Acht grote buitenlandse namen die kozen voor een avontuur in de Eredivisie

Met de komst van Jordan Henderson naar Ajax is de Eredivisie een grote naam rijker geworden. De overstap van de Engelsman mag om meerdere redenen een 'stunttransfer' genoemd worden. Het is niet voor het eerst dat een speler met een grote naam en reputatie kiest voor een avontuur in de Eredivisie. Voetbalzone zet acht namen op een rijtje.

Door Jonathan van Haaster

Jordan Henderson
Op 18 januari maakte Ajax de komst van Jordan Henderson officieel bekend. De Engelsman moet de Amsterdammers reden tot hoop zien te geven in wat verder een dramatisch seizoen is voor de club. Van Henderson wordt verwacht dat hij leiderschap toevoegt aan de jonge selectie van de Amsterdammers. Daarnaast is de 33-jarige routinier een welkome versterking op het middenveld, waar Ajax te maken heeft met de nodige blessuregevallen.

Dat er van Henderson een voortrekkersrol verwacht wordt, mag gezien zijn rijke verleden dan ook geen verrassing heten. Hendo nam in 2015 bij Liverpool de aanvoerdersband over van clublegende Steven Gerrard. Wat Stevie G niet lukte, het winnen van de Premier League, gebeurde onder leiding van Henderson wel. In 2020 werd de felbegeerde trofee na dertig jaar weer omhoog gehouden. Daarnaast stond Henderson ook in 2019 vooraan na de Champions League-finale, waarin Liverpool afrekende met Ajax-beul Tottenham Hotspur.

Afgelopen zomer verliet Henderson Liverpool na 492 duels voor de club. De 81-voudig Engels international kreeg naarmate het afgelopen seizoen vorderde signalen van manager Jürgen Klopp dat zijn speeltijd in het huidige seizoen af zou kunnen nemen. Henderson voelde zich ongewenst en besloot te vertrekken. De keuze viel op Al-Ettifaq, dat veertien miljoen euro neertelde om hem los te weken uit de muziekstad.

In Saudi-Arabië werd Henderson echter nooit gelukkig, ook al trof hij daar in Gerrard zijn trainer en in Georginio Wijnaldum een andere oude bekende uit Liverpool. Na lange onderhandelingen tussen Henderson, Al-Ettifaq en Ajax kwam er op 18 januari witte rook. “Ik geloof dat Ajax wil dat ik op zes speel om het spel zo goed mogelijk van verdediging naar aanval te koppelen en zo te doen wat ik al een tijdje op die positie doe", vertelde hij in zijn eerste interview aan Ajax TV. To be continued.

Mario Götze
Voor de komst van Henderson was Mario Götze de laatste grote naam die naar de Eredivisie trok. In oktober 2020 stond de wereld in Eindhoven en omgeving even stil. Foto's van een geparkeerde auto met Duitse kentekens wakkerden razendsnel geruchten aan over een nieuwe speler. Op sociale media werd al snel duidelijk dat het om Götze ging. Zou het dan echt? Götze tekende, tot ongeloof van vele supporters, een tweejarig contract bij PSV.

Götze debuteerde een kleine twee weken na zijn komst voor de Eindhovenaren, die het opnamen tegen PEC Zwolle. De wedstrijd was net acht minuten oud toen hij profiteerde van een fout bij de Zwollenaren en de bal behendig binnenprikte. De verwachtingen waren hoog en constant werd men eraan herinnerd dat hij de man is die Duitsland in 2014 hoogstpersoonlijk naar de wereldtitel schoot.

Götze kwam in Eindhoven aan als een gelauwerde voetballer met een flinke blessurehistorie. Bovendien werd er in 2017 een stofwisselingsziekte bij hem geconstateerd. Götze dartelde in de laatste jaren voor zijn komst naar PSV dan ook niet meer als vanouds en mocht aan het einde van het seizoen 2019/20 transfervrij vertrekken bij Borussia Dortmund. In Eindhoven werd Götze een belangrijke speler onder Roger Schmidt, al leek de spelmaker nooit helemáál optimaal gebruikt te worden in de 4-2-2-2-formatie van de trainer. Toch rekende Götze al snel af met de sceptici.

