Toch fout dat voetballers niet meer samen kaarten
Ook bij De Graafschap tooien koptelefoons in verschillende soorten en maten de oren van spelers voor de wedstrijd tegen FC Groningen. Een enkeling luistert wat eenvoudiger via een oortje naar zijn favoriete muziek. De nummer achttien in de Eredivisie moet zich nu eenmaal bedruipen van een marginale begroting en kan niet iedereen met tonnen verwennen.
Het heet dat de voetballers van de huidige generatie zich op deze wijze focussen op de komende opgave. Ofwel: zich afzonderen van de buitenwereld en zich concentreren en opladen voor de gewenste prestatie. Bij Ajax zetten ze dan ook nog een focus-coach in, maar dat blijkt (gelukkig maar) een uitzondering.
Het voetbal van nu is totaal veranderd, roepen kenners in koor. De constatering klopt en is inmiddels bijkans versleten tot een cliché. Maar ook de tijd is nog amper te vergelijken met pakweg 25 jaar geleden. Internet bijvoorbeeld brak pas echt door in de jaren negentig en ontpopte zich daarna snel als het moderne middel tot communiceren. Sporters van nu zoeken hun isolement in muziek via de koptelefoon of met een spelletje of film op de laptop. In de bus naar één of ander stadion sluiten ze zich op met hun vaste attributen. Zwijgend brengen ze de rit door. Af en toe vliegt er nog wel een berichtje via Whatsapp naar een medespeler door de ether, maar over het algemeen leven ze in hun eigen wereldje toe naar de aftrap.
In vroegere tijden bestond deze luxe niet. Maar is het wel een luxe van deze eeuw? Een gecompliceerde vraag. Daarvoor eerst terug naar het verleden. Onderweg in de bus of tijdens een trainingskamp werd er eindeloos en tot vervelens toe gekaart. Fanatiek zelfs, met dikwijls geld in de pot. Op het WK 1994 in de Verenigde Staten maakte John de Wolf zich schuldig aan vals spel en werd naar huis gestuurd. Het voordeel van kaarten is, simpel gesteld, het onderlinge sociale contact. Spelers hokken samen, zitten bij elkaar en zijn met elkaar bezig. Tussen het kaarten door of na afloop roerden ze regelmatig het voetbal als thema aan. Dat resulteerde weer in een permanente vorm van correctie. Elkaar in een kameraadschappelijke sfeer wijzen op fouten, details die voor verbetering vatbaar zouden zijn. In het gezamenlijk belang. Zonder dat nu weer te overdrijven voedden ze elkaar en passant op.
Het beeld van kaartende spelers in een bus of hotel is vrijwel verdwenen. Opgeslagen in de historie van de tijdgeest. Het nadeel van die verandering is evenwel merkbaar in het hedendaagse voetbal. All over the world, dat beslist. We leven immers in het tijdperk van het individualisme, van het almaar toenemende individualisme. De communicatie verloopt via Twitter, Facebook of Whatsapp. Een fotootje met Memphis Depay bij aankomst in Noordwijk, getooid met sierlijke hoed en kleurrijke sjaal, raast als tweet meteen door het land en heelal, en veroorzaakt onrust en spektakel. Het is de onvermijdelijke consequentie van de ingeburgerde social media. Het is een facet dat het takenpakket van een trainer verzwaart en bemoeilijkt. Negeren kan nagenoeg niet meer, maar hoe moet hij omgaan met deze opgeblazen randzaak?
Hoe managen coaches de problematiek van het gebrek aan onderlinge communicatie? Vooral dat is een diepgaande studie waard. Ook zeer de moeite waard, want het gemis aan persoonlijk contact kan wel degelijk invloed hebben op het spel en dus ook op het resultaat. Een niet eens zo heel oude trainer verzuchtte onlangs dat hij dat manco van deze decennia kan terugzien gedurende een wedstrijd. Hij ontwaart te vaak een elftal, bekende hij, maar dan een elftal van louter eenlingen. Geen saamhorigheid, terwijl voetbal toch bekend staat als een teamsport.
Wat hij bedoelde was onder meer het afgelopen weekeinde scherp te herkennen in El Clásico in de Spaanse Primera División. Barcelona vol gestouwd met individuele klasse, maar desondanks het toonbeeld van even onvermoeibaar als perfect samenspel. En Real Madrid, om welke reden dan ook, compleet de negatieve tegenpool van egocentrisch gedrag en stuitend egoïsme. Onbewust het bewijs van welke trainer de juiste aanpak hanteert anno 2015.
LEX MULLER
Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.
Meer nieuws
Gullit denkt te weten wie nieuwe trainer Ajax wordt: ‘Gerucht gaat in Amsterdam’
Joshua Brenet pakt Joey Kooij aan op Instagram; twee PSV'ers reageren direct
Genee maakt oprechte excuses na grap over collega-presentator: ‘Slappeling!’
Alex Kroes onthult wie komende zomer de transferzaken bij Ajax regelt
Wesley Sneijder geniet: ‘Hij is zich in de basis van Oranje aan het spelen’
‘Arrogante’ Promes maakte fout op fout: ‘Ontsnappen is vrijwel onmogelijk’
Meer sportnieuws
Tijden veranderen nu eenmaal, Lex.
De maatschappij is harder en individualistischer geworden.
Maar als ik dan Neymar, Messi en Suarez zie lopen met een koptelefoon in Barcelona en zie hoe ze met elkaar voetballen en welk plezier ze hebben, dan wordt je verhaal meteen alweer ontkracht !
