De kunst van het verliezen
Ik kan het niet. Ik heb het ook nog nooit gekund. Altijd wanneer het gebeurt heb ik de behoefte om alles en iedereen de schuld te geven. Of het was geluk. Of de scheidsrechter zat niet mee. De ballenjongen gooide de bal verkeerd. Het licht in het stadion was te fel. De wind stond verkeerd. Het is vaak te pijnlijk. Te moeilijk om te accepteren. Het is de grootste irritatie die ik mij kan bedenken. Verliezen.
Sinds het artikel dat er bij Ajax jeugdtrainers ontslagen worden houdt dit fenomeen mij bezig. Er kwamen allemaal reacties onder het desbetreffende bericht te staan. Eén reactie blijft mij maar achtervolgen. Iemand plaatste de reactie dat het normaal was dat sommige mensen ontslagen werden in verband met de tegenvallende resultaten van sommige jeugdelftallen van Ajax. Dan was ontslag ook gewoon onvermijdelijk voor de trainers die verantwoordelijk waren voor die elftallen. Een reactie op die opmerking was toen van Jordihnio;
“Sterker nog, ik denk dat het wel eens goed kan zijn ook. Meerdere malen is aangegeven dat bij Ajax-jeugd weinig mentaliteit en doorzettingsvermogen wordt gekweekt, omdat men door het technische surplus al zo ontzettend veel wint. Eljero Elia heeft hier bijvoorbeeld over gesproken: bij Ajax heeft hij zich technisch ontwikkeld, maar bij ADO heeft hij leren knokken.”
Toen ben ik er over na gaan denken. Als je bij de jeugd van Ajax komt heb je vaak als jongeling ontzettend veel talent. Je speelt tegen leeftijdsgenoten en bent gewoon simpelweg gewend dat je beter bent. Winnen is een heel normaal iets voor je geworden. Hoe hoger je komt hoe betere medespelers je krijgt. Verliezen komt niet in je woordenboek voor. Komt ook nog eens bij dat je speelt bij een club waar men graag de cultuur wil hebben dat verliezen not done is en winnen is het minimale wat je kan doen. Alleen is verliezen wel zo slecht?
Uiteindelijk is verliezen een tegenslag. Met tegenslagen moet je leren omgaan. Wanneer je gewend bent om alles te winnen weet je ook niet wat er mentaal nodig is om verlies te overwinnen. Als je achter komt. Wanneer alles tegen lijkt te zitten. Dan komt het aan op knokken en positief blijven denken. Doorgaan tegen beter weten in. Dat leert men vaak door verlies. Je hebt meer aan een plant die stevige wortels heeft gekregen door veel wind en tegenslag dan aan een kasplant wat nog nooit een zuchtje wind in zijn leven heeft gezien.
Verliezen is karaktervorming. Want aan jou de keus hoe je met verlies om gaat. Iedereen heeft in zijn leven wel eens iets verloren. Is het niet een spelletje dan is het wel bijvoorbeeld een dierbare in het leven. Soms krijg je echter omstandigheden op je bordje gegooid in het leven. Aan de omstandigheden kan je niks doen. Hoe je er mee om gaat wel. Leren van verlies beter te worden. Leren knokken. Leren positief denken. Leren je tegenstander te respecteren. Leren altijd alles te geven. Want zo kan je het maximale uit je mogelijkheden leren halen. Verlies wordt pas echt verlies wanneer je er helemaal niks mee doet. Verlies wordt winst wanneer je er van gaat leren. Dan wordt die mentale weerbaarheid winst.
In alle eerlijkheid weet ik ook hoe moeilijk goed leren verliezen is. Ik heb er zelf heel veel last van dat ik iets de schuld wil geven van mijn verlies. Is het in een spelletje dan betitel ik de ander van geluk. Is het in individuele sporten dan ben ik boos op elke kleine fout die ik maak. Ik kan ook vaak niet zien wat ik wel goed deed. Als we het over verlies hebben zoals het verliezen van dierbaren had ik vaak de neiging om God of iets anders de schuld te geven. Want uiteindelijk is het toch fijn dat je niet naar jezelf hoeft te kijken. Toch heb ik door de jaren heen ook het belang van verliezen ingezien. Want uiteindelijk waren de grootste lessen in mijn leven de lessen die kwamen uit verlies. Je leert jezelf kennen. Je eigen zwaktes en krachten. Je leert omgaan met het verlies. Je leert uiteindelijk er mentaal sterker van te worden.
