Van Kubo en Son tot Chhetri: negen aanvallende smaakmakers op de Azië Cup

De achttiende editie van de Azië Cup gaat vrijdag van start. Titelverdediger Qatar gaat in eigen land proberen de titel te prolongeren, al liggen er de nodige concurrenten op de loer. Van welke spelers mogen we het nodige aanvallende vuurwerk verwachten? Voetbalzone licht negen spelers uit.

Door Jonathan van Haaster

Mehdi Taremi (Iran)

Iran kende zijn gloriejaren tussen 1968 en 1976. Team Melli won in die periode drie keer op rij de Azië Cup. De laatste, in 1976, werd in Iran zelf veroverd. 112.000 supporters in het Aryamehr Stadion in Teheran zagen Ali Parvin de enige treffer van de finale maken tegen Koeweit. Sindsdien werd Iran vijfmaal derde, maar de laatste Azië Cup dateert dus alweer van 48 jaar geleden.

Veel van eventueel succes in de editie van 2024 zal vermoedelijk afhangen van Mehdi Taremi. De 76-voudig international maakte 46 doelpunten voor zijn land, dat vurig hoopt op het einde van de prijzendroogte in de Azië Cup. De spits is de laatste jaren uitgegroeid tot een van de sleutelfiguren bij FC Porto.

Taremi kroonde zich in het seizoen 2022/23 met 22 goals tot topscorer van de Portugese competitie. Dit seizoen verloopt iets moeizamer met zes goals en vier assists over alle competities, al zal men in Iran vooral naar zijn statistieken bij de nationale ploeg kijken. In zijn laatste vier niet-vriendschappelijke duels maakte hij vijf treffers in vier wedstrijden.

Taremi wordt doorgaans ondersteund door een andere bewezen spits: Sardar Azmoun. De goaltjesdief van AS Roma was in de bovengenoemde vier wedstrijden eveneens goed voor vijf treffers. Ondersteund door onder meer Feyenoord-aanvaller Alireza Jahanbakhsh hopen Taremi en Azmoun ook op de Azië Cup te schitteren.

Heung-min Son (Zuid-Korea)

De grootste naam op de Azië Cup is ongetwijfeld Heung-min Son. De aanvoerder van Tottenham Hotspur en Zuid-Korea geldt als de grote hoop bij de Koreaanse fans. De Premier League-ster moet zijn ploeg na vele jaren weer naar Azië Cup-glorie zien te leiden. Zuid-Korea won het toernooi in 1956 en 1960, maar sindsdien werd de trofee nooit meer mee naar huis genomen.

Son was dit seizoen goed voor twaalf goals en vijf assists in de Premier League. De 116-voudig international (41 goals) zadelt Spurs-manager Ange Postecoglou met een probleem op door zijn afwezigheid, maar de Australiër schat het belang van het toernooi hoog in. “Ik hoop dat Sonny opnieuw tweede eindigt achter Australië”, vertelde Postecoglou gevat. De manager was in 2015 bondscoach van Australië, dat dat jaar de Azië Cup won ten koste van Zuid-Korea.

Alleen al de aanwezigheid van Son heeft een positief effect op de allure van de Azië Cup, vertelde toernooidirecteur Jassim Al Jassim. "Dit helpt ons uiteraard enorm tijdens het toernooi. Son en andere internationale spelers die in Europa spelen en naar Qatar komen, zullen zeker extra kleur geven aan de wedstrijden voor degenen die de wedstrijden in Qatar zullen bijwonen."

Hee-chan Hwang (Zuid-Korea)

De finale van 2015 kwam nog net te vroeg voor Hee-chan Hwang, die anderhalf jaar later zou debuteren voor de Taeguk Warriors. Destijds kwam hij uit voor Red Bull Salzburg, de club die hem in 2020 verkocht aan RB Leipzig. In Oost-Duitsland kwam hij niet helemaal uit de verf, maar na zijn transfer naar Wolverhampton Wanderers lijkt alles wel op zijn plek te zijn gevallen. De 27-jarige aanvaller was dit seizoen al goed voor tien goals en drie assists in de Premier League.

In de jacht op de eerste Azië Cup-trofee sinds 1960 heeft bondscoach Jürgen Klinsmann met Hwang en Son de beschikking over een ijzersterke voorhoede. Doorgaans heeft Klinsmann ook een basisplaats in huis voor Gue-sung Cho. De aanvaller van FC Midtjylland was dit seizoen al goed voor acht treffers in de Deense competitie. Aangevuld met de kwaliteiten op het middenveld van onder meer Paris Saint-Germain-middenvelder Kang-in Lee lijkt Zuid-Korea de torenhoge favoriet om de groep met Bahrein, Jordanië en Maleisië te winnen.

"We mikken op het allerhoogste", vertelde Klinsmann over de hoge verwachtingen. "En als we dat niet bereiken, dan is het de schuld van de trainer. Geen probleem." Het afgelopen WK in 2022 verliep teleurstellend voor de halve finalist van 2002. De laatste zestien werd bereikt, maar in die ronde werd vrij kansloos met 4-1 verloren van Brazilië.

