Arividerci Turqo!
Roy Houghton maakte de memorabele 1-0 tegen Italië, waarmee hij de eindscore al na elf minuten op het scorebord zette. Hoe kon het allemachtige Italië verliezen tegen de Ieren? Na de groepswedstrijden telde elk team vier punten en neutraal doelsaldo. Ierland ging als tweede door in de poule met Italië, Mexico en Noorwegen. 22 jaar later staan de Ieren weer tegen de Italianen.
Al sinds 21.00 uur ben ik als een gek aan het zappen tussen NPO 1 en 3. De afstandsbediening is al maanden niet zo productief geweest. Aan de ene kant ben ik zeer boos op Terim en zijn troepen en anderzijds hoop ik dat België en Italië niet verliezen. Het lucky-scenario van Turkije kent een nieuwe dimensie, want nu zijn we niet alleen afhankelijk van onze eigen prestaties (2-0 overwinning op Tsjechië). We moeten ook nog eens rekening houden met Italië en België. Na het lange wachten, ben ik verlost door Radja met de moeilijke achternaam. Een droge knal en het staat 1-0 voor onze zuiderburen. Ik neem een slok van mijn Turkse koffie en zap meteen door naar NPO 3. De slok is amper door mijn keel of Brady kopt Ierland op voorsprong. Toen dacht ik bij mezelf: ‘waarom heb je géén Lavazza-koffie gedronken..?’
We zijn uitgeschakeld door strijd, passie en werklust van de Ieren. Daar bovenop komen nog de fantastische Ierse supporters, die een auto slopen om vervolgens de schadevergoeding direct uit te keren. Eigenlijk zijn wij, Turken, verslagen door onze eigen karakteristieke kenmerken: strijd, passie, werklust en ook nog eens vaderlandsliefde. De opstandige Turken hebben op een kleurloze manier afscheid genomen van het EK. Na acht jaar afwezigheid op eindtoernooien heeft het Turkse elftal weinig klaargespeeld, terwijl reclamecampagnes vol passie en strijd zijn opgenomen.
Er moet toegegeven worden dat in de Turkse voetbalfilosofie, voor zover die aanwezig is, kwaliteit onderschikt is aan strijd, passie en arbeidsethos. De Turkse spelers zijn individueel goed genoeg om mee te draaien in een voetballend systeem, maar wanneer alle individuen bijeen komen, speelt men 'verstoppertje'. Daarom is het cruciaal om te spelen naar je kwaliteiten, net zoals IJsland, (Noord-) Ierland, Albanië en deels Slowakije dat doen. Vooral als je in een poule zit met een titelkandidaat als Spanje en een zeer uitgebalanceerd Kroatië. Het enige wat de supporters duidelijk wilden maken aan de spelers is dat strijd, passie en arbeidsethos een 'must' zijn om te kunnen genieten. Tot aan de laatste wedstrijd in de groepsfase ontbraken alle bovengenoemde eigenschappen en dat pikeerde de supporters.
Dit had deels te maken met politieke spelletjes, zoals transferzaken, 'premiegevechten' en een 'wie is de baas'-houding van bepaalde spelers binnen de groep. Niemand sprak uit eenheid. Er wordt nu hevig gediscussieerd over de fitheid van bepaalde spelers, onder wie Arda Turan, Caner Erkin, Gökhan Gönül en Burak Yilmaz. Terim heeft bewust gekozen voor deze spelers en het resultaat is keihard blootgesteld; zoutzakken met een draaicirkel van een vrachtwagen. Wat hebben Srna en Alba zich doodgelachen om de vastgelijmde backs van Turkije. Wat zullen Ramos en Corluka geschrokken zijn van de onkunde van de Turkse spitsen. Het sleutelbegrip van zo een eindtoernooi is fitheid. Wanneer de selectie niet fit is, kan je de vakantie al boeken na de bekendmaking van de 23-koppige selectie. Als speler weet je dat het vaderland na acht jaar weer mee kan doen aan een toernooi. Echter, zes maanden na de laatste kwalificatiewedstrijd zijn er nog steeds spelers die niet fit zijn. Dit heeft te maken met gemakzucht en het besef dat je al onderdeel bent van de 23-koppige selectie. Terim heeft in deze fase een grote fout gemaakt door het selectiebeleid af te stemmen op namen en niet op andere factoren, zoals fitheid en vorm.