Geef ik nog steeds alles en iedereen de schuld als ik verlies? Ja. Ik heb alleen ook geleerd dat ik dat de eerste minuten nodig heb omdat het anders simpelweg te pijnlijk is om onder ogen te zien. Ik heb ook geleerd om daarna die emotie te laten zakken. Dan naar mijzelf te gaan kijken en af te vragen wat ik er van kan leren. Respect voor mijn tegenstander. Naar verbeterpunten kijken. Maar ook kijken naar wat goed ging. Ik probeer er groeimogelijkheden uit te halen.
Ik stem er voor om de jeugd van Ajax meer te laten verliezen. Om de kunst van het verliezen te leren. We komen dan misschien wedstrijden tegen waarin het weer, de scheidsrechter of andere omstandigheden tegen zitten. Alleen in plaats dat we dan spelers hebben die de kop laten hangen krijgen we dan misschien spelers die dan juist de kop omhoog doen, de mouwen opstropen, en de uitdaging aangaan. Dat dan de echte winnaars op gaan staan . Winnaars die niet in paniek raken, maar mensen die angst voor verliezen in de ogen durven te kijken. In plaats van weglopen harder gaan lopen. Spelers krijgen die al lang geleden hebben ingezien; verlies is soms winst.
Op zoek naar een nieuwe carrièrekans? Laat je omscholen tot servicemonteur!
Meer nieuws
Liggen Ajax en Feyenoord te slapen? ‘Het niveau van die twee clubs kan ik aan’
‘Lullo’ De Roon krijgt lachers weer op zijn hand met creatie op social media
Geïmponeerde Romano zet topclubs op scherp met post over Oranje-international
Driessen noemt ‘ontbrekende schakel’ die Koeman tot dusver over het hoofd zag
Tadic, Ünder en Bonucci missen penalty voor Fenerbahçe: Olympiakos stoot door
Benfica en Kökçu klaar in Europa na misser Di María op moment suprême
Meer sportnieuws
Leuk stukje, interessant onderwerp bespreek je. Helaas kunnen wij niet heel veel met je eigen ervaringen en je conclusie.
Wat een geweldige CE. Geweldig geschreven, je gaat erover nadenken, het treed buiten de kaders van voetbal en sport en de opbouw is fenomenaal!
Ik ben het helemaal met je eens, maar dat bleek wel uit mijn woorden hierboven. Je merkt het in alles in het dagelijkse leven. Verliezen kan inderdaad zoveel meer zijn, dan alleen sport. Het kan ook een discussie zijn, een ruzie, eigenlijk alles. Kijk maar eens om je heen, bijna iedereen wijst altijd eerst naar anderen. Het is zo verdomde lastig om je eigen fouten en mislukkingen onder ogen te zien.
Ik vind het een perfecte aanvulling op je vorige CE, over de suppoerters.
Nou ja, 6 sterren!!!
Dit verhaal is echt al zo oud als Methusalem. De Ajax jeugd speelt altijd tegen jongens die ouder zijn dan zij zelf zijn en winnen nog alles met gemak. Hierdoor zijn ze niet gewend te verliezen. Dit is hetzelfde als dat Ajax weinig goede verdedigers opgeleid krijgt. Ajax speelde in de jeugd altijd aanvallend en op basis van goed positiespel gecombineerd met veel techniek. Een Ajax verdediger moest gewoon goed mee opbouwen en het liefst nog wat scorend vermogen hebben. Verdedigen was van ondergeschikt belang. Dit schijnt nu een beetje veranderd te zijn vandaar dat ik het in de verleden tijd neerzet.
Het is inderdaad een oude discussie. Ben ik met je eens. Alleen mijn insteek is dat het misschien niet verkeerd is wanneer ze eens verliezen. Dat je juist die momenten moet gaan gebruiken in het voordeel van die jongens. Niet gaan zien als een moment van falen. meet gaan zien als een leermogelijkheid om sterker te worden. Ze hebben dat surplus aan talent al. Nu is de jeugd ook een mogelijkheid om andere kwaliteiten die je nodig hebt in topsport aan te leren. Omgaan met verlies. Leren knokken. Omgaan met tegenslagen. Een mentale hardheid die je ook nodig hebt om ver te komen. Anders krijg je kasplanten. Het gaat mij niet om het technische (nadruk op aanvallen of verdedigen) gedeelte maar juist op het mentale gedeelte waar nog zoveel te winnen is.
Maar omdat iets al lang en breed bekend is, wil dat nog niet zeggen dat je daar geen goed stuk over kan schrijven. Zoals ik al eerder aangaf kan je dit veel breder trekken dan alleen voetbal of sport.
