‘Het zou mooi zijn als Van Persie en ik later weer samen gaan voetballen’

Raphael Maitimo besloot in januari 2009 Nederland achter zich te laten voor een avontuur bij het Chinese Beijing BIT. Sindsdien speelde de 33-jarige middenvelder bij verschillende clubs in Indonesië en tekende hij dit jaar bij Persib Bandung. Ook kwam de geboren Rotterdammer reeds 21 keer uit voor het nationale elftal van Indonesië en in juni 2013 beleefde Maitimo zijn hoogtepunt door zijn ex-ploeggenoten Robin van Persie, Wesley Sneijder en Arjen Robben weer eens te zien: "Tja, ieder gaat zijn eigen weg. Het was hartstikke mooi om tegen mijn geboorteland uit te komen."

Door Tim Siekman

Maitimo speelde in zijn jeugdjaren namelijk in veel vertegenwoordigende elftallen van Nederland en zat zodoende samen in één team met de toekomstige wereldtoppers. Van Persie, Sneijder en Robben mochten jarenlang schitteren in het shirt van Oranje, Maitimo koos voor een interlandcarrière bij Indonesië. In zijn periode bij de jeugdploegen van Oranje acteerde de middenvelder in de jeugdopleiding van Feyenoord, waar hij in totaal elf jaar vertoefde.

Denk je nog vaak terug aan je periode bij Feyenoord?
"Ja, iedere dag nog. Ik heb daar jarenlang gevoetbald. Een hele mooi tijd. Ik speelde bij Oranje met jongens als Nigel de Jong, Wesley Sneijder, Arjen Robben en Robin van Persie. Dan is er de wil om het ver te schoppen en besef je niet dat je met geweldige voetballers hebt gespeeld. Natuurlijk moet je ook een beetje geluk hebben om door te breken. Ik heb in die periode helaas niet weten door te stoten naar de top."

Dat je met zoveel topspelers hebt gespeeld kunnen niet heel veel mensen je nazeggen...
"Ja, het is fantastisch natuurlijk, maar dat weet je op dat moment niet. Je bent dan van het gelijke niveau. Nu je eraan terugdenkt en ziet hoe ver ze zijn gekomen en dat je daarmee samen hebt gevoetbald… Ik speelde met Robin ook in de jeugd van Feyenoord. Toen had je geen besef hoe goed hij zou worden."

Heb je nog contact met Van Persie?
"Ik spreek hem heel af en toe. Hij wist bijvoorbeeld dat ik dit jaar naar een nieuwe club ging en heeft mij succes gewenst. We zijn allebei druk met onze carrières bezig. Ik gun hem het allerbeste. Het zou mooi zijn als we later weer samen gaan voetballen. Ik weet niet wat zijn plannen zijn, ik weet ook nog niet wat mijn plannen zijn."

Je kwam in juni 2013 veel van je ex-ploeggenoten weer tegen toen je tegen Oranje speelde. Hoe was dat?
"Geweldig. Behalve Nigel de Jong, die was er niet bij. Maar Van Persie, Sneijder en Robben wel. Robin zei dat hij trots op me was en blij was dat ik op een andere weg mijn geluk heb weten te vinden. Hartstikke leuk natuurlijk. We zijn met zijn allen nog even naar een bijeenkomst gegaan, nog wat gesproken en wat foto’s gemaakt. Tja, ieder gaat zijn eigen weg. Het was hartstikke mooi om tegen mijn geboorteland uit te komen. Dat was wel een hoogtepunt uit mijn interlandcarrière, net als mijn debuut, toen ik ook meteen scoorde (tegen Laos, 2-2, red.)."

Jullie verloren met 0-3 van Nederland. Hoe beleefde je de wedstrijd?
"Je kon in de tweede helft wel zien dat er gewoon een verschil in kwaliteit en in fysiek is. We hielden lang stand. Ik stond op het middenveld volgens mij tegenover Jonathan de Guzmán. We hadden het zwaar. Tja, 0-3 verliezen kan gebeuren natuurlijk. Ik heb Louis van Gaal na de wedstrijd nog een hand gegeven en gefeliciteerd."

