Sneijder: ‘De vader van een collega, een vriend van je. Een zwarte dag’
Bij de de bomaanslag in Ankara kwamen zondag zeker 37 mensen om het leven, onder wie de vader van Umut Bulut: Kemal Bulut. De 32-jarige aanvaller van Galatasaray wilde zich klaarmaken voor een training toen hij via een telefoontje het hartverscheurende nieuws vernam.
“De vader van een collega, een vriend van je. Dan is het een zwarte dag”, zegt Wesley Sneijder voor de camera van de NOS. “Hij werd gek. Wij probeerden hem op te vangen, maar je kunt zo'n jongen op dat moment niet troosten, hoe erg je dat ook wilt.”
"Dan merk je toch dat het heel dichtbij begint te komen. Zoiets is altijd triest, maar nu treft het iemand uit je directe omgeving, iemand met wie je dagelijks werkt. Ik heb zijn vader ook regelmatig gezien. Dan is het besef er nog meer”, aldus Sneijder.
Ga jij die Jackpot winnen? Koop dan nu je lot voor de trekking en speel mee!
Meer nieuws
FC Twente maakt het onnodig spannend tegen Almere City, maar wint wel
Van 't Schip heeft geen plek voor Van den Boomen in basis Ajax
Ajax druk bezig met nieuwe trainer: ‘Potter is vandaag of morgen in Amsterdam’
Koeman: ‘Hun belang voor het team is reden om ze niet af te schrijven’
Louis van Gaal naar voren geschoven om ‘treinramp’ bij Ajax te voorkomen
PSV gaat financieel risico flink opvoeren: ‘We vinden dat het nu verantwoord is’
Meer sportnieuws
Verschrikkelijk. Op dat moment is voetbal even weer bijzaak. Sterkte naar familie van desbetreffende voetballer.
Het meest trieste van dit alles is dat morgen z'n vader wordt begraven, op de verjaardag van Umut Bulut zelf.
Serieus?? Nee joh dat kan toch niet! Dan zal zn verjaardag nooit meer hetzelfde zijn dan zal hij al die jaren die hij nog leeft altijd denken aan 'op deze dag werd pa begraven' en zn pa is al niet meer op zn verjaardag. Dat is toch verschrikkelijk. Dan zou ik zeggen doe maar een dag eerder of een dag later. Erg triest verhaal!!
Hij wilde het volgens mij zelf, en je verjaardag vieren na zo een bericht doe je niet meer denk ik zelf, elke jaar word je er sowieso aan herinnert datt je vader is overleden door een aanslag.
Diep triest voor Umut.
Ik vraag me af of Sneijder en RvP nog in Turkije willen blijven als deze aanslagen zo door blijven gaan.
Ik vind dat niemand hoort dood te gaan aan oorlog. Noch mensen van de PKK en noch mensen van het Turkse volk. Maar toch is de hel losgebroken in Turkije. Als moslim moet je niemand dood willen wensen. Ik heb het liefst dat ze nu met zn allen de wapens neerleggen en dit even rond de tafel gaan bespreken. Maar helaas zal dit niet gebeuren.
Het is niet alleen Umuts vader, in Sur, Cizre, Sirnak, Yuksekova, Nusaybin gaan er ook burgers dood. De media in Turkije zegt dat het dan PKK-strijders zijn, maar helaas (en ik heb mijn persoonlijke bronnen) zijn dit 9 van de 10 keer burgers die zich verschuilen.
Niet alleen toeristen, maar ook voetballers zullen 2 keer gaan nadenken voordat ze een stap zullen maken naar Turkije. Door oorlog te voeren krijg je dit soort taferelen. PKK bestaat al langer dan 40 jaar, als ze PKK wilden uitroeien hadden ze dat toen moeten doen. Nu is het veel maar dan ook veels te laat.
Maar ach, de kinderen van de Akp, Chp, MHP sterven niet, het is even huilen en dan weer doorstrijden en meer bloed willen.
Mijn mening? Stop deze oorlog voordat het nog erger wordt dan alleen Ankara. Maar wie ben ik?
De kinderen van akp, chp en mhp sterven al meer dan 30 jaar in het oosten van Turkije, vanwege een terroristische groepering. Die ik overigens allemaal de dood toewens, terroristen verdienen niet beter.
Ik had een brok in mn keel toen ik dit hoorde. Umut is al een lange tijd het lachertje van het Turkse voetbal, maar vandaag lacht niemand.
Ah Umutum ah...
Al die keren dat jij een kans miste, kon ik jou maar niet uitschelden. Er zat altijd een vrouw op de tribune, oud maar heel lief. Jouw moeder. Type vrouw die elke Turkse jongen als moeder, tante of oma kon hebben. Als jij scoorde, deed zij een gebedje, wij smeltten. We zagen nooit jouw vader, omdat hij graag uit de schijnwerpers bleef. Maar een jongeman vertelde het volgende over jouw pa: " Ik zat met een man in de bus die de krant sterk tegen zn borst hield. Hij zei kijk, dat is mijn zoon. Zo trots dat hij was ". We zagen jouw vader pas op een zwartwitte afbeelding, kort genomen voor de wedstrijd tegen Genclerbirligi te Ankara. Maar toen we die foto zagen was jouw vader al omgebracht door lafaards. Landverraders. Terroristen. Zij die zonder ziel en geweten dezelfde lucht beademen als hardwerkende personen als jouw vader en moeder.
Aankomende weekend Galatasaray - Fenerbahce. Die wedstrijd kan mij gestolen worden. De stad waar mijn opa en oma zijn geboren en gestorven, mijn ooms en tantes leven is gebombardeerd. Ga ik ook ooit een telefoontje krijgen ? Icim kan agliyor, mijn hart bloedt. Türkiyem.
Damn, een vriend van mij vertelde dat Umut zijn vader was omgekomen. Ik wist in eerste instantie niet dat het kwam door de laffe aanslag van zondag. Je voelt je toch wel schuldig door al die keren in wedstrijden hem te vervloeken of te beledigen. Zo zie je maar weer hoe belangrijk voetbal is, ook voor deze jongens. Het is en blijft maar een spelletje. Ben ook erg benieuwd hoe de derby zal zijn, wat voor een sfeer er zal hangen. Ik hoop en vermoed ook wel een broederschap. Dit is het moment om éénheid te vormen.
Over de aanslag dan, wat kan je erover zeggen? Een laffe walgelijke aanval. Hoe ver moet je zijn en wat moet er allemaal in je hoofd spelen, wil je jezelf met een autobom de lucht inblazen. En dat naast een stadsbus met onschuldige mensen. Ouders, kinderen en wellicht baby's die gewoon opweg waren naar familie of naar huis. Ik wil er verder niet over hebben, voorkom liever een politieke discussie. Het probleem is groot, vertelt geschiedenis. Het moet een keer afgelopen zijn.
Reageer
Je mag reageren vanaf niveau 3.