Een andere invalshoek zou zijn om inderdaad dat probleem bij de Ajaxjeugd meer onder de loep te leggen en daar dieper op in te gaan. Hoe daar een oplossing voor te vinden etc...ik trek deze column alleen veel breder en denk dat dit ook de bedoeling van Filip is geweest. Maar goed, ik kan me geheel vergissen.
Hehe Aardbei. Zo schrijf ik ja. Voetbal als de metafoor. Voetbal is vaak een mooie weerspiegeling van de maatschappij. De problemen die je in het voetbal ziet (bijvoorbeeld als het even tegen zit de kop laten hangen en leren dat anders en positiever aan te pakken) kan je doortrekken. Dat is uiteindelijk ook wat ik leuk vind. Om zo ook vanuit het voetbal andere lessen te leren.
Kan me trouwens ook voorstellen als mensen er niks mee hebben hoor. Maar misschien maak ik het dan wel voor de mensen die het wel interessant vinden. 
leuk om te lezen, filip. goed geschreven. Het gebeurt toch ook vaak dat jonge jeugdteams van Ajax in een hogere leeftijdscategorie worden ingedeeld? Daar zullen ze waarschijnlijk meer verliezen. Nadeel hiervan is dat het dan met de mantel der liefde bedekt wordt, "omdat ze tegen ouderen speelden"
Al zou je zelf misschien zeggen van niet: dit gaat al een stuk meer over Ajax dan je vorige stuk en met de diepgang die er verder in zit, vind ik dat je jezelf (je vorige stuk) overtreft.
Goed dat je hier discussies om en rond het voetbal aanwakkert met dingen waar je niet elke dag bij stilstaat.
Wat wwk4life zegt klopt wel: de Ajax jeugd speelt al tegen sterkere teams en wint makkelijk. Misschien dat er daarom moet worden nagedacht om dingen moeilijker te maken (scheidsrechters omkopen namens de tegenstanders door middel van belchineescontactpersonen bijvoorbeeld ). Ik denk hierbij wat serieuzer aan misschien maar een paar jeugdteams meer waar je de beste spelers over de teams verdeeld.
"christian Eriksen, speler van Ajax A6 stroomt ineens door naar het eerste!"
Gooi er maar een paar Jan van Halst-jes in die niet veel talent, maar wel mentaliteit hebben. Laat ze maar verliezen tegen Feyenoord A1. Dat er elk jaar maar trots op de site van Feyenoord, PSV en - met alle respect - alle andere clubs vermeld mag worden dat er 24 jeugdteams kampioen zijn geworden! En dat ons aller Ajax de vruchten van het verliezen op mag rapen.
Chapeau voor je mooie Clubexpert stuk!
Verliezen veranderd je mentaliteit. Ik vraag me wel af of je de jeugd moet leren wat verliezen is door daadwerkelijk bewust te verliezen. Doelbewust verliezen geeft een andere mentaliteit, net zoals het niet willen verliezen. Misschien is het beter de uitdaging groter te maken, waardoor de kans op verliezen wat aannemelijker wordt. Bovendien helpt dat de kwaliteit van het Nl-voetbal. Bij wijze van spreken zou Feyenoord wat meer de kwaliteit van ajax moeten krijgen en ajax op haar beurt meer de vechtersmentaliteit van Feyenoord. Dan zijn ze meer aan elkaar gewaagd en zouden we in europa wellicht ook meer betekenis kunnen krijgen. Met name voor clubs als ajax en psv ligt er in de Nederlandse competitie niet veel uitdaging meer, waardoor ze in mijn ogen een stukje mentaliteit verloren zijn om ook in europa goed te presteren.
Of het ontslaan van jeugdtrainers helpt, betwijfel ik. Ik denk eerder aan het goed overzien en organiseren van de jeugdopleiding en daarbij de juiste mensen betrekken. Zou men in a'dam niet nog eens naar het plan van de heer Cruijff kunnen kijken?
Iedereen verliest wel eens. aan de trainer is het de taak om iets met dat verlies te doen. Daar jjuist mee te gaan spelen. Mensen leren om die emoties die je voelt voor je te laten werken in plaats van tegen je te laten werken. Mentaliteit aan leren om te knokken. Zet ze tegen een team wat veel hoger voetbalt en beter dan ze is, laat ze duidelijk zien dat ze geen kans maken als ze het proberen te doen op klasse. Dat alleen deze overwinning te behalen is op karakter en wie het graagst wil winnen. Dan maak je winnaars. Want als bijvoorbeeld Ajax eens tegen laten we zeggen Juventus moet spelen. Dan komt het er niet aan op wie kan het best voetballen. Dan komt het erop aan hoe graag wil je winnen. Mentaliteit zorgt er dan voor dat je het maximale uit je eigen kunnen kan halen (en geen wonderen verrichten voor de duidelijkheid).
