‘Pas toen Gerrard ‘m optilde, stond ik op en ging ik sprakeloos douchen’
Maandag is het precies tien jaar geleden, dat ‘het wonder van Istanbul’ plaatsvond. AC Milan stond in de finale van de Champions League bij rust met 3-0 voor tegen Liverpool en stevende af op de winst. In de tweede helft draaiden the Reds de rollen echter om en kwamen zij snel terug tot een gelijke stand van 3-3. Uiteindelijk won Liverpool de finale na strafschoppen en dat kan Hernán Crespo nog steeds moeilijk bevatten.
De nu 39-jarige Argentijn scoorde in de finale twee keer in de eerste helft en had er logischerwijs een goed gevoel over. Toch liep het anders en Crespo denkt, dat het simpelweg voorbestemd was dat Liverpool en niet Milan de finale zou winnen. “Die finale behoort tot de zaken in het leven die onverklaarbaar zijn. Het lot wilde dat het zo zou gaan. Dat ik in die finale mocht staan, was voor mij al een droom die werkelijkheid werd.”
“Als kind keek ik naar AC Milan, met die geweldige Nederlanders in het team. Mijn droom kwam uit toen ik in de finale een basisplaats kreeg en twee doelpunten maakte. En die andere werd gemaakt door Paolo Maldini, nota bene een levende legende. Die eerste helft was zo’n avond waarop alles lukte, elke bal was goed, het voelde fantastisch. In de rust had ik trillende benen en zei ik tegen mezelf: rustig aan, het is nog gewoon 0-0, je hebt nog niks gewonnen”, herinnert Crespo zich in The Guardian.
“Ik zei tegen mezelf dat er nog van alles kon gebeuren. Datgene wat er vervolgens gebeurde, had ik alleen nooit zien aankomen. Niemand vierde overigens feest in de kleedkamer, die verhalen zijn later verzonnen. In dat elftal van toen hadden we Andrea Pirlo, Alessandro Nesta, Clarence Seedorf, Gennaro Gattuso, Andriy Shevchenko, Paolo Maldini… denk je dat die jongens na 45 minuten alvast een feestje zouden vieren? Natuurlijk niet. Het tegenovergestelde gebeurde.”
“Een paar jongens bespraken zelfs hoe het beter had gekund, terwijl we toch met 3-0 leidden. Carlo Ancelotti gaf geen specifieke instructies, hij wilde dat we zouden kalmeren”, geeft Crespo aan. Na dat kwartier rust kwam iedereen het veld weer op, maar een kwartier na het eerste fluitsignaal stond het plotseling 3-3. Steven Gerrard (’54), Vladimir Smicer (’56) en Xabi Alonso (’60) hadden voor een opmerkelijke comeback gezorgd in Istanbul. Het bleef bij 3-3, omdat Jerzy Dudek in blessuretijd geweldig redde op een kans voor Shevchenko.
“Uiteindelijk kwam het dus op penalty’s aan en toen die laatste erin ging, wilde ik naar de kleedkamer lopen. Maar ik stopte en dacht bij mezelf: nee, dit kan toch niet waar zijn? We stonden bij rust toch met 3-0 voor? Dus ik ging achter de fotografen zitten”, blikt Crespo terug in de Engelse krant. “Ik moest met eigen ogen zien dat Steven Gerrard echt die beker zou gaan optillen. Het leek allemaal zo onwaar. Toen hij dat eindelijk deed, dacht ik: het is dus écht gebeurd.”
“Daarna ging ik sprakeloos naar de kleedkamer en ging ik douchen. Het leek wel een begrafenis, niemand kon iets zeggen, ook niet toen we naar het hotel teruggingen. Sommige spelers huilden, anderen omhelsden hun vrouwen en kinderen. Geloof me, het was een hele moeilijke avond”, aldus Crespo. Zelf zou hij na dat ene seizoen teruggaan naar Chelsea, de club die hem had verhuurd aan Milan. Een jaar daarna ging hij, weer op huurbasis, naar Internazionale: de Champions League won hij uiteindelijk nooit.
Meer nieuws
Oranje-tegenstander Oostenrijk moet na Alaba volgende sleutelspeler missen op EK
Ajax-miskoop heel hard op weg naar de uitgang: deal van 3 miljoen euro
‘Zomeraankoop van Overmars kan jaar later voor veelvoud naar Internazionale’
Real Madrid mogelijk uren verwijderd van titel na schitterende goal Brahim Díaz
Bayern verliest Bundesliga-topper en beleeft slechte generale voor Real Madrid
Marco Reus geeft afscheidstournee meteen glans, ook Malen scoort
Meer sportnieuws
Echt een legendarische wedstrijd. Milan kwam zo snel voor, dat ik de tv gegeven moment uitzette (dat doe ik dus niet meer in een finale). Toen ik hoorde dat het 3-3 werd, gelijk weer gaan kijken en gelukkig o.a. de bizarre penaltyseries gezien. Volgens mij ook de wedstrijd waarmee Gerrard definitief een koning werd in Liverpool!
'rustig aan jongen het is gewoon nog 0 0 je hebt nog niks gewonnen' als dat een quote is dan vergeet hernan 3 goals van zn eigen ploeg volgens mij!!! Sowieso raar als hij met trillende benen zit met een 3 0 voorsprong...