Met name op de statische, afwachtende tactiek van toenmalig bondscoach Paulo Bento was er veel kritiek. Klinsmann wil een andere weg inslaan. "Het beste voorbeeld is Kang-in. Met zijn kwaliteiten erbij hebben we nu een totaal ander ritme in ons spel." Kang-in Lee was onder Bento geen bepalende speler, maar dat is onder Klinsmann wel het geval.

Ali Mabkhout (Verenigde Arabische Emiraten)

Vijftien jaar geleden maakte de toen achttienjarige Ali Mabkhout zijn debuut voor de Verenigde Arabische Emiraten. Mabkhout kwam toen uit voor de Al-Jazira in de nationale competitie van de VAE en speelt nu nog altijd voor de drievoudig landskampioen. Mabkhout kan met recht een absolute legende van zijn land genoemd worden.

Namens zijn club wist hij in 340 duels liefst 229 treffers en 91 assists te produceren. De statistieken voor zijn land zijn nog indrukwekkender met 85 doelpunten in 111 optredens. Mede dankzij zijn vijf treffers op de Azië Cup van 2015 eindigde de VAE op een zeer knappe derde plaats: de op één na beste prestatie op dat toernooi ooit na de zilveren medaille in 1996.

Vier jaar na de bronzen plak, in 2019, was Mabkhout goed voor nog eens vier treffers op de Azië Cup. De 33-jarige spits bezorgde zijn land daarmee de vierde plaats en schreef ook nog eens persoonlijke geschiedenis. Met zijn negen goals in totaal op de Azië Cup staat Mabkhout nu gedeeld derde op de topscorerslijst aller tijden. Naohiro Takahara en Almoez Ali hebben er net als Mabkhout negen gemaakt en hoeven daarmee alleen voorrang te verlenen aan Dong-gook Lee (10) en Ali Daei (14).

Salem Al-Dawsari (Saudi-Arabië)

Salem Al-Dawsari beleefde tijdens het WK in Qatar ongetwijfeld het hoogtepunt in zijn carrière. Met de vleugelspeler als een van de absolute uitblinkers versloegen de Saudi's de latere wereldkampioen Argentinië met 1-2. De aanvoerder ontdeed zich bij een 1-1 stand van de nodige Argentijnen en vond de verre hoek met een heerlijk gekruld schot. Genoeg voor de volgende ronde was het uiteindelijk niet, maar Saudi-Arabië stond weer op de kaart.

Al-Dawsari speelt zijn wedstrijden voor Al-Hilal, waar hij steevast verzekerd is van een basisplaats en doorgaans in de aanval staat opgesteld met spelers Malcom, Aleksandar Mitrovic en de momenteel geblesseerde Neymar. Bondscoach Roberto Mancini zal ongetwijfeld rekenen op Al-Dawsari, die eind oktober vorig jaar werd uitgeroepen tot Aziatisch speler van het jaar.

Die prijs kreeg hij niet voor niets. Zo maakte hij vier treffers en leverde hij drie assists in de Aziatische Champions League, wat Al-Hilal een finaleplaats opleverde tegen de uiteindelijke winnaar Urawa Red Diamonds. Op het WK voor clubteams leverde hij met twee treffers en een assist een enorme bijdrage aan de 3-2 zege op Flamengo. Al-Hilal werd daarmee de eerste Saudische club ooit die de finale van het toernooi haalde.

"Met deze prijs ben ik zeer gemotiveerd en beloof ik mijn mensen dat we in januari 2024 alles zullen geven op de Azië Cup", vertelde Al-Dawsari na het winnen van zijn individuele onderscheiding. "We weten dat de carrières van voetballers kort zijn, maar Ik kan iedereen verzekeren dat ik met dezelfde energie zal vechten tot de dag dat ik mijn kicksen ophang.”

Sunil Chhetri (India)

In het land met de meeste inwoners ter wereld geldt Sunil Chhetri als de absolute voetballegende. De inmiddels 39-jarige spits staat voor zijn (vermoedelijk) laatste Azië Cup met India, dat buiten de tweede plaats in 1964 nooit een grote rol heeft gespeeld op het toernooi.

Chhetri, aanvoerder van the Blue Tigers, maakte in 145 interlands 93 doelpunten. De ster van Bengaluru FC staat daarmee vierde op de lijst van topscorers aller tijden bij nationale teams. Alleen Lionel Messi (106), Ali Daei (108) en Cristiano Ronaldo (128) maakten er ooit meer.

Wat in het voordeel van India kan spreken, is dat er weinig verwacht wordt van de ploeg van Igor Stimac. India zit in een groep met Syrië, Australië en Oezbekistan. Met name van de twee laatstgenoemde landen geeft Chhetri hoog op. "Teams als Australië en Oezbekistan zijn waarschijnlijk van WK-niveau, dus het is mooi dat we ons tegen hen kunnen testen."