En het ging mij er niet om of de jeugdtrainers wel of niet ontslagen moeten worden. Het ging mij erom de argumentatie die iemand had waarom ze ontslagen moesten worden. Want ze behaalden geen resultaten. Ik denk dat wat is resultaat. Want als je mensen hebt die verlies gebruiken ten goede dan heb je er meer aan dan mensen die ze continu laat winnen en niet met tegenslagen leert om gaan.
Schitterend stuk. Ik had al heel snel door waar je naartoe wilde, maar dat maakt het stuk niet minder sterk of uniek. Ik denk echt dat dat het probleem van Ajax is. Als ik zo'n Urby zie dan denk ik; die man doet er niet alles voor om te winnen. Dat komt dus doordat hij in zijn jeugd eigenlijk nooit verloor. Schitterende invalshoek. Ik moet ineens ook denken aan één van de grootste winnaars van onze generatie; Zinedine Zidane. Die man was op het voetbalveld schier onverslaanbaar, maar leed verlies in andere geledingen van zijn leven. Hij was een jongen van de straat, waar hij leerde knokken. Anyways je verdient de 5 sterren met dit exceptionele stuk.
Nou noem je met Urby ook de persoon met de slechtse mentaliteit van heel Ajax.... 
Ben het volledig met je eens overigens.
Hehe proevo ik kreeg net kippenvel van je reactie. Mooi gezegd.
Mijn favorie schrijver bijvoorbeeld. Dhr Paulo Coelho. Die man schrijft boeken waarbij ik soms ga kwijlen van de wijsheid die die man heeft. Ik heb laatst een boek over zijn leven gelezen. Die man had me toch tegenslag moeten verwerken dat wil jij niet weten. Toen begreep ik waar hij die wijsheid vandaan had gehaald. Hij heeft de negatieve dingen des levends ten goede van zichzelf gebruikt. Daar heb ik zoveel respect voor.
@proevomaster
Leuk dat je daar Zidane opnoemde en als Zizoufan kan het niet laten om erop te reageren.
Wat bedoelde je met verlies in andere geledingen van zijn leven? Enkel zijn jeugd of de manier waarop hij op twee Wk's rood kreeg?
Met het eerste ben ik het eens maar mocht je de tweede ook bedoelen dan moet ik zeggen dat ik vind dat de rode kaarten van verschillende aard zijn.
De eerste tegen Saudië Arabië was pure frustratie en agressie omdat hij gauw merkte het doelwit te zijn van tackles..hij had als een professional beter moeten weten.
De tweede tegen Italië was een eerkwestie waar sommigen geen begrip voor hebben. Een trofee in de kast of je eer en je trots. Hij had heer zijn eigen lot bepaald en was volledig zeker van zijn beslissing.
voordat ik ga afdwalen..misschien moet ik een artikel over Zizou schrijven alhoewel 1000 woorden niet een genoeg zijn voor een inleiding 
Erg leuk stuk. Eigenlijk maar 2 opmerkingen (geen aanmerkingen):
De titel sprak me in eerste instantie niet aan. Ik zou eigenlijk niet weten wat een betere titel zou zijn, want het dekt de lading achteraf wel. Ik las het stuk echter omdat ik geen zin had in mijn werk . Wat ik hiermee wilde zeggen is dat ik dit mooie stuk bijna gemist had omdat de titel niet spectaculair was. Dat ligt misschien meer aan mij dan aan de titel, maar toch: journalistiek blijft een beetje zoeken naar sensatie. Een geweldige titel is al de helft van je stuk.
Verder vond ik op een gegeven moment dat je een beetje in herhaling viel. Dat was aan het eind van het middenstuk. Gelukkig trok je dit niet door en was het einde weer prima.
Verder vond ik het goed geschreven en, zoals al een paar keer gezegd, erg origineel. De intro vond ik trouwens ook erg leuk.