Er zijn vier spelers die niet door de ondergrens zijn gezakt en dat zijn Ozan Tufan, Hakan Balta, Mehmet Topal en Emre Mor. Van de middelste namen verwachte je dat van tevoren al. Dat zijn ervaren rotten die de legendarische EK-wedstrijden in 2008 ook hebben meegemaakt. Echter, Ozan en Emre kwamen zonder status binnen wandelen. De eerste naam imponeerde met belangrijke ingrepen, drive, gevaarlijke omschakelingen en verschijningen in het zestienmetergebied van de tegenpartij. Hij bezit over domme kracht, onbevangen voetbalstijl, gigantische drive en lef in zijn spel. De tweede naam is een achttienjarige etterbak, die nog tijdens het toernooi tekende bij Borussia Dortmund. Na jaren stonden vele Turkse supporters weer op na een passeerbeweging. Wat een simpele techniek, snelheid en durf. Wanneer deze jongen niet wordt geconfronteerd met ernstige blessures kan hij onder Tuchel gigantische stappen maken.
Nu krijgt Terim de volle laag van media en supporters. Een deel van de kritiek is zeker terecht. Echter, momenteel wordt er een beeld geschetst dat Terim incompetent is. Hij komt tactisch tekort en het motiveren wil ook niet lukken. Diezelfde mensen riepen voor de wedstrijd tegen IJsland dat enkel Terim hen naar een eindtoernooi kon loodsen. Wat is er veranderd in de afgelopen zes maanden? Terim is schuldig in zijn eigen invloedssfeer. Daarbuiten spelen meerdere aspecten een rol. Deze tactisch 'incompetente' coach speelt al twintig jaar een belangrijke rol als bondscoach in eindtoernooien, maar ook als clubtrainer op landelijk en Europees gebied.
In het afgelopen twintig jaar zijn in Turkije de volgende wereldtrainers de laan uitgestuurd; Guus Hiddink (twee keer), Joachim Löw (2 keer), Vicente del Bosque, Frank Rijkaard, Luis Aragones, Roger Lemmere, Cesare Prandelli en Bernd Schuster. Bijna al deze trainers hebben ten minste één titel, of verschillende combinaties, in de naam van WK, EK, of een landstitel achter hun naam staan. Wat hebben deze trainers gepresteerd op Turks grondgebied? Bijna niks! Het uiten van gezonde kritiek is altijd welkom, Terim kan je niet wegzetten als 'nietsnut' na twee verloren wedstrijden. Het wensen van de dood aan zijn ongeboren kleinkind laat het niveau van kritiek zien.
Wanneer keer je weer terug Grande Imparatore?
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee.
Meer nieuws
FC Twente presenteert twaalfvoudig international als eerste zomeraanwinst
Thomas Tuchel gaat definitief niet verder als trainer van Bayern München
Clubtopscorer uit de Eredivisie vertrekt voor ‘niet te weigeren bod’ naar Azië
Robin van Persie verlaat Feyenoord en is hoofdtrainer van sc Heerenveen
Duo dat goed is voor 299 Liverpool-wedstrijden neemt net als Klopp afscheid
Ronald Koeman negeert smaakmaker: ‘Moet eerst een jaartje Eredivisie spelen’
Meer sportnieuws
Mooi geschreven! Ook grappig om te zien dat jouw stuk een beetje overeenkomt met mijn column over Rusland, maar het is wel duidelijk te zien dat onze landen verschillende factoren heeft waarom het EK een chaos bleek. Keep up the good work!
