John Terry: De Engelse aanvoerdersband inleveren?

Er is de laatste dagen een groot schandaal in de Engelse media ontstaan: Chelsea-aanvoerder, tevens de aanvoerder van het Engelse nationale elftal, Terry is vreemd gegaan. Niet met zomaar iemand, maar met de vriendin van ex-collega bij Chelsea en collega bij het nationale elftal; Wayne Bridge. Nieuwssites staan er vol mee, ook op Voetbalzone duiken er dagelijks een aantal berichten over op. Als reactie hierop ontstaan er hevige discussies over het afpakken van zijn aanvoerdersband en zijn status bij het nationale elftal. Er zijn zelfs mensen die opperen dat hij helemaal niet meer voor Engeland uit zou moeten komen, omdat het echt niet kan wat hij zijn vriend heeft geflikt. Het gaat eigenlijk vooral om de morele en mentale aspecten op de forums, maar wat een beetje op de achtergrond wordt geplaatst zijn de sportieve gevolgen hiervan. Daarom zal ik de sportieve gevolgen voor de Engelse nationale ploeg, in mijn ogen, duidelijk proberen te maken aan de hand van een toegelicht voorbeeld. Voor de duidelijkheid: dit stuk gaat dus niet over het morele aspect van zijn vreemd gaan en net zo min of het in dat opzicht juist is of niet dat de aanvoerdersband misschien wordt afgenomen. Ik ga er voor het gemak (en de duidelijkheid van het stuk) vanuit dat Terry de aanvoerdersband houdt, aan de hand hiervan zal ik de voor –en nadelen hiervan noemen. De voordelen kunnen dus worden gezien als een reden om Terry de band te laten houden, de nadelen als een reden om hem de aanvoerdersband af te nemen.

Door het aanblijven van John Terry als captain van het nationale elftal blijft de organisatie binnen de ploeg geregeld zoals deze, zo succesvol tijdens de WK-kwalificatie, was. Iedereen weet dus waar hij aan toe is en hoe de verhoudingen binnen het team liggen. Dat is een stukje constantheid dat gewaarborgd blijft, een stukje routine waar de spelers aan gewend zijn geraakt. Oefening baart kunst, herhaling leidt tot prestaties. Kleinere veranderingentjes binnen het team maken soms weinig verschil, maar het switchen van aanvoerder (en vooral als die luistert naar de naam Terry) is een aanzienlijke verandering; het zou de balans van het team kunnen verstoren. Om de kans dat Engeland deze positieve lijn van prestaties door kan trekken te vergroten, zou het het beste zijn als Terry de aanvoerdersband zou behouden. Dit is de manier hoe Engeland het afgelopen jaar goed heeft gepresteerd, dus waarom sleutelen aan een succesvol concept?

Daarnaast is een type aanvoerder als Terry niet één die je zomaar elke dag tegen komt. Het is een geboren leider, iemand die mensen kan sturen en aan kan zetten tot beter presteren. Ook is het voetballend gezien een fantastische speler, niet de snelste, maar fysiek ijzersterk en een spelinzicht waar menig voetballer jaloers op is. Hij heeft de gave om altijd op de juiste plek te staan en te doorzien wat de tegenstander van plan is, waardoor hij bijzonder vaak met belangrijke intercepties komt. Het is niet alleen een leider in woord, maar ook één in voetballend opzicht, één van de sterspelers van het team. Iemand waar je op sportief gebied tegen op kijkt, iemand die er zelfs zonder iets te zeggen voor zorgt dat de rest harder gaat werken, omdat zijn niveau zo hoog is dat de rest hier zich aan op trekt.

Bovendien zal hij als geen ander door het vuur gaan voor zijn ploeg, of het nou Chelsea of Engeland betreft, het maakt hem niks uit, hij geeft zich altijd voor de volle 100 procent. In mentaal aspect dus ook absoluut een speler waar de rest tegen op kijkt, iemand die volledig opgaat in het spel en nooit genoegen neemt met minder dan de winst. Een mooi voorbeeld om zijn passie voor de sport te illustreren is zijn tranenuitbarsting nadat zijn gemiste penalty Chelsea de Champions league had gekost (indirect). Het is een speler die zich altijd vol zal geven, met een onvoorwaardelijke trouw (zoals ik al zei: sportief gebied…) aan het team.

Het aanhouden van Terry als aanvoerder zal echter ook een keerzijde met zich mee dragen.
Een (groot) deel van de spelers zal kant kiezen voor Bridge, omdat hij het ‘slachtoffer’ is in deze situatie. Een ander deel, dat bijvoorbeeld beter bevriend is met Terry, zal kant kiezen voor Terry. Er ontstaat dus een tweedeling in het kamp van de Engelsen, waardoor het o-zo-belangrijke teamgevoel helemaal kwijt kan raken. Spelers raken ongemotiveerd, zien hun aanvoerder Terry niet langer als iemand waar ze tegen op kijken, maar kijken op hem neer om zijn privésituatie. Het kan gebeuren dat de spelers hierdoor niet langer voor elkaar door het vuur willen gaan, ze strijden niet meer als één front en hun inzet wordt lager. Ook zal er een groep spelers zijn dat zijn respect voor bondscoach Capello (gedeeltelijk) verliest, omdat hij het kennelijk ‘goed vind’ dat spelers zo met hun teamgenoten om gaan. Dit kan tot gevolg hebben dat de spelers minder hard werken op trainingen, de tactische instructies niet goed (willen) uitvoeren en minder openstaan voor opbouwende kritiek van zijn kant. Ook zitten de spelers te veel met hun hoofd bij andere dingen dan bij het voetbal zelf, wat directe gevolgen zal hebben voor de prestaties. Er wordt immers altijd gezegd dat mensen die ‘vrij zijn in hun hoofd’ het beste spelen. De aanvoerdersband om Terry’s arm kan Engeland dus zomaar een mooie klassering op het WK kosten.

Als je naar de voor –en nadelen kijkt op sportief gebied, is het in mijn eigen ogen echter de juiste keuze om Terry toch als aanvoerder te behouden. Als je de voor – en nadelen tegen elkaar wegstreept, kom ik persoonlijk tot de conclusie dat Terry aan moet blijven, omdat zowel zijn leidende als voetballende kwaliteiten van doorslaggevend belang kunnen zijn voor Engeland. Zijn invloed op het team is van onschatbare waarde en drijft ze regelmatig tot beter spel. Capello zal echter niet alleen het sportieve aspect laten tellen, maar misschien ook nog dingen als voorbeeldfunctie en dergelijke. Ik ben benieuwd…