Vier sterren dus.
mooi stuk. je hebt gelijk denk ik. onlangs heb ik trouwens een boek gelezen over jeugdopleidingen van de Nederlandse clubs. daarin werd onder andere verteld dat op verzoek van Ajax, de scheidsrechter in jeugdteams zelfs opzettelijk tégen Ajax moeten fluiten. puur om ze met tegenslagen om te laten gaan en te kijken hoe ze daar op reageren, en wat ze ervan leren. wat ook heel interessant was is de filosofie van de jeugdopleiding van Ajax tegenover die van PSV en Feyenoord. bij Ajax is het motto: baas over de bal. bij PSV vriendjes met de bal, en bij Feyenoord één met de bal zijn. misschien is dat een kern van de hele opleiding van Ajax, die over het algemeen misschien wel teveel op techniek alleen is gefocust. omdat ze vrijwel altijd superieur aan hun tegenstander zijn leren ze zoals jij terecht aangeeft niet om te knokken. en omdat ze alles winnen krijgen ze maar weinig tegenslagen te verwerken.
een mooie uitspraak was van de filosoof Nittzsche. zijn beroemde uitspraak was: ''wat me niet doodt, maakt me sterker''. niet in de letterlijke zin natuurlijk. het gaat erom dat wanneer een mens met tegenslagen en verliezen te maken heeft gehad, ze daar uiteindelijk sterker uitkomen door de (levens)ervaring die ze in die tijd hebben opgedaan. zo benader ik tegenslagen. dat het me sterker zal maken. en dat moet ook bij de jeugdopleiding van Ajax ingeburgerd zijn denk ik. welbekend is het verhaal van het straatjongetje in het buitenland die niets had, alleen maar zijn wil om succesvol te worden en te slagen bij een buitenlandse voetbalclub. met name in Zuid-amerika is dat verhaal kenmerkend voor de voetbalcultuur. jonge voetballers die leren knokken er ergens helemaal voor te gaan. dag in dag uit in de weer om zich te verlossen van de alledaagse ellende. niet voor niets zijn deze types dan ook zeer succesvol gebleken. (pelé, Maradonna en nog vele meer) zij paarden fenomenale techniek aan de absolute wil om te winnen. ten koste van alles. en dat ontbreekt bij de Nederlandse sportjeugd nog wel eens denk ik. wanneer wij leren voetballen op jonge leeftijd, gaan we naar een voetbalclub. dagelijks onder goede omstandigheden trainen, waarna we naar huis toegaan om achter de playstation kruipen om met Barcelona virtueel de Cl te winnen...
in Nederland is het niet per sé nodig om te slagen als voetballer. ze leren nooit uit zichzelf vechten voor hun ultieme droom, omdat ze anders toch wel in het leven slagen. ook worden ze nooit geconfronteerd met tegenslagen die jongetjes uit harde(re) culturen als bijvoorbeeld in Zuid-amerika moeten verwerken krijgen. dit alles heeft grote invloed op hun karakter in het veld, wil om te slagen, en niet onbelangrijk de manier waarop ze met grote tegenslagen in het veld omgaan.
in de Nederlandse cultuur is alles perfect voor onze talenten geregeld. dit doen we om ze zo goed mogelijk op te leiden denken we. maar misschien is deze perfectie wel onze valkuil geworden.
om talenten beter te wapenen tegen tegenslagen, en hun mentaliteit te veranderen van ''leuke voetballer'' naar volwassen voetballer, zou je eigenlijk de Nederlandse cultuur op zich moeten veranderen. dat gaat natuurlijk niet. maar je kan wel zorgen dat Nederlandse talenten goede mentale begeleiding krijgen om weerstand op te bouwen. in het voetbal speelt techniek alleen minder een rol dan vroeger. kracht en lengte worden steeds belangrijker door andere opvattingen over speelwijzen. het Nederlandse stereotype talent is een lichtgewicht voetballer met belachelijk veel technische vaardigheid. maar willen we ook Internationale toptalenten voortbrengen zullen ze niet alleen de ''beste'' voetballer van de groep moeten laten doorstromen, ook voetballers die het meer van hun fysiek moeten hebben. dat zijn doorgaans de volwassen voetballers die ook slagen in het buitenland.
tot slot: vijf sterren voor je stuk. leuk om te lezen.
als je voortaan iemand citeert, schrijf dan wel zijn naam goed: Friedrich Nietzsche.
pardon dan. ik heb het per ongeluk verkeerd getypt. ik had het alleen niet opgemerkt doordat ik al bezig was met het volgende stuk tekst
het is je vergeven haha. Ja sorry als het er kattig uit kwam, het was niet zo bedoeld. Ik wilde je alleen corrigeren
Ten aller eerst bedankt dat je de moeite hebt genomen voor zo'n uitvoerig betoog.
Daarnaast heb je gelijk. Leren knokken voor je idealen maakt een mens beter als voetballer en als mens zijnde. En dat alles zo makkelijk gaat zorgt er ook voor dat je gemakkelijk gaat denken en doen.
