De Franse Revolutie

Nee, ik ga geen geschiedenisles geven in de zomervakantie. Waar ik nu over ga schrijven, heeft wel wat weg van een toneelspel. Een soap, daarmee vergelijk ik de hele situatie rondom Les Bleus, het Franse voetbalelftal. In deze soap wordt zat bedrogen, gelogen (en al voor het toernooi) gezogen. Iedereen geeft elkaar de schuld van alle toestanden rondom de Franse equipe. Er vertrekken personages uit de soap (de Franse bondsvoorzitter bijvoorbeeld) en er komen nieuwe karakters in de serie bij. De nieuwe bondscoach Laurent Blanc bijvoorbeeld, die niet de boeman wil spelen, maar wel het nodige in de media roept. Ik vraag me af hoe het nu allemaal verder moet.

Nu ik geniet van een welverdiende vakantie in Zuid-Frankrijk, word ik als groot Frankrijk-liefhebber nog altijd geconfronteerd met alle drama van het nationale elftal van een aantal weken terug. Als ik in de morgen naar de krantenkiosk van de camping loop, zie ik de grote koppen op de kranten al staan. Het Franse voetbal, de hele Franse sportwereld spreekt schande over de toestand rondom het Franse elftal. De hele kwestie is zelfs een politiek vraagstuk en de veel besproken president Nicolas Sárkozy bemoeit zich ook vrolijk met de ruzie. De hele Franse sportwereld is in rep en roer door de scheldkanonnade van Nicolas Anelka, de stakingen van enkele spelers van het team en het poëziegedicht van de sterrenkundige Raymond Domenech.

Tegelijkertijd is het wereldkampioenschap al bijna afgelopen: de wedstrijd rondom de derde plaats waar onze Oosterburen noodgedwongen aan deelnemen en natuurlijk de finale van Oranje tegen de Spanjaarden staan nog op het programma. Hier in Frankrijk gaat het natuurlijk over de finale die nog komen gaat, maar ook de ruzie in het Franse kamp wordt uitgebreid toegelicht en besproken. In een week tijd heb ik de oude Fransengarde van Lilian Thuram tot Christophe Dugarry voorbij zien komen met ieder zijn eigen mening over de stand van zaken bij het Franse voetbalteam.

De Franse jongeren trekken al snel hun conclusies. Als ik met enkele Franse jongeren hier op de camping spreek, mijden ze het onderwerp Les Bleus en proberen zo snel mogelijk over te schakelen naar het Nederlands elftal, dat zo fantastisch speelt. In plaats van Thierry Henry, Nicolas Anelka en Patrice Evra, zijn nu de Nederlanders Arjen Robben, Wesley Sneijder en Dirk Kuyt de helden van de Franse kinderen. Ik stond met mijn mond vol tanden toen ik bij de uitgang van de Carréfour iemand in het Nederlands elftalshirt met ‘Sneijder’ achterop zag staan. Ik begroette de man in het witte uitshirt in het Nederlands, maar hij verstond me niet. Hij zei dat hij een Fransman was die een groot hart heeft voor Oranje, in plaats voor ‘zijn’ Frankrijk. Enigszins voelde ik me in mijn hart een trotse Hollander. Het Nederlands elftal heeft met haar zakelijke, maar effectieve voetbal de wereld veroverd. Aan de andere kant; ik zou het niet kunnen, om mijn eigen land zomaar te laten vallen en dan een ander land te gaan supporteren. Dat kan ik mijn land en mijzelf echt niet aan doen.

Nu rest alleen de vraag: hoe moet het nu allemaal verder? Ten eerste moet iedereen die zich officieel (dus niet alle oude Franse profvoetballers en dergelijke, die er allemaal ver van af staan) met deze hele zaak bemoeit, niet de media blijven opzoeken om zijn mening te verkondigen. Alles moet binnenskamers blijven. De Franse bond kan dan rustig verder aan de slag met het hele onderzoek rondom het Franse voetbalteam.

Ten tweede moet de Franse regering niet met deze ruzie bemoeien. De FIFA zou een beter tussenpersoon kunnen zijn om deze trieste gebeurtenis rondom de mannen in het blauw te begeleiden en aan te sturen. De politiek mag immers niet met het voetbal bemoeien, dat staat in de wet van de FIFA. Als de politiek zich er mee blijft bemoeien, dan kan de FIFA besluiten Frankrijk uit te sluiten van internationale toernooien. Een net zo erge situatie als bij Nigeria willen we allemaal niet.

Ten slotte zou het misschien beter zijn als men gewoonweg stopt met het hele onderzoek. Een nieuw tijdperk bij het Franse elftal breekt aan en men moet niet de oude koeien uit de sloot gaan halen. Alles is immers gebeurd en er valt helemaal niets terug te draaien. Blanc is nu de keuzeheer geworden en aan hem is het nu wat er allemaal gaat gebeuren bij Frankrijk. Hij krijgt de (moeilijke) taak het Franse elftal van een lachertje weer aanzien te geven. Alles vergeten gaat natuurlijk niet, maar Blanc weet wat hij beter wel en niet kan doen.

Frankrijk staat aan het begin van een tweede Franse Revolutie. Hoofden van slachtoffers zullen worden afgehakt door de beulen en het Franse volk zal zegevieren. De zaken rondom het Franse team zullen vanaf het nieuwe voetbalseizoen anders gaan. Ik moet niet snel conclusies gaan trekken, maar ik ben optimistisch. Alles gaat goed komen bij het Franse elftal. Alleen, wannéér dat allemaal zal gebeuren, is nog de vraag. Dat gebeurde ook 221 jaar geleden. Zal de geschiedenis zich herhalen?