Om te beginnen, mooi stuk. Terim is de grootste Turkse trainer ooit, maar hij heeft zijn beste tijd gehad. Vooral op dit EK is gebleken dat alles draait om tactiek. Terim is een hele goede motivator, of dat was hij, maar we zitten niet meer in het jaar 2008. Dit is 2016 en je moet mee met de tijd. In 2008 hadden we spelers als Sabri, Aurelio, Gökdeniz, Tuncay, Hamit, Ayhan, Emre B. en een jonge, fitte Arda. Spelers die iedere wedstrijd kilometers afleggen en blijven gaan. Nu hebben we vooral technische, buitenlandse Turken. Die kan je niet motiveren met 'gaan met die banaan'. Die zijn gewend aan een systeem. Dat vergt dan ook een andere aanpak en een andere soort trainer.
Om een antwoord te geven op jouw vraag, er is helemaal niks veranderd sinds onze laatste kwalificatiewedstrijd. We hebben ons alleen geplaatst omdat de nummers 3 nu ook een kans hadden. De zwakste Oranje van de laatste 20 jaar, Tsjechië die zijn sterspelers liet rusten en nog steeds veel beter was en een vrije trap in de laatste minuut tegen Ijsland. Zo hebben we ons geplaatst. Maar nu het om het echie gaat, vallen we door de mand. Als Terim de credits kreeg voor onze plaatsing, moet hij ook de schuld krijgen van onze uitschakeling. Zo werkt het.
Misschien kon je ook aangeven wat er volgens jou moet gebeuren nu bij het nationale elftal. Persoonlijk zou ik Aykut Kocaman willen zien, hij en Senol Günes zijn de beste keuzes op dit moment. Gevolgd door Abdullah Avci en Ersun Yanal. Dat zijn op dit moment de Turkse trainers met een duidelijke systeem. En ik hoop dat ze een assistent aanstellen, Terim voelt zich te groot daarvoor blijkbaar. Als Arda ook de negatieve kanten van zijn rol als vedette kan accepteren en als de bondscoach hem op een andere manier gebruikt, moet die blijven. Ik heb geen zin in een vedette die wegrent voor zijn verantwoordelijkheden, dan mag je lekker bij Barca blijven.
Qua spelers hebben we de beste lichting sinds 2002. Komt ook vooral door de buitenlandse Turken die hun opmars hebben gemaakt. Nu is het aan de trainer om de juiste systeem neer te zetten en de juiste spelers op de juiste positie te laten spelen. En om de belangrijke keuzes te maken, keuzes die Terim niet durfde te nemen. Ga je Arda wel of niet oproepen/opstellen, ga je een keuze maken tussen Töre en Toprak en het belangrijkste, als er echt sprake is van een hiërarchie en groepjes binnen de selectie, wat ga je daar aan doen?
Thanks Clutch!
Ik besef ook dat Terim niet meer als voorheen functioneert. Dat heeft inderdaad te maken met het tactisch aspect. Tactiek wordt steeds belangrijker en je ziet zelfs kleine landen of mindere ploegen uit een bepaald systeem voetballen. In 2008 hadden we een perfecte mengsel tussen jong en oud, hard en technisch, maar ook zeker professioneel en gevoel. Ik ben het er mee eens dat Terim moet bedanken. Hij verdient veel respect en ik ben ervan overtuigd dat vanaf nu, elk minuut, zijn status zal beschadigen als bondscoach zijnde (in optiek van GS kan hij nooit stuk in mijn ogen). Dat gun ik hem niet. Ik verwelkom hem met open armen bij Galatasaray, want dat is zijn eigen fort. Daar is hij veilig.
