In 1959 tegen opnieuw Stade Reims bepaalde hij de einduitslag met zijn 2-0. De vijfde finale en zijn laatste Europa Cup I winst is legendarisch. In een overvol Hampden Park (135.000 toeschouwers) kwam Real Madrid weliswaar achter tegen Eintracht Frankfurt, maar wie anders dan Di Stefano schonk Real Madrid de overwinning, 7-3. Di Stefano keerde met twee goals, de 1-1 en 2-1, al snel de wedstrijd om, bovendien maakte hij ook nog de 7-2 .

De hegemonie op Europees grondgebied was tot een einde gekomen, maar van 1961 tot 1964 werden er nog vier achtereenvolgende kampioenschappen binnen gehaald. Ook hierin had hij met zijn doelpunten weer een ongekend aandeel. Maar hij was ook belangrijk voor het volk. De Tweede Wereldoorlog was nog niet zo heel lang geleden en in Spanje regeerde een fascistisch bewind. Het was een grauwe tijd die werd gekenmerkt door hard werken. Di Stefano was een baken van licht in deze grauwe tijd. Hij wad de afleiding van vele mensen in een zware tijd. Dit heeft er voor gezorgd dat er met niets dan lof, respect en trots over hem wordt gesproken.

Zijn persoonlijkheid en zijn voetbalkwaliteiten hebben hem gebracht tot een eenzame hoogte. Hij was een complete aanvaller die alle facetten bezat waarmee hij zelfs nu nog één van de beste zou zijn. Mede daardoor presteerde hij twaalf seizoenen lang op een niveau dat er maar een paar hebben gehaald. Hij is representatief voor de glorieperiode van de grootste club ter wereld. Hij belichaamd de wederopstanding van het voetbal na de oorlog. Voor Real Madrid is hij de belangrijkste persoon uit zijn geschiedenis. Di Stefano is degene die Real Madrid internationaal op de kaart heeft gezet. Daar bedank ik, en nog vele anderen, hem nog iedere dag voor. Vandaar deze ode aan een groot voetballer en een geweldig persoon. Di Stefano, namens alle supporters van de Koninklijke: “Dank U.”