'Ik heb gewoon een goede neus voor de goal'

Door QASIM HAKIMVENLO - José Mourinho maakte er bij zijn oude club Chelsea een gewoonte van. Telkens als de flamboyante Portugees een prijs in de wacht had gesleept stak hij zijn hand in de lucht om het aantal vingers te laten zien dat refereerde aan de hoeveelheid titels die de succescoach al had veroverd. Het werden er in totaal zes. Jongstleden zaterdag toonde VVV Venlo-aanvaller Sandro Calabro (25) in de kraker tegen Excelsior (3-1 winst) met twee subtiele polsbewegingen hoe vaak hij al het net had laten kraken. Baas boven baas. Zeven stuks! En dat in evenveel duels. Hij kroonde zich hiermee tot topscorer van de Jupiler League.

Het zijn natuurlijk totaal verschillende werelden, die van The Special One en de Haagse goaltjesdief in Venlose dienst. Maar één ding hebben ze toch gemeen: mediterraans bloed. Je hoeft geen mooi voetbal van ze te verwachten, maar wel resultaten. "Ik ben geen spits die je drie man voorbij ziet spelen en dan nog even met een dubbele schaar de keeper de verkeerde kant opstuurt", lacht Calabro. Doelpunten des te meer. "Ze noemen me Pipo bij de club", uiteraard verwijzend naar AC Milan-spits Filippo Inzaghi.

En dat is niet vreemd. Sandro Calabro werd op 11 maart 1983 geboren als zoon van een Nederlandse moeder en een Italiaanse vader die zijn roots op het eiland Sicilië heeft liggen. "Ik heb daar nog veel familie wonen. Volgend jaar zomer ga ik ze opzoeken." Heeft hij het scoren van zijn vader? "Haha, mijn vader zegt dat hij altijd op hoog niveau heeft gespeeld. Maar dan bedoelt-ie hoog in de bergen!" Van wie heeft hij dit Torinstinct dan? "Ik zou het niet weten. Het zit gewoon in mijn genen. Dat heb je gewoon van jongs af aan. Ik geloof ook niet dat je dit echt kunt ontwikkelen. Ik heb gewoon een goede neus voor de goal."

Toch was de kleine Sandro geen opvallende verschijning bij amateurclub VCS. "Ik was lange tijd een klein iel ventje. De voorstoppers hadden altijd een makkelijke wedstrijd als ze mij als directe tegenstander hadden." Maar ook Calabro junior kreeg te maken met de groeispurt waarmee ook zijn doelpuntenproductie als een komeet richting de hemel steeg. Op zestienjarige leeftijd werd Calabro alsnog naar Varkenoord gehaald om voor de A-junioren van Feyenoord te spelen. Daar speelde Calabro samen met Jason Oost die hij vorig jaar weer tegenkwam als ploeggenoot bij VVV-Venlo. "Het ging goed bij Feyenoord, maar ik moet eerlijk zeggen dat we niet zo’n talentvolle lichting waren. Ik mocht het jaar daarop wel blijven, maar mijn gevoel zei dat ik moest vertrekken."

Calabro besloot een stap terug te doen en koos er voor om in zijn geboortestad voor ADO Den Haag te gaan spelen. Iets waar hij nog altijd geen spijt van heeft. "Bob Kootwijk, tegenwoordig de assistent van André Wetzel, haalde mij terug. Bij een club als Feyenoord wist ik dat het heel moeilijk zou worden voor mij. Bij ADO speelde ik wel op een lager niveau, maar was de kans vele malen groter om door te stromen naar het eerst elftal." Ook in de politieke hoofdstad van Nederland reeg Calabro de doelpunten aaneen en werd hij als jeugdspeler zelfs topscorer van het tweede elftal. Het leverde de spits een plaats op in de selectie van de hoofdmacht tijdens de nacompetitie.

Calabro bleef zijn doelpunten maken, maar verwisselde om de haverklap van werkgever. Zo was hij na zijn periode in de Hofstad ook nog speler van FC Utrecht, Volendam en Helmond Sport. VVV-Venlo haalde vervolgens een spits binnen die in 111 wedstrijden 41 keer het net had weten te vinden. "Hoe het komt dat ik nu al bij zoveel clubs heb gespeeld, ondanks mijn jonge leeftijd? Dat is het leven van een profvoetballer. Maar ik moet zeggen dat ik me bij VVV-Venlo wel echt op mijn plek voel." Maar Calabro’s contract loop wel af na dit seizoen. Al tijd om te verlengen? Of wacht hij op een mooie transfer? "Daar kan ik nu nog niks over zeggen. Ik richt me op VVV-Venlo. We willen kampioen worden." En natuurlijk topscorer van de Jupiler League worden. Toch? "Als spits wil je altijd scoren en als het zo doorgaat heb ik een aardig aantal aan het einde van de rit", grijnst hij.