Götzes misschien wel meest memorabele wedstrijd volgde op 7 augustus 2021 in de strijd om de Johan Cruijff Schaal tegen Ajax. In Amsterdam was Götze veruit de beste speler op het veld en vlak voor tijd zorgde hij voor de 0-4 eindstand, door de bal subtiel in de kruising te plaatsen. Aan het einde van dat seizoen won Götze zijn tweede prijs met PSV: de TOTO KNVB Beker. Die zomer was het tijd voor de 'herboren' Götze om terug te keren naar de Bundesliga, waar hij tekende voor Eintracht Frankfurt. Götze speelde uiteindelijk 77 duels voor PSV, waarin hij goed was voor 18 goals en 18 assists.

Burak Yilmaz
Het ongeloof was groot toen Fortuna Sittard in de zomer van 2022 de komst van Burak Yilmaz aankondigde. De spits, die 36 was toen hij bij de Limburgers tekende, maakte een jaar voor zijn komst nog korte metten met het Nederlands elftal, door in een WK-kwalificatiewedstrijd liefst driemaal te scoren in de uiteindelijke 4-2 zege van Turkije. Bovendien was hij in het seizoen voor zijn komst nog basisspeler bij Lille OSC, de club die hij in 2021 met zestien goals aan de Franse landstitel hielp.

Geen transfer naar een grote Turkse club, maar Fortuna Sittard werd zijn volgende bestemming. Burak tekende voor vijf jaar, waarvan twee als speler. "Ik kijk enorm uit naar mijn tijd bij Fortuna Sittard", vertelde Burak op de clubwebsite. "Voor mij was het complete plaatje enorm belangrijk, iets wat ze mij in Sittard kunnen en willen bieden. Maar eerst gaat de focus op mijn periode als speler bij de club. De club is ambitieus en ik wil de komende seizoenen met mijn ervaring daarin een bijdrage leveren."

De vrees bestond dat de status van Burak dusdanig groot was, dat hij de macht binnen de club naar zich toe zou trekken. Zo gingen er verhalen dat hij mede-eigenaar van Fortuna zou zijn, de opstelling en de manier van trainen bepaalde én dat hij zeggenschap had over wie de nieuwe trainer zou worden. De verhalen over het helpen bepalen van de opstelling bleken niet uit de lucht gegrepen. "We willen graag horen hoe hij vindt dat we iets moeten doen", vertelde toenmalig interim-trainer Dominic Vergoossen tegenover de NOS. "Dat is voor ons belangrijk. Hij is een invloedrijke assistent-trainer. Zo moet je het zien." Ook stelde Fortuna na aandringen van Burak de nodige winstpremies in het vooruitzicht voor de selectie.

Burak begon op sportief vlak sensationeel. De spits viel op de eerste speeldag van de Eredivisie in tegen Ajax en wist in de 24 minuten die hij meedeed zijn stempel te drukken met een heerlijke, rake vrije trap. In de vier wedstrijden die volgden wist Burak nog eens drie doelpunten te noteren, al verloor Fortuna wel zijn eerste vijf duels van het seizoen. Burak kwam tot negen treffers en vijf assists in 26 duels, waarna hij vrij plotseling totaal uit beeld verdween. Niet veel later kondigde hij het einde van zijn spelerscarrière aan en werd hij assistent-trainer bij Besiktas. Zo kwam er een vrij abrupt einde aan het Limburgse avontuur van Burak.

Hirving Lozano (2023)
Trots kondigde PSV in de zomer van 2017 de komst van Hirving Lozano aan. Chucky was op dat moment één van de grootste talenten van Mexico, waarvoor hij op dat moment al vijftien interlands had gespeeld, en trad in Eindhoven in de voetsporen van landgenoten Carlos Salcido, Francisco 'Maza' Rodríguez, Andrés Guardado en Héctor Moreno. "We zijn meer dan zes maanden met deze transfer bezig geweest. Enige creativiteit was nodig om de transfer uiteindelijk te laten slagen", liet toenmalig technisch directeur Marcel Brands weten via de clubkanalen.

De komst van Lozano bleek een schot in de roos te zijn voor PSV. De buitenspeler, die in 79 duels goed was voor 40 goals en 23 assists, werd in 2018 landskampioen met de Eindhovenaren. Lozano was dat seizoen alleen al goed voor zeventien treffers en elf assists in de Eredivisie. Met name aan het begin van dat seizoen was hij niet te stoppen. In de eerste acht wedstrijden waar hij beschikbaar voor was tekende hij voor negen goals en vijf assists.