Na zijn periode bij Feyenoord en uitstapjes bij NAC Breda en FC Dordrecht koos Maitimo ervoor om zijn opleiding Business Administration aan de Hogeschool in Rotterdam te combineren met het voetballen bij de amateurs van Feyenoord. De middenvelder wilde zich focussen op zijn maatschappelijke carrière. Op zijn 24ste wilde de afgestudeerde weer het voetbal in, maar hij realiseerde zich dat dat niet makkelijk was. Maitimo kreeg de kans om aan de slag te gaan in Azië.

In januari 2009 ben je naar Beijing BIT gegaan. Hoe was dat?
"In China, in heel Azië trouwens, zijn de faciliteiten over het algemeen minder dan in Europa. Maar ook: wat voor hun onlogisch is, is voor ons logisch en wat voor ons logisch is, is voor hun onlogisch. Dat is grappig om mee te maken. In het begin moest ik dat nog wel onder de knie krijgen. Het was ontzettend wennen. Voetbal is voetbal, maar in Azië is het toch anders. Een hele andere cultuur. In de eerste drie maanden had ik het best zwaar. Je werkt met mensen die andere ideeën hebben: andere systemen van voetbal en een andere werkwijze die gehanteerd wordt. Ik heb er wel veel van geleerd. Een bijzondere ervaring. Bijvoorbeeld andere omgangsvormen en normen en waarden."

Zie je het verschil in cultuur ook terug in het voetbal?
"Ja. Een voorbeeld: het team werd een keer bij elkaar geroepen. De coach was niet tevreden over iets en liet ons vervolgens een warming-up doen. Hij riep daarna een Chinese speler bij zich en gaf hem een klap recht in zijn gezicht! Niet normaal gewoon! Hij had waarschijnlijk iets geflikt. Ik schrok natuurlijk. Hij weet natuurlijk dat hij dat niet bij een buitenlander moest doen, want dan had hij wat terug kunnen verwachten. Het was zo'n typische coach van de oude stempel. In China telt hiërarchie heel erg en is het vaak een kwestie wie de machtspositie heeft.

In China ben je ook in beeld geraakt voor de nationale ploeg van Indonesië, toch?
"Ze waren op zoek naar Nederlanders met Indonesische achtergronden die het nationale team beter konden maken. Ik hoorde het verhaal aan en was wel geïnteresseerd. Toen ben ik ook daar naartoe gegaan. Ik zag dat het een enorme chaos was, typisch Indonesisch. Ik heb in eerste instantie alles afgezegd, maar even later werd ik weer benaderd en heb toen toch doorgepakt."

Tot dusver heeft Maitimo 21 interlands op zijn naam staan. Door zijn goede spel heeft de routinier veel bekendheid verworven en schittert hij als uithangbord van internationale merken als adidas, JBL, Guinness en TAG Heuer. Zijn laatste interland dateert echter alweer van ruim twee jaar geleden. De Rotterdammer is niet meer in beeld nadat de FIFA een tijdelijke schorsing oplegde aan het hele Indonesische voetbal na problemen tussen de nationale voetbalbond en de overheid. "Als ik ooit nog word opgeroepen, dan zou dat mooi zijn. Zo niet, ook prima."

Wat was naast de schorsing het dieptepunt bij de nationale ploeg?
"Dat was wel in 2014 bij de AFF Suzuki Cup. Ik vond zelf dat we het beste Indonesische team hadden die je maar kon bedenken, de beste ploeg uit de geschiedenis. Maar we hadden een bondscoach uit Oostenrijk (Alfred Riedl, red.)… Die maakte een strategie die naar mijn mening niet paste bij de type spelers die we hadden. We werden in de eerste ronde uitgeschakeld. Dat was een grote teleurstelling, want op dat moment konden we het ver schoppen. Tja, de coach heeft het voor het zeggen en dan probeer je je uiterste best te doen. Ontzettend jammer, want op papier hadden we een sterk team."