Over je tweede alinea ben ik het niet mee eens. Je zou de plaatsing kunnen relativeren. We begonnen zeer slecht aan de kwalificatie en waren op een gegeven moment kansloos. Na de keerzijde hebben we op een wonderbaarlijke wijze bijna alles gewonnen. Diezelfde Ijsland bevindt zich nu in de kwartfinale, Nederland, hoe zwak dan ook, zelden een toernooi mist. Het tenue van Nederland staat garant voor de tweede, of derde, stek. Ook Tsjechie is een vast tournament land. Die zijn er altijd bij. Als je zegt, dat Tsjechie zijn spelers spaart, dan kan je dat ook over Italie tegen Ierland zeggen. Eénmaal in je voordeel andermaal in je nadeel. Zo werkt dat, maar dat maakt de prestatie van Ierland niet minder. Die prestatie is van Terim en zijn consorten. Wel ben ik het eens met je punt over het feit dat het 'falen' ook op de conto van Terim is. Terim heeft gefaald en gaf dit ook toe.
Over de toekomst van het nationaal team heb ik bewust niks geschreven, want ik heb max. 1000 woorden per Clubexpert. Dat is misschien een interessant onderwerp voor een volgende Clubexpert. Ik zal nu daarop ingaan. Zoals ik al eerder zei, Terim moet bedanken als bondscoach. Alle trainers die jij noemt zijn, stuk voor stuk, goede trainers. Echter, ik denk dat jij één aspect onderschat. Als Terim al moeite heeft met de groep één houden (intact houden), welke trainer wordt wel serieus genomen door de volgevreten spelers? Alleen Senol Gunes zie ik dat doen, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat hij daar zin in heeft. Overige trainers zullen bezwijken onder druk. Zie notabene de voorbeelden Avci en Yanal. De mentaliteit van de spelers moet aangepakt worden en de bond zelf moet veranderingen doorvoeren.
Je moet onze plaatsing wel relativeren, zeker als je ziet hoe we hebben gepresteerd op het EK. Diezelfde Ijsland heeft ons er met 3-0 van langs gegeven en thuis hebben we gescoord uit een vrije trap. Heeft niks te maken met tactiek, systeem of wat dan ook. Gewoon een individuele bijdrage van Selcuk. Of je het nou wilt accepteren of niet, dit was de slechtste Oranje van de laatste 20 jaar. En je vergelijkt een overwinning op Italië-B met een overwinning op Tsjechië-B? Kom op.
Als Terim echt accepteert dat het falen hem toekomt, had die wel zijn ontslag ingediend, zie Hodgson, zie Slutsky, zie Fomenko. Dat is de juiste manier. Die verantwoordelijkheid neem je op je met niet alleen woorden, maar ook met daden. 'ja het is mijn schuld' en vervolgens ga je door met je functie waarbij je iets van 3 miljoen euro verdient. Ja, dat is lekker.
Ja, daarom zeg ik ook dat er knopen doorgehakt moeten worden door Terim of een andere trainer als hij vertrekt. Want dat er problemen zijn in de selectie, dat is duidelijk. Dan moet je de lastige keuzes maken en sommige spelers buiten de selectie houden. En je hebt gelijk, met Avci zal dat niet lukken, die wordt opgevreten door alles en iedereen, net zoals toen hij Selcuk niet liet spelen. Senol en Aykut hebben wat dat betreft wat meer aanzien, ze hebben ook samengewerkt met de meeste spelers. En Ersun is ook niet meer de Ersun van 10 jaar geleden, hij heeft nu een titel en Trabzonspor-Fenerbahce op zijn cv staan.
Terim moet weg. Voor zijn eigen naam. Als je zijn totale derde periode erbij pakt, heeft hij Turkije geplaatst voor een eindtoernooi, na 8 jaar. Of jij dit accepteert of niet; dat is een prestatie. Waarom is het Avci en Hiddink daarna niet gelukt? Waarom hebben zij geen geluk afgedwongen? Waren de poules toen moeilijker? Ersun Yanal? Het is niet makkelijk om met Turkije voor een eindtoernooi te plaatsen, want wij hebben geen gouden generatie en zijn niet goed. Betreft het EK heeft hij gefaald. Door zijn selectiebeleid, vriendjespolitiek en het niet kunnen hendelen van de selectie. Daar heeft hij zeker gefaald, dus opstappen.