Het klopt dat een goede teamgeest beslissend is en het verschil kan maken. Hier zijn echter heus wel andere manieren voor dan het kaarten uit 1970. Of denkt Lex werkelijk dat Messi, Neymar, Suarez en Pique in de bus naar Madrid aan het kaarten waren?? Bij Messi-Neymar-Suarez spat de vreugde er van af en ze vieren doelpunten samen en lachend. Bale en Ronaldo daarentegen zijn 2 oorwurmen op het veld. Of het nu gewoon toevallig klikt, of dat Enrique hier iets aan doet en zo ja wat, dat is wel een interessante vraag....ik kan je wel vertellen dat het niet kaarten is.
Ach ja dit is gewoon een oude norse man die melancholisch is en zeurt dat vroeger alles beter was. Lex overdrijft natuurlijk enorm; ja de tijden zijn veranderd en er zal net als overal in de samenleving wat minder onderling contact zijn op de 'traditionele' manier, maar er is op een andere manier contact en dat die gasten niet kaarten wilt niet zeggen dat ze bijvoorbeeld niet praten of op de Playstation zitten samen. Daarnaast hoor je genoeg verhalen over voetballers die ook twintig jaar geleden naar hun walkman aan het luisteren waren in de bus, en ja inderdaad ook wel eens aan het kaarten waren. Maar bij genoeg teams waar iedereen met koptelefoons op loopt straalt het teamgevoel er wel vanaf, hij geeft zelf nota bene het voorbeeld van Barca, waar het samenspel fantastisch is. Die spelers lopen ook gewoon met koptelefoon op.
Ten slotte is het redelijk bekrompen om te gaan roepen dat het 'toch fout' is, hij kan het jammer vinden dat die tijden voorbij zijn, maar hoezo is het fout? Er is toch totaal geen verband aangetoond tussen het afzonderen voor de wedstrijd of gebruiken van koptelefoons door de spelers en slechte resultaten of slecht samenspel? Dat een coach -die hij niet bij naam noemt- dat roept zegt toch niets? Kortom, weer een slap verhaal van Lex.
Teambuilding kan je ook kweken met een potje Fifa of door gewoon met elkaar te praten. Ik denk dat ze daar hun headphone altijd wel voor af doen. Je kan mij niet vertellen dat iemand meer dan 2 uur per dag met een headphone rondloopt. En kaarten anno 2015... kom op zeg Lex. Dinosaurussen zijn niet voor niets uitgestorven.
Want kaarten is uitgestorven? Wat een onzin, wij doen haast niets anders op verjaardagen en feestjes. Met een pot bier elkaar verneuken met een pot kaarten en maakt niks uit of het nou poker, canasta of klaverjassen is en als er door een wonder geen spel kaarten is zijn er altijd wel dobbelstenen om mee te kloten.
10x toffer en vooral veel socialer als gamen, nooit wat van gesnapt als we ergens kwamen en mensen zaten met een groepie te gamen en allemaal beetje naar de tv zitten te loeren.
Klaverjassen word niet meer opgepikt door de jeugd. Bij ons zijn er nog een aantal dertigjarigen waaronder ik die het spelletje kennen. Maar de jeugd loopt er niet warm voor. Persoonlijk vind ik het zeer jammer. Maar het is niet anders.
Ach tegenwoordig slepen ze hun Platstation mee naar een trainingskamp om samen te spelen. Daarnaast gebruiken veel sporters muziek om in de juiste mentale flow te komen.
Samen een potje Fifa werkt ook verbroederend hoor. Overigens is kaarten om geld in privésferen illegaal, dus of Lexie dit nou moet aanmoedigen weet ik niet.
En wat betekent die laatste paragraaf nou. Dat je wel een team kan creëren ook hebben ze allemaal een koptelefoon op? Of kaarten ze bij Barcelona wel in de bus. Heb het idee dat Müller in zijn drang naar mooi taalgebruik soms een duidelijk kern in zijn verhaal uit het oog verliest. Sowieso is het een goede journalistieke eigenschap om je toon aan te passen aan je publiek. De gemiddelde voetbalsupporter leest liever een simpel, strak geformuleerd verhaal wars van overbodige franje en linguïstische hocuspocus (zie je ik kan het ook).
Verder tja, de jeugd van tegenwoordig, zelfingenomen asociale eikels. Groot nieuws.
Sjezus wat een verschrikkelijke column weer.. Ik voel dat we als VZ leden wekelijks in de maling genomen worden: "kijken wie er nu serieus gaat reageren op Lex' volgende stukje onzin". Ga eens een keertje mee op trainingskamp met een gemiddeld elftal. Plezier, samenspel en ook kaarten behoren nog steeds tot het dagelijks beeld , daar ben ik van overtuigd. Het allerergste is nog dat je zelf niet eens daadwerkelijk onderzoek doet; je schrijft op basis van wat je op televisie ziet, dat het de moeite waard is om ergens een studie van te maken! Journalistieke waarde: nul. De "impact" van social media in ons dagelijks leven word zwaar overtrokken. En dan nog verwijzen naar El Clasico en als mogelijke oorzaak aanwijzen.. Tenenkrommend!!! Ik ben er deze week toch weer ingetuind, Lex. Je hebt me weer serieus verontwaardigd laten reageren op je stukje onzin. Je bent en blijft het enige smet op een prima voetbalforum.
Reageer
Je mag reageren vanaf niveau 3.