‘Ik zei tegen mijn moeder: ‘als je van me houdt, moet je me vermoorden’’
Roberto Baggio won in 1993 de Gouden Bal, werd door de FIFA verkozen tot Wereldvoetballer van het Jaar, werd kampioen met Juventus en AC Milan, won de UEFA Cup en kwam tot 27 doelpunten in 56 interlands voor de nationale ploeg van Italië. De nu 48-jarige oud-middenvelder en aanvaller kan dan ook terugkijken op een geslaagde carrière, maar hij had er misschien veel meer uit kunnen halen.
De Goddelijke Paardenstaart miste in de WK-finale van 1994 bijvoorbeeld de beslissende strafschop tegen Brazilië en werd in zijn carrière geplaagd door blessureleed. In een interview met de Corriere dello Sport zegt Baggio dat het een ‘bevrijding’ was toen hij in de zomer van 2004 stopte met voetballen: “De fysieke malheur was een kwelling, ik heb er mijn hele loopbaan last van gehad. In de laatste paar jaar was het eigenlijk al niet meer te verdragen.”
“Toen ik bij Brescia speelde, kon ik twee dagen na een wedstrijd niet lopen vanwege de pijn. Ik kon de auto niet eens uitstappen. De volgende zondag moest ik weer spelen. Pijnstillers. Ik moest en zou spelen. Ik heb alles gegeven voor het voetbal en misschien klinkt het paradoxaal, maar ik was gelukkig dat ik stopte met voetballen”, aldus Baggio, die op zijn achttiende al een eerste zware knieblessure opliep.
“Dat was mijn introductie in het voetbal. Mensen noemden mij een fenomeen, maar de realiteit hield mij met beide benen op de grond. De doktoren zeiden namelijk dat ik nooit meer zou kunnen voetballen. Ik onderging zes operaties: vier aan de rechterknie en twee aan de linker. Ik moest eens in Frankrijk geopereerd worden, dat was de hel. Ik kreeg 220 inwendige hechtingen, stond doodsangsten uit.”
“Ik zei zelfs tegen mijn moeder: ‘als je van me houdt, moet je me vermoorden’. Het was de wanhoop van een jongen die aan het lijden was en tegelijkertijd zijn droom om topvoetballer te worden zag vervagen. Als ik zeg dat ik nooit heb overwogen de handdoek te werpen, lieg ik. Maar ik wilde laten zien dat ik sterk was en de droom won het van de knieblessures. Voetbal was en is mijn passie.” Baggio was van augustus 2010 tot januari 2013 nog technisch directeur bij de Italiaanse voetbalbond.
Meer nieuws
Real Madrid verslaat Man City na strafschoppen en staat in halve finale CL
Mazraoui maakt grote indruk tegen Arsenal en bekroont dat met actie in minuut 63
Bayern München ten koste van zwak Arsenal naar halve finale Champions League
Mazraoui en De Ligt in de basis; Arsenal stelt zijn fans gerust met opstelling
Cristiano Ronaldo wint rechtszaak: Juventus moet Portugees miljoenen betalen
Real Madrid start met Nacho Fernández; drie wijzigingen bij Manchester City
Meer sportnieuws
Wat een legende was dit!
Fantastico!! Dit was nou wat je noemt een complete spits. Voor degenen die zijn tijd hebben gemist, 1 van de beste spelers van jaren 90. Vergeet zijn gemiste penalty nooit in de WK 94 finale. Vond het zo erg dat het hem moest overkomen. Zie hier wat voor een geweldenaar Baggio was. https://m.youtube.com/watch?v=3-5cXeBGvNc&feature=youtu.be
Prachtig maar hard verhaal, gelukkig heeft hij nog zoveel bereikt! Hulde
Wat kan je toch pech hebben met he lichaam. Baggio was een geweldige speler, een echte stylist met neusje voor de goal. Zoveel talent en zoveel blessures, bijna oneerlijk.
En dan te bedenken dat hij in z'n tijd bij Brescia misschien nog wel de mooiste dingen liet zien. Dat was ook de tijd waarin de Serie A mij aan de haak sloeg. Hij heeft er blijkbaar enorm veel voor moeten opgeven om toch nog zulke mooie dingen te laten zien. Het is zeer jammerlijk dat hij zijn piekperioden maar relatief kort vast kon houden door zijn blessures, anders zou hij misschien in één adem genoemd worden met zelfs Diego Armando (maar ja, dat is slechts "als" ). Het ongelooflijke talent had hij in ieder geval, daarin zou ik zelfs durven stellen dat hij Del Piero en Totti ontsteeg.
Een van me favoriete spelers van t italiaanse nationale elftal op de wk's van 94 en 98. Ontzettend mooie voetballer om te zien.
Voor een land dat geroemd word vanwege t goede verdedigen heeft Italie ook echt uitstekende aanvallende spelers gehad in elke decennia zoals deze baggio, del piero, totti, pirlo, vieri, toto squillaci
Altijd met plezier naar Roberto gekeken. Samen met bergkamp en Zidane, een van m'n favorieten. Hij kon zo goed voetballen! Een legende!
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.