In mijn ogen is momenteel enkel Senol Gunes de enige competente coach en die zal deze uitdaging links leggen. Geen zin, energie en fut om het wel te doen. Hij is bezig met een mooi project en wil meer.
Als Aykut Kocaman wordt aangesteld, zal hij dezelfde weg bewandelen als Ersun en Abdullah. Het Turkse elftal is géén Konyaspor (zonder enige prestatiedruk), maar ook geen Fenerbahce. Fenerbahce is zijn nest, daar tolereren ze Aykut. Door zijn staat van dienst. Als bondscoach neem je alleen je onderbroek, hemd en sokken mee. Je begint bij '0'. Je krijgt supporters van Galatasaray, Besiktas maar ook van Trabzonspor. Terim laat deze functie makkelijk en eenvoudig lijken, omdat hij een gigantische, onoverwinnelijke status heeft. Birbirimizi kandirmayalim.
Eindstand, ik zie Senol uitgezonderd, geen trainer die het stokje kan overnemen. Daarom moeten we niet speculeren op de trainer, maar het systeem omgooien. Revolutionair denken. Niet alleen op trainersniveau discussiëren, maar breder trekken en alle schuldige, falende in het totaalbeeld meenemen.
Waarom is het Avci en Hiddink niet gelukt? Misschien omdat de nummers 3 geen kans hadden op kwalificatie? Broer, jij weet dit ook, dus zulke vragen hoef je niet te stellen. De enige reden dat wij er nu bij zitten is omdat de nummers 3 zich ook kunnen kwalificeren. In dat opzicht heeft Terim het helemaal niet beter gedaan dan Hiddink of Avci. Als de opzet niet was veranderd, zaten Arda en co gewoon thuis op de bank.
Systeem omgooien? Dat gaat nooit gebeuren met Terim, daar is hij te koppig voor, dat is ook gebleken op dit EK. Als je je systeem omgooit, geef je toe dat jouw eigen systeem niet werkte en geef je je criticasters gelijk. En voor iemand met zo'n grote ego als Terim is dat onacceptabel.
Captain
We moeten gewoon accepteren dat Terim's tijdperk langzaam weggaat. Ik kijk naar reportages van Riekerink en die man straalt zoveel intelligentie uit. Dat een jeugdtrainer meer verstand heeft op tactisch en psychologisch vlak dan de beste Turkse trainer zegt al heel veel over Turkije en waarom wij nooit iets gaan bereiken op een toernooi.
Na zijn vertrek in 2013 had ik hem altijd gesteund, maar nu begin ik zijn ware aard te zien. Iemand die gaat cashe bij de serpenten van de Tff, iemand die geen verantwoordelijkheid kan nemen na verlies maar wel alle credits krijgt bij winst, iemand die selecteert puur op naam en fame terwijl die een heel jaar de tijd had om deze spelers scherp te maken voor het Ek. Hij zit letterlijk thuis met z'n 3m per jaar, letterlijk de enigste taak die een bondscoach moet uitvoeren kan hij niet eens deftig doen.
Hij moet een man zijn en aftreden net zoals Hodgson en Slutsky het deden, want zo verlies ik alleen maar meer en meer respect voor hem. Zijn imago is helemaal veranderd, de aanwezigheid van Demirören, schoothond van Satan heeft hem psychologisch gemanipuleerd, en daarmee bedoel ik al het geld, premies en bonussen die hij kreeg, maw hij is een geldwolf geworden en daarmee volgen de consequenties die we nu aan het beleven zijn, dat terwijl we een gouden generatie hebben.
