‘Ik voetbalde in Pattaya dat bekend staat als grootste seksstad ter wereld’

Glenn van Geldorp (25) speelde in de jeugd bij Ajax en belandde via omzwervingen bij HFC Haarlem en het voormalige Young Boys in Thailand. Daar speelde hij twee jaar Premier League bij Pattaya Arena Futsal Club en vervolgens anderhalf jaar veldvoetbal bij Pattaya City. In februari kwam hij terug naar Nederland en Voetbalzone sprak met Glenn bij de try-outs van de Dutch Lions FC in Roosendaal over zijn periode in Thailand en de voetbalcultuur in het land van de glimlach.

Voetballen in Thailand, hoe ben je daar in vredesnaam terechtgekomen?
"Toen ik in de A1 van het voormalige Young Boys zat, kon ik via een agent samen met een bevriende teamgenoot op proef komen bij een club in de Thai Premier League. Nadat we daar waren geweest zag het er goed uit, maar na terugkomst in Nederland hoorden we niets meer. Zowel wij als de zaakwaarnemer hadden geen ervaring met de Thaise gang van zaken en achteraf leerden we dat de technisch directeur van de club een deel van ons salaris in zijn zak had willen steken. Zo werkt het daar allemaal een beetje, maar dat wisten wij toen nog niet, haha."

Hoe ben je er dan uiteindelijk alsnog terechtgekomen?
"Na zeven maanden werd ik gebeld door een eigenaar van een andere club uit Thailand. Hij had me de oefenwedstrijd zien spelen en vroeg of ik bij zijn club op proef wilde komen. Er was alleen één probleem, zei hij: ‘Ik heb geen gewone voetbalclub, maar een zaalvoetbalclub!’. Hij was echter enthousiast over mijn techniek en vroeg of ik mijn CV wilde opsturen. Ik speelde op dat moment toevallig zelf zaalvoetbal in de Nederlandse Eredivisie voor A-junioren en was net uitgenodigd voor Jong Oranje. Die Thaise directeur zei: ‘Kom gewoon kijken. Ik betaal je ticket en als je het niks vindt; even goede vrienden.'"

Dus je speelde in Nederland tegelijkertijd op het veld en in de zaal?
"Ja, met de Haarlemse amateurclub Young Boys (inmiddels failliet, red.) speelden we in de eerste divisie. Met mijn broer was ik daarnaast een vriendenteam gestart waarmee we op woensdag in de zaal speelden. We hadden echt een goede club jongens om ons heen verzameld met gasten als Barry Tjeertes en Quincy Promes, die toen nog bij HFC Haarlem speelde."

En toen stond je opeens in Thailand. Hoe was het daar?
"Ja, goed geregeld allemaal en ik kreeg al snel een aanbod met een appartement, vervoer en een mooi salaris. In eerste instantie denk je bij sport in Thailand natuurlijk al snel aan boxen, maar qua zaalvoetbal zijn ze nummer vijftien van de wereld. Nederland staat op de 25e plek, dus in vergelijking is het niveau daar hoog en was het tactisch behoorlijk aanpassen. Ik heb veel gespeeld, maar op een gegeven moment ben ik geblesseerd geraakt en voor zeven maanden teruggekomen naar Nederland en toen heb ik meteen mijn opleiding bouwmanagement en vastgoed afgerond. Vervolgens ben ik teruggegaan om mijn kans te grijpen in het veldvoetbal; een kans die ik eerder had laten liggen omdat de zaalsalarissen een stuk hoger lagen."

Wat moet ik me financieel voorstellen bij voetballen in Thailand?
"Van het basissalaris daar kun je in Nederland al prima van leven, maar door het bonussysteem en de lage prijzen in Thailand, heb je daar een prachtinkomen. Daarnaast is de levenskwaliteit erg hoog en is het een geweldig mooi land. De stad Pattaya staat internationaal bekend als de grootste seksstad van de wereld, maar daar hoef je niet mee geconfronteerd te worden als je daar geen zin in hebt. Doordat er veel buitenlanders wonen, maakte ik snel vrienden waaronder veel Russen."

Spreken ze allemaal goed Engels daar?
"Nou, mijn eerste coach sprak amper Engels, dus dat was lastig. De vrouw van de manager sprak het gelukkig wel goed en dat hielp enorm. Mijn twee volgende coaches spraken het wel, maar op het veld was het moeilijk. Op twee Japanse teamgenoten na, was het vaak een beetje behelpen, maar na verloop van tijd leer je zelf ook wel een beetje Thais. Je hebt er ook niet zo veel buitenlandse spelers omdat ze reglementair maar drie jongens van buiten Azië in de selectie mogen hebben. Qua niveau kun je de Thai Premier League het best vergelijken met de onderkant van de Eredivisie, maar ik speelde zelf op het tweede niveau. Melvin de Leeuw (voormalig speler van sc Cambuur) is verder de enige Nederlander die nu nog in Thailand speelt. Hij zit bij Army United FC in Bangkok."

Ik sta nu met je langs een veld in Roosendaal, waarom ben je niet gebleven?
"Afgelopen februari heb ik niet bijgetekend en ben ik teruggekomen. De hoofdsponsor had zich teruggetrokken en het nieuwe aanbod was financieel veel minder interessant. Ik zou in principe graag terug willen en zodra de transferperiode open is, kan dat ook. Mijn managers zeggen dat ze wel weer een plek voor me kunnen vinden omdat mijn statistieken dik in orde zijn. Nu zou ik eerst graag via de Dutch Lions een nieuwe ervaring op willen doen in Amerika. Als ik terugkom ben ik dan helemaal topfit en klaar om voor mijn kans te gaan op het hoogste niveau in Thailand."

Zou je andere Nederlandse jongens aanraden in Thailand te gaan spelen?
"Zeker! Je reist veel rond, komt op de mooiste plekken van de wereld en je kunt hier goed verdienen. Het is ook heel veilig, want door het Boeddhisme is er veel sociale controle. Je kunt bij een potje straatvoetbal je telefoon gewoon langs de lijn neerleggen. Als we uitspeelden ging het hele team soms gezamenlijk naar een tempel om te bidden. Ik deed dan mee, dat was heel bijzonder. Verder is het leven er wel heel anders, dus daar moet je een poosje aan wennen. Inmiddels kijk ik niet meer op van een familie van vijf mensen op één brommer, maar dat duurt wel even. Daarnaast komt iedereen constant te laat, zelfs de trainer. De discipline is waardeloos mede door het warme weer. In sommige zalen waar we kwamen, hadden ze geen airco, maar alleen ventilatoren. Dan moest ik halverwege van sokken wisselen omdat het zweet uit mijn schoenen liep!"