Als we kijken naar bijvoorbeeld het Nederlands 11tal en het WK. Niet zo heel verwonderlijk dat het zo vaak net niet is. Nooit gewend om te moeten knokken. Nooit geleerd met echt grote tegenslagen om te gaan. Nooit geleerd om emoties ten goede van jezelf te gebruiken en niet tegen je te gebruiken. Sorry dat ik het zeg maar het zijn geen echte winnaars.
In Duitsland legt men veel meer nadruk op het mentale gedeelte van voetbal. Landen als Brazilië en Argentinië is voetbal je ticket uit ellende. Dan leer je knokken en overleven. Dat maakt iemand een winnaar. En Dat missen we inderdaad in Nederland.
goed stuk en je hebt ook nog helemaal gelijk.
5 sterren
Prachtig!
Ik geef je 1 ster:z
Nee 5 sterren waard!
Grappig dat jij niet tegen je verlies kan. Uit je reacties zou je dat niet denken maar ok. Raar, maar als ik zelf sport kan ik wel tegen mijn verlies maar als ik anderen aanmoedig kan ik het weer niet.
OT: hoewel ik deze discussie ook eerder gehoord heb, heb je wel gelijk. Waarom laten ze bij Ajax niet gewoon om de zoveel tijd alle jeugdteams tegen een ouder jeugdteam spelen, C1 tegen B1, B1 tegen A1, A1 tegen Jong Ajax. En als je dan verliest moet je een soort straf uitvoeren, de hele week de tas van de B1 dragen of zo haha. Een soort militair lesje in nederigheid. Het is maar een ideetje.
Dat ik niet altijd oog dat ik tegen mijn verlies kan komt simpelweg doordat ik geleerd heb hoe ik werk. Ik reageer nooit binnen een half uur na een wedstrijd... Want ik weet dat ik dan zo'n beetje alles de schuld geef behalve het eigen team. Daarnaast heb ik mijzelf aangeleerd dat ik alles probeer te bekijken vanaf verschillende posities. Dus ook de positie van mijn tegenstander. Ook al speelt Ajax tegen Lutjegast 5 ik vind dat je altijd respect voor je tegenstander moet hebben. Daarnaast is afzeiken prima alleen uiteindelijk moet je er iets van leren.
Verliezen kan iedereen. Leren van verliezen dat kan niet iedereen. Het gaat erom dat je weerbaarder wordt en leert dat je soms dingen op karakter moet doen en minder op klasse. Als het regent en je speelt in Utrecht tegen een team wat tot de tanden toe gemotiveerd is en wil winnen ten koste van alles en je hebt het publiek tegenover je... Dan... Dan komt het gewoon aan hoe graag wil ik winnen. Welk plaatje speel ik nu in mijn hoofd af. Hoe ga ik hier mee om. Dan worden de winnaars van de niet winnaars onderscheiden.
Ik snap je punt heel goed en vind het ook erg sterk geschreven met een psychologische insteek, evenals je vorige stuk. Alleen je oplossing slaat nergens op.. ik stel voor om de jeugd van Ajax meer te laten verliezen? Dat vind ik echt een hele loze conclusie, ik vind als je een stuk schrijft waarbij je een probleem schrijft je ook met een goede oplossing moet komen. Nu heb ik het gevoel alsof je er helemaal niet over heb nagedacht.. 3 sterren.
Ik denk dat jij niet het hele verhaal goed gelezen hebt. Ik wil men juist laten verliezen om men zo te leren om met tegenslag om te laten gaan. Talent, techniek heb je al als je zover komt. Vorming van het mentale gedeelte is er nog niet. Dat moet je ze ook aanleren.
Misschien heb je wel gelijk dat ik het iets uitvoeriger de oplossing had mogen schrijven. Puntje neem ik mee voor een volgende keer.
Ik heb je stuk wel goed gelezen 2x zelfs, ik insinueer in mijn reactie niet iets wat jij in jouw reactie wil ontkrachten. Ik wil er nog wel even bij zeggen dat ik je een van de beste clubexperts vind die voetbalzone heeft. Ik vermoed dat je een psychologische opleiding hebt genoten omdat je je stukken via het mentale aspect van de voetballerij benadert. Ik kan hier wel van genieten, ik vond het alleen jammer dat je conclusie zo'n wrange nasmaak bij me achterliet. Ik hoop snel meer van je te lezen
Nou dank je wel voor het compliment...