Marlos,
Ik ben het met Clutch en jou eens. Yanlis anlasilmasin. Terim moet opstappen. Enkel excuses aanbieden is niet genoeg. Geld is niet het enige. Terim houdt van aanzien, van macht. Echter, de tijdperk is gaande. Alleen ik zie nog steeds geen trainers, van de jonge garde, die hem lastig maken. Als een trainer drie keer (in 3 verschillende decennia, 90,00 en 10) kan terugkeren als bondscoach, dan leg je alle trainers links.
Zelfs nu praten we over het moment. Wat in de toekomst? Wie moet hem vervangen? Enkel Senol Gunes zie ik daarvoor in aanmerking komen, maar die is ook 60plus. Bovendien dnek ik niet dat hij zin heeft in zo een avontuur.
Ik ben het niet eens met Clutch over Aykut en Ersun. Ik denk niet dat zij het aankunnen. Ersun heeft gefaald in zijn eerste periode en heeft daarna overal problemen gehad of gefaald. Aykut is een leuke coach, maar wat zag je bij een Alex? Hij is overrompeld. Plus zijn verdedigende tactiek, behoudend, heeft hem meer gekost dan opgeleverd. Konyaspor tel ik niet mee. Avci was/is ook superieur bij Ibb. Ersun was goed bij Genclerbirligi. Ik zie eerlijk gezegd geen trainer, die naast voetballend, die media, spelers en bond op één moment kan hendelen.
Als laatst, ik zie geen gouden generatie. Een gouden generatie staat er. Ondanks alles. Een gouden generatie kan wedstrijden met een moeilijkheidsgraad goed bespelen. Jongens als Arda, Burak, Caner, Selcuk Gokhan, Topal en Hakan Balta zijn qua leeftijd op hun hoogtepunt. Jongens met titels, Europees ervaring (bekers) etc. Aangevuld met Hakan Calhanoglu, Oguzhan Ozyakup, Ozan Tufan en Emre Mor. Dit toernooi heeft Terim gefaald, maar ook de motivatie van de spelers zelf.
het stuk is prima geschreven, daarvoor mijn complimenten.
alleen vind ik wel dat Terim het beter had kunnen doen. hij had eigenlijk niet eens zijn vaste 11 namen en was wedstrijd na wedstrijd nog aan het experimenteren. ja, dan ben je simpelweg te laat om echt een team te vormen. spelers als Cenk Tosun en Volkan Sen vind ik daarbij totaal geen spelers die iets extra's kunnen brengen, en zo vind ik Inan totaal niet fit overkomen, doet me een beetje denken als Van der Vaart een paar jaar geleden. als het al misgaat in de voorbereiding kun je beter het ek al in de prullenbak gooien.
Zo zien we ploegen als Ijsland, Wales, Duitsland, Italië om maar wat voorbeelden te geven. die spelen met een tactiek en formatie waarmee ze al de gehele kwalificatie mee bezig zijn en niet afwijken daarvan. spelen vrijwel altijd met dezelfde spelers die allemaal in het systeem passen en voor elkaar willen werken, of in dienst van spelers willen werken.
Dat andere trainers hebben gefaald komt natuurlijk niet alleen door die trainers, we moeten nu ook niet doen dat Turkije al die jaren een serieuze kanshebber was op een eindtoernooi. daarbij heeft Turkije de laatste jaren ook vrij veel te maken gehad met 'haantjes' zo als ik die dan noem en die zichzelf soms wel belangrijker vonden dan hun ploeg.
over zo'n vier jaar, als talenten als Ozyakup, Calhanoglu, Tufan, Frei, Mor en misschien wel weer Tore wat ouder zijn en zich hebben ontwikkeld kan het wel wat worden. maar dan zouden spelers ook hun ego op zij moeten zetten en voor elkaar knokken zoals ze dat wel tegen Tsjechie deden in de laatste kwalificatiewedstrijd, want dat is op meerdere toernooien of kwalificaties een probleem geweest. in 2008 uiteraard niet.
Thanks voor de credits!