Een seizoen later noteerde Lozano opnieuw zeventien goals en elf assists in de Eredivisie, al moest PSV de landstitel laten aan het oppermachtige Ajax. In het seizoen daarop werd een vertrek onafwendbaar. Trainer Mark van Bommel haalde Lozano in het Champions League-voorrondeduel met FC Basel voortijdig naar de kant, omdat de oefenmeester hem simpelweg niet goed genoeg vond spelen. In de daaropvolgende competitiewedstrijd zat Lozano negentig minuten lang onderuitgezakt op de bank. Desondanks lag Lozano uitstekend in de markt en de Mexicaan besloot dan ook om de Eredivisie achter zich te laten.

Napoli telde liefst 45 miljoen euro neer om Lozano los te weken uit het Philips Stadion. In het zuiden van Italië werkte hij zich langzaam maar zeker op tot basisklant en met name afgelopen seizoen was een zeer memorabele. Lozano was onderdeel van een door Luciano Spalletti gesmede machine, die met oogstrelend spel na ruim dertig jaar het landskampioenschap naar Napels bracht. Zo onbetwist als de absolute sterspelers Khvicha Kvaratskhelia en Victor Osimhen was Lozano echter niet en dus waagde PSV in de zomer van 2023 een poging om Lozano terug te halen. De Eindhovenaren slaagden in hun vooraf onwaarschijnlijke missie en telden vijftien miljoen euro neer voor Lozano, die zijn rust waardeert en in Noord-Brabant weer relatief rustig over straat kan.

Henning Jensen
Henning Jensen was in de jaren '70 een van de eerste internationale Deense sterren. De centrumspits maakte aan het begin van dat decennium in eigen land indruk bij Nørresundby BK, de club uit zijn geboortestad, voordat hij in 1972 naar Borussia Mönchengladbach vertrok. Daar kwam hij te spelen met grote namen als Jupp Heynckes, Berti Vogts en landgenoot Allan Simonsen. Gladbach was medio jaren '70 een grootmacht, die in 1975 en 1976 de Bundesliga won. Met dertien goals in het eerste kampioensjaar en elf in zijn tweede leverde de Deen een grote bijdrage.

Jensen, die in 1973 ook al de DFB-Pokal met Gladbach won, veroverde met zijn club in het seizoen 1974/75 bovendien de UEFA Cup ten koste van FC Twente. In de finale, die toen nog over twee wedstrijden gespeeld werd, deed Jensen beide keren de hele wedstrijd mee. In de heenwedstrijd wist Twente onder leiding van aanvoerder Epi Drost de nul te houden (0-0), maar in de return maakten de Duitsers wel het verschil. Op 21 mei leverde Jensen een assist op zowel Heynckes als Simonsen, die Gladbach naar een 1-5 zege schoten in het Diekman Stadion.

In de zomer van 1976 ging Jensen zijn volgende buitenlandse avontuur aan bij Real Madrid, dat drie ton op tafel legde om hem naar de Spaanse hoofdstad te halen. Jensen was de eerste Deen ooit die het maagdelijk witte tenue van de Koninklijke aantrok en maakte zijn natie trots. Jensen was een onbetwiste basisspeler en speelde zijn misschien wel meest memorabele wedstrijd op 5 april 1978. Jensen had in de wedstrijd tegen FC Barcelona, waar trainer Rinus Michels het moest stellen zonder Johan Cruijff en Johan Neeskens, slechts tien minuten nodig om tweemaal de verre hoek te vinden. De uiteindelijke 4-0 zege was de opmaat voor het winnen van de Spaanse landstitel, die Jensen met Real ook in het seizoen daarvoor al veroverde.

in 1979 overtuigden Ajax-trainers Leo Beenhakker en Cor Brom Jensen om naar Amsterdam te komen. Als opvolger van de vertrokken spits Ray Clarke maakte Jensen direct indruk bij zijn debuut, door tweemaal te scoren tegen Willem II. In de vier Eredivisie-wedstrijden die volgden kwam Jensen alleen tegen Vitesse niet tot scoren. Jensen en Ajax werden dat seizoen kampioen en reikten tot de halve finale van de Europacup I. Het seizoen daarop werd Ajax tweede in de Eredivisie, achter het legendarische team van AZ. Jensen, die uiteindelijk op het middenveld terechtkwam, speelde uiteindelijk 75 duels voor Ajax, waarin hij goed was voor 8 goals en 18 assists. Jensen keerde in 1981 terug naar Denemarken, waar hij zijn loopbaan uiteindelijk afsloot bij jeugdliefde Nørresundby BK.