Je speelt nu bij Persib Bandung, na enkele andere clubs te hebben gehad. Hoe kan je het voetbal in Indonesië het beste kwalificeren?
"De jongens in Indonesië hebben best veel talent en zijn fysiek ook goed, maar tactisch is het wel wat minder. En ook de faciliteiten en organisatie zijn wat minder natuurlijk. Dat maakt het ook juist interessant en een uitdaging. Dit seizoen speelde ik met Michael Essien en Carlton Cole. Je ziet wel dat ze topvoetballers zijn en dat het met hun makkelijker voetballen is."

Hoe is het om met een Champions League-winnaar in één team te zitten?
"Het was heel mooi om dit seizoen met Essien gespeeld te hebben. Maar na een tijdje zie je hem gewoon als teamgenoot. Zowel ik als Essien staan volgend jaar nog onder contract bij Persib, maar ik weet niet wat ik ga doen of wat hij gaat doen. Ik heb ook een aantal aanbiedingen gehad. Clubs buiten Indonesië, zoals in Thailand en Maleisië. Maar het zou voor mij moeilijk zijn om weg te gaan, want Persib is een fantastische club. Essien is een toffe gast. Carlton Cole trouwens ook. Die is met wat problemen jammer genoeg midden in het seizoen vertrokken. In het begin kijk je een beetje tegen ze op, maar op het veld zijn het doodnormale jongens. Ze zijn hartstikke aardig en je kan veel dingen van ze leren."

Zijn ze dan nog altijd zo fanatiek of zijn ze op hun retour en duidelijk hun zakken aan het vullen?
"Nee, ze zijn nog steeds heel fanatiek. Als je dat niet bent, val je door de mand. Je moet alles geven, dat geldt voor hun natuurlijk ook, ook al krijgen ze goed betaald. Je kan de wedstrijd niet half ingaan. Ik heb veel met Essien samengespeeld dit seizoen. Ik speelde dit jaar wat aanvallender dan normaal en ben topscorer van het team geworden. En dan heb ik het liefst Essien naast mij of een linie achter mij. Dan zie je ook wel het tactisch vermogen van hem en zijn geweldige passing."

Heb je veel contact met Essien?
"Sowieso bij de wedstrijden natuurlijk. Dan praat je na de wedstrijd wat met elkaar. Wat hij denkt over bepaalde situaties. Maar ik kom ook weleens bij hem over de vloer. Kijk, je kan hem zien als Champions League-winnaar, maar voor mij is hij gewoon ‘normaal’. Tuurlijk vroeg ik in het begin wel aan hem wat voor dingen hij heeft beleefd. Dan vertelt hij over hoe er bij bepaalde clubs anders wordt omgegaan met druk en hoe hij er dan instaat. Ontzettend mooi om te horen natuurlijk."

Je bent nu 33 jaar. Voel je dat het einde van je profcarrière nadert?
"Nee. Ik voel me goed en ben hartstikke fit. Tuurlijk moet je er ook een beetje geluk bij hebben, maar ik probeer zo goed mogelijk voor mijn lichaam te zorgen en ik denk dat ik nog wel drie of vier jaar door kan gaan. Ik geniet nog op een leuke manier van het leven hier. Het is leuk dat je over straat loopt en mensen blij kan maken, daar doe je het voor. Indonesië is een voetbalgek land. Wat ik na mijn carrière ga doen? Ik zie het wel. Misschien doorgaan met sponsorwerk. Ik kan een goede ambassadeur zijn en kan interessant zijn voor internationale merken. Maar ik ga nu nog even voetballen. Ik werk er nog keihard voor en moet dat blijven doen. Ik geef er veel dingen voor op."

Je bent nu in Nederland, aangezien het winterstop is in Indonesië. Wanneer moet je je weer melden bij Persib?
"Deze maand al. Hopelijk na de Kerst pas, maar het kan ook dat ik voor die tijd die kant op moet gaan. Dat is ook iets typisch Aziatisch. De jaarplanning is inmiddels wel tien keer gewijzigd. Het is heel moeilijk plannen en soms moet je last-minute alles overhoop gooien. Je weet nooit waar je aan toe bent, maar je maakt in ieder geval een hoop mee."