En ik kan me ook wel vinden in je opmerking. Ik had er iets uitvoeriger op die conclusie in kunnen gaan. Iets beter verklaren.
Dit is de reden dat ik ook van discussie hou. Dan kom je achter zulke dingen. Vaak verklaar ik mij nader in reacties waarbij ik bij sommige punten denk "dit had ik beter in mijn stuk moeten zetten".
Maar dit is ook fijn. Want dan leer ik er ook van. Daar hou ik van. dus dank je wel voor je feedback.
En ik heb opleiding van Maatschappelijk Werk en Dienstverlening genoten. Die psychologische invalshoek zegt ook iets over mijn manier van leven. Ik hou van filosoferen en over dingen nadenken. Er is één woord die ik vaak gebruik in mijn dagelijks leven. Ten opzichte van mijzelf en van anderen. Het woord waarom.
Het gebeurt bij mij niet vaak dat ik iets lees als vermaak. Ik lees alleen schoolboeken en nieuws. Toch heb jij het voor elkaar gekregen om mij dit stukje tot 2 keer toe te laten lezen. Alleen al daarom verdien jij hier de 5 sterren. Komt er ook nog bij dat ik het een geweldig stukje vond, met alles erop en eraan. Ik ben er stil van!
Ik vind het een goed stuk en ga mee in de lijn van de bovenstaande reacties.
Echter mis ik net als Gininho nou je echte oplossing.
Je conclusie is dat de Ajax-jeugd vaker moet verliezen en met dat verlies moeten ze omgaan om sterker te worden en de wil om te winnen te krijgen.
Echter is het punt wat ik hier mis het volgende: 'hoe moet de Ajax-jeugd meer verliezen?'
Ze spelen al tegen oudere jeugdteams zodat ze het fysiek zwaarder krijgen maar winnen toch relatief gemakkelijk. En ik lees zelfs dat scheidsrechters al in het nadeel van de Ajax-jeugd moet gaan fluiten. Blijkbaar is dit toch niet genoeg.
Dus HOE wil je dit probleem oplossen?
Elk team met 3-0 achter laten starten en zorgen dat ze moeten winnen. Doen ze dat niet, moeten ze 25 rondjes na de wedstrijd op versnelde looppas lopen????
Verder vind ik je verhaal wel goed en voor je schrijfstijl krijg je van mij 3 sterren.
Simpelweg omdat je het probleem aankaart, een verandering aan wilt brengen maar niet verteld op welke manier je dat moet doen. Terwijl je wel het uiteindelijke doel beschrijft die je met je oplossing wilt bereiken. Echter ontbreekt er in mijn ogen een duidelijke en uitvoerbare oplossing vandaar 'maar' de 3 sterren.
Ik ben dit stuk pas na een extra verwijzing bij een nieuwsbericht gaan lezen, de titel zelf is niet al te uitnodigend. Dat is ook de reden dat slechts elf mensen de moeite hebben genomen om op dit topstuk te reageren. Je geeft duidelijk een probleem, je geeft oorzaken, maar oplossingen zie ik niet. Je zegt: meer gaan verliezen, maar hoe zeg je een kind van negen dat het goed voor hem is dat hij vandaag even flink wordt ingemaakt? Hoe gaan we dat doen.. Ik heb wel een ideetje. Veel Amsterdamse amateurclubs zitten in geldnood, ik heb de oplossing voor de groep van acht tot twaalt, dertien jaar. Ajax scout voor elke jaarlaag tachtig á negentig jongetjes. Ajax verdeelt die jongetjes over een stel Amsterdamse amateurclubs.(bijvoorbeeld: Blauw-wit, Amstelland, Dws, Zeeburgia, Dcg, Afc, etc.), zet er een trainer bij uit het Ajax-trainersteam en ze gaan onderling een competitie spelen. In ruil hiervoor betaalt Ajax de desbetreffende amateurclub 25.000 per jaar, en klaar is Kees. Een ontzettend spannende competitie waarin iedereen kan winnen en verliezen. Vervolgens stoten de besten van het stel als C-speler door naar De Toekomst, waar ze klaargestoomd worden voor het eerste elftal. Hebben de amateurclubs geen problemen met geld meer, hoeft Ajax niet allemaal op al die jongens te letten, en leren ze ook nog verliezen.
5*, je schrijfstijl is te goed om dat niet te doen.
Super stuk, echt waar. Ook beter dan je vorige en die was al erg goed.je ontpopt je als de psycholoog onder de clubexperts, een echte meerwaarde dus.
Over het stuk zelf. Kan je het niet in het Frans of Engels vertalen en faxen naar Wenger?
