Geef mij een voetbalgod op tien!

Mijn alltime-favoriete voetballer om te zien is de levende legende Dennis Bergkamp. Dennis coacht sinds enige tijd de D-pupillen van Ajax. Hij loopt dus weer in een Ajax-trainingspak en dat doet mijn Ajax-hart kirren van genot. Niet alleen omdat hij die jonkies vast een hoop bij kan brengen qua techniek en levensinstelling, maar ook omdat de nieuwe generaties Ajacieden een echte nummer tien binnen de gelederen hebben om tegenop te kijken. Die is er namelijk al een poosje niet meer.

Een echte nummer tien dient een aantal specifieke eigenschappen te bezitten; hij speelt immers op een zeer specifieke positie. Zo moet hij tactisch sterk zijn en oog hebben voor zijn medespelers. Hij moet ballen opeisen en weten wie er wanneer waar loopt. In een perfecte wereld bezit hij net als Bergkamp een fabelachtige trap- en dribbeltechniek en is hij een killer voor de goal. Wat snelheid is altijd meegenomen en een beetje fysiek is ook nooit weg. Naast een specialist moet een nummer tien namelijk ook een allround-aanvaller zijn die in zoveel mogelijk spelsituaties het beste uit zichzelf en zijn teamgenoten weet te halen.

De meeste elftallen die met een nummer tien spelen, zijn voor hun aanvallende impulsen voor een groot deel afhankelijk van deze verbindingsspeler tussen middenveld en aanval bij uitstek. Vele grote nummers tien hebben hun steentje aan Ajax bijgedragen en elke keer weer zag ik ze als mijn helden. Jari Litmanen, Wesley Sneijder, Rafael van der Vaart en ook Kenneth Perez zijn voetballers waarvoor je naar het stadion gaat, die een wedstrijd uit het niets kunnen beslissen en waarvan je altijd weet dat ze tegenstanders met hun aanwezigheid alléén al ontzag inboezemen.

Zoals Martin Jol ook na de wedstrijd tegen Utrecht constateerde hebben we op Bergkamp na niet de beschikking over zo’n speler. Die kan en mag natuurlijk niet meer meedoen (hoewel, als het aan mij lag!) en daarom moet er naar alternatieven gezocht worden. Opvallend is wel dat Ajax dit seizoen eigenlijk niet met een echte tien speelt, zoals Siem de Jong, die er wel echt één zegt te zijn, onlangs terecht opmerkte. Dat zal wel vooral te maken hebben met het gebrek aan een tien die goed genoeg is, lijkt mij zo.

Miralem Sulejmani werd binnengehaald als die speler maar bakte er op zijn ‘favoriete positie’ maar weinig van onder Marco van Basten. Eigenlijk op geen enkele positie heeft hij zich tot nu toe echt bewezen ook al laat hij bij vlagen in Jong Ajax en Servië U21 zien dat zijn kwaliteit niet verdwenen is. Dário Cvitanich zou ook op tien uit de voeten kunnen maar vooralsnog is er van die claim weinig terecht gekomen. Als spits is hij eigenlijk al niet goed genoeg voor het niveau dat Ajax zou moeten nastreven, laat staan op de nummer tien waar meer dan wat scorend vermogen vereist is.

Ismaïl Aissati is creatief, heeft een steekpass en een lekker schot maar is nog te jong, te onervaren en te zwak in de duels om het verschil te kunnen maken. De rustige ex-PSV-speler wordt nu in een minder vrije rol door Jol ingezet en kan zich nog niet profileren als een speler waar de tegenstander van moet schrikken. De Jong laat af en toe zien dat de leiding vertrouwen in zijn toekomst moet behouden, maar komt eigenlijk in het huidige systeem te weinig aan spelen toe. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk om te zeggen welke van deze twee jongens genoeg potentie bezit om een toekomstige Ajax-tien te zijn. Misschien allebei, maar misschien ook wel allebei niet.

Mijn hoop heb ik dus maar gevestigd op de nieuwe Michael Laudrup, zoals hij door sommigen al liefkozend genoemd wordt: Christian Eriksen. Deze zeer getalenteerde Deen laat elke week in de A1 zien dat hij het niveau daar ontgroeid is met prachtige goals, heerlijke passjes en vooral heel veel spelplezier. Zijn naam wordt in de wandelgangen van de Arena steeds vaker genoemd en hij heeft zelfs Rodney Sneijder naar de achtergrond verdrongen, die werd gezien als het belangrijkste Ajax-talent van de laatste jaren.

Eriksen is nog maar zeventien jaar oud en eigenlijk mag ik niet teveel van hem verwachten. Talent moet langzaam gebracht worden want het is teer als een bloem en kan met een verkeerde behandeling verwelken. Of Jol zijn entree serieus overweegt is dus nog maar de vraag.. Toch lijkt overheveling naar de selectie een optie; Jong Ajax wordt naar alle waarschijnlijkheid overgeslagen. Dat moet toch iets betekenen? Die heerlijke pegels kan hij toch ook produceren richting een Eredivisiedoel?

Misschien klink ik wat wanhopig maar je moet het maar gaan doen, Christian. Ik ben al een poosje op zoek naar een nieuwe voetballiefde, een nieuwe tien om te bewonderen, een nieuwe god om te adoreren. Je voetbalt bij een club met een mooie traditie op je positie, Christian. Maak Dennis trots! Wees onze onverslaanbare nummer tien!