Jensen overleed in 2017 op 68-jarige leeftijd, al blijft zijn herinnering in Nørresundby voor altijd levend. Op 17 augustus 2023 werd in zijn geboorteplaats een standbeeld onthuld van Jensen, die 21 interlands (9 goals) voor Denemarken speelde. Onder meer zijn oud-ploeggenoot bij Gladbach, Allan Simonsen, en Real Madrid-legende Emilio Butragueño waren aanwezig bij de onthulling. "Ik heb genoten van zijn manier van zijn", vertelde Butragueño. "Hij was een zeer innemend, kalm en serieus persoon en voor mij is het een genoegen om hier vandaag te zijn."

Michael Laudrup
In 1983 was Ajax dicht bij het aantrekken van Michael Laudrup, die in zijn beginjaren als profvoetballer in Denemarken grote indruk maakte met zijn fluwelen techniek. Ajax viste achter het net, net als onder meer Liverpool, daar Laudrup koos voor Juventus. In Turijn kwam Laudrup niet direct aan spelen toe. In die tijd mochten Italiaanse teams maximaal drie buitenlandse spelers in hun selectie hebben en gezien de aanwezigheid van wereldsterren als Zbigniew Boniek en Michel Platini werd Laudrup verhuurd aan Lazio.

Na een sterk eerste seizoen en een mindere tweede keerde Laudrup in 1985 terug bij Juventus, waar hij een vaste basisspeler werd. Toch volgde zijn échte doorbraak ‘pas’ in de zomer van 1986. Op het WK in Mexico strandde Denemarken in de achtste finales tegen Spanje, maar Laudrup had een onuitwisbare indruk achtergelaten op het mondiale podium. Desondanks wilde het bij Juventus in de seizoenen daarna niet geheel vlotten en in 1988 was Laudrup dicht bij een transfer naar Europacup-houder PSV. Uiteindelijk kwam het er niet van. “Het Nederlandse voetbal is meer geschikt als plek om je carrière te beginnen”, verklaarde hij de mislukte transfer later tegenover Barons.

Een jaar later stond FC Barcelona op de stoep. Trainer Johan Cruijff wilde Laudrup dolgraag hebben en ondanks dat Juventus in eerste instantie niet wilde meewerken aan een vertrek, verkaste Laudrup naar Catalonië. Daar veroverde hij tussen 1991 en 1994 vier landstitels op rij en bovendien werd in 1992 de Europacup I gewonnen. In 1995, Laudrup is dan speler van Real Madrid, werd hij voor het vijfde seizoen op rij kampioen van Spanje. De aanvallende middenvelder vertrok in 1996 naar Vissel Kobe – waar onder meer Andrés Iniesta later ook terecht zou komen – om een jaar later bij Ajax te tekenen.

In zijn eerste en enige seizoen in Amsterdam maakte Laudrup dertien treffers. Daarnaast leverde hij tien assists, waarmee hij een grote bijdrage had in het winnen van de Eredivisie en KNVB Beker. In mei 1998 maakte de tweevoudig Deens voetballer van het jaar bekend aan het einde van dat seizoen zijn carrière te beëindigen. Het WK 1998 was zijn laatste trucje. Als aanvoerder leidde hij zijn team naar de kwartfinale, waarin de latere finalist Brazilië door treffers van Rivaldo en Bebeto nipt te sterk bleek (3-2).

Brian Laudrup
In februari 1998 leek het er sterk op dat Brian Laudrup zich bij Ajax en broer Michael zou voegen. Het verhaal ging echter niet door. De spits koos voor een lucratief avontuur bij Chelsea, tot onvrede van toenmalig trainer Morten Olsen. Brian – het 4,5 jaar jongere broertje van Michael – was toen een grote naam in het Europese voetbal. Net als zijn oudere broer maakte Brian aan het begin van zijn carrière furore bij de Deense topclub Brøndby IF.

Brian gold in de zomer van 1989 als een van de grootste talenten van Denemarken en met het familietalent in gedachten stonden de Italiaanse clubs op de stoep. Op aanraden van vader Finn Laudrup koos Brian voor de weg van de geleidelijkheid bij Bayer 05 Uerdingen, de nummer dertien van de Bundesliga het seizoen daarvoor. Laudrup maakte dusdanig veel indruk, dat hij werd verkozen tot Deens voetballer van het jaar. Bovendien volgde een transfer naar Bayern München, waar hij twee jaar zou blijven.