Alvast bedankt.
5 ster, maar dat begrijp je.
Hahah!
Toch vind ik dat Wenger dit seizoen vaak krediet geeft aan de tegenstander en eigen fouten toegeeft, met als resultaat geleerd te hebben van de fouten tegen Stoke.
Hij blijft een eigenaardige koppige vent als het gaat om zijn keuze van spelers te verdedigen al spelen ze belabberd
Goed stuk Filip! Het legt de nadruk op het probleem bij de meeste voetballers van Ajax. Al kunnen die er natuurlijk niet heel veel aan doen dat ze nou eenmaal beter zijn dan de jeugd waar ze tegen voetballen.
Gelukkig gaat het de laatste tijd niet meer zo voortvarend met de jeugd, om in jou optiek te blijven hangen Laten verliezen is denk ik niet de oplossing. Leren verliezen begint voor mij namelijk vooral bij een stukje metale weerbaarheid die je ook kunt trainen op andere manieren. Als je ook ziet hoe de ajaxjeugd behandeld wordt, kan dat alleen maar beter.
Een air van jewelste wordt toegejuicht en een harde werker wordt geweigerd. Ik denk dat in die visie iets drastisch moet veranderen en als je kijkt naar Ajax 1 is dat al gaande. Als je ziet dat Siem de Jong een Aissati en Emanuelson uit de basis houdt omdat hij simpelweg alles geeft. Dat is mijns inziens de essentie van mentale weerbaarheid. Een jongen als De jong beheerst dat en zal daarom een betere voetballer worden dan Aissati. Verliezen is daar alleen maar een aspect van.
Super stuk! leuk geschreven!
4 sterren voor jou.....
... neej 5!
Dit leest als een weloverwogen stuk.
Is dit in een keer uit de losse pols gedaan of heb je het soms even in de week laten staan?
Quote ''verliezen is karaktervorming''
Alleen al hiervoor krijg je van mij 5 sterren!
Pracht van een stuk en zeer plezierig om te lezen. Goede opbouw en heldere verwoording van je visie.
Ik wil alleen 1 ding belichten.
Het verschil tussen:
- het schuld geven van allerlei factoren waardoor er verloren wordt
en
-De oorzaken zoeken waardoor men heeft verloren en er van leren om niet dezelfde fouten weer te maken
Niemand kan ontekennen dat er soms externe factoren zijn die kunnen leiden tot verlies, zoals scheidsrechtelijke beslissingen. Feit is echter dat je moet accepteren dat ze bij 'the game' horen en je ervoor mentaal moet voorbereiden.
Zelfreflectie moet altijd V O O R externe factoren komen.
-Je eigen fouten en terkortkomingen erkennen
-Je tegenstander krediet geven als je wordt overklast in bepaalde aspecten (technisch, tactisch etc.)
-complottheorieën zoveel mogelijk vermijden
uiteindelijk zal een 'echte' winnaar degene zijn die over meer hordes heen kan
Toen ik begon met het lezen van de intro, toen dacht ik; he, weer ff een lekkere tekst lezen. De inhoud was ook wel wat ik er van had verwacht, het was zeker interessant. Maar de rest van het stuk was stukken minder mooi dan je intro. Dit komt omdat je heel veel korte zinnetjes gebruikte. Dit zal ongetwijfelt je bedoeling zijn geweest, maar voor mij persoonlijk las het toch niet echt lekker.
En dan het tweede punt, er stond ergens in de tekst dat de Ajax coaches ontslagen werden vanwege teleurstellende prestaties. En dan kom jij met het argument dat ze moeten leren verliezen. Ik neem aan dat de coaches Ajax teleurstellen vanwege de behaalde resultaten met hun team. Dit zou dan betekenen dat Ajax dus toch redelijk wat wedstrijden heeft verloren, en het verliezen hun helemaal niet zo onbekend voorkomt. Wat mij wel een goede oplossing lijkt is het goed analyseren van de verlies partijen en meer hameren op discipline en instelling.
Beste Thiagosilva
Ik vrees dat je bij je tweede punt de hele essentie mist van wat Filip bedoelde met het ontslaan van coaches wegens teleurstellende resultaten. Ze hebben weliswaar verloren maar ze werden ontslagen omdat men bij Ajax niet mer verlies kan omgaan. Coaches krijgen de kans niet om hun spelers te 'leren' verliezen waardoor hun karakter niet gevormd wordt en men bij Ajax de verkeerde oplossing kiezen door de coaches te ontslaan. (zie Real Madrid)