"Het is een enorm toernooi voor ons, puur omdat we ons kunnen meten met de beste teams in Azië." Chhetri, die op de eveneens 39-jarige Thaise goalie Siwarak Tedsungnoen na de oudste speler van het toernooi is, hoopt in de opener tegen Australië te kunnen profiteren van de underdogrol. "Niemand, zelfs niet onze vrienden, geven ons een kans. Stel je voor dat we een resultaat kunnen behalen tegen Australië, dat zouden we meenemen naar ons graf."

Abbosbek Fayzullaev (Oezbekistan)

Een van de tegenstanders van India is dus Oezbekistan, dat met Abbosbek Fayzullaev een van de grootste talenten van Azië in zijn team heeft. De twintigjarige aanvallende middenvelder van CSKA Moskou maakte grote indruk op de Azië Cup Onder 23. Oezbekistan haalde de finale, waarin het verloor van Saudi-Arabië.

Een jaar later kroonde Fayzullaev zich tot de Most Valuable Player van de Azië Cup Onder 20, dat een prooi was voor de Oezbeken. Niet eens zozeer vanwege zijn statistieken (één goal), maar meer vanwege zijn ongrijpbare spel. "Hij verblindde met zijn snelle loopacties, goede controle over de bal en scherpe passes. Hij bezorgde zijn tegenstanders enorm veel werk", zou de FIFA zijn toernooi later omschrijven.

Fayzullaev maakte op negentienjarige leeftijd zijn debuut voor het nationale team en maakte een wedstrijd later zijn eerste treffer in het met 5-1 gewonnen duel met Tadzjikistan. Fayzullaev, die bekendstaat om onder meer zijn techniek, dribbelvaardigheden en flair, leverde dit seizoen al negen assists en kwam daarnaast tweemaal tot scoren. In 2023 werd Fayzullaev uitgeroepen tot speler van het jaar in Oezbekistan.

Bij de uitverkiezing troefde Fayzullaev onder meer Cagliari-spits Eldor Shomurodov af. De aanvoerder van de Witte Wolven is er niet bij wegens een voetblessure. Een groot gemis voor Oezbekistan, daar Shomurodov in 68 wedstrijden goed was voor liefst 38 treffers.

Almoez Ali (Qatar)

Qatar zal een groot deel van zijn hoop op de schouders van Almoez Ali laten rusten. De 27-jarige spits van Al-Duhail was tijdens het WK in eigen land één van de blikvangers en dat was niet zonder reden. Ali maakte in 82 wedstrijden 39 doelpunten voor zijn land.

Dat Ali gemaakt is voor het grote toneel, blijkt onder meer uit zijn enige deelname aan de Azië Cup. In 2019 maakte hij liefst negen treffers, waarmee hij een enorm aandeel had in de eindzege van Qatar. Ali werd vanzelfsprekend topscorer en speler van het toernooi.

Ali scoorde in de openingswedstrijd tegen Libanon eenmaal, om er vervolgens vier in het netje te leggen tegen Noord-Korea. Ali sloot de groepsfase af met een dubbelslag tegen Saudi-Arabië. In de twee daaropvolgende knock-outwedstrijden scoorde hij niet, om in de halve finale tegen de VAE (0-4) én de finale tegen Japan (1-3) weer toe te slaan.

Dat Ali klaar is voor de Azië Cup, blijkt uit zijn recente prestaties bij de nationale ploeg. In november maakte hij er vier tegen Afghanistan (8-1), om later die maand ook eenmaal te scoren tegen India (0-3). Op 31 december tekende Ali met een hattrick nog voor rust voor de eindstand tegen Cambodja (3-0).

Takefusa Kubo (Japan)

Gedurende zijn tijd in de jeugdopleiding bij FC Barcelona, kreeg Takefusa Kubo de bijnaam 'de Japanse Messi'. Lange tijd leek het talent, dat die bijnaam een 'eer' noemde, zijn potentieel niet (volledig) waar te maken. Via Real Madrid, Real Mallorca, Villarreal en Getafe kwam de nu 22-jarige Kubo in 2022 uit bij Real Sociedad.

In Baskenland ontpopte Kubo zich vrijwel direct tot basisspeler en met negen goals en zeven assists in het seizoen 2022/23 betaalde Kubo het vertrouwen van trainer Imanol Alguacil terug. Dit seizoen is Kubo met zes goals en drie assists na achttien wedstrijden hard op weg om zijn statistieken van vorig seizoen minimaal te evenaren.

Over de breedte beschikt Japan misschien wel over het meeste aanvallende talent van alle deelnemende ploegen aan de Azië Cup. Zo zijn Daizen Maeda (Celtic), Ayase Ueda (Feyenoord), Takumi Minamino (AS Monaco), Junya Ito (Stade de Reims) en Ritsu Doan (SC Freiburg) opties voor bondscoach Hajime Moriyasu.

Grote tegenvaller voor Moriyasu is de enkelblessure van misschien wel dé grootste Japanse ster van het moment: Kaoru Mitoma. De vleugelflitser van Brighton & Hove Albion zit wel in de selectie, maar zal zeker in het begin niet in actie te komen. Zodoende mag er vanaf de flanken een beetje extra verwacht worden van Kubo, die de status van 'eeuwig talent' nu definitief achter zich lijkt te hebben gelaten.