Kalm aan dumbass, met die quote bedoelde hij dat ze de tweede helft moeten spelen met een instelling alsof ze niet riant voor staan. Dus scherp blijven en niet achterover hangen.
je kan het van twee kanten bekijken,
de mentaliteit dat er nog van alles kan gebeuren kunnen de spelers van het ergste uit kunnen gaan wanneer liverpool 1 a 2 keer scoort, maar kan ook de spelers scherp houden. Maar wanneer je denk dat je min of meer gewonnen heb kan je natuurlijk kei hard onderuit gaan.
Haha heerlijk...juist de woorden 'nog gewoon' maakt dat het nogal een vreemde quote is als hij het uberhaubt al heeft gezegd! 3 0 voorstaan is riant... Zo iets zeg je juist bij een 0 0 tussenstand (wat het niet was) Maar geeft niks knaapje, begrijpend lezen is niet voor iedereen weggelegd
Begrijpend lezen met zulke zinnen van jou is erg lastig..
Wat een finale was mij dat toch. Dit zal denk ik voor altijd in iedere voetballiefhebber zijn geheugen zitten. Die wedstrijd heeft ervoor gezorgd dat ik nooit denk dat je al gewonnen hebt voor het fluitsignaal is afgegaan. Werkelijk waar een wedstrijd met twee tegenovergestelde kanten: voor Milan was het uiteindelijk een sprookje dat de hel werd, voor Liverpool misschien wel een van de mooiste dagen in de clubhistorie.
Wat een team had Milan toen toch, als je die namen zien.. Seedorf, Maldini, Nesta..
DE mooiste
Deze prachtige finale was voor mij de enige verzachtende factor voor het feit dat PSV dat jaar niet in de finale stond. Want wat waren we er dichtbij dat jaar!! PSV speelde Milan echt weg over 2 wedstrijden en verdiende het echt om de finale in Istanbul te spelen. Ik was er zelf bij in Eindhoven.
Dat Liverpool die comeback maakte en daarna de penaltieserie won van Milan was ik echt heel blij mee. Het voelde als een soort gerechtigheid.
Echt waar?
Oh.. ik zie dat soort dingen toch heel anders
Als "mijn team" verliest in de halve finales dan zie ik diegene altijd liever winnen (met uitzonderingen van extreme onsportiviteit e.d.).
Ook wat die finale betreft, ik vond het leuk voor het voetbal dat er zo een finale was en dat Liverpool won, ook voor Gerrard enzo.
Maar naar mijn mening verdiende Milan het om die finale te winnen.
Die 3 doelpunten van Milan waren veel mooier dan de drie van Liverpool.
(hoewel die kopbal ook mooi was)
Mythische wedstrijd, de CL finale van 2005. Hoe Liverpool terugkwam in de tweede helft is gewoon bizar.
De pass van Kaká op Crespo bij zijn tweede goal zal ik nooit vergeten.voor mij de beste pass die ik ooit gezien heb. Eerst prachtig wegdraaien en dan zo pass geven. Ongelooflijk. Deze wedstrijd is een van de mooiste ooit, misschien wel de mooiste ooit. Liverpool mocht na de 3-3 ook van geluk spreken dat het zo bleef. Shevchenko had allang moeten scoren. Wel heerlijk dat er in 2007 revanche werd genomen door Milan en zij de beker omhoog mochten houden. Wat was Kaká dat jaar geweldig en won hij terecht de goude bal.
Dat was een weergaloze pass van Kakà, ik keek met zoveel bewondering naar hem als hij aan de bal was. Zo'n klasse die hij uitstraalde. En in die tijd was het het echt niet makkelijk om als youngster in de basis te staan bij het grote Milan.
Hoe ze die 3-0 voorsprong hadden verspeeld, is mij nog steeds een raadsel.
Mooi, dit relaas van Crespo! Wat een ongelooflijke wedstrijd was dat zeg..
Ik weet nog dat ik had gewed dat Liverpool de finale zou winnen. Stonden ze achter met 3-0, haha.
Milan had toen zo'n geweldig team. Dida: Cafu Stam Nesta Maldini: Gatuso, Pirlo, Seedorf, Kaka; Shevchenko, Crespo. Als ik er nu over nadenk is het heel bijzonder dat zo'n geweldig team 3-0 voorsprong kan weggeven. Maar het team van Liverpool was ook om te smullen met het geweldige middenveld Gerrard, Alonso en Macherano.
Als ik het zo lees hoe het die avond was, begin ik zelf een beetje dat gevoel te krijgen. Hoe erg moet dat zijn? Ik vond het vroeger al erg als ik een finale verloor in een toernooi, en dan te bevatten hoe dat was..... heel erg jammer om te zien dat hij de CL niet won en dan te bevatten hoe dichtbij hij was. Vind het jammer voor hem en het hele team. Hoop dat er ooitnog zo finale komt!!
En de mooiste Uefa Cup finale ging ook naar Liverpool. De met 5-4 gewonnen finale tegen Deportivo Alavés. Met het winnende doelpunt (gouden doelpunt) een eigen goal....
Dudek dance
Gattuso had gewoon met zijn poten van die beker af moeten blijven in de rust..
Reageer
Je kunt niet reageren op oude documenten.