Mijn alinea over toptrainers heeft de boodschap op een goede wijze verzonden. Dat is juist mijn punt. Welke trainer je ook aanstelt als bondscoach of trainer bij Turkse clubs; het maakt niet uit! De mentaliteit, randzaken, sfeer, bestuurders en media laten het niet toe om aan een team te bouwen, daarom is Terim altijd een zekerheid. Terim kan binnen een korte tijd een resultaat neerzetten (zie 'm als Mourinho in zijn dimensie). Echter, op een gegeven moment verveelt hij zich in de functie. Dan zoekt hij een nieuwe uitdaging. Dat zit in de aard van het beestje.
Je eerste twee alinea's zijn perfect. Landen met een voetbalvisie en daadwerkelijke uitvoering zullen vanaf nu op elk toernooi presteren. Alleen kwaliteit is niet genoeg. Systeem is het belangrijkste. Terim twijfelde nog op de vooravond van de wedstrijd tegen Kroatië over zijn basiself. Dat zegt al genoeg.
Ik heb minimale vertrouwen in een gouden generatie. We zullen weer hengelen tussen wel of niet aanwezig zijn op een eindtoernooi.
Ik vond het een leuk stuk om te lezen, uiteraard vijf sterren, maar er is wel één zin waarover ik iets kwijt wil.
"terim heeft in deze fase een grote fout gemaakt door het selectiebeleid af te stemmen op namen en niet op andere factoren, zoals fitheid en vorm. "
Je kunt toch niet een Gokhan, Caner, Arda, Burak thuis laten broer ? Wie wilde je dan meenemen, Sener en Umut Bulut omdat ze wel fit zijn ? Bovendien zijn dit namen die een groot rol hebben gespeeld tijdens de kwalificatiereeks, die kan je niet zomaar uitvlakken.
Thanks bro.
Arda uitgezonderd, zou je de rest wel thuis kunnen laten broer (of op zijn minst laten banken). Caner en Burak hebben maandenlang geen bal aangeraakt en zijn of gaan scheiden. Ook nog eens net uit blessure of helemaal niet fit. Gokhan Gonul die ruziet met de voorzitter van Fenerbahce over een verbeterd contract, zijn toekomst is onbekend. Je kon overduidelijk zien dat al die spelers niet met hun koppie erbij waren. Oké, Arda is een exceptionele speler en heeft de aanvoerder status, dus die moet mee. Oké, Burak heeft geen concurrentie. Onu da anladim. Maar kijk bijvoorbeeld naar een Nuri Sahin. Wat heeft die de afgelopen jaar of jaren gedaan om zo een eindtoernooi te verdienen? Alleen omdat hij een toernooi achter zijn naam wilde schrijven, is hij meegenomen.
In deze tijd is fitheid en groepscohesie het belangrijkste. Een Sener of een Emre Tasdemir die hadden het een stukken beter gedaan en zijn ook een stuk jonger en fitter. Gokhan was goed, maar is nu vergane glorie met teveel vragen in zijn hoofd. Caner Erkin heeft een scheiding achter de rug en is totaal niet fit. Maandenlang al niet. Wat heb je te verliezen als je hen vervangt voor jongere en fitter spelers? Arda is ooit ook meegenomen als jonge en fitte middenvelder. Mehmet Topal ging mee als 'coban' en keerde terug als 'keizer'.
Broer, kijk alsjeblieft naar een Italie. Ik kende sommige namen amper, maar kijk hoe ze functioneren in een team. Wales? Kijk hoe fit die gasten zijn, terwijl ze allemaal uitkomen voor een Premier League / Championship clubs. Zie een Ijsland als voorbeeld. Allemaal fit. Duitsland hoef ik amper te benoemen. Kijk bij Portugal, een achttienjarige krijgt de voorkeur boven een Joao Moutinho. Die gast heeft de kwalificatie ook niet meegemaakt, maar hij staat wel zijn mannetje op een eindtoernooi.
We moeten weer hopen op een wel of geen plaatsing voor een eindtoernooi.