Johannesburg - Amsterdam

Het WK is in volle gang, en het is stil rondom ons aller Ajax. Dit is geen onbekend fenomeen, tijdens grote toernooien is dit eerder regel dan uitzondering. Dus wend ik mij in deze tijden graag tot de prestaties van de godenzonen op het WK. Want, hoe beter zij het doen, hoe trotser ik ben op onze jongens. Tegelijkertijd word ik er toch een beetje bang van. Want, hoe beter zij het doen, hoe meer interesse er komt van de topclubs. Op Chelsea, Real Madrid en Liverpool na is Ajax de grootste leverancier van internationals op het WK. Als we Marko Pantelic voor het gemak even buiten beschouwing laten (hij vertrekt toch wel), gaat het om 3 Nederlanders, 2 Uruguayanen, 2 Denen en 1 Kameroener.

Maarten Stekelenburg, Gregory van der Wiel en Demy de Zeeuw zijn de gelukkige Ajacieden die het Oranje mogen dragen. Stekelenburg is de onbetwiste nummer 1 in het doel van Oranje en speelt tot dusverre een goed toernooi. Geen tegendoelpunten tegen Denemarken en Japan, die ieder 3 schoten op doel losten. Als Brazilië straks tegenstander is, zal dat aantal binnen 90 minuten waarschijnlijk worden verdrievoudigd, en dan is het niet onwaarschijnlijk dat Maarten toch zal moeten capituleren. Om Maarten hierop te beoordelen is natuurlijk onzin, omdat een keeper natuurlijk niet altijd hoofdschuldige is bij een tegentreffer. Ik denk dat Maarten stiekem hoopt op minstens 1 penalty shoot-out. Deze 10 zenuwslopende minuten zijn voor Maarten meer dan winst of verlies, voor hem zal de inzet een basisplaats bij een Europese topclub zijn. Luís Fabiano mag wat mij betreft op de paal mikken.

Over Gregory van der Wiel is al genoeg gesproken. Na een uitstekend optreden tegen Denemarken en een onopvallende wedstrijd tegen Japan mag Gregory zich straks gaan meten tegen de echte toppers. Weet hij ook dan indruk te maken, dan kan zijn afscheidsspeech al geschreven worden. Demy de Zeeuw lijkt vooralsnog niet op teveel speelminuten hoeven te rekenen. Mocht Mark van Bommel of Nigel de Jong onbeschikbaar zijn, dan is hij wel de eerste vervanger. Een schorsing voor Nigel de Jong is niet ondenkbaar, waarna Demy zich definitief kan gaan profileren als opvolger van Mark van Bommel.

Dan de Denen. Christian Eriksen mocht tegen Nederland twintig minuten ruiken aan het hoogste podium ter wereld. Een onzichtbaar optreden van de Benjamin van het WK tot dusverre. De vraag is of Morten Olsen het ook aandurft om Christian in een verder stadium naar voren te schuiven. Met zijn contractverlenging in het achterhoofd verwacht ik echter niet dat Barcelona alsnog met een zak geld komt. Dennis Rommedahl is tot dusverre de meest opvallende Ajacied op het WK. Was hij tegen Nederland de gevaarlijkste man aan de kant van de Denen, tegen Kameroen was hij hoogstpersoonlijk verantwoordelijk voor de drie punten. Mocht Ajax nog steeds twijfelen over zijn contractverlenging, dan zal dit optreden de hoge heren toch even achter de oren hebben doen krabben. Blonk hij vorig jaar nog uit tijdens NEC-VVV, vandaag de dag is hij de sterspeler van het Deens nationale elftal. Ik zeg gelijk bijtekenen, voordat ze Dennis een grote zak geld vanuit de woestijn sturen.

Nicolas Lodeiro beleefde een dramatisch WK debuut. Tegen Frankrijk mocht hij het een half uur laten zien, maar binnen 20 minuten had hij al twee gele kaarten te pakken. Vooralsnog hoeven we niet teveel van hem te verwachten, dat doen ze bij Ajax ook niet. Zijn tijd komt nog wel. Dan Luis Suárez. Ik kan eigenlijk wel een hele column over zijn situatie schrijven. Men zou bijna denken dat hij Duitse roots heeft, deze Schwalbekoning. Hoe je het ook wendt of keert, hij zorgde met zijn maniertjes wel voor de beslissing in de wedstrijd tegen Zuid-Afrika, door een penalty te verdienen en Itumeleng Khune ook nog eens een rode kaart aan te smeren. Gelukkig liet hij vlak voor tijd ook nog zijn andere kwaliteit zien: voetballen. Met een goede aanname en een assist waar Xavi jaloers op zou zijn, legde hij de bal zo neer dat Alvaro Pereira alleen nog maar met zijn edele deel tegen de bal aan hoefde te lopen om de genadeklap uit te delen. Een verdere showcase van Suarez is niet uitgesloten en waar ik in een eerdere clubexpert al aangaf te verwachten dat El Capitano na de zomer zal vertrekken, worden deze gevoelens sterker en sterker naarmate Uruguay beter presteert.

En dan een van mijn favoriete Ajacieden: Eyong Enoh. Met een hart van goud en de uitstraling van een knuffelbeer moest ik lijdzaam toekijken hoe ook hij niet kon voorkomen dat Kameroen het eerste land is wat zijn koffers kan gaan pakken. Ik vertrouw er dan ook op dat Enoh na de zomer gewoon weer terugkeert als Godenzoon, waarna hij over vier jaar de ster van de Gouden Leeuwen zal zijn als speler van een grote Europese topclub. Maar eerst nog een paar jaartjes rijpen in Amsterdam.

Hoewel ik het iedere Ajacied gun om een zo goed mogelijk toernooi te spelen, blijft de keerzijde toch door mijn hoofd spoken. Als ik heel egoïstisch zou zijn: vanavond om 23:55 vliegt KLM van Johannesburg naar Amsterdam..boek maar vast acht tickets..