Jammer dat Moreno zich niets aantrekt van zijn voorbeeldfunctie

Het klinkt wel erg hypocriet om Héctor Moreno dezer dagen als voorbeeld voor te dragen. De PSV’er solliciteerde de afgelopen week naar de reputatie van recidivist. In Almelo viel hij in herhaling na zijn schandalige overtreding tegen Manchester United. Maar ook tegen Heracles ontsnapte de 27-jarige Mexicaan aan een rode kaart.

Zelfs na een week blijkt de discussie over de woeste charge van Moreno tegen Luke Shaw nog altijd niet verstomd. De meningen botsen nog immer, wat niet helemaal te begrijpen valt. Simpel, omdat de spelregels heel duidelijk aangeven dat een dergelijke sliding met rood en in dit geval een strafschop dient te worden bestraft.

Natuurlijk was het niet zijn bedoeling het been van Shaw te splijten. Maar met zijn afschuwelijke actie vertoonde hij ‘buitensporige inzet met gevaar een tegenstander te blesseren’. Hetgeen ook, als onvermijdelijke bevestiging, gebeurde. Net als in Almelo, waar Moreno te laat inhakte op Oussama Tannane. Met andermaal gestrekt been verbrijzelde hij bijna de knie van de Nederlandse Marokkaan.

De PSV-verdediger deed ook geen enkele moeite het been in te trekken. Gelukkig voor Tannane zelf en Heracles lijkt de schade van de aanslag zich te beperken tot een kneuzing bij de topscorer. Scheidsrechter Serdar Gözübüyük had goed zicht op de overtreding, maar gebaarde dat het niets voorstelde. Onbegrijpelijk, zeer laakbaar, maar passend in de almaar verslechterende arbitrage in de Eredivisie.

Ofschoon het niet is te verwachten, zou het verstandig zijn als PSV de op zich waardevolle stopper aanspreekt op zijn wangedrag van vorige week. Ruim een jaar geleden brak Moreno zelf zijn scheenbeen op het WK van Brazilië, in de achtste finales tegen Nederland. Vlak voor rust trachtte hij Arjen Robben met een forse tackle af te stoppen. De revalidatie van de factuur kostte hem een half jaar.

In 2014 stond Moreno onder contract bij Espanyol, stadsgenoot van Barcelona, dat de potige verdediger wilde inlijven, maar noodgedwongen Jérémy Mathieu in dezelfde zomer weghaalde bij Valencia. In Spanje gold de Mexicaan al een paar seizoenen als een zeer solide en betrouwbare kracht, amper te passeren en bijna wekelijks uitblinkend als leider van de achterhoede. Op het WK wakkerde hij de belangstelling van talloze clubs alleen maar meer aan, tot het noodlottige uitvallen op 29 juni in Fortaleza.

Espanyol had Moreno midden 2011 voor zo’n vier miljoen euro opgepikt bij AZ, waar hij onder Louis van Gaal ontbolsterde als pure prof. In Alkmaar kwam hij in totaal tot circa tachtig wedstrijden, met welgeteld dertien keer geel en tweemaal rood. Gedurende ruim drie seizoenen bouwde hij het aantal prenten gestaag op van twee gele in 2008/09 (kampioensjaar), vier gele in 2009/10, en zeven gele en twee rode in 2010/11. Zijn laatste rood, tegen Evgeniy Levchenko van Willem II, bewaarde hij voor de slotfase van de competitie en wekte vooral de woede op van zijn toenmalige trainer Gertjan Verbeek. Nochtans liet hij geen negatieve indruk achter in Alkmaar.

Dat is ook de spijtige keerzijde van zijn wandaden tegen Manchester United en Heracles. Met name in de Champions League vertegenwoordigde Moreno, samen met landgenoot Andrés Guardado, de meerwaarde bij PSV wat betreft pit, karakter, gif en mentaliteit. De twee Mexicanen weigerden te capituleren voor de Engelse overmacht en inspireerden de rest van het elftal tot een extra dosis weerstand. Het kan zijn dat die onverzettelijke houding menigeen heeft vertederd en verleid tot een veel te mild oordeel over de gewraakte vijftiende minuut in Eindhoven.

Het type Moreno is met het afscheid van Jaap Stam in juli 2008 helaas ook uitgestorven in de Eredivisie. Dat bewees eens temeer Ajax twee dagen later in de Europa League tegen Celtic. Het grut uit Amsterdam ontbeerde schrijnend gogme en ervaring voor dit soort klussen en zou met de twee Mexicaanse PSV’ers in de ploeg nooit die twee doelpunten zo kinderlijk hebben weggegeven.

LEX MULLER

Sportjournalist sinds mensenheugenis. Schrijft al sinds 1966 over voetbal. Bezocht WK's vanaf 1974. Werkte tot 1994 voor kranten, waaronder twintig jaar bij het Algemeen Dagblad. Switchte daarna naar de televisie, maar legt zich sinds 1 januari 2011 volledig toe op sport op internet.