Kippenvelmomenten door enkele noten en gezang

Ik vind het altijd geweldig, de opkomst van de twee ploegen die zullen gaan strijden om de winst. Muziek, leuzen, vlaggen, vuurwerk, confetti, alles komt aan te pas wanneer onze helden het veld betreden. Het zijn momenten die een sporter een mental boost, vertrouwen en een geweldig indruk geven. Dat alles geeft de speler, maar ook de supporter het gevoel dat er iets op het spel staat. Op ieder moment, tijdens, maar ook voor de wedstrijd is alles geoorloofd. Maar vooral één lied kan zoveel individuen een geweldige kick bezorgen: het clublied als het volkslied.

Ik hou van landen en clubs met mooie liederen. Een clublied of een volkslied is traditie van een team. Die traditie zorgt bij de clubs en landen voor een goede sfeer die in waarde gehouden moet worden. Dat beseffen ook de supporters van de eenheden. De supporters hebben een reputatie hoog te houden, ook voordat de wedstrijd op het punt van beginnen staat. Men trekt dan alles uit de kast om hun ‘cluppie’ aan te moedigen. Het meebrullen van hun volkslied of hun clublied. Het is een manier om de eenheid te versterken en je te laten horen. Ik vind het geweldig klinken, wanneer duizenden zielen in een stadion de teksten van hun liederen uit hun strotten brullen!

We kennen het allemaal wel, die duizenden fans van Liverpool FC die voorafgaand aan de wedstrijd hun club met misschien de mooiste Engelse woorden ooit, You’ll never walk alone, toezingen. Of neem ons eigen volkslied van Nederland, het Wilhelmus. Iedere wedstrijd weer zingt het Oranje Legioen uit volle borst die vier zinnen van het eerste couplet mee. Wanneer de laatste woorden, heb ick altijt gheeert, geklonken hebben, dan barst er een gejuich van jewelste los. Een oorkaan van geluid! Het zingen van het lied, het gejuich, de supporters, alles wat om ieder volkslied heen zit is geweldig!

Ik ben een supporter van het voetbal die respect heeft voor iedere tegenstander, al moet ik wel zeggen dat ik helemaal niets met het Italiaans voetbalelftal heb. Op één gebied krijgt Italië mij wel altijd stil, door middel van hun volkslied: Il Canto degli Italiani genaamd. Het Italiaans volkslied is zo mooi en ook de supporters van dat land zingen de tekst van het lied met de volle passie mee. Daarom heb ik respect voor supporters van Italië. Zij zitten vol met passie en vol enthousiasme, bij iedere wedstrijd van Italië heb ik wel een zwak voor de supporters wanneer zij hun mooie volkslied laten klinken. Het lijkt me geweldig om daar eens tussen die supporters te staan!

Of het nou Sparta Rotterdam, het Franse voetbalelftal, Celtic, Ajax, Willem II, Duitsland, ADO den Haag, Feyenoord of welke andere club dan ook is, alle clubs en landen zijn met eigen liederen voor mijn part al geweldig, ook al ken ik niet iedere club zo goed! Ik krijg er altijd kippenvel van! Ook wanneer ik die Spartanen op de Dennis Neville hun mars hoor zingen, of wanneer de Feyenoord-supporters hun ‘cluppie’ Hand in Hand de ploeg vooruit willen helpen, of wanneer de Ajacieden in Vak410 zich laten horen, het zijn allemaal geweldige momenten! Je ziet het, je hoort het, het geeft een geweldig gevoel!

Een volkslied is een gezang die een natie voor de nodige trots zorgt, wat ik zeker weten kan begrijpen. Voor zulke liederen moet je respect hebben en niet irritant doorheen gaan zitten fluiten of schreeuwen. Zo kan ik er heel slecht tegen wanneer er bij volksliederen een paar figuren domweg er doorheen gaan fluiten of schreeuwen. Nu wil ik niet het braafste jongetje van de klas zijn, natuurlijk moet een grapje op allerlei momenten kunnen. Een grapje van een clublied maken kan op een leuke manier worden opgevat, maar voor volksliederen moet men respect hebben. Van liederen en tradities van welk land dan ook blijf je hoe dan ook van af! Daarom was ik ook blij dat het verboden werd om op een vuvuzela te blazen tijdens een volkslied op het afgelopen WK.

Aanstaande woensdag spelen twee teams met een grote voetbalhistorie tegen elkaar: de Engelse leeuwen tegen de Franse haantjes. Ook ik zal de wedstrijd met de nodige aandacht volgen. Maar, voor mij begint de wedstrijd niet pas vanaf het eerste fluitsignaal, maar de wedstrijd begint voor mij al wanneer de eerste noten van La Marseillaise en de God Save the Queen worden gestart. Wat is de traditie toch mooi!