Bij Fiorentina kwam Laudrup in 1992 alsnog in Italië terecht. Dat de Serie A op dat moment de sterkste competitie ter wereld was, blijkt misschien wel uit het feit dat la Viola dat seizoen, ondanks de aanwezigheid van wereldsterren als Gabriel Batistuta en Stefan Effenberg, degradeerde. Laudrup maakte echter genoeg indruk om gehuurd te worden door AC Milan. Door het roulatiesysteem van Fabio Capello en de forse concurrentie werd Laudrup daar nooit helemaal gelukkig, ondanks dat de club de Champions League veroverde. Laudrup koos ervoor om naar Glasgow Rangers te verkassen, waar hij in vier jaar tijd uitgroeide tot fenomeen. Rangers werd drie keer kampioen, terwijl Laudrup twee keer werd verkozen tot Speler van het Jaar in Schotland.

In de zomer van 1998 koos Laudrup dus niet voor Ajax, maar voor Chelsea. Daar werd hij andermaal niet gelukkig van een roulatiesysteem, waarna hij via FC Kopenhagen – aartsrivaal van Brøndby – alsnog bij Ajax belandde. Laudrup maakte grote indruk met vijftien goals en elf assists. De rechtsbuiten gold als een lichtpunt in een verder donker seizoen voor Ajax, dat Europees vroeg klaar was, geen prijzen won en als vijfde eindigde in de Eredivisie. Laudrup had voor twee jaar getekend, maar zou zijn contract nooit uitdienen. Na zijn eerste seizoen in Amsterdam beëindigde hij noodgedwongen zijn carrière wegens een chronische achillespeesblessure.

Lee Cattermole
Na tien jaar bij Sunderland vond Lee Cattermole in 2019 dat het tijd was voor een nieuwe uitdaging. De verdedigende middenvelder was op dat moment 31 en de nodige illusies armer na twee opeenvolgende degradaties met the Black Cats. Cattermole had zijn sporen dan al lang en breed verdiend. De bikkelharde middenvelder speelde tussen 2005 en 2017 twaalf jaar lang in de Premier League, naast Sunderland ook voor Middlesbrough en Wigan Athletic. Cattermole stond bekend om zijn bikkelharde spel: in 272 Premier League-duels pakte hij 88 keer geel en 7 keer rood.

Cattermole vergaarde in zijn laatste seizoen voor Sunderland bovendien de nodige bekendheid. Hij werd net als de rest van zijn teamgenoten het hele seizoen gevolgd door cameraploegen, die de teloorgang van de club in de Netflix-documentaire ‘Sunderland ‘Til I Die’ vastlegden. Tot verrassing van velen tekende Cattermole niet elders in Engeland, waar hij kon rekenen op interesse uit de Championship, maar in Nederland bij degradatiekandidaat VVV-Venlo.

“Ik heb vorig seizoen met plezier gespeeld, góéd gespeeld ook”, vertelde Cattermole in gesprek met Voetbal International. “Maar het vooruitzicht van nog een jaar op het derde niveau maakte me niet gelukkig." Bij de NOS verklaarde Cattermole zich nader. “Ik ben nu 31 en in Engeland werd het leven wat eentonig. Nieuwe ervaringen opdoen, dat is de reden dat ik hier ben. En de speelstijl in de Eredivisie trok me aan.” Cattermole tekende voor een jaar en pakte bij zijn debuut tegen FC Utrecht direct een gele kaart voor een onschuldig ogend duel. “In Engeland heb ik de reputatie van kaartenpakker de laatste jaren wat van me afgeschud, maar nu is die reputatie me blijkbaar gevolgd naar Nederland, haha”, lachte Cattermole in gesprek met VI.

Cattermole groeide al snel uit tot cultheld in Venlo wegens zijn opzwepende karakter en merkbare aanwezigheid op het veld. Na elf wedstrijden in de Eredivisie was het Nederlandse avontuur van Cattermole alweer voorbij. In eerste instantie mikte hij op een nieuwe club, waarna hij zich bedacht en zich richtte op zijn trainerscarrière. VVV eindigde in het door corona voortijdig afgebroken seizoen op een keurige dertiende plaats. Cattermole verzamelde die niet volledige jaargang uiteindelijk vier gele kaarten.