Toch is Calabro dit seizoen nog geen vaste basisspeler onder trainer Jan van Dijk. Ook vorig seizoen, met André Wetzel aan het roer, maakte hij veelvuldig zijn opwachting als invaller. Calabro over het hoe en waarom. "Ik raakte tijdens de voorbereiding van het vorige seizoen geblesseerd aan mijn middenvoetbeentje. Er zat een scheur in. Vervolgens heb ik zes weken in het gips gezeten. Toen ik weer ging spelen zat er nog een minuscuul gaatje, maar dat zou vanzelf dicht zou gaan." Toch bleef de aanvaller last houden van zijn voet, maar ondervond hij geen hinder meer van de kwetsuur om opnieuw in de lappenmand verdwijnen. Evengoed sloeg het noodlot toe op 29 februari van dit jaar. "We speelden uit tegen Vitesse en stonden na zes minuten spelen al met 0-2 voor. Het ging erg lekker. Op een gegeven moment ging ik een duel aan met Sebastien Sansoni. In het wegdraaien voelde ik dat het niet goed zat. Ik kreeg ook nog een schop van hem, maar dat was niet de oorzaak van mijn blessure. Ik stond op en dacht dat het wel ging. Maar een paar seconden later moest ik weer gaan zitten." Diagnose: gebroken middenvoetsbeentje. Herstel: drie maanden. Conclusie: einde seizoen.



In dertien Eredivisie-wedstrijden wist Calabro vijf doelpunten te produceren voor VVV-Venlo en was hij mede verantwoordelijk voor de opmars van de Venlonaren halverwege het seizoen. In de slotfase van de competitie wisten de geelzwarten echter niet overeind te blijven. Maar op dat moment zat Calabro zich te verbijten op de tribune en zag hij hoe zijn oude club ADO Den Haag ten koste van VVV-Venlo uiteindelijk naar de eredivisie promoveerde. "Dan voel je je echt machteloos. Het is een verschrikkelijk gevoel. Het was echt niet nodig geweest. Er daar is nu maar één medicijn voor. Kampioen worden van de Jupiler League."

Calabro & Co zijn hard op weg om deze droom te verwezenlijken. VVV-Venlo is sinds afgelopen weekend koploper van de Jupiler League en staat ook op de eerste plaats in de strijd om de tweede periode. Daarnaast breekt er nu een fase aan waarin de equipe van Jan van Dijk veelal tegen de zwakkere broeders gaat spelen. Tegen de concurrenten hebben de Venlonaren hun visitekaartje al afgegeven. Zo ook Calabro, die wel door een liesblessure opnieuw wedstrijden moest laten schieten. De aanvalsleider was er echter niet minder belangrijk om. Tijdens de seizoensouverture wist de net herstelde Calabro als invaller weer het net te vinden.

"Tegen Cambuur viel ik ook in, maar toen liep het niet. De wedstrijd daarop wonnen we en scoorde ik ook." Maar de wedstrijd tegen RKC en FC Zwolle moest Calabro opnieuw vanaf de kant toekijken en zag hij hoe zijn ploeg moeilijk tot scoren kwamen en in totaal vier onnodige punten verloor. In de wedstrijd tegen FC Den Bosch kwam de Koelclub opnieuw moeizaam op gang en wist het alleen via een penalty van Marnix Kolder te scoren. De invalbeurt van Calabro zorgde in stadion De Koel uiteindelijk voor veel opluchting toen hij weer eens de ban brak en de 2-0 binnenschoot om tegen TOP Oss helemaal los te gaan en zelfs twee keer te scoren.

Kolder had met één doelpunt nog weinig succes als centrumspits, maar kreeg nog altijd de voorkeur van trainer Jan van Dijk. "Iedereen krijgt veel kansen bij ons, in tegenstelling tot Marnix. Hij werkt zich een slag in de rondte en laat anderen beter voetballen. Het is dan ook niet eerlijk om hem nu al af te rekenen op zijn aantal doelpunten", was de uitleg van Van Dijk. Maar een spits moet toch zelf ook kansen creëren? Dat is toch een kwestie van op de goede plaats staan? Hoe kijkt Calabro tegen de rolverdeling aan tussen h