Roerige weken?

Het is zondag, zondag 21 November 2010. "The day after" noem ik het. Rond kwart voor tien smul ik van een opportunistisch afstandsschot van Luis Suárez. Dit schetste voor mij de afgelopen Ajax-weken, vanuit een schier onmogelijke positie het doel proberen te bereiken. Want zoals jullie allemaal wel weten, zijn er betere weken geweest. Martin Jol begint in opspraak te komen, Johan Cruijff ziet het niet meer zitten en wil een "revolutie" en volgens Rik van den Boog en consorten zit het allemaal wel snor bij Ajax. Maar wat is waarheid? Hier nog even de afgelopen weken.

Zondag 24 Oktober, Rotjeknor, hier komen we weer.
Een simpele zege wordt uit iedere hoek van het land verkondigd, maar helaas. Na een spijtige rode kaart voor Vurnon Anita pakt Excelsior bruut de leiding, met tien man wordt er echter nog een punt gestolen uit Woudestein, zucht!. Overigens was dit hetzelfde weekend van de verschrikkelijke 10-0. Ja, de slachting van Feyenoord was wereldnieuws, bij de invoering van de letter P op Google kreeg je al "PSV - Feyenoord 10-0". Geestig? Of shocking?

Maandag 25 Oktober. Cruijff reageert.
"Hopelijk is het een goede les voor Ajax. Net als Feyenoord een instituut, maar door wanbeleid ook steeds verder afgegleden", als reactie op de 10-0 wat uiteraard wat aandacht afhield van de wanprestatie van Ajax. Echter was er dit weekend nog geen man overboord. Maar het matige spel van Ajax deed al vraagtekens rijzen. Er was geen enkel systeem te ontdekken, als excuus werd de rode kaart voor de linksback maar aangehaald, excuses aanvaard?

Zaterdag 30 Oktober. Heracles als tussendoortje?
Makkelijk ging het in de eerste helft niet, met en fraaie goal van Mounir El Hamdaoui kwam Ajax op voorsprong. Willie Overtoom dacht er anders over, maar mooie goals van Rasmus Lindgren en Miralem Sulejmani verbloemden het matige spel en sleepten de winst binnen. Bovendien, de oudgediende die in de basis stond (doelend op André Ooijer) maakte zijn eerste goal in Ajax 1. Hij was overigens geschorst voor de Champions league na een oliedomme overtreding op Dennis Oliech die bovendien doorgebroken was.

Woensdag 3 November. Op naar het Franse boerenland!
Frédéric Sammaritano en Steven Langil waren de beulen van de gevallen koning. De door Martin Jol verguisde Toby Alderweireld (vervanger van Ooijer) deed nog wel iets terug, maar onoplettendheid en een vleugje buitenspel velden ons oordeel. 2-1, de poule ligt weer open en overwintering is alles behalve zeker.

Zondag 7 November, oh oh ADO.
Klopt, onze "sympathieke boezemvriend" komt naar de Arena. FC Duh haag, dit moet wel een simpele middag worden. 3-0? 4-1? of zou het toch 6-0 worden? Wesley Verhoek, nota bene de man die ietwat geblesseerd speelde, plaatste de bal fraai in de linkerbovenhoek. Dit was niet het ergste. Het machteloze wat Ajax uitstraalde deed menig voetbalsupporter in Nederland pijn aan de ogen, lange halen wel thuis was het motto. Na de wedstrijd strooide Verhoek nog wat zout in de wonden: "Ik schrok gewoon van het spel". Nou Wesley, jij was echt niet de enige.

Maandag 8 November, Cruijff haalt uit.
"Het bestuur moet vertrekken" was de harde conclusie. Johan had een duidelijke visie, door velen onderkend. Maar ik had er persoonlijk twijfels bij, was het rancune? Of was Johan door emotie de nuances kwijt? Iedereen genoot ervan maar de echte Ajacied had pijn en vond dat er iets moest veranderen. Maar is het niet wat teveel om gelijk het hele bestuur de laan uit te sturen? Zoals zo vaak werden de opmerkingen van Cruijff deze week wat gebagatelliseerd.

Zondag 14 November, Wie heeft er zin in gesmolten kaas?
Alkmaar, de stad van het kleine broertje, genaamd: Alkmaar Zaanstreek. Een selectie die bestaat uit pure middelmaat maar toch staat er een goed team. Wederom wordt Ajax compleet opgerold met het authentieke vleugelspel wat ook al door ADO werd uitgedragen in de Arena. Zes 100% kansen zijn de mannen van AZ nodig voor ze het net treffen. Maar toen het gebeurde wist je het al. Dit wordt niet wat. Het enige genoteerde wapenfeit aan onze kant was het lobje op de lat, ja, de lat. Suárez heet de aluminiumvreter, staat bovenaan in het pro-klassement latje schieten. Jammer.

Maandag 15 November, Oud-spelers, Cruijff?
Dat was de oplossing die Cruijff bood, een doodseskader van oud-spelers die een sportieve vooruitgang moesten betekenen op termijn. Ajax moest weer vanouds worden, niet het grauwe bedrijf voor passanten en geldopstrijkers. Maar een warme club die bovendien een pionier moet zijn op gebied van voetbal. 4-3-3, vleugelaanval dan wel te verstaan. Mensen hingen deze week wat meer oor naar Cruijff. Vooral dankzij de resultaten en omdat hij een tastbare oplossing voorschotelt. Maar moet Johan niet zelf een functie gaan bekleden? roept Nederland.

Zaterdag 20 November, De Philips Sport Vereniging op bezoek.
Het begon slecht, de bekende lange bal kwam veel in het beeld voor. Echter was PSV veel te afwachtend, na een minuut of 10 begon Ajax sinds FC Twente-Ajax weer te voetballen. Het was prachtig, er werd vroeg druk gezet en PSV was bij vlagen nergens. Dat je dit niet de hele wedstrijd volhoudt tegen PSV is logisch, maar er werd niet gescoord. In de tweede helft ook niet, een zware rode kaart voor Lindgren en de beet van Suarez waren misschien de hoogtepunten van de wedstrijd. Maar er werd strijd geleverd, gevoetbald en er werd iets gecreëerd.

Of dit een aanknopingspunt is voor de rest van de competitie is een vraag. Maar vorig seizoen stonden we rond deze tijd verder achterop, en komende dagen wachten de witten. Ja, de witten van de koninklijke. En het is de vraag hoe Cruijff gaat reageren. Gelukkig raken we naar mijn inzicht uit die diepe put, en dient Real Madrid zich prima aan om te zien hoe ver we nou eigenlijk zijn. De hamvraag blijft: wat moet er nou eigenlijk op kort termijn gebeuren?